Pazudharma

🖋 سینما- در معنای یونانی خود به معنای حرکت یا در سینمای ایران به معنای ایستایی و واپس گرایی؛ کدام یک!؟

◀️ شاید برخی بر این باور باشند که اشاره به یک #مارک_تجاری، نام و/یا یک #فیلم با هدفِ #نقد و بررسی آن بر #مشتریان و #گیشه ی مربوطه می افزاید. ولی مگر این موضوع چقدر مهم است؟

◀️ تصور کنید شخصی فیلم سینمایی «#دشمن_زن» را قبل از مطالعه ی این نقد و بررسی تماشا کرده باشد: بی گمان، #استدلال هایی که در ادامه برای #حیوان_آزاریِ مشهود و آشکارِ موجود در فیلم وجود دارند، او را به واقعیت آشناتر می کنند و چه بسا، موجب #تغییر_نگرش او نسبت به برداشت های قبل شوند.

◀️ حال، تصور کنید شخصی این فیلم را هنوز ندیده باشد و با این مطلب تشویق شود تا تمامِ فیلم و صحنه های حیوان آزاری و رفتار نادرست با #حیوانات را تماشا کند. او اکنون، با #آگاهی از این که برخی «نقش آفرینان غیرانسان» مورد آزار و اذیت قرار گرفتند به تماشای آن می نشیند و نقد موجود را بهتر درک می کند.

◀️ همین نکته درمورد #پتچی و هر #مارک_تجاری دیگر که به طور مثال بر روی حیوانات #آزمایش می کند یا مروج #صنعت_پت هستند نیز صدق می کند. بنابراین، شاید به گمان برخی، با نام بردن از این «برند»ها یا فیلم ها، وسوسه ی دیدن و شناختن آنها بیشتر می شود ولی، زمانی که این فرآیند با درجه ای از آگاهی بخشی صورت گیرد، نتیجه آن چیزی نخواهد بود که در صورت نبود آگاهی به دست می آمد.

◀️ «دشمن زن» به عنوان اولین فیلم سینماییِ اکران شده از سوی #کارگردان آن، هم جای تبریک دارد و هم جای دریغ و افسوس بسیار! تبریک به مناسبت اولین بودن و دریغ و افسوس برای به #انحطاط کشاندن مفهوم #عشق، نقش و #جایگاه_زن و #مرد در روابط متقابل، #آموزش(نمایش) سوءاستفاده از #کودکان_کار، حضور #حیوانات_خانگی و وحشی و مهم تر از این، رفتار نادرست و دور از #اخلاقیات با آنها که بی گمان، نمایشی آشکار از #حیوان_آزاری تلقی می شود.

◀️ پرسش اساسی این است که اگر این حیوانات، #سگ_خانگی و #شیر در #فیلمنامه نبودند و/یا به طور مثال از کودکان کار در جریانِ فیلم سوءاستفاده نمی شد، چه خللی در روند آن به وجود می آمد؟! آیا برای فیلمنامه نویس هیچ جایگزین، تفریح یا سرگرمی دیگری وجود نداشت تا از این طریق بتواند دستِ کم در این وانفسای #معضلات_محیط_زیست، مشکلات #زیستمندانِ ارزشمند آن، کودکان کار، نرخ مقایسه ای #ازدواج و #طلاق و دهها #نابسامانی_اجتماعی دیگر پیامِ اصولی تر به مردم بدهد؟

◀️ #هنرپیشه_هایی که طی سال های اخیر خودشان را در خط مقدم موضوعات محیط زیستی قرار می دهند و فریادهای #اهواز و #آبادان را مدام به گوش «فالوورها» می رسانند و «خرگوش قلاده دار» را با «جل الخالق» معرفی می کنند و تا خبری از جایی منتشر می شود اولین کسانی هستند که جملات اعتراضی خود را در تحریک بیش از اندازه احساسات مردم(به جای #ایجاد_تعقل در آنها) در صفحات شخصی به «نمایش» می گذارند، چرا به ایفای چنین «نقش» ها و وجود چنین «صحنه» هایی #بی_تفاوت هستند و به آنها «نه» نمی گویند!؟!

◀️ به طور اساسی، آیا ما در زمانه ای زندگی می کنیم که #قلیان کشیدن و #دود نامتعارف حاصل از آن به خصوص در حضور انسان-حیوان(خانگی)، نگهداری از یک #شیر_وحشی در نقش «پت»، محبوس کردن و گرفتن شلنگ آب بر روی او در یک منزل مسکونی باعث خنده و شادی شوند؟! که اگر اینگونه است، آیا بهتر نیست #چرایی همین واقعیت تلخ، دغدغه ی جدی تمام فیلم نامه نویسانی شود که به نظر می رسد کمترین مطالعه ای در خصوص موضوعات تخصصی از جمله حیوانات و هر آنچه باعث آزار و #خشونت بر علیه آنها می شود ندارند و اجازه «رنگ کردن مرغابی با آب رنگ» را فقط به این دلیل که «خودش تمیز می شود» را می دهند!!!؟

◀️ «دشمن زن» یک بار دیگر به ما نشان داد که هر کجا #کودک_آزاری و #استفاده_ابزاری از آنها صورت گیرد، حتی در یک فیلم سینمایی، حیوان آزاری و استفاده ابزاری از حیوانات نیز وجود دارد. این همان واقعیتی است که #سینمای_ایران با تولیدِ فیلم هایِ با محتوا باید به آن بیشتر بپردازد.

◀️ سینمای ایران در حال حاضر #محتوایی دارد که به نظر می رسد بر خلاف نظر #لنین باشد: «« سینما با ما ، همه ارتش های دنیا بر علیه ما ، سرانجام پیروز خواهیم شد.» با این وضعیت، اگر سینما نباشد، دستِ کم، آموزش ها و پیام های اشتباه در سطح وسیع به مردم داده نمی شود!

⭕️ از به انحطاط کشاندن مفهوم عشق، نقش و جایگاه زن و مرد در روابط متقابل و زناشویی چیزی نگوییم یا اگر در جایی دیگر بگوییم بهتر است...

https://t.center/pazudharma

‍ « آبرل و همکارانش از شرایطی بنیادی سخن می گویند که یک #نظام_اجتماعی برای بقای خود به آنها نیاز دارد و اگر وجود نداشته باشند {جامعه نیز به جای نخواهد ماند. از نخستین عامل که ویژگی های جمعیتی است اگر بگذریم، به یک #جمعیت #بی_تفاوت می رسیم که برای جامعه تهدیدی مهم به شمار می آید. اگر چه درجه بی تفاوتی مهم است، ولی جمعیت جامعه در برخی موارد ممکن است چنان بی تفاوت شود که اجزای گوناگون سازنده جامعه از عملکرد بیفتد و سرانجام، سراسر جامعه فرو ریزد.
جنگ «همه علیه همه» در داخل یک جمعیت، تهدیدی برای ادامه حیات به شمار می رود. #کشمکش های بسیار شدید داخلی در یک جامعه، ایجاب می کند که عوامل نظارت اجتماعی وارد صحنه شوند و با کاربرد #زور کشمکش ها را فرونشانند. اما همانطور که آبرل و همکارانش می گویند: جامعه ای که تنها بر زور استوار باشد، تناقضی ذاتی دارد. هر جامعه ای باید برای برخورد با محیطش روش های مناسبی داشته باشد. یکی از جنبه هایی که می توان در قضیه ی برخورد با محیط تشخیص داد #بوم_شناسی است. جوامع مختلف باید بتوانند نیازهای لازم برای بقا مانند خوراک، #سوخت، #مواد_خام و غیره را از محیط بیرون بکشد بدون این که منابعش را نابود کند. همه ي ما که در دوره #آلودگی محیط، کمبود #انرژی و #گرسنگی در بسیاری از نقاط جهان زندگی می کنیم با این مسئله به خوبی آشنا هستیم. روی دیگر موضوع محیط زیست به نظام های اجتماعی دیگری برمی گردد که هر جامعه ای باید بتواند با آنها کنار بیاید از جمله، بازرگانی، تبادل فرهنگی، ارتباطات کافی و دفاع نظامی شایسته در برابر دشمنی های بین جوامع.»

به نظر می رسد، نه تنها وقوع #آتش_سوزی های پی در پی #جنگل های کشور بلکه، زنجیره خشونت با محیط زیست و زیستمندانش گواه آشکاری از «بی تفاوتی» جامعه (شامل مسوولین و مردم) نسبت به منابع طبیعی و تجدیدناپذیر کشور است که رو به نابودی محض می روند.
تمام اینها در حالی است که با وجود هیجانات و فشارهای عمومی برای معرفی و تبلیغ ریاست جدید #سازمان_حفاظت_محیط_زیست، هنوز هیچ برنامه مدون و مشخصی برای حل و پیشگیری از این موضوعات زیست محیطی ارایه نشده است!
آیا در کنار معرفی مسوولین و مقامات مرتبط با محیط زیست زمان آن نرسیده رویکردی تحول گرا به #ساختارها و #کارکردهای موجود در جامعه داشت؟
https://t.center/pazudharma