Pazudharma

🖋 روز قلم گرامی باد!

🖋#روز_قلم را نمی توان برای هر قلمی گرامی داشت؛ روز قلم، از نظر نگارنده، فقط مختصِ انسان هایی است که از قلمِ آنها پرسشگری و آگاهی بخشی می چکد؛ قلمی که به واسطه ی #خردورزی مجالی برای کُند شدن نمی یابد و همواره با شرایطِ روزِ جامعه تیز می شود.

🖋 روز قلم، بر کسانی که از منظرِ #شوپنهاور فقط «با ظاهر سازی و نمایشِ مضحکِ عینک و قلم و کتاب و رنگ و لعابش و هر آنچه که نمودی از مطالعه دارد در نادانی خودشان عمیق می شوند» نامبارک است! کسانی که «کتابخوان و اهل مطالعه نیستند و البته تنها جلد و بیرون کتاب را نمایش می‌دهند تا محتوای درون آن را! کسانی که می‌خواهند عمیق بنظر برسند و به دیگران چنین القا کنند که عمیق و اندیشمند هستند!»

🖋 روز قلم و به ویژه قلم های تند و تیز، گوارای اندیشه ها و دست هایی که زنده و پویا هستند و تحت هیچ شرایطی با #دروغ و #خیانت و #چاپلوسی و #دورویی و #تعصب و #لفاظی و هر چه بی اخلاقی است آلوده نمی شوند.

@Pazudharma

🖋 «سرگین» ها را باید جمع کرد!

▪️در این که هر خبر و مطلب و دست نوشته و دل نوشته و روزنوشتی حتی ارزشِ خواندن ولو در حدِ چند خطِ ابتدایی را ندارد چه رسد به بازنشر، تردیدی نیست.

▪️درست مثل #اخبار_دروغ و نامعتبری که چپ و راست از #رسانه_ملی پخش می شوند و فکر و ذهن و روح مردم را نه تنها به یک #بازی_اجتماعی مسخره می کشانند که #آرامش را در شرایطی که جامعه به آن نیازی مبرم دارد، سلب می کند.

▪️همین چند ثانیه برای انتخابِ یک مطلب به منظورِ بازنشر یا حذفِ آن می تواند تمرینی برای عقلانیت و تفکر یک انسان باشد- فقط تمرین!

▪️نظریه #تاثیر_نمایشی در روان شناسی اجتماعی خود بیانگرِ این واقعیت است که دیدن بعضی از صحنه ها، ارتکاب آن کارها را برای انسان راحت تر می کند. شاید پیشتر، خیلی از افراد حتی قادر به دیدنِ چند ثانیه از صحنه ی آزار یک حیوان نبودند ولی با تکرارِ این رفتارها در جامعه، اکنون از ابتدا تا انتهای آن را با آه و لعنت و نفرین به تماشا می نشینند تا شاید به طور مستقیم، کارکردِ همین آه و لعنت و نفرین را هم نهادینه تر کنند!!! برخی نیز، حتی اگر میلیون ها بار این صحنه ها در صفحه ی واقعی زندگی تکرار و در صفحات مجازی به نمایش گذاشته شود، قادر نخواهند بود حتی یک ثانیه را بشنوند چه رسد به دیدن.

▪️آن چه گاهی در این میان «غلت» می خورند و حتی به «رختخواب» ما می آیند، واقعیت های تلخِ جامعه هستند که برعکس اگر غلتانده نشوند و خواب را از چشمان ما نربایند، هیچ تغییری حاصل نمی شود! نگارنده، بر این باور نیست که نمایشِ صحنه های خشونت- چه کلامی یا جسمانی- به زدودنِ جامعه از وجودِ آنها کمک می کند؛ بلکه برعکس، باید تا جای ممکن از پراکندن آنها جلوگیری و بر شناخت و درک رفتارهای ناهنجار افزود.

▪️رفتارهای ناهنجاری که شاید قله ی آن در شکنجه و کشتن یک انسان و حیوان و به نمایش گذاشتن آن در قالبِ تعذیب باشد ولی در دامنه، انواع و اقسامِ بی شماری از ناهنجاری های خُرد و کلان دیده می شوند که از سرِ عادت و تکرار به هنجار تغییرِ ماهیت داده اند و اعتراض به آنهاست که، خود نوعی «نافرمانی مدنی» یا «توحش» به حساب می آید!!!

▪️در این روزهای کرونایی شاهد نامه هایی نیز هستیم که (باز) توسط عده ای #بازیگر خطاب به #هنرمندان_جهان و/یا از سویِ سازمان های مردم نهاد به سازمان ملل نوشته می شوند! غافل از آن که این نامه ها باید به خودِ ملت ایران نوشته شود! چرا که این ما، خودِ ما، هستیم که باید همچون مردمِ ویتنام بخواهیم تا تغییر کنیم. تا از زنجیرهای سنگینِ #خرافات، #خرافه_پرستی و سنت پروری و #تعصبات_دینی و قومی و #ناآگاهی رها شویم و با آگاهی و آزادی در خانه ی خود زندگی کنیم- هیچ قدرت و حکومت و ملت و کشوری نمی تواند این کار را برای ما انجام دهد!

▪️انگشت سبابه را از روبرو به سوی خودمان نشانه برویم و نقش منتقدِ اندیشه ها، رفتارها و فرهنگ خودمان را بازی کنیم، به خودمان حمله کنیم و به پاسخ برسیم.

▪️این نقشی است که از تمام #اساتید دانشگاهی، #اندیشمندان، #روشنفکران، #نویسندگان و #متفکرانِ جامعه انتظار می رود ایفا کنند (البته اگر در معنایِ واقعی کلمه داشته باشیم!!!) تا شاید سرگین هایِ #چاپلوسی، #دورویی، #خیانت، #زور، #آمریت، #نادانی، #حماقت، #دروغگویی، #فریب، #مردم_فریبی، #خشونت و هر چه بی اخلاقیِ حاکم بر روح جامعه است زدوده شوند.

▪️کسانی که «سرگین» هایِ به این سنگینی را به درستی و با #عقلانیت_انتقادی و با امید به آگاه شدنِ یک در صد نفر می غلتانند که «گناهی» مرتکب نشدند!!! آنها به تعهد و مسوولیتِ اجتماعی خودشان عمل می کنند فارغ از این که به ذائقه ی ایرانی چه کسی، کدام استاد و کدام مسوول و کدام بازیگر و کدام شخص، خوش بیاید یا نیاید!

▪️بنابراین، چه «خودقلم شیفته» باشیم و آموختن از بزرگانِ جاودانه ی فلسفه همچون نیچه و کانت و هگل و دکارت و راسل و پوپر و شوپنهاور و سایرین را «تابو» بیانگاریم تا مبادا استناد به آنها «استقلال» قلم ما را «فروکاهد»(!) و چه هر روز، دست به دامنِ کتاب ها و مقالاتِ آنها شویم تا بلکه درمانی برای بی اخلاقی های کنونی دنیا بیابیم... یادمان باشد که پوپر می گوید: «تنها زمانی می توانیم از خشونت دوری گزینیم که در عرصه اجتماعی نیز به نگرش عقلی پایبند باشیم. زیرا هر نگرش دیگری به راحتی به کاربرد خشونت منتهی خواهد شد، حتی تلاش ما که بخواهد دیگران را به نرمی، اما یک جانبه متقاعد کند...»

پی نوشت اول و آخر: بنابر یافته های محققان، سوسک کوچکی که نامِ سرگین غلتانک دارد می تواند اجسامی 1411 برابرِ وزن خودش را حمل کند! یک گوریل فقط ده برابر وزن خودش را جابجا می کند.
اگر هستند کسانی که می خواهند سرگین هایِ مورد اشاره در بالا را که چندین برابر وزن خودشان است از سطح جامعه جمع کنند، نیازمندِ همکاری و هم دلی و هم یاری هستند نه ایرادگیری!!!

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma

‍ ‍ 🖋 «کرونا را شکست می دهیم»؛ نه خودمان را...!

▪️ویروسِ(انسان سازِ) #کرونا به زندگیِ خودِ او هجوم آورده و با چالش های اضطراری و فوری تا حدِ خانه نشینی روبرو کرده است. غیر از مقاله هایِ تخصصیِ پزشکی، شاید به جرات بتوان گفت که بیش از صد نوشته و دست نوشته و یادداشت در خصوصِ بررسیِ ابعادِ مختلفِ اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، مثبت/منفی اندیشیِ نسبت به این ویروس در ایران منتشر شدند.

▪️جمله ی «کرونا را شکست می دهیم» جمله ای امیدوارکننده و خوب است. این جمله به ما می گوید که ویروس کرونا پدیده ای بیرونی است که به طور موقت- به این شکل- در زندگی ما ظاهر شده و همه در کنار یکدیگر و با رعایتِ ابتدایی ترین اصولِ معاشرتی و زندگی جمعی می توانیم آن را از کشورمان محو کنیم.

🔺#خشونت نیز این گونه است! خشونت، خواه حاصلِ #زورگوییِ حکمرانان و مسوولین باشد و خواه در بطن #جامعه نهادینه شده باشد، باید شکست داده شود. در بحثِ کرونا، این انسان نیست که باید شکست بخورد؛ بنابراین، در مقوله ی خشونت نیز، آن چه باید محو گردد و شکست داده شود خودِ خشونت است.

🔹این رویکرد می تواند برای انواع خشونت در جامعه قابلِ تعمیم باشد: از #شکار و #قتل_عام_پرندگان به بهانه های مختلف گرفته تا #سگ_کشی و خشونت علیه حیوانات... از #کودک_همسری و #چندهمسری گرفته تا #اعدام به شکلِِ تعذیب(نمایش دادنِ تنبیه)... از سیلی زدن بر صورتِ یک زنِ سالمند تا لگدمال کردنِ بساطِ یک فروشنده... از سَر بریدنِ یک درخت تا آتش زدنِ جنگل... از پاشیدنِ #مالچ تا مسموم کردن آب و هوا و خاک... از طیفِ وسیعِ بی اخلاقی ها؛ #دروغ تا #خیانت...

🔹آن چه باید محو و شکست داده شود خودِ خشونت است؛ نه انسان یا حیوان. این طرزِ تلقی که اگر #شکار نکنند چگونه از حیات وحش حفاظت شود؛ این طرزِ تلقی که اگر سگ ها را نکشند پس چه باید بکنند(!!!)؛ اگر بساط فروشی را جمع نکنند چطور با سدمعبر مقابله کنند؛ همگی به این معنا است که «ما انسان/حیوان را شکست می دهیم» نه خشونت را.

🔹با «شکست دادنِ ویروس کرونا»، بیایید امیدوارانه به این هم بیاندیشیم که می توانیم خشونت را هم شکست بدهیم! برای از بین بردن(/تضعیفِ) این ویروسِ مسری تر و مرگبارتر از کرونا، از همین الان بیاندیشیم.

🔹«وقتی رسانه‌ها ما را با «بحران‌هایی بشری» که به ظاهر پیوسته در سراسر جهان پدیدار می‌شوند بمباران می‌کنند همواره باید به خاطر داشته باشیم که هر #بحران خاصی تنها در نتیجه‌ی تقلایی پیچیده یک باره در کانون توجه #رسانه‌ها قرار می‌گیرد. از اینرو، در این جا نقش ملاحظاتُ واقعاً #بشردوستانه کم اهمیت‌تر از ملاحظات فرهنگی، ایدئولوژیک-سیاسی و اقتصادی است.» اسلاوی ژیژک

🔹همراه با #ویروس_کرونا، #خشونت_را_شکست_می_دهیم...

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma

🕶 دیدم ولی، وانمود می کنم ندیدم!!!

📌به طور کلی، بین آن چه انسان ها می گویند که فکر می کنند و آن چه واقعن باور دارند و عمل می کنند تفاوتی اساسی وجود دارد. تفاوت #فرهنگ_آرمانی و #فرهنگ_واقعی هم دقیقن از همین جا ناشی می شود. برخورد این دو فرهنگ می تواند منجر به #تضادهایی آشکار شود.

📌#دولت ها و #نهادهای_دولتی همیشه #پاسخگویی را #وظیفه اصلی خود می دانند(فرهنگ آرمانی) ولی در عمل تمام راه های ارتباطی با آنها مسدود است!(فرهنگ واقعی).

📌#مردم به صورت روزانه صدها هزار جمله از انواع پندهای متنوع درباره #رفتار درست، #عشق_واقعی و #مهربانی را منتشر می کنند یا به همدیگر توصیه می کنند(فرهنگ آرمانی) ولی در هنگام #کار و #دوستی به هم #دروغ می گویند و #خیانت می کنند و از پشت خنجر می زنند(فرهنگ واقعی).

📌«دیدم ولی، وانمود می کنم ندیدم!» حکایت همان امکانات #فضای_مجازی است که در اختیار #کاربران گذاشته می شود ولی، شوربختانه، #فرهنگ استفاده از آن بیشتر واقعی است و نه آرمانی.

📌در میان تمام پیام هایی که برای ما ارسال می شوند، گاهی با مواردی مواجه می شویم که ما را برای دقایقی به فکری عمیق فرو می برد. به یک پرسش سه حرفی و ساده: چرا؟!

📍برخی از همراهان پیامی ارسال می کنند که خود پیام بسیار پرمحتوا و خوب هم هست، وقتی در مقام پاسخگویی برمی آییم تا تشکری خشک و خالی کنیم با « Deleted Account » روبروی می شویم!!! واقعن چرا؟

📍برخی ما را مورد "لطف" خود قرار می دهند و وقتی در پی یافتن علت آن برمی آییم با « Last seen long time ago » مواجه می شویم!!! واقعن چرا؟

📍تعدادی دیگر با طرح ایراداتی به برخی مطالب، مدتی طولانی به گپ و گفت مجازی مشغول می شوند و زمانی که نوبت توضیحات ما فرا می رسد، هیچ کدام از مطالب « Seen » نمی شود!!! واقعن چرا؟!

📍وقتی نوبت کارهای اجرایی و/یا درخواستی مطرح می شود هم وضعیت بر همین منوال است! فرقی هم نمی کند که آن فرد چه #مقام و منصبی داشته باشد.

📍گاهی «ادمین» کانال هایی مردمی که چهره هاي شناخته شده اي هم هستند و اعضاي كانال آنها به بیش از پانزده هزار نفر مي رسد هم به همین «درد» مبتلا هستند!!!
درد بیشتر اینجاست که این افراد مروجان همان فرهنگ آرمانی هستند اما خودشان مصداق بارز فرهنگ واقعی اند! واقعن چرا؟!

📌چرا ما نمی توانیم ساده باشیم!؟ چرا وقتی پیامی را می بینیم، وانمود می کنیم که ندیدیم!؟! چرا به خودمان دروغ می گوییم؟!

چرا #شهامت رویارویی با ابتدایی ترین اتفاقات روزمره را نداریم؟! چرا با #چشم ها و #دست هاي خودمان هم دشمنی داریم؟! با #قلب و #عقل بماند پیشکش...
 
 https://t.center/pazudharma