Pazudharma

‍ 🖋 جمع آوری زباله راحت تر از نخوردن گوشت...!

▪️براساس یافته های محققانی که جامع ترین تحلیل ها درباره میزان خسارت وارد شده از پرورش حیوانات اهلی را تا به امروز بر روی کره زمین انجام داده اند، پرهیز از محصولات گوشتی و لبنی بزرگترین روش ساده برای کاهش اثر محیط زیستی روی کره زمین است.

▪️تحقیقات جدید نشان می دهند که بدونِ #مصرف_گوشت و لبنیات، کاربری مزارع کشاورزی می تواند بیش از 75 درصد کاهش یابد- منطقه ای برابر با مساحت آمریکا، چین، اتحادیه اروپا و استرالیا با هم.

🔺از دست رفتن مناطق دست نخورده و بکر به دلیل کشاورزی مهم ترین دلیل برای #انقراض_عظیم حیات وحش است.

▪️تحلیلِ جدیدِ دیگری بیانگر آن است که با وجودی که گوشت و لبنیات فقط 18 درصد کالری و 37 درصد پروتئین فراهم می کنند، رقمی بزرگ یعنی 83 درصد از زمین های کشاورزی را به خود اختصاص داده و عاملِ انتشارِ 60 درصد از #گازهای_گلخانه_ای است.

🔺تحقیق دیگری آشکار می کند که 86 درصد از پستانداران روی زمین #انسان و #حیوانات_اهلی هستند!

⭕️ با این وجود شاهد آن هستیم که #فعالان_محیط_زیست در ایران فقط بر #جمع_آوری_زباله تاکید و آن را #تبلیغ می کنند!!! پویشی که تاکنون حتی از #میزان_اثربخشی آن در جامعه و #نهادینه شدن #نریختن_زباله هیچ گزارشِ رسمی منتشر نشده است و در ظاهر، تنها به عنوان یک «فعالیت» برای سازمان های مردم نهاد تلقی می شود!

⭕️ با توجه به «ایدئولوژی» خاصِ حاکم بر «رسانه ملی» از یک سو، و درآمدزایی از سوی دیگر، نمی توان انتظار داشت که #حقایقِ پشت پرده و پیامدهای آسیب رسان #صنعت_گوشت بر #محیط_زیست به مردم #آگاهی_رسانی شود.

⭕️ ولی #سازمان_های_مردم_نهاد و #فعالان_محیط_زیست که خود را «طلایه داران» حراست و حفاظت از محیط زیست و زیستمندان آن می دانند چرا ترجیح می دهند از صنعت گوشت نگویند!؟! آیا و چرا جمع کردن زباله هایِ ریخته شده توسط مردم برای این افراد بسیار راحت تر از نخوردنِ گوشت است!!!؟

▪️در حالی که سازمان بهداشت جهانی تهران را یکی از آلوده‌ترین نقاط دارای ذرات معلق در بین ۳۱ کلان شهر جهان اعلام کرده است و طبق تحقیقات وزارت بهداشت ایران، میزان آلاینده‌های موجود در پایتخت تقریبا سه برابر استاندارهای جهانی است که به صورت بیماری های از نوع قلبی، تنفسی تا سکته ی مغزی گریبان شهروندان را می گیرد، چرا باید هم چنان بر #دوچرخه_سواری و #سه_شنبه_های_بدون_خودرو اصرار داشته باشیم!؟! آیا نباید میزانِ مناسب و استانداردی از #رفاه و #امنیت موجود باشد تا بتوان به جلبِ #مشارکت_مردمی پرداخت؟! آیا به راستی، #خودروها اصلی ترین آلاینده ی تهران هستند؟؟؟

🔹 به نظر می رسد ریختن زباله قبل از آن که مقوله ی محیط زیستی باشد، به پدیده ای اجتماعی تغییر شکل داده است. از اینرو، قبل از آن که یکسره به سراغ جمع آوری زباله در کیسه های پلاستیکی و #ته_سیگار از روی زمین باشیم تا آن را در یک بطری پلاستیکی(!) به نمایش بگذاریم، باید پاسخی درست برای این پرسشِ اساسی پیدا کنیم که چرا یک انسان در نقشِ اجتماعی خود به عنوان یک #شهروند «نمی خواهد» زباله ی تولید شده ی خود را در جایی بگذارد که باید گذاشته شود!؟! به این ترتیب، با فرض این که تمام افراد بالغ* به طور دقیق می دانند که جایِ زباله کجا است،شاید بتوان به ارزیابی دقیق تری از مفهومی اخلاقی به نام «مسوولیت پذیری فردی» دست یافت...



* منظور از بالغ در این جا اشاره به «سن» مشخص شده توسط #قانون نیست که این روزها با شیوع پدیده ی متوحش دیگری مانند #کودک_همسری، کار را از نادیده گرفتن و دور زدن قانون هم گذرانده و به لگدمال کردن تمام ارزش های انسانی و اخلاقی رسانده است!!! بلکه منظور سنی است که #کودک می آموزد(باید بیاموزد) زباله را کجا قرار دهد.

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma

🖋 قانون زنده، ابزاری اجتماعی برای رسیدن به هدف اجتماعی و عدالت اجتماعی است...

▪️یک بار دیگر، خبر مربوط به «لایحه منع حیوان آزاری» در بیشتر خبرگزاری های کشور طنین انداز شد و این بار، معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست، #حمید_ظهرابی، درمورد مفاد این لایحه توضیحاتی داده است.

▪️از این که بنابه هر دلیلی، این سازمان، خواسته و ناخواسته به تدوین قانون منع حیوان آزاری ورود کرده است از آن رخدادهایی است که باید به فال نیک گرفت و به خودمان و جامعه تبریک گفت. امید آن که همین ورود، آغازی باشد برای #نهادینه کردن این تفکر که حیوانات، #پسماند نیستند تا پرداختن به امور مختلفِ مربوط به آنها به طور غیرقانونی به #مدیریت_خدمات_پسماند سپرده شود! از سوی دیگر امید آن داریم در سایه همین قانون، تصمیماتی مانند «ارضای غریزه شکار در شکارچیان» و «قتل عام پرندگان مهاجر» و صدور انواع و اقسام مجوزها برای شکار و صید نیز از سوی این سازمان #جرم تلقی گردد!

▪️در کشوری که نرخ آزار و کشتار حیوانات بسیار بالاست تا جایی که گاهی، اخبار مربوط به خشونت علیه آنها باعث #تشویش_اذهان_عمومی و بروز هیجانات مقطعی نیز می گردد، شاید این خبر موجب خوشحالی، به ویژه برای کسانی شود که دوستدار حیوانات هستند و/یا فعالیتی در این زمینه دارند. ولی چرا این خبر، به خصوص زمانی که مفاد آن مورد توجه قرار می گیرد، قبل از آن باعث خشنودی برخی #فعالان_حقوق_حیوانات گردد مورد نقد و انتقاد آنها واقع می شود؟

▪️بخشی از پاسخ این پرسش مشخص است زیرا قانونی که خود را با معیارهای حقیقی جامعه هماهنگ نکند محکوم به شکست است. یکی از این معیارها به ماده 679 قانون مجازات اسلامی برمی گردد که از دو منظر قابل بررسی است:

1- نخست آن که تاکنون، در موارد حیوان آزاری، این قانون چقدر از سوی مراجع قضایی و قضات مورد احترام و استناد قرار گرفته است و
2- آیا مفاد همین قانون آن قدر به روز، «درست» و کارآمد هست که توانِ نگهداری چند الحاقیه جدید را داشته باشد؟!

▪️در این قانون می خوانیم: «هرکس به عمد و بدون ضرورت حیوان حلال گوشت ‌متعلق به دیگری یا حیواناتی که شکار آنها توسط دولت ممنوع ‌اعلام شده است را بکشد یا مسموم یا تلف یا ناقص کند به حبس ازنود و یک روز تا شش ماه یا جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار ریال تا سه میلیون ریال محکوم خواهد شد.»
(شایان ذکر است در جلسات قبلی کمیسیون هیئت دولت از الحاق تبصره هایی به دو ماده 679 و 680 سخن می رفت و حال آن که، در خبر جدید به ماده 680 اشاره ای نشده است!)

▪️در ماده 679 قانون مجازات اسلامی، به طور دقیق مشخص نیست منظورِ قانون گذار از بکارگیری «بدون ضرورت» و «متعلق به دیگری» چیست؛ به همین نسبت، «فشار آوردن به حیوانات» و « بهره کشی» نیز به صورت شفاف توضیح داده نشده است. از همین جا است که ما با یکی از مشکلات اساسی در ارتباط با مفهوم #قانون روبرو می شویم و آن این که قانون برای افراد مختلف، در زمان ها و مکان های مختلف، معانی متفاتی دارد. به همین دلیل و براساس یکی از شش #رهیافت معروف دنیا نسبت به مفهوم قانون، یعنی رهیافت #مکتب_اثباتی باید دید آیا قوانین موجود(یا آینده)، بیشترین فایده را برای بیشترین افراد دارند یا نه. منظور از افراد، در جایی که به تدوین قوانینی برای حیوانات می پردازیم، افزون بر انسان شامل ِحیوانات نیز می شود.

▪️تمام تبصره هایی که در حکمِ الحاقیه به ماده 679 قانون مجازات اسلامی افزوده شده اند دارای اشکالات بنیادین از منظر حقوقی-محتوایی، اخلاقی، علمی و بازدارندگی هستند که پرداختن به آنها از حوصله این مطلب خارج است.

▪️در دنیایی که گاهی ساده ترین #آزار_حیوانات با مجازات های سنگین روبرو می شود و #جرم_انگاری در این خصوص با توجه به نقشی که در #امنیت روانی یک کشور دارد از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است، چرا تدوین کنندگانِ لایحه تصمیم گرفتند برای منع حیوان آزاری که گاهی به صورت سازمان یافته در جامعه ظهور و بروز می یابد از سطح مجازات های تعزیری رده هفت فراتر نروند؟

▪️نام این قانون چرا از «منع حیوان آزاری» به «حمایت از حیوانات» تغییر نکند؟!

▪️موضوع دیگری که در هاله ای از ابهام قرار دارد اشاره ای گذرا به «لایحه جامع برای ساماندهی و مدیریت حیوانات» از جمله «سگ گردانی» در سطح کشور است که نیازمند شناخت و بررسی دقیق تر می باشد.

◀️کلام آخر این که، تبصره های الحاقی به ماده 679 قانون مجازات اسلامی، همانند متن همین قانون، دارای اشکالات بسیار اساسی است و در صورتِ تصویب در مجلس، نمی تواند به عنوان قانونی زنده تلقی گردد و نمی تواند به قولِ #راسکو_پاند، مهندسی اجتماعی داشته باشد...

https://t.center/pazudharma

#کمپین در لغت به معنای یک گروهِ برنامه ریزی شده ی #سیاسی، #تجاری یا #نظامی است که در صدد دستیابی به #هدفی خاص باشد. این مفهوم، حتی می تواند در قالب یک کار سازمان یافته برای نیل به مقصودی مشخص باشد. بطور مثال تبلیغات #نامزدهای_انتخاباتی، مخالفت با #کار_کودکان، برخی عملیات نظامی و مشابه اینها جلوه هایی از دلایل تشکیل یک کمپین یا #کارزار در هر جامعه می توانند باشند.
با نگاهی کلی بر اسامی کمپین های شکل گرفته در کشورمان، این سوال به ذهن می رسد که چرا بیشتر آنها برای آموزش کارهای #ساده و #بدیهی که باید از اصول اولیه #رفتار_شهروندی باشند تشکیل می شوند!؟! کمپین هایی برای #اصلاح_رانندگی، #مصرف_آب و برق، #زباله، #طبیعت و #محیط_زیست و غيره.
بدیهی است #کودکان از جامعه ی هدف این کمپین ها خارج هستند و در واقع، ما قصد آن داریم تا به #شهروندان عاقل و بالغ آموزش دهیم و حتی گاهی به مرز التماس برسیم که زباله نریزید!!! آب را هدر ندهید!!! مهربان باشید!!! و ...
آیا بهتر نیست به جای تشکیل کمپین های خواهش و التماس که این روزها بیشتر به یک «مُد» تبدیل شده اند، به #چرایی ظهور و بروز این رفتارها و فرآیند #نهادینه شدنشان بیاندیشیم؟!
در هنگام قدم زدن در کنار یک رودخانه، به این بیاندیشیم که چرا #مادری از مادران این مملکت باید پوشک نوزاد خود را در بستر رودخانه بیاندازد!؟ و چرا ده ها نفر باید بسیج شوند تا این پوشک و بقایای خوش گذرانی سایرین را «با افتخار» جمع آوری نمایند؟!
بسیاری از کارهایی که در شمار «اخلاقیات» به حساب می آیند نه نیازمند اهرم #قانون هستند و نه #مجازات و نه #بازدارندگی! این کارها از درون ما باید سرچشمه بگیرد. در صورت نبود این #اخلاقیات باید قبل از تشکیل کمپین های آموزشی، به آسیب شناسی آنها پرداخت...
https://t.center/pazudharma