Pazudharma

برای #دولتی که #خاک و #آب و #سوخت و #انرژی و #حیات_وحش آن به تاراج می روند، #تعادل_اقتصادی و #توازن_بازار یعنی #دام_زنده از مرزهای آبی خارج و #دام_زنده از مرزهای هوایی وارد شوند!!! دیگران و آن «مهاجمان فرهنگی» نیستند که سرزمین ما را عقب نگه داشتند؛ این خودِ ما هستیم که با زنجیر و لنگرِ نگرش های ایدئولوژیکی و فرهنگیِ منسوخ نسبت به محیط زیست و زیستمندانش، سرزمین را به عقب راندیم. انسان و حیوان قربانیِ همین نگرشِ حاکمان و مسوولین دولتی هستند.

🖋 چالش بی زباله- یک بازی اجتماعی یا چالشی بررسی شده(بخش پایانی)

◾️#حکومت و #دولت(به مثابه مجموعه نهادهایی که به #قدرت نظم می بخشد و آن را کنترل می کند)، سرانجام، در کجا و چه مرحله ای از #معضل، #بحران، #فاجعه و «ورشکستگیِ» ارکان محیط زیست باید به نقش و وظایف اصلی خود عمل نمایند تا مردم در پیروی از آنها، با آگاهی از «طبیعت انسان» به «طبیعت» احترام بگذارند و از او پاسداری و محافظت کنند زیرا، به نظر می رسد بخشی از بی مسوولیتی مردم در قبال محیط زیست به همین بی تفاوتی حکومت و دولت نسبت به او و نابودی(مترادف با تاراج!) آشکار و پنهانش برمی گردد!

◾️سقراط- این فیلسوف همیشه زنده- می گوید: «زندگی بدون ارزیابی ارزش زیستن ندارد.»
هر تلاش و قدمی کوچک برای ایجاد #پویایی و #نشاط در جامعه ستودنی است، خواه به صورت فردی باشد و خواه گروهی و اجتماعی. ولی در جایی که هدف یا اهدافِ مشخصی مد نظر قرار می گیرند، نمی توان بدون ارزیابی و نقد و بررسیِ آن حرکت در سطوح اولیه هم چون حرکات نمادین و نمایشی و سطحی نگری باقی ماند. همین نکته است که کشور ما را به کشورِ کمپین ها تبدیل می کند نه تغییرها!

◾️شوربختانه، در فاصله ای نه چندان دور از اعلام موجودیت «بی زباله»، باز قلم ها نه در نقد و بررسیِ ماهیت وجودی آن که در توصیف و تحسین «اشخاص» شروع به فعالیت کردند! یکی در وصف بی همتا بودنِ معاون سابق نوشت و دیگری از معاون جدید و «شخصیت کاریزمای دهه شصتی» او!!!

◾️گویا ما هرگز نمی خواهیم از چهارچوب تمرکز بر اشخاص و توصیف و تخریب آنها پا را کمی فراتر بگذاریم و به جای حاشیه وارد متن شویم و آنان که این کار را می کنند در زمره «نامحرمان» و «مطرودان» قرار می گیرند.

◾️کسانی که پایه گذار یک چالش و پویش و کمپین و هشتگ می شوند فقط به این اکتفا می کنند که «شما از این حرکت حمایت کنید تا موفق شود، باقی کارها بماند»!!! طوری که به نظر می رسد فقط موضوع بر سرِ «یارگیری» است و برنده شدن در مسابقه ای که در آن فقط به نفع برخی بازی های سیاسی فقط بحث کمیت مطرح است و بس!

◾️در نقد و بررسی #مدارس_طبیعت، #سه_شنبه های_بدون_خودرو، #یوزتاابد، #جمع_کردن_زباله، #کشتار_وحشیانه_سگ ها، طومار تصویب قانون منع حیوان آزاری، انواع تجمع ها و ده ها مورد دیگر فقط یک جمله می شنویم: «به جای سنگ اندازی، شما فقط حمایت کنید»!

◾️ما حمایت می کنیم ولی، اگر به طور دقیق بدانیم از چی باید حمایت کنیم بهتر و بیشتر حمایت می کنیم...

◾️اگر می خواهیم به زباله بپردازیم و در پی آن هستیم که با مشارکتِ خودِ مردم این معضل را حل کنیم، باید ابتدا برای این پرسش پاسخی منطقی و مستدل پیدا کنیم که چرا مردم انگیزه و حس مسوولیت پذیری لازم و کافی برای ریختن زباله در سطل زباله را ندارند؟!

◾️آیا کنش گران «چالش بی زباله»، طبق همین فرآیند مباحثی مانند #تالاب و #آب و #انرژی را در دستور کار قرار داده اند؟!

https://t.center/pazudharma

‍ « آبرل و همکارانش از شرایطی بنیادی سخن می گویند که یک #نظام_اجتماعی برای بقای خود به آنها نیاز دارد و اگر وجود نداشته باشند {جامعه نیز به جای نخواهد ماند. از نخستین عامل که ویژگی های جمعیتی است اگر بگذریم، به یک #جمعیت #بی_تفاوت می رسیم که برای جامعه تهدیدی مهم به شمار می آید. اگر چه درجه بی تفاوتی مهم است، ولی جمعیت جامعه در برخی موارد ممکن است چنان بی تفاوت شود که اجزای گوناگون سازنده جامعه از عملکرد بیفتد و سرانجام، سراسر جامعه فرو ریزد.
جنگ «همه علیه همه» در داخل یک جمعیت، تهدیدی برای ادامه حیات به شمار می رود. #کشمکش های بسیار شدید داخلی در یک جامعه، ایجاب می کند که عوامل نظارت اجتماعی وارد صحنه شوند و با کاربرد #زور کشمکش ها را فرونشانند. اما همانطور که آبرل و همکارانش می گویند: جامعه ای که تنها بر زور استوار باشد، تناقضی ذاتی دارد. هر جامعه ای باید برای برخورد با محیطش روش های مناسبی داشته باشد. یکی از جنبه هایی که می توان در قضیه ی برخورد با محیط تشخیص داد #بوم_شناسی است. جوامع مختلف باید بتوانند نیازهای لازم برای بقا مانند خوراک، #سوخت، #مواد_خام و غیره را از محیط بیرون بکشد بدون این که منابعش را نابود کند. همه ي ما که در دوره #آلودگی محیط، کمبود #انرژی و #گرسنگی در بسیاری از نقاط جهان زندگی می کنیم با این مسئله به خوبی آشنا هستیم. روی دیگر موضوع محیط زیست به نظام های اجتماعی دیگری برمی گردد که هر جامعه ای باید بتواند با آنها کنار بیاید از جمله، بازرگانی، تبادل فرهنگی، ارتباطات کافی و دفاع نظامی شایسته در برابر دشمنی های بین جوامع.»

به نظر می رسد، نه تنها وقوع #آتش_سوزی های پی در پی #جنگل های کشور بلکه، زنجیره خشونت با محیط زیست و زیستمندانش گواه آشکاری از «بی تفاوتی» جامعه (شامل مسوولین و مردم) نسبت به منابع طبیعی و تجدیدناپذیر کشور است که رو به نابودی محض می روند.
تمام اینها در حالی است که با وجود هیجانات و فشارهای عمومی برای معرفی و تبلیغ ریاست جدید #سازمان_حفاظت_محیط_زیست، هنوز هیچ برنامه مدون و مشخصی برای حل و پیشگیری از این موضوعات زیست محیطی ارایه نشده است!
آیا در کنار معرفی مسوولین و مقامات مرتبط با محیط زیست زمان آن نرسیده رویکردی تحول گرا به #ساختارها و #کارکردهای موجود در جامعه داشت؟
https://t.center/pazudharma

ساز ناکوک #نمایشگاه_بین_المللی_محیط_زیست ایران در #تهران به صدا درآمد- آن هم #شانزدهمین_نمایشگاه

اگر انواع نمایشگاه های بین المللی فرصت و محلی برای نمایش و عرضه انواع #دستاوردها در حفاظت محیط زیست، #انرژی های پاک، #بازیافت، #پایش_آلودگی_هوا، #آب و #پساب و غیره است، سوال اصلی این است که ما چرا در استفاده بهینه از تمام اینها طی شانزده سال گذشته و شانزده نمایشگاه محیط زیستی حتي طي دوره "#دولت_سبز" بهره نبرده ایم؟

حال که رویکرد #مسوولان_محیط_زیست و #متولیان_حیات_وحش کشور بر #پیشگیری استوار نیست آیا استفاده از دستاوردهای همین چند کشور خارجی نمی توانست گلوهای خشک شده #ارومیه، #زاینده_رود، #کارون، #هورالعظیم و طبیعت ایران را کمی تر و تازه نماید؟
ساز نمایشگاه هایی که در کل دنیا بسیار کوک، همخوان و جهانی است چرا در ایران ناکوک و فقط در نهایت به سود اقتصادی برای افراد و شرکت ها تمام می شود نه محیط زیست ایران؟ به بیانی بهتر، چرا روح حاکم بر نمایشگاه های ما نیز روح #فردگرایی نه #جمع_گرایی؟!

برگزاری نمایشگاه های «با کیفیت» بمنظور تامین رضایت نسبی شرکت و/یا بازدیدکنندگان بسیار مهم است. اما، مهم تر از آن ارزیابی اصولی و بکارگیری همان دستاوردهایی است که نمایشگاه با هدف نمایش آنها برگزار شده است.
https://t.center/pazudharma

#چالش جدی در ارتباط با نگهداری حیوانات خانگی- بویژه حیوانات #گوشتخوار- از این سوال شروع می شود که آیا نگهداری آنها نوعی #گونه_گرایی محسوب نمی شود؟ آیا نگهداری حیواناتی مانند #سگ، #گربه و #مار که همچون نیاکان خود گوشتخوار هستند و گاه حتی تمایل به شکار دارند، ما را به #تضادی آشکار در دفاع از سایر حیوانات(که شکار/خوراک آنها هستند) سوق نمی دهد؟
• بعضی گیاهخوار کردن سگ و گربه را بعنوان راهکار مطرح می کنند. استدلال آنها این است که می توان از همراهی سگ و گربه بهره مند شد و در عین حال، به حق زندگي ساير حيوانات نيز احترام گذاشت. اما آیا در چرخه دخالتهای بی شمار انسان در طبیعت و زیستمندی حیوانات، این تغییر ذائقهء ذاتی به خودی خود نقض حقوق آنها نیست؟ آيا به خودي خود يك #دستكاري جديد محسوب نمي شود؟
• گروهی بر این باورند که استفاده از ضایعات حاصل از اجساد سایر حیوانات برای تغذیه گروهی که در خانه از آنها نگهداری می شود توجیه منطقی دارد.
• برخی نیز به در اختیار گذاشتن موجودات زنده برای تغذیه حیواناتی مانند مار و #حیات_وحش #اگزاتیک(که در خانه نگهداری می شوند) بسنده مي كنند. تقویت و ماندگاري غريزهء #شکار از مهم ترین دلایل ارایه شده توسط این افراد است.
به اعتقاد نگارنده، این چالشی بسیار بزرگ و پیچیده است. چالشی که هنوز علم نیز برای آن پاسخی قطعی نیافته است. انسان، با قرارگیری در مرکز این چالش گاه نقش #علت و گاه نقش #معلول را ایفا می کند. او مزارع بسیار وسیعی برای «تولید» حیوانات ایجاد کرده که ضمن مصرف #انرژی در تمام شکل های آن، باعث آلودگی و از بین رفتن #محیط_زیست می شود. او- انسان- «کیفیت» تولیدات و سودآوری #صنعت_گوشت را بعنوان مدرکی موجه در داشتن «رفتار خوب» با حیوانات مطرح می کند. بعبارت بهتر، رابطه بین تولید انبوه «محصولات» مرغوب و رفتار انسانی با حیوانات همواره از سوی صاحبان دامداری ها و مرغداری ها مورد استناد قرار گرفته است. ولی آیا #بهره_وری شاخصی برای ارزیابی کل سیستم است یا طریقه نگهداری(رفتار با) حیوانات؟!
آیا #کشتن باید دارای #کیفیت و استاندارد باشد؟!!
اينگونه به نظر می رسد مادامیکه کارخانه های پرورش حیوانات وجود داشته باشند- فرقی هم نمی کند برای گوشت باشد یا #پوست- و تا زمانی که حیوانات «تولید» شوند تا در همان سنین جوانی در صف کشتار قرار بگیرند، کشته و سپس توسط انسان مصرف شوند، نمی توان به #عدالتی همه جانبه در رعایت حقوق حیوانات رسید.
در این سو، حیوانات خانگی نیز وجود دارند و برخی از آنها گوشتخوار هستند. #تعارض بین دفاع از حقوق سگي كه گوشتخوار است و مورد شکنجهء انسان قرار گرفته و گاوی که در نوبت مرگ توسط #انسان است چگونه از بین می رود؟
انسان، با محوریت قرار دادن تمام نیازهای خود، با به خدمت گرفتن تمام منابع طبیعی و غیرطبیعی در جهت تامین این نیازها و مهمتر از همه با اِعمال «#برده_داری» نسبت به حیوانات، میزان برهم ریختگی نظم طبیعت را به حدی رسانده است که خود، درمانده است. در اینجا نیز او هم علت می تواند باشد و هم معلول.
ولي تصمیم با خود اوست...
https://telegram.me/Pazudharma