Pazudharma

🖋 «سرگین» ها را باید جمع کرد!

▪️در این که هر خبر و مطلب و دست نوشته و دل نوشته و روزنوشتی حتی ارزشِ خواندن ولو در حدِ چند خطِ ابتدایی را ندارد چه رسد به بازنشر، تردیدی نیست.

▪️درست مثل #اخبار_دروغ و نامعتبری که چپ و راست از #رسانه_ملی پخش می شوند و فکر و ذهن و روح مردم را نه تنها به یک #بازی_اجتماعی مسخره می کشانند که #آرامش را در شرایطی که جامعه به آن نیازی مبرم دارد، سلب می کند.

▪️همین چند ثانیه برای انتخابِ یک مطلب به منظورِ بازنشر یا حذفِ آن می تواند تمرینی برای عقلانیت و تفکر یک انسان باشد- فقط تمرین!

▪️نظریه #تاثیر_نمایشی در روان شناسی اجتماعی خود بیانگرِ این واقعیت است که دیدن بعضی از صحنه ها، ارتکاب آن کارها را برای انسان راحت تر می کند. شاید پیشتر، خیلی از افراد حتی قادر به دیدنِ چند ثانیه از صحنه ی آزار یک حیوان نبودند ولی با تکرارِ این رفتارها در جامعه، اکنون از ابتدا تا انتهای آن را با آه و لعنت و نفرین به تماشا می نشینند تا شاید به طور مستقیم، کارکردِ همین آه و لعنت و نفرین را هم نهادینه تر کنند!!! برخی نیز، حتی اگر میلیون ها بار این صحنه ها در صفحه ی واقعی زندگی تکرار و در صفحات مجازی به نمایش گذاشته شود، قادر نخواهند بود حتی یک ثانیه را بشنوند چه رسد به دیدن.

▪️آن چه گاهی در این میان «غلت» می خورند و حتی به «رختخواب» ما می آیند، واقعیت های تلخِ جامعه هستند که برعکس اگر غلتانده نشوند و خواب را از چشمان ما نربایند، هیچ تغییری حاصل نمی شود! نگارنده، بر این باور نیست که نمایشِ صحنه های خشونت- چه کلامی یا جسمانی- به زدودنِ جامعه از وجودِ آنها کمک می کند؛ بلکه برعکس، باید تا جای ممکن از پراکندن آنها جلوگیری و بر شناخت و درک رفتارهای ناهنجار افزود.

▪️رفتارهای ناهنجاری که شاید قله ی آن در شکنجه و کشتن یک انسان و حیوان و به نمایش گذاشتن آن در قالبِ تعذیب باشد ولی در دامنه، انواع و اقسامِ بی شماری از ناهنجاری های خُرد و کلان دیده می شوند که از سرِ عادت و تکرار به هنجار تغییرِ ماهیت داده اند و اعتراض به آنهاست که، خود نوعی «نافرمانی مدنی» یا «توحش» به حساب می آید!!!

▪️در این روزهای کرونایی شاهد نامه هایی نیز هستیم که (باز) توسط عده ای #بازیگر خطاب به #هنرمندان_جهان و/یا از سویِ سازمان های مردم نهاد به سازمان ملل نوشته می شوند! غافل از آن که این نامه ها باید به خودِ ملت ایران نوشته شود! چرا که این ما، خودِ ما، هستیم که باید همچون مردمِ ویتنام بخواهیم تا تغییر کنیم. تا از زنجیرهای سنگینِ #خرافات، #خرافه_پرستی و سنت پروری و #تعصبات_دینی و قومی و #ناآگاهی رها شویم و با آگاهی و آزادی در خانه ی خود زندگی کنیم- هیچ قدرت و حکومت و ملت و کشوری نمی تواند این کار را برای ما انجام دهد!

▪️انگشت سبابه را از روبرو به سوی خودمان نشانه برویم و نقش منتقدِ اندیشه ها، رفتارها و فرهنگ خودمان را بازی کنیم، به خودمان حمله کنیم و به پاسخ برسیم.

▪️این نقشی است که از تمام #اساتید دانشگاهی، #اندیشمندان، #روشنفکران، #نویسندگان و #متفکرانِ جامعه انتظار می رود ایفا کنند (البته اگر در معنایِ واقعی کلمه داشته باشیم!!!) تا شاید سرگین هایِ #چاپلوسی، #دورویی، #خیانت، #زور، #آمریت، #نادانی، #حماقت، #دروغگویی، #فریب، #مردم_فریبی، #خشونت و هر چه بی اخلاقیِ حاکم بر روح جامعه است زدوده شوند.

▪️کسانی که «سرگین» هایِ به این سنگینی را به درستی و با #عقلانیت_انتقادی و با امید به آگاه شدنِ یک در صد نفر می غلتانند که «گناهی» مرتکب نشدند!!! آنها به تعهد و مسوولیتِ اجتماعی خودشان عمل می کنند فارغ از این که به ذائقه ی ایرانی چه کسی، کدام استاد و کدام مسوول و کدام بازیگر و کدام شخص، خوش بیاید یا نیاید!

▪️بنابراین، چه «خودقلم شیفته» باشیم و آموختن از بزرگانِ جاودانه ی فلسفه همچون نیچه و کانت و هگل و دکارت و راسل و پوپر و شوپنهاور و سایرین را «تابو» بیانگاریم تا مبادا استناد به آنها «استقلال» قلم ما را «فروکاهد»(!) و چه هر روز، دست به دامنِ کتاب ها و مقالاتِ آنها شویم تا بلکه درمانی برای بی اخلاقی های کنونی دنیا بیابیم... یادمان باشد که پوپر می گوید: «تنها زمانی می توانیم از خشونت دوری گزینیم که در عرصه اجتماعی نیز به نگرش عقلی پایبند باشیم. زیرا هر نگرش دیگری به راحتی به کاربرد خشونت منتهی خواهد شد، حتی تلاش ما که بخواهد دیگران را به نرمی، اما یک جانبه متقاعد کند...»

پی نوشت اول و آخر: بنابر یافته های محققان، سوسک کوچکی که نامِ سرگین غلتانک دارد می تواند اجسامی 1411 برابرِ وزن خودش را حمل کند! یک گوریل فقط ده برابر وزن خودش را جابجا می کند.
اگر هستند کسانی که می خواهند سرگین هایِ مورد اشاره در بالا را که چندین برابر وزن خودشان است از سطح جامعه جمع کنند، نیازمندِ همکاری و هم دلی و هم یاری هستند نه ایرادگیری!!!

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma

🖊 ما کجا و نوشته هایمان کجا...

▪️از آن جا که #طبیعت_انسان، یکی از سیماهایی است که ریشه ای استوار در #طبیعت دارد، پیشرفت #تمدن ما را از ریشه ی خود در می آورد و #منزوی می کند. در این فرآیند #فروتنی ما را، که ریشه در #آگاهی مان از خویشاوندی با #سنگها، #گلها و جانوران وحشی دارد تبدیل به #غرور و #خودخواهی می کند. با سستی گرفتن یا از میان رفتن فروتنی مان، گرایش به آن پیدا کرده ایم که خود را در زمره #خدایان ببینیم ولی بسیار دیر و با صدای زنگ #حماقت هایمان بیدار شده ایم- شاید هم هنوز نشده ایم!
«اشرف مخلوقات» خواندن انسان توسط خودش و نسبتی که او با جانوران برقرار می کند مثل نسبت #آمریکایی ها با #سرخ_پوستان است! آنها هم همه چیز را به نام تمدن از سرخ پوست ها گرفتند و به نام خود زدند!!!

▪️یک واقعیت تآمل برانگیز و شاید دردناکِ دیگر هم در خصوص انسان امروز وجود دارد و آن این است که #مدرنیته یکی از عوامل مهم تغییر #شخصیت یا منش اجتماعی افراد بوده است. مدرنیته با وجود تمام مواهبی که داشته، انسان را از خودش و ریشه هایش دور کرده است- از #ساده_بودن.

▪️امروزه، شاید بیشتر از هر زمان دیگر، ما شاهد پند و اندرز هستیم. در #روزنامه ها، در #رسانه_های-دیداری و #شنیداری، در #فضای_مجازی و خلاصه در همه جا، هزاران جمله توسط #مجریان برنامه های مختلف تلویزیونی، #گویندگان رادیو، #خبرنگاران، #نویسندگان و ادمین های کانال ها و خلاصه همه برای رسیدن به #آرامش درون، #صلح، #مهربانی، #دوستی، #عشق ورزیدن، دوست داشتن و دوست داشته شدن، انسان بودن و انسانیت و غیره ترویج می شوند که گویی تنها اثری که دارند در یک لذتی آنی خلاصه می شود.

▪️دو پرسش در اینجا مطرح می شوند:
◽️نخست این که اگر جامعه ی ما، آن گونه که #حکومت و #دولت ادعا می کنند، در سطحی مطلوب از نظر #اجتماعی، #سیاسی، #فرهنگی و #اقتصادی قرار دارد، آیا کنش هایی این گونه در جامعه شکل می گرفت که همه در مقام پند و اندرز دادن دیگران برآیند؟
◽️دوم آن که، اگر حتی یک سوم از افرادی که ناشر و مبلغ این پندها و اندرزها هستند خودشان آن صفات را درونی و در «عمل» مطابق همان ها رفتار می کردند، آیا جامعه ی ما طور دیگری نبود؟

🖊انتشار میلیون ها جمله درباره ی جنبه هایِ مختلفِ انسان بودن و انتشار پند و اندرز کار سختی به نظر نمی رسد. سخت تر این است که به آن چه انتشار می دهیم چگونه عمل می کنیم...

https://t.center/pazudharma

#زمان تغییر می کند و ما باید با آن #تغییر کنیم. به زودی سالی جدید در #همسویی با «طبیعت» آغاز خواهیم کرد و یک سال با تمام تغییرات #غیرارادی آن همراه خواهیم بود. تنها ارزشِ «گذشته» به #ارزیابی آن بر می گردد. این که #نیاکان ما کی بودند و چه کردند؛ این که #پدران ما کی بودند و چه کردند؛ این که #شعرای ما چه سرودند و #نویسندگان ما چه #گنجینه ای از خود بر جای گذاشتند و این که ما چه #تمدنی داشتیم فقط زمانی ارزشمند خواهند بود که ترجمانی به «زمان حال» داشته باشند تا اگر مفید بودند بقا یابند و در غیراینصورت، تنها به «سنت» تعبیر شوند و باعث گریز ما شوند!
چه فایده که برای یافتن حضور #ماهی_قرمز در #سفره_هفت_سین، تمام #تاریخ و مدارک را ورق بزنیم تا شاید دستمان به جایی برای نفی آن بند شود! مهم این است که حضور این موجود زیبای پرورشی پاسخگوی معضلات #زیست_محیطی ما نیست و هر آنچه با او می شود، ناقض #حقوق_طبیعی در حد و اندازه بدن ظریف و کوچکش است.
چه فایده که برای توجیه #شکار مدام به #غارنشینی نیاکانمان و دوران شکار و گردآوری چنگ بیاندازیم و به بهانه #حفاظت از طبیعت و حیوانات، فرصتی برای مهار #خشونت های انباشته در "طبیعت انسان" فراهم آوریم.
چه فایده که به بهانه ي پایبندی به احکام دین، بودجه ای نجومی به کشتن گونه ي حیوانی به نام #سگ اختصاص دهیم تا شاید ناکارآمدی ما در #مدیریت #نرخ_بیکاریِ آشکار و پنهانِ جامعه کمی ترميم یابد و مافیای بوجود آمده اوقات فراغت #مسوولین و جوانان #حامیِ بیکار را پر نماید!
انسان متولد می شود که بیاموزد. چرخ را نباید دوباره اختراع کرد ولی چرخ #یادگیری را باید بطور کامل پیمود. برای ایجاد تغییر ما ناگزیر از تکمیل چرخه چهار مرحله ای یادگیری هستیم: از پرسش شروع کنیم، به نظریه برسیم، آزمون و سپس، تامل کنیم.
برای بهبود وضعیت حیوانات و محیط زیستِ در خطر انقراضِ ایران چه دعایی بهتر از این که:
✅ از سنت های ویرانگر و فرسوده بگریزیم و تغییر کنیم!
https://t.center/pazudharma