Pazudharma

🖋 شکار و حفاظت- بخش دوم

◾️#شکار_تفریحی می تواند به دو شکل #بومی و #گردشگری انجام شود. در شکل اول، #شکارچیان در همان منطقه ی شکار زندگی می کنند و در شکل دوم، شکارچیان در منطقه ای دورتر هستند و با پرداخت مبالغی به نقاط دیگر سفر می کنند تا شکار را در یک منطقه مخصوص انجام دهند.
همین نکته، بحث #سود_اقتصادی به دست آمده از شکار برای #مردم_بومی را توجیه پذیر می کند.

◾️با این وجود، به نظر می رسد حتی تعاریف مختلف از شکار تغییر خاصی در صورت مسئله نمی دهد. آیا انسان برای #امرار_معاش، #تفریح و #سرگرمی و #ورزش و مهم تر از همه برای #حفاظت_از_حیات_وحش باید آنها را بکشد تا از جسد و/یا اعضای سلاخی شده بدن آنها استفاده کند؟
آیا اساسا آن چه ارزشمند معرفی می شود از جمله حیات وحش، باید به مرز نابودی برسد تا سیاست هایی مانند شکار برای حفاظت از آنها طراحی شوند؟ به بیانی بهتر، انسان تمام آن چه ارزشمند تلقی می کند را به گذرگاه حفاظت می کشاند و سپس برای عبور از این مهم، به همان راهکارهایی متوسل می شود که آن چیزهای ارزشمند را به حفاظت رسانده است!

◾️ارسطو شناخت نظری را به دو بخش #علم_اثباتی و #دیالکتیک تقسیم می‌کند. علم اثباتی با مفروضاتی آغاز می شود که ما مدعی هستیم صحیح، بنیادین و مقدماتی هستند. منظور از مقدماتی بودن این است که این مفروضات بدیهی بوده و برای قبول آنها نیاز به فرضیات یا برهان دیگر نیست.

◾️اما در روش دیالکتیک، پژوهشگر استدلال و پژوهش خود را روی پندارها و عقاید طرف مقابل یا عامه مردم استوار می‌کند. در علم اثباتی، پژوهشگر فرآیند شناخت را به صورت حرکت از دانسته ها به سوی نادانسته‌ها تعریف می‌کند. در طی این فرآیند ما به چیزی که پیشتر نمی دانستیم، آگاهی پیدا می کنیم و به این ترتیب از نادانی به آگاهی و از ندانستن به دانستن می رسیم. در پژوهش دیالکتیکی فرآیند شناخت از نادانی به آگاهی نیست بلکه هدف آگاه کردن طرف مورد بحث از نادانی خویش است. مدعی در آغاز تصور می‌کند که می داند یعنی باورهای خود (سنت، مذهب، باورهای جامعه، اسطوره‌ها و هر چه که از کودکی به او گفته شده) را آگاهی تصور می‌کند. در طول فرآیند شناخت، وی متوجه می‌شود که این باورها تناقض و تعارضاتی در خود نهفته دارند و بنابراین دیگر نمی‌تواند از این عقاید و باورها دفاع کند.

◾️در مورد شناخت طبیعت، این مشکلی پیش نمی آورد زیرا #مشاهده، #تجربه و #آزمایش مکرر پدیده های طبیعی می توانند این مفروضات را تایید یا رد کنند و بنابراین ما یک روال پیش رونده در #علم داریم که با تصحیح یا تغییر مفروضات، نظریه را با دامنه بیشتری از تجارب مطابقت می دهد، ولی در مورد #علوم_انسانی این گونه نیست. بنابراین، در جایی که ما شکار را از جنبه هایی مانند «استفاده» و «ارزش» بررسی می کنیم ناگزیر از ورود به مفاهیمی هستیم که خارج از حوزه #طبیعت و #علوم_طبیعی اند و برای بهتر شناخته شدن، نیازمند بررسی همه جانبه هستند. به طور مثال، در خیلی از کشورهای دنیا گونه های بومی نظیر فیل، کروکودیل، پلنگ، ببر و شیر براساس میزان آسیب و ضرر و زیان وارد شده یا «تابو»های موجود در باورهای رایج، توسط خود مردم بومی ارزش گذاری می شوند و از اینرو، راهکارهای مقابله با آنها نیز بر مبنای همین رویکردهاست. آیا، به طور اساسی، نظریه های حفاظتی باید با اتکا بر این قبیل ارزش گذاری ها بنا شوند؟ آیا حفاظت باید بر مبنای ارزش ذاتی حیات وحش باشد یا ارزش هایی که برای نحوه استفاده از آنها تعیین می شود؟ آیا هرگونه کاهش در جمعیت گونه های حیات وحش باید «بد» و هر افزایش جمعیتی «خوب» تلقی شود و/یا برعکس؟


https://t.center/pazudharma

‍ «روز جهانی حیوانات» بر تمام حیوانات جهان و دوستداران راستین آنها گرامی باد.

🔷 «باور یکی از عناصر غیرمادی #فرهنگ است که مانند دیگر عناصر غیرمادی فرهنگ ملموس و قابل دیدن نیست. این عناصر تاثیر به سزایی در #رفتار انسان ها می گذارند. باورها ایده های مشترک درباره چگونگی عملکرد جهان است. باورها برداشت ها و انگاشت هایی اند که مردم آنها را حقیقی تلقی و توسط آنها جهان و جایگاه خود در آن را تفسیر می کنند. باورها می توانند ریشه در #اعتقادات کور، #تجربه، #سنت یا روش های علمی داشته باشند. ریشه ی این باورها هر چه که باشد، تاثیر به سزایی در رفتار انسان ها می گذارد.»

🔷 یکی از این باورها «مرغ و خروس و گوسفند و گاو زنده برای قربانی» است. مرغ و خروس هایی که به دلیل كم بودن #قدرت_خرید مردم از اقبالِ بد و بیشتری برای #قربانی شدن برخوردار هستند و این روزها، جلوی #مراکز_شماره_گذاری خودرو، همانند پاهایی که با طناب به زمین میخکوب شده اند، جایی همیشگی خشک کرده اند تا مردم بنابر همان باورهای سنتی و اعتقادات کور، با #خون آنها چرخ #خودروهای جدید خود را بچرخانند!!!

🔷 «برای اندازه گیری تاثیر باورها در رفتار انسان، دو تن از #جامعه_شناسان آمریکایی به نام ایوان زی فوگت و جان ام رابرت مطالعه ای درباره باور دو گروه متفاوت، در ایالت نیومکزیکو، انجام داده اند. این دو جامعه شناس به دنبال تفاوت دیدگاه های این دو گروه درباره #طبیعت و تاثیر آن دیدگاه ها بر رفتار آنها بودند. اعضای یکی از این گروه ها، آمریکایی هایی #پروتستان مذهب بودند که در تگزاس سکونت داشته و مالک خانه بودند. گروه دیگر، #سرخپوستان بومی #زونی ساکن در ایالت بودند. جامعه شناسان، پس از تحقیق، به این نتیجه رسیدند که اعضای گروه اول خود را جدا از طبیعت می دانند و معتقدند که طبیعت چیزی است که باید کنترل و برای ارضای خواست های انسان استثمار شود. برعکس، بومیان زونی خود را بخشی از طبیعت می دانند و معتقدند که طبیعت و انسان نه قربانی یکدیگرند و نه نسبت به یکدیگر سروری دارند. در نزد آنان، هماهنگی میان انسان و طبیعت باعث حفظ نظم #کهکشان می شود.

🔷 تاثیر باورهای متفاوت این دو گروه را می توان در ارتباطی که آنها با #محیط_طبیعی، به ویژه، در زمان #خشکسالی برقرار می کنند مشاهده کرد. پروتستان های مالک خود را به تراکتور مسلح و از شیوه های مدرن #زراعت استفاده می کنند و در زمان خشکی و بی آبی نیز #ابرها را با #مواد_آلی بارور می کنند. برعکس، بومیان سرخپوست زونی نیرویی را در خود تقویت کرده اند تا بتوانند خود را با شرایط دشوار سازگار کنند. به علاوه، آنها در شرایط سخت و دشوار بیشتر به برگزاری آیین های #مذهبی خود می پردازند. بومیان زونی این باور را دارند که اگر انسان، در ارتباط با طبیعت، وظایف خود را عمل کند خداوند کمبودهای آنها را جبران خواهد کرد. قرن ها بارندگی در فصل تابستان تاییدکننده این دیدگاه، حداقل برای خود آنها، بوده است. از این رو، آنها بطور عمیق مخالف بارور کردن ابرها توسط مواد آلی هستند.

🔷 آیا اگر قرار بود مالیدن خون حیوانات بر #چرخ خودروها، #سرعت_غیرمجاز و خواب آلودگی و وضعیت غیراستاندارد #جاده ها و نقص فنی خودروها و فرهنگ خودخواهانه رانندگی را به خودی خود برطرف نماید، تا الان نکرده بود؟ خون حیوانات چقدر آمار تلفات جانی و مالیِ ناشی از #تصادفات و #سرقت_خودروها را کاهش داده است؟!

🔷 در روز جهانی حیوانات، بدانیم و آگاه شویم که آنها موجوداتی زنده هستند که تحقیقات متعدد وجود #ادراک و #احساس را در آنها به اثبات رسانده است. حیوانات #مایملک انسان نیستند تا او هر کاری می خواهد با آنها بکند.

حیوانات، به دلیل نقشی که در طبیعت دارند دارای حقوقی طبیعی هستند. #آزادی اولین حق آنهاست. به این حقوق احترام بگذاریم.

https://t.center/pazudharma

#حيات_وحش گروهي از حيوانات هستند كه هرگونه فعاليتِ مرتبط با آنها نيازمند #تحصيلات/#دانش/#تجربه و #تخصص است. به نام حيات وحش نه مي توان از حيوانات اهلي #دفاع كرد و نه آنها را #محكوم.آگاهانه حمايت كنيم!

در پی یافتن #حامیان در فضای «حمایت از حیوانات» کشور نباشیم! «حامی نما» را هم جستجو نکنیم!
از آنجایی که گاهی می توان از #معلول به #علت رسید، با نگاهی بر وضعیت اسفبار #حیوانات کشورمان می توان نتیجه گرفت که آنها نه #حامی داشتند، نه #محافظ، نه #مسوول و نه "#متولی".
📌 #غذارسانی اولین قدم حمایت نیست. اگر شما بر این باورید که با غذارسانی می توانید کار حمایت از حیوانات را شروع کنید، از باور اشتباهی شروع کردید.
📌 #عقیم_سازی راه #نجات حیوانات شهری نیست. اگر بر این باورید که جای حیوانات در خیابان نیست و آنها در کوچه و خیابان خوشبخت نیستند و باید آنها را بصورت گروهی عقیم و نسنجیده رها کنید، باید بدانید که نه فقط در حق حیوان ظلم کردید که با ایجاد #منبع_درآمد مضاعف برای برخی #دامپزشکان روش غیرعلمی از حمایت را رواج می دهید.
📌 برای #جلوگیری از #کشتار توسط #شهرداری، #پناهگاه راهکار نیست. اگر بنابه هر دلیل مانند نبود #دانش علمی، کمبود #تخصص و وجود #انگیزهء شخصی فکر می کنید جمع کردن سگ ها در مراکز مخصوص و پناهگاه می تواند از کشته شدن آنها در خیابان جلوگیری کند و اداره این مراکز نشانه سعی و تلاش صادقانه برای راحتی حیوانات است و بقیه همیشه باید مدیون زحمات شما باشند، دچار عذری بدتر از گناه هستید. در این رابطه بسیار گفتیم...
📌 #افشاءسازی، اصلاح و #فرهنگ_سازی نیست. اگر فکر می کنید با افشاءسازی آن هم از طریق ادبیات "خاص" و فحاشی می توانید جلوی خیلی از جنایت ها را بگیرید و به اصطلاح دستشان را رو کنید و افتخار این «کشف» را به نام خود ثبت کنید، بطور دقیق راه خلاف حمایت اخلاق مدار و انسانی را در پیش گرفتید.
📌 امداد و نجات مجازی، تشکیل گروه و«#گلریزان» برای هر یک حیوانِ امداد شده جوابگوی #آمار تکان دهندهء حیوانات نیازمند کمک نیست و اگر بدنبال تقویت این روش برای امداد و نجات هستید، هرگز نمی توان به ایمنی و سلامت حیوانات بیشتر در بخش امداد و نجات حمایت امیدوار بود.
📌 حامیان، «سرگروه ها» و تمام افراد فعال در حمایت باید از سلامت جسمی، روحی و #شایستگی برخوردار باشند. اگر معتقدید ورود و حضور هر فردی در این عرصه می تواند آزاد باشد و تشويق ادامهء فعالیت بیماران اجتماعی و روحی نشانه ای از «برخورد انسانی» نسبت به آن فرد است دارای رویکردی اشتباه هستید! 📌 حمایت و #حفاظت از حیوانات(که متاسفانه در بسیاری موارد از مفهوم «حقوق» نیز استفاده می شود) فعالیتی #تخصصی است که نیازمند کسب دانش مي باشد. نمی توان با شمارش سالهای حضور در این عرصه، #تجربه محض، «هواداران» و گروه بندی های رایج داعیه حمایت از حیوانات داشت.
Pazudharma
📍 در پی یافتن حامیان و حامی نماها نباشیم! آنها جای دوری نیستند...
https://t.center/pazudharma

بطورکلی، اگر ما بیش از یکساعت در روز به کار #حمایت مشغول هستیم باید خود را موظف به #مطالعه و #یادگیری علمی در ارتباط با کاری که انجام می دهیم بدانیم. این کار به ما کمک می کند تا به حيوان آسيب نرسانیم و سریع تر به اهداف خود برسیم.
آشنایی با مبانی اولیه یک کار همانند میان بر عمل می کند و ما را از آزمون و خطای تکراری برحذر می دارد. بویژه اینکه گاهی کسب #تجربه ما به قیمت جان حیوان تمام می شود.
از مبانی این حرفه قایل نشدن «تبعیض» بین حیوانات است که شوربختانه نه تنها در بین حامیان بلکه در #سطوح_مدیریتی سازمان ها و #مسوولین ذیربط نیز ناآگاهی از این اصل اولیه به شدت دیده می شود. تنها چیزی که حیوانات را از هم متمایز می کند «قوانین طبیعی» زندگی آنهاست نه علایق و وظایف ما!
بعضی اوقات، این #تبعیض نه فقط مربوط به حیوانات که به منطقه ای خاص مرتبط می شود! بطور مثال توقف نسبی کشتار در #تبریز و #شهریار دستاوردی بزرگ تلقی می گردد و حال آنکه، حمایت واقعی زمانی معنا می یابد که ما اقدامی اساسی در حفظ جان تمام حیوانات انجام دهیم. برخورد منطقه ای با این فعالیت، مبحث «تجاری» کردن آن را بیشتر مطرح می کند تا خود حمایت را!
بعنوان یک انسان و/یا دوستدار حیوانات از خود بپرسیم: چه فرقی است بین سگ گرسنه ای که الان در قفس تنگ و تاریک #آزمایشگاه #دانشگاه #دامپزشکی در تاریکی نشسته است و سگی که در پرند بر اثر تصادف کنار جاده درد می کشد؟
تک تک سگ های کشورمان باید مورد حمایت ما قرار گیرند و بطور اساسی ساماندهی شوند. این پروژه ای است عظیم که هیچ #نهاد_دولتی قادر به تحقق آن نیست زیرا نه #دانش لازم را دارد و نه #تفکر و نه #عشق انجام آن را...
https://telegram.me/Pazudharma