الله رافراموش نکنید

.
         ســ😍✋ــلام

صبح زیبـاتون بخیروشادی🌼🍃
امـروزتـان عـاشـقـانـه
و کـوله بـار زندگی تـون 🌼🍃

پرباشه از بـرکت الهی🌼🍃
امـیدوارم
امـروز خـوشبخـتی🌼🍃
سلامتی پیشرفت
و روزی فـراوان 🌼🍃

نصیبتان شود🌼🍃

سرگذشت مریم
#قسمت_بیستم

شاید گرگی به گلشون زده باشه چون بارها توی ده ما همچین اتفاقی افتاده بود و به اهالی ده پناه آورده بودن....
زیر لحاف که رفتم عوض هم اومد بیصدا کنارم دراز کشید....بوی دود میداد شاید هم من حساس شده بودم.... صبح که بیدار شدم صبحانه آماده میکردم که خاله داخل شد با دیدنم استیناشو بالا زد: بیشتر بذار.... همه رو توی مجمع گذاشتم و گرفتم جلوش:خودم می‌دونم مهمان داریم فقط برای ظهر هم میمونن.؟؟؟
مجمع رو گرفت اول متوجه نشد انگار چون قبل بیرون رفتن برگشت سمتم:ما مهمان داریم؟؟.... خودم دیده بودم خاله گله رو توی طویله کرد وبا هم به اتاقشون رفتن،درسته هوا تاریک بود اما نور مهتاب برای دیدن کافی بود وسو چشمای منم عالی.... بیخیال گفتم:همون مردهایی که دیشب اومده بودن،شما هم باهاشون حرف زدین خودم از پنجره دیدم....
هول کرده بود جوری دستپاچگی از حرکاتش می‌بارید وگفت:آره از اشناهامون از ده بالاست بعد مدتها اومدن سرزنی....رفت ونموند که بپرسم سرزنی اون وقت شب؟اون هم با اون همه گوسفند....اگه می‌گفت عشایر، باز یه چیزی اما این حرفش ولرزش دستش باعث شد سادگی رو کنار بذارم یقینا چیزی بود که همه میدونستن جز خودم....لقمه خوردنم به فکر وخیال گذشت....من این تو این ده غریب بودم چشم و گوش بسته،یهو از دنیای کودکی افتادم توی زندگی زناشویی....چه میدونستم کلک چیه؟دروغ ونیرنگ کدومه....بزرگترین خلافم بالا رفتن از دیوار خونمون بود وتنبیهش چوب دستی مادرم برای همین چیزایی که می‌دیدم رو نمیتونستم بفهمم..
کسی هم نبود باهاش حرف بزنم، همه زندگی من اینجا بود ،اون اتاق واین مطبخ،جایی هم میخواستم برم یا عوض باهام بود و یا خاله....همسایه ها هم نمیومدن،میدونستم به خاطر خاله است که نمیان....خاله خودش خونه همه می‌رفت اما رو نمی‌داد کسی نزدیک در این خونه بشه...
ظهر بعد ناهار خوردن خاله بیرون زد، رفتارش وکارهاش مثل کسایی بود که رفته بودن برا کشیک ،چپ و راست نگاه کرد و اشاره زد....اون دو مرد هم دو پا داشتن دوتا دیگه قرض گرفتن از خونه فرار کردن....گله شون رو نبردن ودست خالی باعجله فرار کردن..
خاله خوشحال بود وبادمش گردو خورد میکرد....از پنجره می‌دیدم شادی کردن وبشکن زدنشو.....
خاله مشغول کباب درست کردن بود که
عوض سریع به داخل خونه اومد و در گوش خاله یه چیزایی گفت،تند تند چندتا گوسفند رو کشت وداخل چاه ریختند وخاک می‌ریخت روش تند تند..... خاله گوشت‌های به سیخ کشیده شده رو انداخت توی تنور وپشکلارو ریخت روش که نابود بشن....
هاج و واج کنار چاه فقط نگاه میکردم حتی زبونم نمی چرخید بپرسم چی شده که ولوله به پاشد پشت سرهم در میزدن ومیگفتن باز کنید اما هر کدوم از اهالی خونه دنبال کاری بودن.... عوض از مطبخ خودشو بیرون انداخت چندتا چاقو دستم داد:بیا اینارو مخفی کن کسی نبینه ،من باید برم.... از طرف طویله فرار کرد...در از جا کنده شد وهجوم مردمی که چوب وداس دستشون بود.... پشت بهشون بودم و تنها کاری که ناخواسته انجام دادم انداختن چاقوها بود توی چاه....خشکم زده بود ...
مامور آورده بودن و هرکسی جایی رو وارسی میکرد حتی کیسه های خالی آرد هم میتکوندن وزیر وروشو نگاه میکردن...
عمو سکوت کرده بود اما خاله زبونشو انداخت روی سرش:مگه شهر هرته در خونه ما رو شکستین سرتونو انداختین پایین اومدین تو؟مگه بی صاحبه اینجا..
اوقدر مردم گرم زیر ورو کردن خونه بودن که داد وبیداد خاله بی‌جواب موند....چندتا مأمورنزدیک عمو شدن ویکیشون گفت:بهتره به پسرت بگی خودشو تحویل بده وگرنه بدتر میشه براش...چندتا از اهالی ده بالا دیدن پسرتو با رفیقاش،همه دیگه میدونن دزد ده های اطراف پسر شما ورفیقاشه پس بهتره تا بدتر از این نشده با پای خودش بیاد و اعتراف کنه چون جلوی این مردم مال باخته رو ما نمی‌تونیم بگیریم،اینا فقط چندتا از
اون مردمم و بقیه هنوز خبردار نشدن... مامورا رفتن اما قبلش هر کاری کردن مردم دست از جست و جو برنداشتن حتی چندتاییشون توی طویله گوسفند هارو بالا پایین میکردن توی پشماشون دنبال ردی از گوسفندهای خودشون می‌گشتن....تازه داشتم معنی کارهای عوض رومی‌فهمیدم...
چقدر سرم توی برف بود که هیچی متوجه نشدم؟اما من حتی توی این چهار پنج سالی که توی این خونه زندگی کردم برای لحظه ای نتونستم تنها بیرون بزنم یا دو کلوم حرف باکسی بزنم وگرنه خاله خون به پا میکرد....
.مردم خسته از جست و جو دست کشیدن،وقتی حمله کردن به خونه چشماشون پر از امید بود وحالا که دستشون به جایی بند نبود وهیچی پیدا نکردن با شونه های افتاده بیرون زدن.....
تموم این مردم کسایی بودن که صبح تا غروب زیر آفتاب گله می‌بردن صحرا،صورتاشون آفتاب سوخته بود ودستاشو پینه بسته...
والله درد بود حتی آب خونه این افراد رو خوردن اما عوض چطور تونسته بود؟؟؟الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

سرگذشت مریم
#قسمت_نوزدهم

عمو شروع کرد خوردن ما هم کنارش نشستیم.خاله هی خودشو جلو میکشید و نگاه میکرد
عمو لبخند زد:اگه سرک کشیدنت تموم بیا جلوتر ،خوشمزه است بیا که می‌دونم هیچی نخوردی.... خاله به پلک زدنی سینی رو خالی کرد که همه با هم خندیدیم.... صبح زود همه بیرون زدن حتی خاله....یکی از همسایه ها اومده بود دختر جوونی بود شاید سه چهار سالی از من بزرگتر....
طشت لباس رو نشونم داد:سلام شنیدم شما چاه دارین میتونم لباس هامو اینجا بشورم؟؟خاله نبود ومیدونستم حالا حالا ها هم نمیاد....در رو باز کردم:بفرمایید خونه خودتونه....این خونه خودتونه رو با ترس گفتم،خاله اگه میفهمید.... کنار چاه نشست من هم آب گذاشتم دم دستش که گفت:خدا خیرت بده،تو باید مریم عروس ننه عوض باشی..
با لبخند حرفشو تأیید کردم که ادامه داد:من هم مثل تو غریبم،اسمم سکینه وعروس ننه حدادم،پایین تر شما خونمونه،ماهانه شدم دل درد دارم نتونستم تا رودخونه برم.... نمی‌دونستم ماهانه چیه که خودش گفت:انگار خودت هم ماهانه ای.... با تعجب نگاهش کردم که ادامه داد:پشت دامنت کثیف شده،باید مواظب باشی که کثیف نشی.... بدتر گیج شدم که خنده شیرینی کرد:حتما تو هم بار اولته،من بار اولم بود یه شب تا صبح گریه کردم چون دختر بودم فکر میکردم حامله شدم اما بعد ها که همه رو دیدم فهمیدم این اتفاق برا همه دخترها می افته یه چیز طبیعیه،این همه مدت به خاطر چیزی که توی خلقت ما بوده میترسیدم البته بیشتر به خاطر نادونی خودم بود که برای همه دختر ها هم هست کی برامون توضیح دادن،من همین الان هم خجالت میکشم جلوی کسی بگم وتو هم مثل خودمی که واست گفتم... سکینه سرخ وسفید میشد موقع حرف زدن،اونقدر شیرین بود صحبت کردنش که زمان از دستمون رفت ولباسهاشم شسته بود....تشکر کرد بابت آب وگفت:هر وقت ماهانت تموم شد غسل کن....
رفت وقبل رفتنش چیزهایی یادم داد که نمی‌دونستم .... بزرگ شدم دختر نه ساله چشم و گوش بسته داشت چیزهای جدیدی یاد می‌گرفت.....
چیزهایی که نه توی خونه پدرم یاد گرفتم ونه مدرسه....
به عوض احساسی نداشتم اما باید از جایی شروع میکردم من هم مثل خیلیای دیگه توی زندگی افتاده بودم که خودم درش دخالتی نداشتم اما باید بهش خو می‌گرفتم....پس بزرگ شدم باید بزرگ میشدم..... شب هاو روزها جاشونو به هم میدادن ومن شدم سیزده ساله....
اما بچه نداشتم خیلی دارو خورده بودم اما بی‌جواب موند....ننه عوض هم دیر بچه دار شده بود برای همین کمتر اذیت میکرد از این بابت..... از صبح اونقدر کار کرده بودم که ظهر از خستگی خوابم برده بود برای همین هرکاری کردم شب خوابم نبرد.عوض خواب بود نمیتونستم
حتی تکون بخورم چون بدخواب میشد..... چشمامو روی هم گذاشتم که عوض آروم وبیصدا بلند شد از اتاق بیرون رفت....این کار هر شبش بود اما مدتها بود که بی‌توجه بودم به شب بیرون زدن هاش....از پنجره نگاه کردم که بیصدا از خونه بیرون زد....
چهارقدمو محکم بستم دویدم سمت در حیاط اما تا پامو توی کوچه گذاشتم ترسیدم.تاریک بود و هیچ رهگذری هم نبود....هرکاری کردم نتونستم به ترسم غلبه کنم برای همین برگشتم،تا صبح کنار در اتاق منتظر موندم....دم صبح بود هوا روشن نشده برگشت..
..نگاهش کردم:کجا رفته بودی؟؟.... بی توجه بهم زیر لحاف رفت وگفت:رفته بودم دست به اب،نمیشد بیدارت کنم با خودم ببرمت.... عصبی تکونش دادم:سرشب رفتی،از اون موقع جلوی در به انتظارت بودم بگو‌کجا رفتی....
اما صدایی ازش بلند نشد جز خروپف.... صبح از خاله پرسیدم اون هم شونه بالا انداخت و گفت:این همه سوال جوابش نکن که میونتون خراب میشه.... اما این سوال مثل خوره افتاده بود به جونم که چرا مدام بیرون می‌ره و دم صبح برمیگرده هر بار هم برای کارش بهونه ای میآورد اول ها گول می‌خوردم اما حالا دیگه مطمئن بودم چیزی هست......
دو سه شب بیدار موندم که ناباور دیدم تا صبح خوابیده یه بار هم که بیرون زد رفته بود برای دست به آب....دیگه پی کارهاشون نگرفتم اما به سه هفته نکشید که باز هم متوجه شدم شبها غیبش میزنن ولی خاله هم میدونست از کارهاش،یکی دوبار دیدمش قبل رفتن تا کنار در باهم صحبت میکنن....
عجیب همه چیز گره خورده بود به هم ومن بی اطلاع از همه چیز..... با خودم گفتم به وقتش حتما به من هم میگن چون هربار سوال میکردم سرمو باحرفی میبستن..... گذشت تا اون شب که باصدایی بیدار شدم.عوض نبود ترسیده سمت پنجره رفتم که عوض رو دیدم با دو مرد،ده پانزده گوسفند شاید هم بیشتر دستشون بود می‌بردن طرف طویله،اونقدر بیصدا قدم برمیداشتن که کسی نشنوه.....الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9
خاله وعمو هم رفتن طرفشون،خاله در طویله رو بست وعمو‌با مردها صحبت میکرد تعارفشون کرد.....وبا هم وارد اتاق شدن.... این وقت شب...دو مرد با گله....سری تکون دادم با خودم گفتم حتما گله دارهای کوچ ان،

🍃

#سرگذشت_رعنا_18
#تاوان_سادگی
قسمت هجدهم

اپارتمانمون‌ طبقه سوم بود رفتم بالا و گوشم رو چسبوندم به در شاید صدایی بشنوم
ولی سکوت کامل بود..رو پله چنددقیقه ای نشستم..بعد آروم چند ضربه به در زدم
شاید مامانم بیدار باشه و بشنوه..طولی نکشید که مامانم در رو باز کرد.با دیدن من دستش رو گذاشت جلو دهنش که جیغ نزنه.اروم بهم اشاره کرد برم تو..کفشهام رو دراوردم بی سرصدا رفتم تو,دوستداشتم از خوشحالی جیغ بزنم..اون لحظه تازه قدر ارامش خونه‌ رو فهمیدم..واقعا هیچ جا خونه ی خود آدم نمیشه..بابام خواب بود با مامانم رفتیم تو اتاق همدیگر و بغل کردیم..اروم‌ گریه میکردیم.خیلی شرمنده ی مامانم بودم..خوب که نگاهش کردم دیدم چقدر شکسته شده..شاید از مرگ شیرین انقدر داغون نشده بود که‌ از گمشدن وبی خبریه من شده بود..بعداز اینکه یه دل سیر همدیگر و نگاه کردیم..مامانم گفت رعنا نباید میومدی اینجا..کاش چند وقتی خونه ی عموت میموندی..تا یه کم پدر و برادرهات آروم میشدن.گفتم خودت‌ اخلاق زن عمو رو میدونی از دیشب سوهان روح‌ و روانمه...

مامانم گفت خیره سری تو و شیرین زندگیمون رو نابود کرد ..گفتم میدونم نادونی کردم و اشتباهاتم زیاده.ولی من خیلی سعی کردم به شیرین بفهمونم میلاد پسرخوبی نیست ولی باور نکرد..مامانم گفت بابات تو رو مقصر مرگ شیرین میدونه و میگه‌ تو باعث اشناییه این دوتا شدی‌..دوستیه تو بااون پسره باعث تمام این بدبختیها شد.داشتیم با مامانم اروم حرف میزدیم که صدای زنگ امد..یکی دستش رو گذاشته بوددرو زنگ و قصد برداشتن نداشت..مامانم که ترسیده بود گفت رعنا از اتاق بیرون نیا..رفت بیرون ،تا در رو بازکرد صدای برادرم به گوشم رسید.میگفت غلط کرده پاش رو تو این خونه گذاشته،شیرین رو که کشت..تااین پیر مرد بدبختم نکشه ول کن نیست دختره ی هرزه..تا حالا داداشم رو اینقدر عصبانی ندیده بودم هرچی مامانم سعی میکرد ارومش کنه فایده نداشت،فهمیدم زن عموم بهش خبر داده.باسرصدای داداشم بابا هم بیدار شد و فهمید من برگشتم خونه و..ازترس داشتم میلرزیدم..یدفعه دراتاق باز شد داداشم اومد تو،گفت تو فلان فلان شده غلط کردی پاتو گذاشتی تو این خونه...

شیرین رو با هرزه بازیت به کشتن دادی باعث سکته بابا شدی پروپرو برگشتی..خودت رو زدی به موش مردگی که از هیچی خبر نداری..درحالی که تمام آتیشها از گور تو بلند شده..ابرویه مارو جلوی فک وفامیل دوست اشنا بردی هرجا میریم باید حرف بشنویم..تا امدم عذرخواهی کنم بگم اشتباه کردم براشون توضیح بدم که به شیرین خیلی گفتم ولی گوش نداده..داداشم حمله کرد سمتم شروع کردن به زدنم..زیرمشت لگدش بودم مامانم بدبخت هرکاری میکرد زورش نمیرسید ازم دورش کنه..بابام داد میزد بکشش این مایع ننگ رو،بعداز کلی زدنم داداشم خودش خسته شد ولم کرد..تمام موهای سرم تو خونه ریخته بود،از دهنم خون میومد.دستم رو نمیتونستم حرکت بدم..دردش به حدی بودکه جیغ میزدم..مامان گریه میکرد میزد تو صورتش میگفت دستش رو شکوندی..بابام و داداشم عین خیالشون نبود.مامانم زنگ زد به خواهرم سیما که بیاد کمک و من رو ببرن دکتر...

بابام نمیذاشت من رو ببرن دکتر،ولی سیما و مامانم به زور من رو بردن..دستم شکسته بود گچش گرفتن..سیما خیلی اصرار کردومن روببره خونه ی خودشون..ولی دوستنداشتم پای اون و شوهرش بخاطر میلاد به این ماجرا کشیده بشه ووبعدا سرکوفت بخوره..وقتی برگشتم خونه بابام باز شروع کرد دادو بیداد کردن و گفت تو خونه من دیگه جایی نداری..باید از اینجا بری..نمیدونستم باید چه خاکی توسرم کنم..بابام مریض احوال بود و اگر باز سکته میکرد حتما بلایی سرش میومد..و همه از چشم من میدیدن وهیچ وقت نمیتونستم خودم رو ببخشم..صدای جر و بحث بابام ومامانم رو میشنیدم.بابام میگفت بفرستش بره ده پیش خواهرم تو بلد نیستی دختر تربیت کنی چند وقت بسپارش دست اون تا آدمش کنه..عمه افاقم تو یکی از روستاهای همدان زندگی میکرد..و شوهرش رو تو جوانی از دست داده بود.پ.دوتا دخترو یه پسر داشت که ازدواج کرده بودن تهران زندگی میکردن و خودش به تنهایی زندگی میکرد..

#ادامه‌_دارد...

الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

#سرگذشت_رعنا_17
#تاوان_سادگی
قسمت هفدهم

موقعی که رسیدم پاسگاه تهران، داداشم به همراه عموم امدن دنبالم و با دادن مدارک شناسایی من روتحویل گرفتن..عموم بغلم کرد گفت پدر همه رو داوردی رعنا این چه کاری بود کردی..چرا به فکر خانواده ات نیستی..میدونی این چند روزه به برادرهات و پدر مادرت چی گذشته..شرمنده بودم وحرفی برای گفتن نداشتم..برادربزرگم حتی نگاهم نکرد و اصلا باهام حرف نزد.وقتی رسیدیم همدان داداشم درخونه ی عموم نگه داشت وعموم گفت پیاده شو رعنا!
باتعجب نگاهشون کردم گفت چرا خونه شما عمو؟من میخوام برم خونه خودمون داداشم گفت گمشو پایین تواون خونه دیگه جایی برای تو نیست..تا امدم بگم داداش چرا؟گفت تا بالگد ننداختمت پایین خودت برو پایین..دلم برای مامان وبابام تنگ شده بود دوستداشتم ببینمشون.عموم گفت رعنا فعلا بیا خونه ما درست میشه.بغض راه گلوم‌ روبسته بود.داشتم خفه میشدم. بعداز این همه سختی کشیدن و بدبختی چرا نمیتونستم برم خونه ی خودمون..حالم خیلی بدبود.به اجبار رفتم خونه عموم،زن عموم برعکس عموم اصلا مهربون نبود و استقبال خوبی ازم نکرد..

بااین اتفاقی هم که برای من افتاده بود
بهانه ی خوبی دستش امده بود برای سرکوفت زدن..اون شب عموم تا شام خورد خوابید..من با دختر عموم زری تواتاق داشتیم حرف میزدیم..و اتفاقات این چندروز رو براش تعریف میکردم..که زن عموم یکدفعه در رو باز کرد گفت:چی بهش میگی،زری پاشو برو بیرون،میخواد توام از راه به در کنه..دختری که چندشب بیرون ازخونه بوده..معلومه چکاره است وچه بلاهایی سرش اوردن..کسی که خانواده خودش قبولش نکنه..مشخصه چه جانوریه..و به زور زری روبا خودش برد.بغضی که ازغروب تو گلوم مونده بود بااین حرکت زن عموم ترکید شروع کردم گریه کردن..بخاطر چند روز شب بیخوابی و خورد و خوراک بد و فشارهای عصبی حال جسمیم خیلی بد بود و تمام بدنم میلرزید...میدونستم خونه ی عموم نمیتونم بمونم..تصمیم گرفتم برگردم خونه ی خودمون..حرف از پدرومادرم میشنیدم بهتر بود تا زن عموم. هر کاری میکردم نمیتونستم بخوابم،منتظر بودم هر چه زودتر هوا روشن بشه و برم..نزدیک ‌۳صبح بودکه متوجه شدم یکی دراتاق رو باز کرد...

تاق تاریک بود نمیتونستم تشخیص بدم کیه..بعد از چند ثانیه زری گفت رعنا بیداری..گفتم اره،،امد تو در اتاق رو بست و با چراغ قوه ی گوشیش یه کم نور انداخت تو اتاق..گفتم چرا نخوابیدی..گفت رعنا من از رفتار مامانم شرمنده ام،،ولی اونم دست خودش نیست..این چند وقته پشت سر تو و شیرین خدابیامرز خیلی حرف زدن..مامانم بهت بدبین شده،گفتم کی حرف زده چی گفتن..زری گفت بعد از گم شدنت داداشات همه جا رو گشتن و فهمیدن تو برای چی رفتی تهران،،باتعجب گفتم چی میگی..من رفتم کتاب بخرم..زری گفت دوستت زهره وقتی متوجه میشه گم شدی وخانواده ات میرن سراغش ماجرای دوست پسرت رو لو میده،و میگه تو برای دیدن دوست پسرت رفتی تهران نه کتاب خریدن..وای خدا زری چی میگفت..یعنی بابام وداداشام قضیه شیرین روهم فهمیده بودن..از زری راجع به شیرین پرسیدم گفت راجب مرگ‌ اون چی میدونی..گفت همه میگن مرگ شیرینم مشکوکه ولی شما الکی میگید مریض بود....

میدونستم خانواده ام هرچی هم فهمیدن برای حفظ ابروشون هم شده به کسی چیزی نمیگن..تازه فهمیدم داداشم چرا باهام حرف نمیزد نگاهم نمیکرد..عموم مغازه دار بود صبح زود از خونه زد بیرون،بعداز رفتن عموم لباسهام رو پوشیدم که‌ به برم خونمون..زن عمو تو اشپزخونه داشت صبحانه میخورد..تامن رو دید لباس پوشیدم گفت...صبح به این زودی کجا،بهش سلام کردم گفتم میخوام برم خونمون،زن عموم خندیدگفت فکر کردی بابات فرش قرمز برات پهن کرده الان میگه بفرما..دیگه حوصله تیکه های زن عموم و نداشتم..گفتم..هرجا باشم،،بهتر از اینجا
و تیکه های شماست..منتظر جوابش نموندم زدم بیرون..پولی نداشتم که سوار ماشین بشم..باید تا خونه رو پیاده میرفتم راه نزدیکی نبود.بعداز یک ساعت پیاده روی رسیدم خونمون..جرات زنگ زدن نداشتم،از برخورد بابام ومامانم میترسیدم..ده دقیقه ای جلوی اپارتمان نشستم که یکی ازهمسایه ها امد بیرون..بادیدن من ذوق زده شد..گفت رعنا خانم خودتونید..سلام کردم گفتم بله،گفت خدارو شکر سالم هستید و حالتون خوبه..ازش تشکر کردم رفتم

#ادامه_دارد....


الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

#دوقسمت صدوچهل دو وصدوچهل وسه
📜گلبهار
کمی که سمته کوه بالا رفت عمارته بزرگ و خوش نمایی از دور نمایان شد گاریچی روبه پدرم کرد و گفت اینجا خونه ی شماست از این به بعد باید یه اسبی ،گاری ای چیزی ردیف کنی برای تهیه ی مایحتاج زندگی چون اینجا یکم بد مسیر و کم عبوره بابا نگاهی به عمارت کرد و گفت خدا بزرگه ،،بالاخره رسیدیم به عمارت، در بزرگ و بلند آهنیه عمارت رو گاریچی به کمکه بابا باز کرد و گاری ها رو بردن داخل عمارت ،دیوارهای بلند که با سیم خاردار بالاش بسته شده بود ،حیاط فوق العاده بزرگ و قشنگ وخونه ای بیشتر از ده تا اتاق و اندرونی داشت وسایله مامان رو سریع از گاری ها خالی کردن و بعد از کمی توضیح خونه رو تحویل بابا دادن و رفتن حالا ما مونده بودیم با اون خونه ی بزرگ و در اندر دشت با وسایلی که پیشه وسایله چیده شده تو اون عمارت مثل آشغال به نظر میومد خواهر و برادرم که باور نداشتن این خونه دیگه محله زندگیه ماست تو سالن و اتاق ها میدویدن و سر و صدا میکردن ،برای مامان و بابایی که در خونشون چند تیکه چوب بود وهمه رو هم میزاشتن و به راحنی به حیاط و خونه ی همسایه ها راه دا شتن اونجا با اون دیوار های بلند و دور از آدم ها مثل قفس بود ،بابا نگاهی تو حیاط کرد و رو به مادرم که انگار غمباد گرفته‌ بود گفت ببین زن اینجا میتونی همه چیز بکاری دیگه مشکل جا نداری ،هندونه ،گوجه خیار ،سیر باقلا هر چی دلت میخواست بکاری و تو اون خونه جا نداشتی مامان بغض کرده گفت هیچ کس نیست آدم دو کلمه باهاش حرف بزنه بابا ‌که خودش هم نیاز به همزبون داشت گفت حالا اولشه زن ،درستش میکنیم
ما که ارباب زاده نیستیم که در رو به روی مردم ببندیم ما از همین مردمیم باهاشون دوست میشیم ،فردا من میرم ده ،یه اسب و یه گاری میخرم هر وقت دلت خواست میبرمت پایین ،گفتم بابا عمه و ننه هم بیار اینجا پیشه ما بمونن بابا گفت آره فکر خوبیه از تنهایی در میان مامان بلند شد و وسایلی که از اون خونه آورده بودیم رو آورد داخله خونه و شروع به مرتب کردن و چیدنشون کرد رختخواب ها رو فرش و گلیم ها و ...البته عمارت سرتا سر فرشهای گرون قیمت پهن بود و رختخواب و تخت خوابهای شیک تو اتاق ها بود و چیزی کم نبود اما مامان وسایل خودش رو مرتب و منظم چید وگفت من از دلم نمیگیره این وسایل رو استفاده کنم همین مال خودمون رو استفاده ميکنيم خیالم راحت تره اینجوری ،منم کمک مامان وسایل جمع و جور کردم و درحال چیدنه وسایل فکرم درگیر بود مامان میتونست کلی سیفی جات و سبزی و…بکاره اما تا برداشتش کلی زمان میبرد همین جور مشغول کار بودم و فکر میکردم که چه کنم ما فقیر بودیم اسب و گاو و گوسفند نداشتیم حتی مثل همسایه های دیگه یه گاری خالی نداشتیم که اگر  باری چیزی بود خودمون بکشیمش ،حالا بابا مجبور بود این همه راهه طولانی رو تا روستا پیاده بره دلم نمیخواست اذیت بشه اون شب مامان کمی نون پخت و با گوجه شام خوردیم فردای اون روز به بابا گفتم که طلاهای منو با خودش ببره شهر و بفروشه و حتما یه اسب و گاری باهاش بخره که وقتی برای خرید یا سر زدن به زمین و روستا مجبور میشدیم بریم پایین به زحمت نیفتیم  بابا قبول نمیکرد بهش گفتم بابا جان این طلاها پس اندازه منه و الان وقته استفاده ی ازشه ،همه ی طلاها رو بفروش و هر چی که فکر میکنی واسه زندگیه اینجا لازمه بخر ،ما قراره باهم شاد و بی دغدغه زندگی کنیم بابا طلاها رو ازم گرفت و صبح زود رفت سمته روستا ، باز اگه خودشو به روستای خودمون میرسوند میتونست کسی رو پیدا کنه که تا شهر باهاش بره بابا نگران بود چون اون عمارت بزرگ بود و ما دو تا زن و دوتا بچه تنها بودیم  که تو اون عمارته در ان دشت و ناشناس نمیتونست تنهامون بزاره اما هر جور بود با کلی سفارش از خونه رفت  باتوجه به مسافته راه و پیاده بودنه بابا مطمینن تا ظهر طول میکشید که برسه به روستا حالا شهر هم میخواست بره و …ما مطمئنا شب باید تو اون عمارت تنها میموندیم ،راستش برامون کمی خوف برانگیز بود اما منو مامان به روی خودمون نمیاوردیم که مبادا بچه ها بترسن ،مامان دور و بر حیاط میچرخید و تر و تمیز میکردالله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

فراگیری علم به تنهایی موجب پالوده شدن کسی نمی‌شود مگر با عملی همراه باشد که ثابت می‌کند از علم و دانشی که فرا گرفته متاثر شده است ..

و اینکه می‌بینید بر اساس علم و حفظِ کسی به نوعی برای او عصمت قائل می‌شوند، مقیاس فاسدی برای قضاوت است که در میان سلف بی سابقه است ..

سفیان ثوری می‌گوید:
«عالم کسی نیست که خیر و شر را بداند، عالم کسی است که خیر و خوبی را می‌داند و از آن پیروی می‌کند و شر و بدی را می‌شناسد و از آن دوری می‌کند».

مالک بن دینار می‌گوید:
«چون عالم به علمش عمل نکند، موعظه‌ی او در قلب‌ها نمی‌نشیند».

و سعید بن مسیب می‌گوید:
«چون عالمی را دیدید که با حکام حشر و نشر دارد، بدانید که او دزد است».الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

تقدیم به شما عزیزان ❤️✨⭐

#داستان_زیبا

یکی از خان های بختیاری هر روز که فرزندانش را به مدرسه می فرستاد، خدمتکار خانه اش شخصی  به نام ابوالقاسم را نیز  به همراه فرزندانش می فرستاد تا مراقب آنها باشد.

ابوالقاسم هر روز فرزندان خان را به مدرسه می برد و همان جا می ماند تا مدرسه تعطیل میشد و دوباره آنها را به منزل میبرد. دبیرستانی که فرزندان خان در آن تحصیل میکردند یک کالج آمریکایی  یعنی همان دبیرستان البرز بود که مدیریت آن بر عهده دکتر جردن بود.دکتر جردن قوانین خاصی وضع کرده بود. مثلا برای دروغ، ده شاهی کفاره تعیین کرده بود. اگر در جیب کسی سیگار پیدا میشد یک تومان جریمه داشت! میگفت "سیگار لوله بی مصرفی است که یک سر آن آتش و سر دیگر آن احمقی است!"

القصه.. دکتر جردن از پنجره دفتر کارش میدید که هر روز جوانی قوی هیکل، چند دانش آموز را به مدرسه می آورد. یک روز که ابوالقاسم در شکستن و انبار کردن چوب به خدمتگذار مدرسه کمک کرد، دکتر جردن از کار ابوالقاسم خوشش آمد و او را به دفتر فرا خواند و از او پرسید که چرا ادامه تحصیل نمیدهد؟ ابوالقاسم گفت چون سنم بالا رفته و پول کافی برای تحصیل ندارم و با داشتن سه فرزند قادر به انجام دادن این کار نیستم.

دکتر جردن با شنیدن این حرفها، پذیرفت که خودش شخصا، آموزش او را در زمانی که باید منتظر بچه های خان باشد بر عهده بگیرد!  او به علت استعداد بالا ظرف چند سال موفق به اخذ دیپلم شد و با کمک دکتر جردن برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و سرانجام در سن ۵۵ سالگی مدرک دکترای پزشکی خود را از دانشگاه نیویورک گرفت.


و این شخص کسی نیست جزو دکتر ابوالقاسم بختیار، اولین پزشک متخصص ایران و بنیانگذار  دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران ، و جالب این است که این مرد بزرگ  تا سن ٣٩ سالگی تنها  تحصیلات ابتدایی داشت!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

انتظاراتتان را با شکرگذاری تعویض کنید...
کل زندگی تان در آن لحظه تغییر می کند...
این گونه است که به رنج پایان میدهید...
شما به رنج بردن با هر کدام از این ۳ روش پایان میدهید...
با قدر دانی _ با شکر گذاری _ با عشق
هنگامی که در حال رنج بردن هستید؛چیزی را برای شکر گذاری پیدا کنید...
خانواده ؛ دوستانتان...
قلبی که در سینه تان می تپد که شما آن را با تلاش به دست نیاوردید
قلبتان به شما بخشیده شده است....
برای بدست آوردن آن لازم نبود کاری را انجام دهید....
خداوند انقدر شما را دوست داشت که هدیه زندگی را به شما بخشید و این موهبت تا زمانی که قلبتان می تپد؛ اداامه دارد.....
بیشتر ما حتی به آن توجه هم نمیکنیم...
برای قلبتان دست بزنید...!


شکرت خدا جون🤲❤️😊


الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

اگه داری اینو میبینی خواستم بهت بگم:
اگه الان ناراحتی،غصه داری،نگرانی،فکرت مشغوله ولی داری سخت تلاش میکنی و میجنگی؛مطمئن باش آخرش خوب میشه
به قول مولانا:
اگه ابر ها گریه نمیکردن،
جنگل ها نمیخندیدن! :)الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

#رمان_پدر
#نویسنده_فاطمه‌سون‌آرا
#قسمت چهل و‌ هشتم


اما چه می‌دانستم… چه می‌دانستم که این مهر زودگذر روزی به نفرتی عمیق بدل خواهد شد؟ چه می‌دانستم که این مرد همان که قلبم را در آن نگاه اول لرزانده بود باعث و بانی تباهی زندگی‌ ام خواهد شد؟ همان که رؤیاهای خوشبختی‌ام را در زندگی زناشویی نابود خواهد کرد؟
آن لحظه من غرق در شور و احساس بودم بی‌خبر از سرنوشتی که مثل سایه‌ای تاریک آرام‌آرام به سویم نزدیک می‌شد…
نیم ساعت گذشته بود که پدرم در اطاق را باز کرد و با همان لحن مهربان همیشگی گفت دخترم فریدون در حویلی منتظرت است برو با او صحبت کن هر سوالی که داری از او بپرس سری تکان دادم و آرام گفتم چشم پدرم لبخندی زد و از اطاق بیرون شد اما من… قدم‌هایم به جلو نمی‌رفت گویی چیزی نامرئی مرا در جایم میخکوب کرده بود قلبم تندتر از همیشه می‌تپید دست‌هایم عرق کرده بودند و پاهایم می‌لرزیدند اولین بار بود که قرار بود با مردی بیگانه رو به‌ رو شوم آن هم کسی که خواستگار من بود دل به دریا زدم چشمانم را محکم بستم و در دل گفتم خدایا به امید خودت نفس عمیقی کشیدم و با قدم‌هایی آرام اما لرزان از اطاق بیرون شدم وقتی وارد حویلی شدم فریدون روی چپرکتی که در گوشه‌ی حویلی گذاشته شده بود نشسته بود و نگاهش را به زمین دوخته بود صدای قدم‌هایم که به گوشش رسید سرش را بلند کرد وقتی نگاهمان به هم گره خورد چشمانش برقی زد و لبانش به تبسمی کج خم شد این حالتش عجیب بود و مرا بیشتر معذب کرد عرق سردی از پشتم جاری شد با خجالت به سمت او رفتم و با صدایی که لرزشش را نمی‌توانستم پنهان کنم گفتم سلام او با خوشرویی جواب سلامم را داد و با دست به دورتر از خودش روی چپرکت اشاره کرد گویی می‌خواست کنار او بنشینم اما من چوکی چوبی‌ای که کنار دیوار بود را برداشتم و آن را مقابل او گذاشته روی چوکی نشستم و سعی کردم آرامش خود را حفظ کنم فریدون از این کارم لبخندی زد اما خودش را کنترول کرد و چیزی نگفت چند لحظه سکوت سنگینی میان ما حکمفرما شد هیچ‌کدام حرفی نمی‌زدیم من مشغول بازی با انگشتانم بودم و او به من نگاه می‌کرد سرانجام او این سکوت سنگین را شکست و گفت می‌خواستی با من حرف بزنی؟ منتظر هستم نگاهش پر از کنجکاوی و آرامش بود اما من که هنوز از خجالت سرخ شده بودم به سختی حرف زدم همان‌طور که با انگشتانم بازی می‌کردم گفتم راستش… می‌خواستم بپرسم شما چرا خانواده‌تان را به خواستگاری من فرستادید؟...

#ادامه_داردالله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

#رمان_پدر
#نویسنده_فاطمه‌سون‌آرا
#قسمت چهل و هفتم

حرف‌هایش دلم را گرم کرد گویی حس خاصی در این روز نهفته بود که هنوز برایم روشن نشده بود شازیه سپس به فرشته نگاه کرد و با صدای نرمش گفت تو هم برو عمه جان را کمک کن هر دوی‌ تان باید زود آماده شوید شاید تا چند ساعت دیگر مهمانان برسند
این حرف مثل موجی آرام اما مداوم در ذهنم تکرار می‌شد دست فرشته را گرفتم و از آشپزخانه بیرون شدم به سوی اطاق خود رفتم اطاقی که همیشه پناهگاه کوچک من بود آرام دروازه الماری را باز کردم و لباس نو را همان لباسی که مادرم دیروز برایم خریده بود بیرون کشیدم لباس را مقابل خودم گرفتم و در آیینه خیره شدم نگاه به آن رنگ زیبای دلخواهم لبخندی ناخودآگاه روی لبانم نشاند دستم را با نرمی روی پارچه‌اش کشیدم و با خود گفتم این رنگ را چقدر دوست دارم مادرم هم این را می‌داند. برای همین این لباس را برایم گرفته است
لباس را دوباره با دقت روی تخت گذاشتم نگاهی به فرشته کردم و با صدای آرام گفتم من می‌روم حمام تو هم آماده شو سپس وسایل حمامم را گرفته و از اطاق بیرون شدم.
در حمام آب گرم مثل نوایی آرام روی تنم جاری شد و خستگی روز را از من گرفت بعد از حمام لباس نو را پوشیدم دست بردم و موهایم را شانه زدم موهایم را با دقت دور سرم بستم سپس چادر زیبایی که هم‌رنگ لباسم بود را روی سرم انداختم
همین ‌که آماده شدم صدای زنگ دروازه بلند شد قلبم اندکی تندتر تپید آیا آن‌ها رسیده‌اند؟ لحظه‌ای ایستادم و نفسی عمیق کشیدم سپس به سوی کلکین اطاق رفتم پرده را کمی کنار زدم و با احتیاط نگاهی به دروازه حویلی انداختم پدرم دروازه را باز کرد مردی وارد شد و با او احوال‌پرسی کرد پشت سرش همان زنی که همیشه برای خواستگاری می‌آمد با لبخندی قدم به داخل گذاشت و سپس او… پسری با قد بلند و چهره‌ای معمولی وارد شد نگاهش آرام اما محتاط بود به پدرم سلام داد و سری به احترام خم کرد بعد نگاهی به اطراف انداخت گویی دنبال چیزی یا کسی می‌گشت وارخطا شدم پرده را به سرعت کشیدم و خودم را پنهان کردم دستم را روی قلبم که دیوانه‌وار می‌تپید گذاشتم گویی می‌خواست قفسه سینه‌ام را بشکافد آن لحظه عجیب و غیرمنتظره بود گویی چیزی در درونم بیدار شده بود با همان نگاه اول مهر فریدون به دلم نشست حسی که هرگز پیش از آن تجربه نکرده بودم قلبم نرم شده بود و ذهنم درگیر خیال‌هایی که نمی‌توانستم آن‌ها را کنار بزنم.

ادامه داردالله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه



#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهشتاد


با حسرت زیاد با ارمون هایی که به دل داشتم  سوار موتر شدم  و حرکت کردیم به میدان هوایی هرات

جایی که تاحال ندیدم  😐😭
هیچی گریه مه ایستاد نمیشد

داخل موتر گوشی مه زنگ امد جواب دادم

ستاره: سلام خبی زنگ زدی نبودم گوشی مم پول ندیشت که زنگ بزنم خوبی

_ها خوبم😭😭

ستاره: چری گریه میکنی

دگه نتونستم گپ بزنم

_ستاره مر ببخش خدا حافظ😭😭

گوشی خاموش کردم و رسیدیم به میدان

الیاس کیف ها ما از داخل موتر پاین کرد ببرد داخل میدان هوایی  بچه سحر پیش مه بود

سحر: از ادریس خوب مواظب کو🥹😢
باز بیایی تو ام 😭

سحر:😭😭ایته نگو

الیاس:هم شما برن بخدا منم سحر میارم

_تشکر  حتمن بیارن چون یاد ادریس میکنم 😢🥹

خدی الیاس دست دادم و خداحافظی کردم

به اخرین بار بغل سحر رفتم
رو ادریس بوسه باران کردم تا حدی که با اشکا مه رویی تر شده بود

مادر هم خداحافظی کردن
و با دست تکون دادن از سحر الیاس خدا حافطی سختی کردیم

اه اسیه بلاخره میری   همه می اینجی گدیشته میری  عشق تو   که تمام وجود تو بود  میرم تا او خوشبخت بشع
ولی تو چی
مه مهم نیستم بیدون او هم زنده گی کرده میتونم بی روح😅😭 رو چوکی شیشته بودم گوشکی زدم


  باید برم ازین دیار نبینم اون همدمو یار

میخوام فراااموشش کنم همش جلو چشمام میاد😭💔

هروقتی که میبینمش یه دلهره تو دل میاد
اگه بخوام نمبینمش باید برم ازین دیار 🚶‍♀💔

هروقتی که میبینمش یه دلهره تو دل میاد‌
اگه بخوام نبینمش باید برم ازین دیار 🚶‍♀💔

خداااحافظ  خااطراات  شیرین  من سرنوشتم بوده این رفتن من😭😭😭

خداحافظ شهر خاطرات من  همیشه نگهدارت باشه گل من 🥀😔😅

خداحافظ خاطرات شیرین من 
سرنوشتم‌بوده این رفتن من 🚶‍♀😭😭


باید برم ازین دیار نبینم اون همدومو یار

میخوام فراموشش کنم همش جلوچشمام میاد😰😥🥺

اگه بخوام نبینمش باید برم ازین دیار 🚶‍♀💔

خدا حافط خااطرات شیرین من سرنوشتم بوده این رفتن من 🥀😓😥

خدا حافظ شهر خاطرات من ‌همیشه نگهدارت باشه گل من😭😭🥀


مادر: اسیه اسیه وخی که بریم

وخیستم‌ اشکا  خو پاک کردم
با یک عالمه حسرت پاسپورت ها دادم تا مهر بخوره
چند دقه روی میز ها بشیشتیم

تا نوبت بما برسه بعد که نوبت ما رسید کارا خلاص کردیم 

کیف خو گرفتیم تا بدیم  که  چک  کنن راهی میدان هوایی شدیم که طیاره ها بود

و اونجی ما بازرسی کردن    خدارشکر مشکلی نبود
و منتطر بودیم تا
شماره ها میز های که به داخل طیارع هست

بگیریم بعد او بریم داخل طیاره بشینیم 😢😢🥹🥹الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه

#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_ونو



مادر: اسیه بیداری

_ها مادر جان چی ماین

مادر: وخی نماز خو بخون
برفتم وضو گرفتم نماز صبح بخوندم
دگه  رو جا خو نرفتم  بعضی از وسایلا بود  اونا هم مادر ببردن که بفروشن

کم کم اماده گی گرفتیم ساعت ۱۰ بود که حاسنات  زنگ زد که پشت 
درم بیا در وا کو

از دیدن حاسنات خیلی خوشحال شدم
باهم احوال پرسی کردیم
امادیم به خونه

حاسنات : اسیه بیا گوشی تو زنگه

وقتی شماره دیدم مادر آیمان بود اوکی کردم

_بلی😐

صدف خانم: تا یک ساعت دگه  پاسپورت ها شما خدی بلیط ها شما میفرستم باید برن

_باشه

صدف خانم: شما اماده گی ها خو بگیرن بلیط ها شما به ساعت ۷ هست 😐


_مه بخاطر خوشی آیمان هرکاری میکنم حتی عشق خو قربونی میکنم تا او خوشبخت بشه مطمعین  باشن دگه چی وقت مر نی شما نی اقا آیمان نمیبینه 


صدف خانم: خدا کنه همو چیزی که میگی باشه

  و گوشی قط کردم

حاسنات: کی بود

_مادر آیمان😐

حاسنات: چرا بتو زنگ زده

همه چی گفتم که باعث ای درد و رنج مه مادر آیمانه حتی دلیل ای جدایی

حاسنات: از اول هم میفامیدم حتمن کسی تره مجبور کده

_خیره 😅😅

بیا باهم خوش باشیم یک امروزی اینجی هستم

حاسنات: دگه مره مزه نیس ده پوهنتون😐😑پوهنتون ایلا کده میره


_نی اونجی ادامه میدم اگه خدا خواسته باشه

حاسنات: تو میتانی مه سریت باور دارم

یک دل مه میگفت که از نامزادی آیمان به حاسنات بگم باز پشیمون شدم

حاسنات: اسیه کاش تو با آیمان عروسی میکردی 😅🥹

_ههه🥹😅😅دگه خلاص شد دگه دیر شده 

حاسنات: اسیه آیمان😢😢نامزاد شده

_خبر دارم 😅😢😓😓😥

حاسنات: کی بریت گفت

_خوهرم گفت خو بیا از خود گپ بزنیم

حاسنات: به ستاره گفتی که میری

_نی نخاستم به ای روز خوشی اور نارحت کنم چیزی نمیگم بری او ت  هم نگو


حاسنات:  سیس جانم راستی بیا بیگیر

_ای چیه

حاسنات: بیگیر خوو

ازدست  حاسنات یک جعبه بود گرفتم داخلی  دوتا دست بند دست بود

اینا از کینه

حاسنات: یکیشه بتو گرفتم یکشه به خودم هر کدامشه میخوای بیگیر به خودت

یکی نقره ای بود یکی سیاه

_ای سیاه مه ور میدارم

حاسنات: باشه 

یک ساعت حاسنات خونه ما بود  پاسپورت ها هم اوردن

خداحافظی با حاسنات خیلی سخت بود😭😭😭

سحرهرکار میکرد نمیتونت مه از بغل حاسنات جدا کنه

سحر:یله کنن خدا نکرده کسی خو نمورده

ولی مه 😭😭😭😭نماستم جدا بشم

به هزار بار حداحافظی کردم و حاسنات با چهره پریشون پر از اشک از خونه بدر شد

😭😭دگه هیچی حال مه خوب کرده نمیتونه از بس که ای چند روز گریه کردم
زیر چشما مه کبود شده بود

بازم گفتم بی معرفتی نکنم به شماره ستاره زنگ زدم

جواب نداد
حتمن خیلی سری شلوغه که جواب مه نمیده😭😭

مادر : ساعت پنج شده وخزن که بریم 😔😔😢

الیاس هم اماده بود مادر دختری شروع کردیم به گریه
الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9
خونه ما ماتم سرا شده بود انگار مه مردم و جنازه مه ازی خونه بیرون میکنن😭😭

📝#نویسنده_بانو_اسیه



#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وهشت


  با بی رحمی نصفی از شب تیر کردم خسته بودم و اصلا خاو به چشما مه نمیاماد  ساعت دو وخیستم نماز حاجات خوندم
همه خاو بودن

خدایا ای چی تقدیری هست که شب روزم تاریکه
غم به سراغم امده و مه به سراغ تو
تو شاهد همه چی هستی
عشق مه پاکه
از دل عاشق شدم اما نرسیدم😢
شاید همی تقدیرم هست هر چی تو بمه رقم بزنی قبول دارم
تو خودت بهتر میفهمی 🥹
چون خدایی  صاحبمی  جز در تو دگه دری ندارم

از همه ناامید شدم ولی از درگاه تو ناامید شده نمیتونم
تا امروز زیاد درد و رنج دیدم تحمل کردم   و جایی که امروز هستم
بخاطر رو پا ایستادن خودم هست
و یاری تو

بعد نماز  امدم رو جا خو سر خو بگدیشتم
چند دفه رو ادریس بوس کردن و بوی کشیدم  خیلی ناز خاو بود

رو خو هر طرف دور دادم
بازم خاو ندیشتم گوشی خو وردیشتم

انترنت خو روشن کردم 😳😳


انلاین شده بخدا اخرین حضوری هفت دقه قبل بوده دیدم دوباره انلاین شد 😢😢

از پیوی  بیرون شدم  دیدم پست نگدیشته لف دادم از کانال


آیمان: سلام چری لف دادی از کانال

😳😳😳😳😳😳از کجا فهمیده لف دادم
اها نوشته میشه

ماستم جواب ندم
دوباره پیام داد

آیمان: انلاین هستی و جواب نمیدی

_از کانال شما خوش مه نیاماد لف دادم

هر پیامی که میداد برابر میشد به هزار تیر به قلبم

آیمان: میفمی اولین نفری هستی که کانالم امدی و لف دادی

_خوب 😢چی کار کنم

آیمان: از شما یه درخاست دارم لطفا بیاین کانال

_گفتم که خوشم نیاماد دیونه ای تو چی بلا

آیمان: چری حس میکنم تور میشناسم میشه اصل بدی

_ولی مه شما نمیشناسم لازم مه اصل هم نیه ☹️

آیمان: هههه عجب دختر لجبازی تو
تو اولین دختری که پی وی تو امدم و چت دارم
برعلاوه اولین کس هم هستی که از کانالم لف کردی باید جزایی بشی🥴🫤🫤


_خیلی وقته جزایی شدم حالی هم جزا ایی میبینم غذابی میکشم😅😢


آیمان: نکنه تو  هم  شکسته ای 😐💔

_شکسته😐😐بگذریم وقت خوش

آیمان: صبر کن کجا میری

از پیوی بیرون شدم

آیمان: الوو هستی 😅

_بلی

لینک کانال خو ری کرد‌

آیمان: بیا اگه فعالیت میکنی ادمین میکنم

_تشکر فعالیتی ندارم که فعالیت کنم 

آیمان: باشه هرجور راحتی چرا نخابیدی

_از خوشی زیاد خابم نمیبره

آیمان: چرا نکنه میخواهیی عروس بشی 😅😅

_نه عشقم داماد شده 😅💔

پیام مه بخوند دگه جوابی نداد مم پی وی دو طرفه پاک کردم

آیمان: چرا پاک کردی😡😡

_بتو چه


آیمان: 😔😔میخوام باهات درد دل کنم اجازه هست

_نه اجازه نیه

آیمان: باشه میتونی پی پاک کنی🚶🧎

دگه جواب ندادم پی هم پاک نکردم

خوابم نمیبرد  🥹😢😔😔

آیمان: چرا پروفت  ایته هست 🙂

نماستم جواب بدم 

پروف مه عکس یک دختر بود که با حسرت  به  دختر و پسری که حلقه دست هم میکنن نگاه میکرد

😔😔از دل نمیشدم جوابی ندم درسته    دگه مال مه نیه اما هنوزم مه اور دوست دارم و تا ابد خواهم داشت💔🫶

_خب

آیمان: توگریه میکنی ولی او با کسی دیگه میخواد ازدواج کنه ☹️🙁

_خوشبخت باشه ای ارزوی منه

آیمان: شاید مجبور شده 😕

_چی مجبوری😐😑😂

آیمان: ...... ولش شب خوش

_خاو میشی

آیمان: خیلی وقته نشدم  😐😐

و اف شد مه هم اف شدم 😐😑الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه


#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وهفت



دلمه دگه اینجی نمیگیره رفتن بهترین کاره 

باید برم 😭آیمان نامرد  چرا نامزاد شدی او هم با النا

مه بخاطر تو سمیع رد کردم چند بار خسورنی امد ولی قبول نکردم

گفتم نمیتونم با تو ازدواج کنم مه آیمان دوست دارم
باهم خوشبخت نمیشم
اما تو چی کار کردی  😭😭
کاش میموردم ای روز نمیدیدم

کاش وقتی کما رفتم زنده نمیشدم و خدا معجزه نمیکررد 
بی صدا اشک میرختم  دگه کسی نمیتونست مر با گپا خو دل داری بده

صما: آسیه مادر میگه بیا نون بخوریم

_نمام برو بگو میگه سیرم

دوباره امد

صبا: مادر میگه بیا کاکا الیاس هست بده بیا

بخاطری که امشو شب اخر مه به هراته  و پیش الیاس و سحر وخیستم برفتم

رو خو بششتم و سر سفره شیشتم از حال مه خدا خبر دیشت و
غمی بزرگی به تمام بدن مه بود😔😓😥

همه جا جار میزد  همه از چهره مه😰
میفهمیدن

سیر بودم و با قاشق بازی میکردم سر مه ته ‌انداخته بود از گوشه ها چشمم
قطره قطره اشک میچکید

الیاس: امروز میفهمن چکار شد

سر خو بالا نکردم حتمن از نامزاد داری آیمان مایه بگه 

سحر: نی بگن که بفهمیم که چکار شده

الیاس:مدیر یکی از شرکت های که کار میکنم شدم معاش مم بالا رفته


مادر: تبریک باشه بچه مه

سحر: شما بخدا😆😳

الیاس: بخدا تو دعا کو معاش مه بدن اولین کاری که میکنم بتو ادریس جان پاسپورت میگیرم تا هروقت خواسته باشی بری پیش مادر خو

سحر:😭😭دیق میشم

همه شروع کردن به گریه

ای چند روز که گریه هم از دست ما به فقان امده

مادر: کیف ها خو جم کردی

_ها جم کردم

از یاد مه برفت که به حاسنات و ستاره هم بگم
ستاره که مصروف شیرینی خوری برار خونه به او چیزی نمیگم

باشه زنگ بزنم به حاسنات

_سلام جانم خبی

حاسنات: چقه بی معرفت بودی یک روز میشه ایچ زنگ نزدی

_یک روز زنگ نزدم 😐😐بی معرفت شدم

حاسنات: خو خوب استی جانم

_شکر میگم مام یک گپی بتو بگم

حاسنات: میشنوم

_مایم برم 😑از اینجی

حاسنات: چیییی کجا

_پاکستان میرم

حاسنات: تو چی وقت رفتنی شدی مره خبر  نکردی

_دو هفته بعد ماستیم بریم

حاسنات: باز تو حالی بریمه میگی  افرین  باز میگویی دوستایی هم استیم امی بود دوستی تو😐😢😢

_هستیم هیچ وقت هم شما فراموش نمیکنم

هنوز نگفتم که صبا میریم نمیفهمم وقتی بشنوه چی عکس العملی نشون میده

_حاسنات صبا میریم😔😓😓

حاسنات؛ نی دگه تو کتی مه شوخی داری میفامم😐😐

_بخدا جدی هستم 😔😔


از داخل گوشی شروع کرد به  گریه

حاسنات: ساعت چند میری

_ساعت هشت شب حرکت میکنیم

حاسنات صبا میایم خانه تان 🥹

فکر کنم از نامزاد شدن آیمان خبر نداره مه هم چیزی نگفتم😐😐

شاو الیاس رفت

مادر سحر نگدیشتن گفتن امشو پیش ما باشه
تصمیم گرفتیم همه یک جا خاو شیم  مث قبل 🥹🥹🥹😢

مه پیش ادریس خاو شدم به همی یک روز خیلی به او عادت کردم

یک دقه هم از بغل خو ته نمیکردم  فقد وقتی شیر گریه میکرد سحر اور شیر میدادالله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه


#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وشش




سحر برفت ما هم دو روز دگه اینجی هستیم

بعد او میریم از اینده خو بی خبرم نمیفهمم دست سرنوشت مر کجا خواهد برد

امروز هم گذشت

صبا: مچم کیه دم سرا در میزنه

_خو برو وا کو

صبا برفت در سرا وا کرد و جیق کشیده به خونه امد


_چکاره چری جیق میکشی

دیدم سحر ته خونه امد خدی بچه خو

_اخییییی جیگر خاله مه اوردی😍😍😅😅

سحر: ها بیا بگیر
بعد ماها اولین خنده ای  بود که  کردم و امروز
حس خاله شدن مه به واقعیت تبدیل شد

_وایی ایشته نازیه بخدا دستا سفید تو خاله بخوره 🥹😢😅

سحر: کجاین مادر

_برفتن بیرون کمی کار دیشتن شاید حالی بیایه

سحر: خوبه

قنداق ادریس وا کردم سری ته خونه بگدیشتم صبا و صما خدی بازی میکردن


سحر: ایشته خراب شدی توو

_ 😔مشکلات زنده گیه دگه چکار کنم همیشه ادم به یک رقم نیه

سحر: راست میگی 😐😐

_ تو هم خیلی فرق کردی  چاق شدی

سحر: هنوز لاغر شده بچه شیر میدم

_بچه تو خیلی چپه خدارشکر

سحر: نیه بخدا شاو تا صبح گریه میکنه
مه و پیر خو به خاو  نمیگذاره

_هههه جدی

سحر: ها راستی امشو اینجی میستم نمیرم

_خبه  راستی ایشتنه الیاس جان یادینا کردم بخدا خیلی  وقته که ندیدم

سحر: او هم ماست بیایه اما برفت پیش آیمان صبا شیرینی خوری هست 😬🫢🫢🫢


_چیی 😓😥

سحر: از دوستی ماستم بگم

کسایی که عشقی نامزاد شده باشه مه درک میکنن

حالی نداشتم با شنیدن ای گپ از دهن سحر  قلبم مه پاره پاره شد اتیش گرفتم
صدایی شکستن خو شنیدم

شوکه شدم  ماستم منفجر بشم ولی نتونستم  سکوت کردم
سکوتی که  هر وقت میتونست منجر به فریاد شکستنم بشه

آیمان نامزاد شده  ایشته امکان داره او که مر دوست دیشت ایته زود فراموشم کرد

مه خاطر مادر تو رفتم  کاشش تور دوست نمیدیشتم لعنت بمه لعنتتتتتت
یک قطره اشک
از چشمم افتاد
نه
گریه نمیکنم گریه نمیکنمممممممم

سحر: اسیه چری چپ شدی بخدا نماستم بگم از دهنم پرید

چپ طرفی نگاه میکردم اشک ها مه سر به خود میرخت زبون مه قفل شده بود 😭

سحر: تور بخدا یک چیزی بگو اسیه 😭

مادر: چکار شده چری گریه میکنن

سحر: مچم بخدا 😭😭گفتم آیمان نامزاد شده

مادر: چیییی تو چری گفتی ای گپ

سحر: بخدا از دهنم پرید

مادر: اسیه گپ بزن 😓😓

سحر:مادر خیلی میترسم چری گپ نمیزنه

_خوبم 

مادر: الهی شکر 

از جا خو وخیستم  حال راه رفتن ندیشتم

یک اهی کشیدم بلاخره خود خوثابت کردی  بچه پول داری  وبا دختری مث مه چری باشه  مه ساعت تیری بودم بری 🥹😢💔

میفهمم با النا مایه عروسی کنه
اتاقم رفتم  و تمام رختا خو جم کردم دگه چری اینجی باشم


تا دیر وقت از خونه از اتاق خو بیرون نشدم

صبا: بیا لالا الیاس امده
از جا خو وخیستم  برفتم ته دهلیز

_سلام خوبن

الیاس: چی عجب شما میبنیم ایشته لاغر شدی

_زنده گیه دگه 😅🥹😢

الیاس: بیا بشین
برفتم بشیشتم

الیاس: خبر شدم صبا میرن 

مادر: اگه خدا خواسته باشه صبا حتمن میریم


الیاس: هرجا به خیر شما باشه 😐الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه


#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وپنج



هر پستی که خوندم 😭اشکامه میرخت😭
خدایا ای چی درده کی خلاص میشه

ایا خلاص میشه یا نه😐😭
؟

نمیفهمم چی وقت مر خاو برد  صبح مادر مه بیدار کردن وسایلایی که بکار نداریم بفروشیم کرایه راه خو کنیم

با مادر همه چی بهم چیندم

مادر: یک زنگی بزن به سحر

_باشه اگه جواب بده

گوشی گرفتم  به دلو نا دل  که خداروشکر جواب داد

_بلی خوبی سحر

الیاس:اسیه توووو😳😳😐

نشد که پنهان کنم خدی احوال پرسی کردم به  صد تا گله و شکایت گوشی داد
دست سحر

سحر: بلی کار دیشتی زنگ زدی

_ ها ادرسی که میگم بیا بچه خو هم بیار 😐😔مایم ببینم

سحر: شما اگه اور ماستن ببینن بی خبر نمیرفتن  بچه مه گرمی میرنه نمیارم

_بیا باز همه چی میگم بخدا یک دفه ای شد

سحر: مه نمیایم

_سحر تور بخدا ایته نکو لااقل بیا به اخرین بار تور ببینم 😔😔

سحر: چری مایی کجا بری

_ته گوشی نمیشه بیا ادرسی که بتو میگم

ادرس بری بگفتم و گفت حالک میایم

خیلی خوشحال بودم که ادریس هم میاره
ادریس سه ماهه شده  تا هنوز ندیدم

خاله شدن هم حس خیلی خوبی داره

مادر: چی گفت میایه یا نه

_ها گفت میایم

مادر: میکفتی ادریس هم بیاره

_بگفتم گفت نمیارم گرمه بچه مه گرمی میزنه

مادر: 😐😐خیلی از دست ما نارحته

_ها بخدا حق هم داره که نارحت باشه بدون ای که بری بگیم از خونه رفتیم

یک ساعت تیر شد در سرا صدا تک تک شد

_صبا و صما بدون ک سحر خدی ادریس امده بدووون😅😅

صبا: هرکی جلوو هههه

هر سه تا ما به ذوق رفتیم مادر هم از پشت سر ما امدن

درسرا وا کردم دیدم سحر تنها امده

صبا: 🙄کو ادریس

سحر: 😐نیاوردم

خیلی نارحت شدیم اما بازم خوشحال بودم چون سحر امده

بعد احوال پرسی رفتیم داخل سحر با سردی خدی ما گپ میزد

سحر: چری وسایلا خو جم میکنن

مادر: مایم بریم

سحر: خو ای دفه هم بی خبر میرفتیم چری زنگ زدن بمه

مادر: بشین بری تو قصه کنم

تمام چیزایی که به بما رخ داده بود مادر یکه به یکه به سحر گفتن

سحر: حالی شما ماین کجا برن😐😐😑

_به پاکستان😔😔

سحر: چییی شما که پاسپورت ندارن قاچاقی میرن

_نی پاسپورت داریم و شاید پنج شنبه بریم

سحر: شوخی میکنی پاسپورت پول خیلی مایه

مادر: صدف خانم پول پاسپورت ها ما داده

سحر: حالی فهمیدم او کاری میکنه اسیه از آیمان جدا کنه

_😑😔😔ام

سحر: چی بگم هرچی به خیر شما باشه شروع کرد به گریه

مه هم که از خدا منه یکی گریه کنه تا دل خو خالی کنم

پنج ماه میشه که خرج مه شده گریه  از وقتی که از خونه امدم بیرون یک روز هم از دل خنده نکردم 😅😭😢الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

📝#نویسنده_بانو_اسیه


#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وچهار



#آسیه

مونده و هلاک از رستورانت امدم

مادر:مونده نباشی

_سلامت باشن  کجایه صبا

مادر: چی میایی

_هیچی ماستم بری پول بدم بره تخم مرغ بخره

مادر: اودم بخریدم نمایه

پولا بدادم دست مادر خو برفتم حموم کردم که مونده گی مه کم شه

از حموم بیرون شدم  حوله ته سر مه بود دیدم چند بار  صدف خانم به گوشی مه زنگ زده

باز ای چی مایه 🤦‍♀🥹از جون مه

شماره گرفتم که بعد چهار پنج بوق جواب داد

_بلی خوبن

صدف خانم : شکر زنگ زدم جواب ندادی

_حموم بودم 😐چی ماستن

صدف خانم: باید پنج شنبه حرکت کنن

_چیی  شما که گفتن دو هفته بعد هنوز پاسپورت ها ما بالا نیاماده

صدف خانم: تو به پاسپورت ها کارت نباشه اماده گی ها خو بگیر پنج شنبه میرن

_اما

صدف خانم:چیزی که گفتم اما و مما نداره خداحافظ

گوشی قط کرد
مه ایشته از اینجی برم 😔😔

نمیتونم افف کاش خونه اونا نمیرفتیم 
ای همه بلا سر مه نمیامد
پوهنتون مه
حتی عشق مه اینا ایشته یله کنم ک برم

او هم جایی که اصلا بلد نیوم

خدایا یک راهی نشون مه بدی  تا دو روز
دگه باید بریم

حوله از سر خو بدر کردم موها خو شونه  کردم
خیلی نارحت شدم کاش عشق ما قبول میکرردن

آیمان مه ایشته خراب شده دگه او بچه جذابی که ته پوهنتون بود نیه

شکسته مقصر ای همه منم  😭😭🥹

ماادر: باز چی شده روزی هم بوده تو  گریه نکنی

_مادررر🥹😭😭😭

مادر: مه نترسون چی گپ شده

_صدف خانم زنگ زد گفت پنج شنبه پاسپورت ها شما بالا میایه باید برن

مادر: ایشته زود ای که گفت دو هفته دگه

_نمیفهمم نمیفهمم مه نمیتونم برم  چی میشه نریم😭😭


مادر: دگه دیر شده 😔😔

تا شب اصلا خاو نشدم و مدام گریه میکردم

شماره آیمان دیشتم

بزدم داخل تگرام خو

  اخرین حضور خیلی وقت پیش

😭😭😭  😅

دلم طاقت نیاماد شروع کردم به دیدن عکسایی😭😭
و گریه کردم

کانالی نگاه کردم خیلی وقته  پست نگدیشته اخرین پستی های  سی وهشت روز قبل بوده

که نوشته ....


چُـــنان از ديدنت دورم
ڪه بــاور ڪرده ام ڪورم . .💔





مطمئن بـاش کـــه‍ مــــهرت نـــرود از دل مــــن •• 🤗
مـــگر آن روز کـــه‍ در خـــاک شـــود مـــنزل مــــن ✌️💔


الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9
       

📝#نویسنده_بانو_اسیه



#دختر‌_خدمتکار
#پارت_صد_وهفتاد_وسه



ستاره؛ داداش تبریک باشه🥹🥹🥹

_تشکرر

و رفتم بیرون تحمل از رهر ما بری مه خیلی سخت بود احساس خفه گی میکردم

تا اخرای شب خونه نرفتم پیام ستاره اومد

ستاره: بیا خونه داداش

_باشه میام

از بیرون خونه امدم رفتم داخل اتاقم

همیشه وقتی بیرون میشم اتاقمو قفل میکنم تا کسی نره چون اسیه اون اتاق بوده میدونم اگه قفل نکنم
مامان
میده اون خدمتکار جدید پاک کنه

دگه مث قبل  تو جم خانواده گی اصلا دوست نداشتم از همه متنفر بودم

ستاره: بیا بشین

_میرم اتاقم
ستاره هم اومد با سونم کوچولو تواین خونه تنها کسی که بهم یه کم ارامش میداد سامو سونم بود🥹😢


_ستاره سونم بدی😅

ستاره: بگیر  😍

اونو بغل کردم

_خیلی نازه  دستای کوچولو🥲🥲😐داره

_این چیه

ستاره: چی چیه


_ستاره گردن بند از اسیه هست

ستاره دست و پاچه شدو زود رد کرد

ستاره: نیه نه از خود منه به دختر خو خریدم

_به من دروغ نگوووووو ستاره

ستاره: نیه میگم عجببب

_ستاره راستشو بگو اینو چند بار گردن اسیه دیدم 

ستاره: منم دیدم خوشم امد  خریدم

_ستاره😅😅🥹🥹🥹

ستاره: جااان

_دلم به اسیه تنگ شده میشه ای گردن بند بدی بمه 😔😔😔

ستاره: باشه داداش بردار

گردن بند گرفتم قلبم میگفت ای همو گردن بند هست 😐😑

و به گردنم انداختم حس میکنم خود اسیه پیشم هست

ستاره: داداش این که دخترونه هست

_برام فرقی نمیکنه😐

ستاره: باشه داداش هررقم راحتی 

_ستاره حس میکنم اسیه همینجی هست

ستاره: چری

ماجرای دیروز بری گفتم نمیدونم چری تعجب نکرد

_خوشحال نشدی

ستاره: چری خیلی خوشحال شدم 😐😐داداش میخوام یه چیزی بگم 😐

_بگو 😔😔

ستاره: چرا راضی به ای ازدواج شدی 😔😐

_نمیدونم گفتم شاید دل باباو مامان به رحم بیایه 😑😔😔🤐

ستاره: نگذار مامانو بابا زنده گی تو تباه کنن هماله هم دیر نشده

_😔😔دگه امیدی به زنده گی ندارم

ستاره: از مه میشنویی امید تو از دست ندی

_گاهی با خود میگم شاید اصلا اسیه مر دوست نداشته 💔😏🥹الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9