Pazudharma

🖋 شکار را هم تفویض کردند!...

◀️ در تاریخ هفدهم مهرماه سال 1396 ریاست سازمان(حفاظت) محیط زیست طی نامه ای به شماره 28434/96 اختیاراتی به کلیه مدیران کل محیط زیست استان ها تفویض کرد. #تفویض این #اختیارات «به منظور سرعت بخشیدن به کارها و دقت در رسیدگی و پاسخگوئی به استعلامات و تصمیم گیری های مناسب» صورت گرفته بود ولی، گویا در زمانِ تفویضِ این اختیاراتِ 29گانه، نه تنها رئیس سازمان محیط زیست که هیچ یک از معاونان و مشاوران او یادشان نبوده که باید به موضوع #شکار_و_صید و #شکارفروشی و #قرق_اختصاصی و صدور #مجوز_شکار برای #اتباع_خارجی و داخلی هم بپردازند!

◀️ از اینرو به نظر می رسد با هدفِ جبرانِ کم کاریِ صورت گرفته، این سازمان در نامه ای جداگانه اختیارِ صدور انواع #پروانه_شکار_و_صید(عادی، ویژه، پرنده، چهارپا و ماهی) در سال جاری را به ادارات کل استان ها تفویض کرد. از آن جایی که بسیاری از بندهای این دو نامه مشابهت دارند، پرسش اساسی این است که سازمان محیط زیست با چه هدف، انگیزه و/یا طبق کدام استراتژی مدیریتی اقدام به تفویض دوباره اختیارات نموده است؟!

◀️ در بند 29 از نامه دوم(جدید) آمده است: «صدور مجوز پروانه شکار و صید در محدوده استان براساس شیوه نامه ها و دستورالعمل های ابلاغی که هر ساله توسط سازمان ابلاغ می گردد.» این بند از آن جهت قابل تامل است که آیا همین شیوه نامه ها و دستورالعمل هایی که هر سال از سوی سازمان به ادارات کل ابلاغ می شوند بر #اختیارات_مدیرانٍ کلِ استان ها تاثیر نمی گذارد و آنها را موظف و مکلف به رعایتِ مفاد آنها نمی کند؟! اگر پاسخ به این پرسش مثبت است بنابراین، #تفویض_اختیار به چه معنی است و اگر منفی است، شیوه نامه ها و دستورالعمل ها با چه هدفی تدوین و مصوب می شوند؟!

◀️با توجه به تمام اختیاراتی که رئیس سازمان(حفاظت) محیط زیست به کارمندان و همکاران خود تفویض کرده است، دیگر چرا ایشان باید در این سِمَت باشند و حقوق بگیرند؟! روشن است که باید بعضی از کارها را همیشه به کارمندان سپرد ولی این که کارسپاری به طور تام و تمام انجام شود، دیگر به حضور یک مدیر در سازمان چه نیازی هست؟!

◀️بنابر نظریه های مدیریت، در #کارسپاری یا تفویض اختیاری که از سوی مدیر به کارمندان انجام می شود باید شش مرحله به شرح زیر رعایت شوند:
▪️در مورد کار توضیح داده شود
▪️شرایط و وضعیت کار روشن شود
▪️معیارها و استانداردهای کار تعیین شوند
▪️اختیارات کافی منتقل شوند
▪️پشتیبانی کافی فراهم آید
▪️تعهد گرفته شود.
با توجه به این مراحل، آن چه مشخص است سازمان یکسره اقدام به تفویض اختیارات به مدیرانی نموده است که شوربختانه، بسیاری از آنها عملکرد مناسبی در حوزه استانی از خودشان نشان نداده اند.

◀️ و تنها #تعهدی که از سوی سازمان برای آنها مشخص شده است ارایه گزارش آمار و اطلاعات سالیانه پروانه های صادره به معاونت مذکور در پایان فصل شکار و صید است ولی، باز هنوز مشخص نیست که چه گزارش تحلیلی از سوی همین معاونت ها بر مبنای داده های استانی استخراج می شود.

◀️اکنون، بحث بر سر این نیست که چه استان هایی به تدوین و اعلام دستورالعمل شکار و صید در استان خود اقدام خواهند کرد! که اگر سازمان برای این کار شیوه نامه و دستورالعمل هایی دارد، چه نیازی به دستورالعمل های بومی و منطقه ای است!؟

◀️در مبحث شکار که برخی هنوز آن را برای حفاظت از #طبیعت و #حیات_وحش ضروری و یک اصل می دانند، باید به سوی پرسش های اساسی تر رفت؛ این پرسش که آماده کردن وسایل برای شکار، کمین کردن، تعقیب و گریز یک حیوان... در نهایت کشتن او چه نیاز اساسی در انسان را برآورده می کند؟ این نیاز در جسم اوست یا روحش؟
آیا این ویژگی که انسان روی دو پا و ایستاده راه می رود و در نتیجه توانایی استفاده از دست های خود را دارد تا بتواند اسلحه به دست بگیرد و شکار کند می تواند توجیهی برای کشتن سایر موجودات چهارپا باشد؟
انسان بنابر کدام #حق، می تواند و/یا خود را موظف بداند که زندگی یک موجود زنده ی دیگر را، ولو چهارپا، از او بگیرد؟! به خصوص زمانی که از طریق یافته های علمی به این واقعیت رسیده باشیم که حیوانات در باروری طبیعت نقشی اساسی ایفا می کنند و زندگیِ منطبق با قوانین طبیعیِ آنها بر روی کیفیت زندگی ما تاثیری مثبت دارد.

🔷 چرا شکار...!؟


https://t.center/pazudharma