Pazudharma

‍ 🖋 شرق و گرایش به مرگ...

▪️در زادروزِ ادوارد سعید، این متفکرِ فلسطینی تبار و نویسنده ی آثارِ برجسته ای مانند «شرق شناسی» از یک سو، و سر بر آوردنِ اخباری که فقط به واسطه ی شیوه ی #مدیریتِ مسوولین و دولتمردان شکل می گیرند از سوی دیگر، شاید بد نباشد به شرق نگاهی دوباره بیاندازیم:

▪️از نگاهِ #ادوارد_سعید شرق شناسی شیوه ای غربی برای تسلط بر شرق، تجدید ساختار آن و استمرار آمریت غرب است. نتیجه ی این شکل از شرق شناسی، نادیده گرفتنِ واقعیتِ شرق و مردم آن است. بی گمان، برای شناختِ اندیشه هایِ سعید راهی طولانی نیاز است و نمی توان یکسره به این اندیشه تاخت و/یا با انتقاد همراه ساخت. قصد هم بر این نیست.

▪️پرسشی که مطرح می شود این است که حتی با وجودِ #شکار و سایر خشونت ها در غرب چرا این شرق همواره خشن تر و پرآشوب تر است؟ اگر حتی ادعای سعید درباره ی شیوه ی غربی برای تسلط بر شرق درست باشد، چرا مشرق زمینان چنین اجازه ای می دهند و چنان پتانسیلی برای این فرآیند دارند؟

🔺در جهانِ کرونازده ی کنونی در کدام کشورها #مجوز_شکار(آن هم برای مسافرانِ خارج از کشور و اتباع خارجی!!!) صادر می کنند؟ در کدام کشورها متوحش ترین و نابخردانه ترین جملات از دهانِ مسوولین و حکمرانان خارج شده و به فعلیت هم در می آید؟ در کدام کشورها به جانِ #حیوانات می افتند تا آنها را به قتل برسانند؟ در کدام کشورها سیاست های دوگانه ی آشکار برای مقابله با #کرونا وجود دارد؟...

🔺بحث بر سرِ تمایل و میزانِ تسلط غرب بر شرق نیست؛ بحث و پرسش اصلی این است که در طول تاریخِ پُرروایتِ نوعِ بشر، چرا ما شرق شدیم و آنها غرب؟!

فلور خواجوی

https://t.center/pazudharma

‍ 🖋 تدوین #لایحه_منع_حیوان_آزاری در فروچاله هایِ بی مسوولیتی و بی تفاوتی

▪️در حالی که میزان #خشونت_علیه_حیوانات ابعاد بسیار وسیعی به خود گرفته و #نهادهای_دولتی شاملِ سازمان شهرداری ها و دهیاری ها، #دانشکده_های_دامپزشکی و #خدمات_پسماند به #کشتار، انواعِ آزار و #آزمایش_روی_حیوانات مشغولند و #سازمان_حفاظت_محیط_زیست نیز کارکردِ اصلی خود در #حفاظت از #حیات_وحش را از دست داده و با صدور #مجوز_شکار و ناتوانی در برابر #قتل_عام_پرندگان، تجارت حیات وحش، نابودی زیستگاه ها و مانند اینها، رویه ای خنثی و بی تفاوت نسبت به آن چه طبق قانون متولی اصلی حفاظت و پاسداشت آن است در پیش گرفته است، تدوین لایحه ممنوعیت حیوان آزاری باز در فروچاله هایی متناوب از بی مسوولیتی و بی تفاوتی افتاده است.

▪️به نظر می رسد اولویتی که #دولتمردان برای حیوان و تمام موضوعات مربوط به آنها در نظر می گیرند، سه رقمی است!!!

▪️گفتنی است روند تدوین لایحه ممنوعیت حیوان آزاری در #معاونت_حقوقی نهادِ ریاست جمهوری در حالی متوقف شده است که:
1- هیچ تلاشِ مشخصی برای ادامه جلسات صورت نگرفته؛
2- برخی هنرپیشه ها و «هیئت همراه» شامل یک حقوقدان، بر تکروی ها و نمایش های مرسوم تکیه کرده و خود را در یک مسابقه انفرادی تصور می کنند؛
3- هیچ رویکرد منسجم، بالغ گونه و حرفه ای برای انجام یک کار حرفه ای در قالبِ تشکیل گروهی متخصص وجود ندارد.

فلور خواجوی

https://t.center/pazudharma

‍ 🖋 غریزه مرگ!

▪️فروید در مقابل #غرایز_زندگی به غرایز مرگ یا ویرانگر اشاره و این گونه مطرح کرد که انسانها تمایلی ناهوشیار به مُردن دارند. مهمترین #غریزه_مرگ از نظر #فروید غریزه #پرخاشگری است که انسان را به تخریب، تسخیر و کشتن وامی دارد. او پرخاشگری را به عنوان بخشی از سرشت انسان که اهمیتی هم‌طراز با #غریزه_جنسی دارد، در نظر گرفت.

▪️#غریزه، از منظر #فروید، برانگیزاننده و پیش راننده شخصیت بوده، رفتار را تحریک نموده و به آن جهت می‌دهد. محرکِ غرایز می توانند عوامل درونی مانند کمبود غذا، آب و غیره باشند که به صورت یک نیاز ظهور می کنند و در ذهن تبدیل به یک میل(تمایل) می‌شود و غریزه را در جهت برآورده ساختن آن تمایل تحریک می‌کند.

▪️صدور #مجوز_شکار برای #شکارچیانی که محرک های درونی آنها ویرانگر است و تمایلی وافر به کُشتن و مُردن دارند شاید بر اساس این نظریه از فروید طراحی شده است!!! برای توجیه این عمل، نه فقط در ایران که در دنیا نیز از پسوندهایی گمراه کننده مانند «مجاز»، «قانونی» و «قانونمند» استفاده می شود تا فقط سروشکلی قابلِ قبول به این نابودی و ویرانگری داده شود.

▪️قبل از «قانونمند» و «قانونی» جلوه دادنِ #شکار به این فکر کنیم که آیا #طبیعت و #محیط_زیست دنیا اساسا ظرفیت و تحمل #نابودی و #تخریب بیش از این را دارد؟!

▪️شکارچیانِ قدیمی که با کنار گذاشتنِ کُشتن حیوانات، این روزها همگی به «کارشناسان» محیط زیست تبدیل شده اند و سوابقِ شکارِ خود را به عنوان «تحقیقات میدانی» معرفی می کنند(!) آیا به سرکوبِ این غریزه می پردازند یا #آگاهانه آن را به سمت و سویِ غریزه زندگی هدایت کردند؟

▪️آیا ارضایِ غریزه ی مرگ در شکارچیان هیچ راهکارِ روان شناختی دیگر ندارد یا #دولت ها چون خودشان نمادی از این غریزه هستند، نمی خواهند آن را به #صلح و #سازش رهنمون شوند!؟!

https://t.center/pazudharma

‍ جنای آقای کیومرث کلانتری
مدیرکل محترم حفاظت محیط زیست استان تهران

◀️ کار از کار گذشته و دو هزار #مجوز_شکار_پرنده برای سه پرنده خشک زی و دو گونه آبزی برای هر #شکارچی در #استان_تهران صادر شده است! با این حساب و اگر اشتباه نکنیم به بیانی مشخص تر، دستِ کم تعداد ده هزار پرنده تا پایان دی ماه به صورت بسیار #آگاهانه و با تصمیم و برنامه ریزی قبلی توسط کسانی که قاتلان آنها هستند ولی شکارچیِ مجاز معرفی می شوند، از آسمان و محیط زیست تهران محو می شوند! ده هزار پرنده!

◀️ چه خوب بود اگر گفته می شد این شکارچیان با سهمیه شکاری که «محترمانه» در اختیارشان گذاشته شده است، چه می کنند؟ نشانه گیری، شلیک و کشتن یک موجود زنده به کدام «غریزه» در یک انسان پاسخ می دهد؟! این چه غریزه ای است که در برخی انسان ها وجود دارد و در برخی دیگر نیست!!!؟

◀️ از آن جا که به منظور کاربرد درست برخی مفاهیم، ما ناگزیر از دانستنِ تعاریف علمی آنها هستیم نگاهی داشته باشیم بر چند تعریف علمی از #غریزه:

▪️«کارل گوستاو یونگ هرگونه تلاش به سمت فعالیت‌های معین از جمله همهٔ فرآیندهای روانی را که انرژی شان تحت کنترل خودآگاه نیست غریزه می‌داند. محرک این کشش می‌تواند از درون یا بیرون برخاسته باشد و مکانیسم غریزه نیز می‌تواند به شکل فیزیکی یا ارگانیک فعال گردد. از دید او غرایز پدیده‌های زیست‌شناختی محض نیستند بلکه در عین حال ساختارهای خیالی پرمعنایی هستند که از ویژگی نمادین برخوردارند. هر غریزه به شکل پیشاتجربی با یک تصویر روانی متناظر یا دیدگاهی دربارهٔ یک وضعیت پیوند خورده است.»
▪️«تعریف غریزه از دیدگاه ”روانشناسی تکوینی“ و با استفاده از ”قوانین تکاملی“ عبارت است از:
1- هر غریزه با یک غده خاص ( غدد درون ریز یا برونریز ) ارتباط مستقیم دارد. مثل غدد گوارشی ، غدد جنسی و غیره
2- هر غریزه دارای یک نقطه لذت مختص به خود است. مثل لذت چشایی در خصوص غریزه غذایی.»
▪️غریزه گرایش درونی و ذاتی ارگانیسم‌های زنده به سمت رفتارهای مشخص است. الگوهای رفتاری غریزی از سرشت برمی‌خیزند و اکتسابی و آموخته نیستند. رفتارهایی مانند نوع تغذیه و تولید مثل در حیوانات بدون تجربه قبلی و به طور خودکار و از پیش برنامه‌ریزی‌شده اجرا می‌شود. این برنامه‌ریزی از پیش تعیین‌شده غریزه است.

◀️ حال، صدور پروانه شکار با این توجیه که سازمان محیط زیست قبل از آن که حافظ حیوانات باشد مسوول ارضای غرایز شکارچیان است چه توجیه علمی و اخلاقی و واقعی دارد!؟!

◀️زمان آن رسیده که به یک پرسش بسیار بنیادین ولی ساده پاسخ بدهیم و آن این که کشتنِ آگاهانه حیوانات، به طور اساسی، چگونه به «طبیعت دوستی» و حفاظت از حیات وحش می انجامد؟!

◀️این مجوزها براساس قانون #صید_و_شکار صادر شدند ولی، سازمان محیط زیست بر اساس کدام #حق عزم خود را برای نابودی حیواناتی جزم کرده است که می دانیم از کمترین دانش و آمارهایِ به روز درمورد آنها برخوردار نیست؟ آیا صِرف وجود قوانینی که به روز و کارآمد نیستند می تواند دلیل اخلاقی، لازم و کافی برای اتخاذ برخی تصمیمات در اختیار نهادهای دولتی قرار دهد؟

◀️ شاید داشتنِ آماری دقیق از تعداد #اسلحه_های_مجاز در تهران جز شرح وظایف شما نباشد؛ ولی داشتن ِآمار دقیق و نحوه به دست آوردن این آمار از حیواناتی که دستور قتل عام آنها را فقط به بهانه های واهی در سرتاسر ایران صادر می کنید از وظایف اولیه و اساسی شماست.

فلور خواجوی
فعال حقوق حیوانات- تهران
https://t.center/pazudharma

🖋 شکار را هم تفویض کردند!...

◀️ در تاریخ هفدهم مهرماه سال 1396 ریاست سازمان(حفاظت) محیط زیست طی نامه ای به شماره 28434/96 اختیاراتی به کلیه مدیران کل محیط زیست استان ها تفویض کرد. #تفویض این #اختیارات «به منظور سرعت بخشیدن به کارها و دقت در رسیدگی و پاسخگوئی به استعلامات و تصمیم گیری های مناسب» صورت گرفته بود ولی، گویا در زمانِ تفویضِ این اختیاراتِ 29گانه، نه تنها رئیس سازمان محیط زیست که هیچ یک از معاونان و مشاوران او یادشان نبوده که باید به موضوع #شکار_و_صید و #شکارفروشی و #قرق_اختصاصی و صدور #مجوز_شکار برای #اتباع_خارجی و داخلی هم بپردازند!

◀️ از اینرو به نظر می رسد با هدفِ جبرانِ کم کاریِ صورت گرفته، این سازمان در نامه ای جداگانه اختیارِ صدور انواع #پروانه_شکار_و_صید(عادی، ویژه، پرنده، چهارپا و ماهی) در سال جاری را به ادارات کل استان ها تفویض کرد. از آن جایی که بسیاری از بندهای این دو نامه مشابهت دارند، پرسش اساسی این است که سازمان محیط زیست با چه هدف، انگیزه و/یا طبق کدام استراتژی مدیریتی اقدام به تفویض دوباره اختیارات نموده است؟!

◀️ در بند 29 از نامه دوم(جدید) آمده است: «صدور مجوز پروانه شکار و صید در محدوده استان براساس شیوه نامه ها و دستورالعمل های ابلاغی که هر ساله توسط سازمان ابلاغ می گردد.» این بند از آن جهت قابل تامل است که آیا همین شیوه نامه ها و دستورالعمل هایی که هر سال از سوی سازمان به ادارات کل ابلاغ می شوند بر #اختیارات_مدیرانٍ کلِ استان ها تاثیر نمی گذارد و آنها را موظف و مکلف به رعایتِ مفاد آنها نمی کند؟! اگر پاسخ به این پرسش مثبت است بنابراین، #تفویض_اختیار به چه معنی است و اگر منفی است، شیوه نامه ها و دستورالعمل ها با چه هدفی تدوین و مصوب می شوند؟!

◀️با توجه به تمام اختیاراتی که رئیس سازمان(حفاظت) محیط زیست به کارمندان و همکاران خود تفویض کرده است، دیگر چرا ایشان باید در این سِمَت باشند و حقوق بگیرند؟! روشن است که باید بعضی از کارها را همیشه به کارمندان سپرد ولی این که کارسپاری به طور تام و تمام انجام شود، دیگر به حضور یک مدیر در سازمان چه نیازی هست؟!

◀️بنابر نظریه های مدیریت، در #کارسپاری یا تفویض اختیاری که از سوی مدیر به کارمندان انجام می شود باید شش مرحله به شرح زیر رعایت شوند:
▪️در مورد کار توضیح داده شود
▪️شرایط و وضعیت کار روشن شود
▪️معیارها و استانداردهای کار تعیین شوند
▪️اختیارات کافی منتقل شوند
▪️پشتیبانی کافی فراهم آید
▪️تعهد گرفته شود.
با توجه به این مراحل، آن چه مشخص است سازمان یکسره اقدام به تفویض اختیارات به مدیرانی نموده است که شوربختانه، بسیاری از آنها عملکرد مناسبی در حوزه استانی از خودشان نشان نداده اند.

◀️ و تنها #تعهدی که از سوی سازمان برای آنها مشخص شده است ارایه گزارش آمار و اطلاعات سالیانه پروانه های صادره به معاونت مذکور در پایان فصل شکار و صید است ولی، باز هنوز مشخص نیست که چه گزارش تحلیلی از سوی همین معاونت ها بر مبنای داده های استانی استخراج می شود.

◀️اکنون، بحث بر سر این نیست که چه استان هایی به تدوین و اعلام دستورالعمل شکار و صید در استان خود اقدام خواهند کرد! که اگر سازمان برای این کار شیوه نامه و دستورالعمل هایی دارد، چه نیازی به دستورالعمل های بومی و منطقه ای است!؟

◀️در مبحث شکار که برخی هنوز آن را برای حفاظت از #طبیعت و #حیات_وحش ضروری و یک اصل می دانند، باید به سوی پرسش های اساسی تر رفت؛ این پرسش که آماده کردن وسایل برای شکار، کمین کردن، تعقیب و گریز یک حیوان... در نهایت کشتن او چه نیاز اساسی در انسان را برآورده می کند؟ این نیاز در جسم اوست یا روحش؟
آیا این ویژگی که انسان روی دو پا و ایستاده راه می رود و در نتیجه توانایی استفاده از دست های خود را دارد تا بتواند اسلحه به دست بگیرد و شکار کند می تواند توجیهی برای کشتن سایر موجودات چهارپا باشد؟
انسان بنابر کدام #حق، می تواند و/یا خود را موظف بداند که زندگی یک موجود زنده ی دیگر را، ولو چهارپا، از او بگیرد؟! به خصوص زمانی که از طریق یافته های علمی به این واقعیت رسیده باشیم که حیوانات در باروری طبیعت نقشی اساسی ایفا می کنند و زندگیِ منطبق با قوانین طبیعیِ آنها بر روی کیفیت زندگی ما تاثیری مثبت دارد.

🔷 چرا شکار...!؟


https://t.center/pazudharma

در #حکومت_جمهوری که در واقع به صورت #فدرال اداره می شود، امیدواریم #ادارات_کل_محیط_زیست از #تفویض_اختیار برای صدور #مجوز_شکار #آگاهانه و #خردمندانه استفاده کنند...

◾️ #شكار حفاظت نيست!(١)

👈 رشد ٥٥ درصدی تعداد #شکارچیان در آمریکا بین سالهای ٢٠٠٦ تا ٢٠١١

👈 کشتن #حیات_وحش و تامین میلیاردها دلار برای حفاظت از #زیستگاه ها و #جمعیت های مختلف

👈 ایجاد #شغل با تولید #لوازم_شکار

👈پرداخت #مالیات برای شکار

👈صَرف مبالغ دریافتی از صدور #مجوز_شکار برای حفاظت از حیات وحش...

🔳 اینها مواردی است که در دفاع از «ورزشی» به نام شکار و تاثیر «عمل» یک #شکارچی در حفاظت از حیات وحش عنوان می شود.

🔳 «بنیاد ورزش های تیراندازی ملی» یا به اختصار NSSF از جمله سازمان هایی است که شکار را نوعی «#ورزش» تلقی می کند!

🔳 در #فرهنگ_لغت انگلیسی برای یکی از تعاریف «ورزش» آمده است:
«موفقیت یا لذتی که از یک فعالیت مانند شکار یا صید ناشی می شود». در این مفهوم، «ورزش» با یک صفت همراه مي شود و از نظر #دستور_زبان، اسم جنس است. به بیان بهتر، شکار طبق این تعریف فقط می تواند یک فعالیت باشد و نه ورزش.
علاوه بر این، موفقیت یا لذت حاصل از این فعل، به خودی خود می تواند جای بحث باشد چراکه، کسب لذت یا موفقیت از کشتن یک موجود زنده در نزد یک انسان سالم، بسیار شبهه برانگیز است.

🔳 در همان سالی که تعداد شکارچیانِ #سلاح به دست در آمریکا رشد ٥٥ درصدی داشته، #مرگ_جاده ای حیات وحش به عنوان #تهدید شماره یک اعلام گردید.

🔳 هر ساله فقط یک و نیم میلیون حوادث مربوط به گوزن در آمریکا ثبت و اعلام می شوند.

🔳 زیستگاه ها در حال تخریب و نابودی و گونه های در معرض خطر انقراض رو به افزایش گذاشته اند.

⭕️ #صنعت_شکار، به طور عام و صنعت شکار در آمریکا، به طور خاص چگونه به حفاظت انجامیده است؟...

https://t.center/pazudharma

🔻 در خیلی از کشورهای دنیا، طبق قوانین، شرایط خاصی در دریافت #مجوز_شکار و حمل #سلاح_گرم برای شهروندان داخلی و خارجی، وجود دارد. بطور مثال، در قوانین آمریکا آمده است که «اگر چنانچه یک شهروند غیرآمریکایی بعد از تاریخ ١١ دی ماه، ١٣٥٠ متولد شده و آموزش شکار را با موفقیت به پایان رسانده باشد، می تواند مجوز شکار خریداری کند. اگر شهروندان غیرآمریکایی شرایط اقامت را احراز نمایند، آنها می توانند مجوزهای اقامت را بگیرند. درغیراینصورت، آنها باید تعرفه های ایالتی را پرداخت نمایند. اتباع خارجی غیرپناهنده در صورتی می توانند مالک سلاح گرم شوند که مجوز معتبر شکار صادره از سوی ایالت را داشته باشند.»

🔻 در کشور ما، قانون قابل تأملی وجود دارد مبنی بر آزاد بودن شکار برخی گونه های «حرام گوشت» مانند گراز وحشی و تشی برای اتباع خارجی و نیز، هم وطنان غیرمسلمان(اقلیت های دینی)!

🔻 آیا هدف از وجود چنین قانونی، بازتاب توجه به #حقوق_بشر و آزادی های قومی و مذهبی است که از سوی دولت به برخی هم وطنان داده می شود تا آنها متناسب با #خرده_فرهنگ خودشان رفتار و زندگی کنند؟

🔻 آیا این در تضاد با #اصل_پنجاهم_قانون_اساسی نیست؟! باوجود ابهاماتي كه در این اصل وجود دارد و لزوم بازنگری و بروزرسانی آن را گوشزد مي كند، آیا با صدور مجوز برای شکار حیوانات، «وظیفه عمومی» را با شکنندگی همراه نمی کنیم؟

🔻 اساسن، با توجه به وضعیت حیات وحش کشور، چه از منظر گونه های رأس هرم و چه پایین تر، صدور مجوز شکار با چه تدبیر و آینده نگری صورت می گیرد؟ آیا چرخه زیست در مورد گونه ای که ادعای افزایش یا کاهش جمعیت آن- بدون هیچ استناد آماری- و همچنین، گونه هایی که از آنها تغذیه می کنند، برای صدور مجوز شکار مورد ملاحظه قرار می گیرد؟

🔻 آيا سازوكاري غير از "مشاهده"، براي نظارت بر عدم فروش گوشت به مسلمانان در نظر گرفته شده است؟

🔻 با توجه به اين كه شكارچيِ ايرانيِ غيرمسلمان بايد طي سه روز فقط يك رأس #گراز_وحشي شكار كند، آيا برآوردي از ارتباط مجوزها و جمعيت حيوان به عمل مي آيد؟

✔️ و در نهایت این که، وضعیت حیات وحش کشور مهم است یا #حقوق «شهروند»-ي که انواع گلوله های شکاری را سوی آنها نشانه می رود؟!

https://t.center/pazudharma