Pazudharma

🖋جستاری بر #گونه_گرایی و ارتباط آن با «ما» نشدن «من» ها!

◽️گونه گرایی یا Speciesism در معنای ساده یعنی توجه #ناعادلانه و متفاوت به موجوداتی که دارای حس و احساس هستند. «هرگاه شما پرنده ای در #قفس، ماهی در تنگ، یا یک پستاندار غیرانسان را در #زنجیر دیدید در واقع شما گونه گرایی می بینید. اگر شما بر این باورید که یک #زنبور_عسل یا قورباغه، #آزادی و حق کمتری نسبت به یک شامپانزاه و یا انسان برای زندگی دارد و چه بسا اگر انسان را برتر از سایر حیوانات تلقی کردید شما اهل گونه گرایی هستید...»

▪️به بیانی بهتر، گونه گرایی را می توان مترادف با #تبعیض دانست- در مفهوم کلی فرق نمی کند برای حیوانی به نام انسان باشد یا سایر حیوانات-. در جایی که بنابه هر دلیل تبعیض رخ دهد، نوعی #محرومیت، #فشار، آسیب و آزار و در برخی موارد مرگ وجود دارد.

◽️در ظهور و بروز انواع #تبعیض_جنسی، #نژادی، #مذهبی و غیره عوامل مختلف #سیاسی، #فرهنگی، #اجتماعی و #ایدئولوژیک تاثیرگذارند که از یک جامعه به جامعه دیگر نیز دستخوش تغییرات می شوند. گونه گرایی یا تبعیض نسبت به حیوانات نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این رابطه شاید بتوان به سلایق، علایق و باورهای شخصی و فردی رنگی تیره تر بخشید! آن جا که بارها شنیده و خوانده و دیده ایم که با مقایسه نیم رخ صورت یک گاو و یک سگ، این پرسش بنیادین مطرح می شود که چه تفاوتی بین زندگی آن دو وجود دارد و ما چرا یکی را دوست می داریم و دیگری را می خوریم؟!

▪️در نگرش «حقوق حیوانات» برای تمام موجودات زنده، خواه انسان باشد و خواه نباشد، حق زندگی و آزادی برابر در نظر گرفته می شود. این نگرش، به هنگام مواجهه با زندگی و مرگ یک موجود زنده در پی آن نیست تا ریشه های نژادی و عقیدتی افراد و/یا میزان در خطر بودنِ گونه او را مشخص نماید! در نتیجه، تمام قوانین و مقررات باید در همین چهارچوب و براساس قوانین اجتماعی و طبیعی زندگی آن موجود زنده تدوین و مصوب شوند.

◽️از ماه ها قبل و به دنبال قتل عام مداوم و وحشیانه #پرندگان_مهاجر در شهرهای شمالی، کشتار #اسب_های_کولبر در شهرهای غربی، نگهداری نااخلاقی و فروش مرغ و خروس در کنار خیابان، کشتار شنیع سگ ها در تمام کشور و به طور کلی خشونت هایی که چه به واسطه وجود شبکه های مجازی و چه در نتیجه فشارهای روحی و روانی حاکم در جامعه روندی رو به افزایش دارند، مطالبه ای عمومی شکل گرفت به نام «ممنوعیت سراسری کشتار حیوانات» که تمام قتل های نامتعارفی که توسط #نهادهای_دولتی و #خصوصی انجام می شود را شامل می گردید. مطالبه ای که هر نوع کشتار را جلوه ای از #خشونت و اجرایی شدن آن توسط اشخاص حقیقی و حقوقی را به منزله ترویج خشم و خشونت در جامعه تلقی می کند.

▪️بدون شک، این مطالبه به کشتار هزاران #دام و #طیور پرورشی در #کشتارگاه ها نیز توجه دارد و همواره بر#آگاه_سازی نسبت به تاثیرات منفی و مخرب #صنعت_گوشت بر #کره_زمین اشاره داشته است ولی، در این مطالبه بنا را بر کشتارهایی گذاشت که نامتعارف بوده و تاثیر بسیار مستقیم بر جامعه می گذارند.

◽️در روزهای اخیر، شاهد آن بودیم که گروهی در فضای مجازی تشکیل شد به نام « اعتراض سراسری به شکار».

⬅️حال، با توجه به دو مبحث مطرح شده در بالا، گونه گرایی و مطالبه عمومی ممنوعیت سراسری کشتار حیوانات از یک سو و این موضوع که تشکیل دهندگان این گروه مجازی با هر تمرکز و هدفی که دارند، برخلاف آن که از آن مطالبه آگاهی داشتند و هیچ تلاشی برای بسط و توسعه و قدرت گرفتن آن نکردند تا شاید شاهدِ جسارتِ صدورِ همین پروانه های شکار نمی بودیم، آیا می توان به این نتیجه رسید که به واسطه وجودِ تفکرات تبعیضی وگونه گرایی که در بین همین #فعالان_محیط_زیست وجود دارد(با هر سطح از دانش فنی و اخلاقیات!) است که «من»ها هیچ وقت در ایران «ما» نمی شود!؟!!

⏹«ما» نمی شویم چون هر کسی بنابر سلیقه و انگیزه و تعریف شخصی و فردی خود پا در حوزه ای می گذارد که به واقع کمترین دانش فنی و بدتر از آن، بهره ای واقعی از اخلاقیات نبرده است...

🔷 «از منظر جهانِ هستی زندگی یک انسان اهمیت بیش‌تری از زندگی یک صدف ندارد.» #دیوید_هیوم

https://t.center/pazudharma

#قدرتی که یک #شکارچی، به خصوص یک #زنِ شکارچی به دنبال آن است ریشه در تمام #محرومیت ها و #ناکامی هایی دارد که در طول مدت زندگی او شکل گرفته اند-برای هر یک به دلیلی. نظریه #حفاظت_از_حیات_وحش بهانه است.

#قدرتی که یک #شکارچی، به خصوص یک #زنِ شکارچی به دنبال آن است ریشه در تمام #محرومیت ها و #ناکامی هایی دارد که در طول مدت زندگی او شکل گرفته اند-برای هر یک به دلیلی. نظریه #حفاظت_از_حیات_وحش بهانه است.

آن چه ما «ارزیابی عادلانه» از نحوه ی عملکرد #حامیان می دانیم، نه به بهانه یِ کلیشه ای و خودساخته ی «بد، بدتر و بدترین» برمی گردد و نه واکنش نسبت به وضعیت موجود. بلکه به #هنجارهای عمومی #حقوق_حیوانات مربوط می شود که از آنها در برابر هرگونه #محرومیت از #حق_زندگی و #آزادی حمایت می کند.

#حامیان_حیوانات ایران از مفهوم حمایت تنها #نمایش برای سگ و گربه و #شعار برای سایر حیوانات را به اجرا درآوردند. از #فرهنگ_سازی سخن می گویند ولی هنوز نه تعریف #فرهنگ را می دانند و نه شیوه های ساختن آن را(اگر بتوان نام ساختن بر آن نهاد.)

تبلیغ «غذا دادنِ دستی به یک سنجاب» مورد تشویق و تحسین همین جماعتِ حامی قرار می گیرد و اعتراضِ فعالان حقوق حیوانات به «دشمنی» تعبیر می گردد. ترس از سگ را در جامعه القا مي كند و انتظار رفتاري مخالف دارد! #حيوانات_خانگي را ترويج مي دهد و به دنبال حمايت از سگ و گربه است! ما حتی از شناخت حیوانات و نیازهای اساسی آنها هم درمانده ایم! ما حتی در برابر آموختنِ بایدها و نبایدهایِ کاری که ادعای انجام آن را داریم، #مقاومتی_آگاهانه می کنیم، گویی حمایت و حیوانات را خود خلق کرده ایم!!!

کدام #پناهگاه باعث #امنیت سگ ها شده است؟! کدام #عقیم_سازی و اخته كردن باعث #رفاه سگ و گربه شده است؟! کدام جابجایی و رهاسازی به رفع مشکلات آنها و محیط کمک کرده است؟! مشاهدات بیانگر آن است که به لطف حامیان تمام حاشیه های شهر و #بوستان های تهران با «معضلی» به نام سگ و گربه مواجه شده؟ آیا این فرهنگ سازی است؟! حمایت چی؟!

حمایت در ایران، سگ و گربه را به یک «معضل اجتماعی» تبدیل کرده است! حمایت در ایران باعث برجسته شدن حضور و خشونت علیه آنها، سخت شدن فرآیند امداد و نجات، مقاومت مردم و مسوولین، چالشي به نامِ واگذاری، #تبعیض بین حیوانات و فعالان هر دو عرصه و سخت تر شدن فعالیت #مدافعان_حقوق_حیوانات شده است. هیچ کدام از حوزه های فعالیت حامیان سگ و گربه در ایران، بطور کامل و اصولی انجام نمی شود.

نقش #دام_پزشکان، بیمارستان های دام پزشکی، ارتباط حامیان و چه بسا #تبانی آنها، تشخیص های اشتباه و درمان های بیهوده، روش های تشخیصی ناکارآمد، هزینه های نجومی، رسیدگی ها و برخوردهای غیراخلاقی، همه گیر شدن #یوتانایز و تخلفاتی از این نوع, حمایت و وضعیت زیست حیوانات را به مراتب بیشتر با شرم و افسوس و دریغ همراه کرده است.

نگرش حقوق حیوانات با اولویت قرار دادن حقوق آنها در تمام ابعاد، #راهکارهایی معطوف به فرآیند و سیستم ارایه می دهد نه افراد و اسامی. این نگرش، به دنبال #کسب_سود و #درآمد نیست، بلکه فعالیت خود را #داوطلبانه می انگارد و بر همین اساس، راهکارهایی ارایه می دهد كه قبل از کسب درآمد، اصلاح فکر و رفتار را نشانه می گیرد. نه اهل #تندروي است و نه اهل #ايده_آل_گرايي. نگرش حقوق حیوانات، با هیچ چیزی غیر از اين #مصالحه و #مسامحه نمی کند.

براستی، آیا حمایت در ایران قابل دفاع است؟

https://t.center/pazudharma

در سال 1932 میلادی #اینشتین در نامه ای به #فروید می نویسد: «درون انسان شهوت و حرص و آزی برای تنفر و تخریب نهفته است. در شرایط عادی این شهوت پنهان است و فقر در شرایط غیرعادی خود را متجلی می کند. کار دشواری نیست که بخواهیم این نیروی نهفته را فراخوانده و در خدمت قدرت جنون جمعی قرارش دهیم. در اینجا شاید معما همه عوامل پیچیده ای باشد که مورد توجه ماست. معمایی که شاید متخصصین در معرفت غرایز انسانی بتوانند آن را حل کنند.»
فروید وجود این #غریزه را تایید می کند. وی در پاسخ می نویسد:« من معتقد به وجود چنین غریزه ای هستم و اخيرا رنج بسیاری را برای مطالعه آن تحمل کردم." او در این نامه خلاصه نظریه خود را برای اینشتین بیان می کند. به عقیده فروید، در کنار غریزه مرگ و #خشونت غریزه دیگری به نام غریزه زندگی وجود دارد. محرک هر دو نوع غریزه اصل لذت جویی است. این اصل انسان را برمی انگیزد تا از درد و رنج دوری جوید. اگر این اصل خود را از طریق غریزه مرگ متجلی کند به #خودکشی می انجامد. اما خوشبختانه غریزه زندگی اکثر انسان ها با این غریزه در جنگ است. ثمره این جنگ آن است که به جای اینكه #خشونت را در مورد خود اعمال کنیم آن را در اشكال مختلف #تهاجم_گرایی شخصی یا گروهی بر روی دیگران(و حيوانات) اعمال می کنیم.
در جامعه خودمان، اگر از #انگیزه های کسانی که چوب و چماق و بیل و طناب به دست می گیرند و به حیوانات حمله می کنند، یا از شکنجه حیوانات لذت می برند آگاهی نداشته باشیم نمی توانیم راه حلی برای این معضل اجتماعی به دست دهیم.
براستی، انگیزه این افراد چیست؟ مادی است؟ ایدئولوژیك است؟ تعصبات #دینی است؟ ریشه در بی فرهنگی و ناآگاهی دارد؟ #محرومیت و ناکامی های اجتماعی است؟
#حیوانات بطور دقیق "اولين قربانی" کدام یک از این ناهنجاری های انسانی می شوند؟
آیا خشونت انسان همچنان باید ادامه داشته باشد و آیا راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد؟
#جامعه_مدنی تنها چاره موجود به نظر می رسد. اگر خشونت ذاتی است و دیگر نمی توان تغییرش داد، فقط ممکن است بتوانیم آن را کنترل کنیم. ابزار قانون در جامعه مدنی، تنها ابزاری به نظر می رسد که می تواند این ذات را کنترل کند. وجود رفتارهای خشونت آمیز انسان نشان دهنده آن است که ظرفیت آن در انسان وجود دارد. اگر چنین ظرفیتی در انسان نبود، هرگز رفتار خشونت آمیز به وجود نمی آمد.
‏https://telegram.me/Pazudharma

در جامعه خودمان، اگر از #انگیزه های کسانی که چوب و چماق و بیل به دست می گیرند و به حیوانات حمله می کنند، یا از شکنجه حیوانات لذت می برند آگاهی نداشته باشیم نمی توانیم راه حلی برای این معضل اجتماعی به دست دهیم.
براستی، انگیزه این افراد چیست؟ مادی است؟ ایدئولوژیك است؟ تعصبات #دینی است؟ ریشه در بی فرهنگی و ناآگاهی دارد؟ #محرومیت و ناکامی های اجتماعی است؟
#حیوانات بطور دقیق "اولين قربانی" کدام یک از این ناهنجاری های انسانی می شوند؟
آیا خشونت انسان همچنان باید ادامه داشته باشد و آیا راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد؟
#جامعه_مدنی تنها چاره موجود به نظر می رسد. اگر خشونت ذاتی است و دیگر نمی توان تغییرش داد، فقط ممکن است بتوانیم آن را کنترل کنیم. ابزار قانون در جامعه مدنی، تنها ابزاری به نظر می رسد که می تواند این ذات را کنترل کند. وجود رفتارهای خشونت آمیز انسان نشان دهنده آن است که ظرفیت آن در انسان وجود دارد. اگر چنین ظرفیتی در انسان نبود، هرگز رفتار خشونت آمیز به وجود نمی آمد.
https://telegram.me/Pazudharma

https://telegram.me/Pazudharma
ما در کشوری زندگی می کنیم که باور #دینی و #فرهنگی بیشتر مردم بر آلوده و #نجس بودن سگ استوار است. در این کشور برای جمع کردن سگ ها در یک مکان و نگهداری از آنها هیچ نظارتی وجود ندارد و حتی نیاز به #مجوز نيست! كافي است فقط كسي اراده كند تا بتواند چندين سگ و گربه را از كوچه و خيابان و جاده جمع و در يك خانه از آنها نگهداري كند! #خشونت در کشور ما هم ریشه در "ناکامی"-های فردی دارد و هم #تاثیر_نمایشی. به بیان بهتر، فردی که در زندگی شخصی براي موفقیت و برآورده کردن آرزوهای خود ناکام مانده است، #محرومیت خود را به شکل خشونت نشان می دهد و انتشار فیلم های مختلف از خشونت(#اعدام، آزار و اذیت، #دار زدن، روی زمین کشیدن و ...) تکرار آن را نزد مردم راحت تر می کند. زیاد بودن تعداد سگ و گربه در کشور ما اگرچه از نظر آماری و علمی هنوز ثابت نشده است ولی بعنوان دردسترس ترین حیوانات شهری، بیشترین قربانیان خشونت های اجتماعی محسوب می شوند.
در این میان، عوامل تشدیدکننده هم وجود داشته اند که می توان به نوع #حمایت ما از این حیواناتِ آسیب پذیر، فقدان قانون، به روز نبودن قوانين موجود، ساير انواع خشونت، اعتراضات #مدنی، رفتار دارندگان حیوانات خانگی، نقش #رسانه های #خارجی و غیره اشاره کرد.
با ادامه این روند و بدون ایجاد #تغيير در هر یک از عوامل تاثیرگذار نمی توان انتظار معجزه داشت!
https://telegram.me/Pazudharma