Pazudharma

🖋 «سرگین» ها را باید جمع کرد!

▪️در این که هر خبر و مطلب و دست نوشته و دل نوشته و روزنوشتی حتی ارزشِ خواندن ولو در حدِ چند خطِ ابتدایی را ندارد چه رسد به بازنشر، تردیدی نیست.

▪️درست مثل #اخبار_دروغ و نامعتبری که چپ و راست از #رسانه_ملی پخش می شوند و فکر و ذهن و روح مردم را نه تنها به یک #بازی_اجتماعی مسخره می کشانند که #آرامش را در شرایطی که جامعه به آن نیازی مبرم دارد، سلب می کند.

▪️همین چند ثانیه برای انتخابِ یک مطلب به منظورِ بازنشر یا حذفِ آن می تواند تمرینی برای عقلانیت و تفکر یک انسان باشد- فقط تمرین!

▪️نظریه #تاثیر_نمایشی در روان شناسی اجتماعی خود بیانگرِ این واقعیت است که دیدن بعضی از صحنه ها، ارتکاب آن کارها را برای انسان راحت تر می کند. شاید پیشتر، خیلی از افراد حتی قادر به دیدنِ چند ثانیه از صحنه ی آزار یک حیوان نبودند ولی با تکرارِ این رفتارها در جامعه، اکنون از ابتدا تا انتهای آن را با آه و لعنت و نفرین به تماشا می نشینند تا شاید به طور مستقیم، کارکردِ همین آه و لعنت و نفرین را هم نهادینه تر کنند!!! برخی نیز، حتی اگر میلیون ها بار این صحنه ها در صفحه ی واقعی زندگی تکرار و در صفحات مجازی به نمایش گذاشته شود، قادر نخواهند بود حتی یک ثانیه را بشنوند چه رسد به دیدن.

▪️آن چه گاهی در این میان «غلت» می خورند و حتی به «رختخواب» ما می آیند، واقعیت های تلخِ جامعه هستند که برعکس اگر غلتانده نشوند و خواب را از چشمان ما نربایند، هیچ تغییری حاصل نمی شود! نگارنده، بر این باور نیست که نمایشِ صحنه های خشونت- چه کلامی یا جسمانی- به زدودنِ جامعه از وجودِ آنها کمک می کند؛ بلکه برعکس، باید تا جای ممکن از پراکندن آنها جلوگیری و بر شناخت و درک رفتارهای ناهنجار افزود.

▪️رفتارهای ناهنجاری که شاید قله ی آن در شکنجه و کشتن یک انسان و حیوان و به نمایش گذاشتن آن در قالبِ تعذیب باشد ولی در دامنه، انواع و اقسامِ بی شماری از ناهنجاری های خُرد و کلان دیده می شوند که از سرِ عادت و تکرار به هنجار تغییرِ ماهیت داده اند و اعتراض به آنهاست که، خود نوعی «نافرمانی مدنی» یا «توحش» به حساب می آید!!!

▪️در این روزهای کرونایی شاهد نامه هایی نیز هستیم که (باز) توسط عده ای #بازیگر خطاب به #هنرمندان_جهان و/یا از سویِ سازمان های مردم نهاد به سازمان ملل نوشته می شوند! غافل از آن که این نامه ها باید به خودِ ملت ایران نوشته شود! چرا که این ما، خودِ ما، هستیم که باید همچون مردمِ ویتنام بخواهیم تا تغییر کنیم. تا از زنجیرهای سنگینِ #خرافات، #خرافه_پرستی و سنت پروری و #تعصبات_دینی و قومی و #ناآگاهی رها شویم و با آگاهی و آزادی در خانه ی خود زندگی کنیم- هیچ قدرت و حکومت و ملت و کشوری نمی تواند این کار را برای ما انجام دهد!

▪️انگشت سبابه را از روبرو به سوی خودمان نشانه برویم و نقش منتقدِ اندیشه ها، رفتارها و فرهنگ خودمان را بازی کنیم، به خودمان حمله کنیم و به پاسخ برسیم.

▪️این نقشی است که از تمام #اساتید دانشگاهی، #اندیشمندان، #روشنفکران، #نویسندگان و #متفکرانِ جامعه انتظار می رود ایفا کنند (البته اگر در معنایِ واقعی کلمه داشته باشیم!!!) تا شاید سرگین هایِ #چاپلوسی، #دورویی، #خیانت، #زور، #آمریت، #نادانی، #حماقت، #دروغگویی، #فریب، #مردم_فریبی، #خشونت و هر چه بی اخلاقیِ حاکم بر روح جامعه است زدوده شوند.

▪️کسانی که «سرگین» هایِ به این سنگینی را به درستی و با #عقلانیت_انتقادی و با امید به آگاه شدنِ یک در صد نفر می غلتانند که «گناهی» مرتکب نشدند!!! آنها به تعهد و مسوولیتِ اجتماعی خودشان عمل می کنند فارغ از این که به ذائقه ی ایرانی چه کسی، کدام استاد و کدام مسوول و کدام بازیگر و کدام شخص، خوش بیاید یا نیاید!

▪️بنابراین، چه «خودقلم شیفته» باشیم و آموختن از بزرگانِ جاودانه ی فلسفه همچون نیچه و کانت و هگل و دکارت و راسل و پوپر و شوپنهاور و سایرین را «تابو» بیانگاریم تا مبادا استناد به آنها «استقلال» قلم ما را «فروکاهد»(!) و چه هر روز، دست به دامنِ کتاب ها و مقالاتِ آنها شویم تا بلکه درمانی برای بی اخلاقی های کنونی دنیا بیابیم... یادمان باشد که پوپر می گوید: «تنها زمانی می توانیم از خشونت دوری گزینیم که در عرصه اجتماعی نیز به نگرش عقلی پایبند باشیم. زیرا هر نگرش دیگری به راحتی به کاربرد خشونت منتهی خواهد شد، حتی تلاش ما که بخواهد دیگران را به نرمی، اما یک جانبه متقاعد کند...»

پی نوشت اول و آخر: بنابر یافته های محققان، سوسک کوچکی که نامِ سرگین غلتانک دارد می تواند اجسامی 1411 برابرِ وزن خودش را حمل کند! یک گوریل فقط ده برابر وزن خودش را جابجا می کند.
اگر هستند کسانی که می خواهند سرگین هایِ مورد اشاره در بالا را که چندین برابر وزن خودشان است از سطح جامعه جمع کنند، نیازمندِ همکاری و هم دلی و هم یاری هستند نه ایرادگیری!!!

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma