Pazudharma

زمانی که در قلمروی عمومی به جای #کاربرد_عقل، #کاربرد_زور حاکم باشد هیچ گونه #روشنگری صورت نمی گیرد.

زمانی که #رسانه و در پی آن افرادی با شعارِ کلیشه ای و نخ نمای «مثبت ببینیم» مدام در حالِ تقویتِ ناکارآمدیِ و ناشایستگیِ نظامِ مدیریتی کشور(به طور عام) و محیط زیست(به طور خاص) هستند و آن چه که در اصل یک #وظیفه و #مسوولیت تلقی می شود را به قدری بزرگنمایی می کنند تا به عنوانِ اقدامی خارق العاده معرفی کنند(!)، منتقدین و کسانی که می توان از آنها به عنوان #روشنفکران و عمل آنها را #روشنگری نامید به حاشیه رانده شده و تخریب می شوند(گویی اینها همان نیمه ی خالی لیوان هستند که نباید دیده شوند!)

فیلسوف بزرگ اندیش، امانوئل کانت، یکی از مهم ترین مشخصاتِ ویژه ی دوره خامی و ناپختگی را با جمله ی «فکر نکنید، اطاعت کنید» مثال می زند. این جمله در مقررات ارتشی «استدلال نکنید، مشق نظامی تان را انجام بدهید»؛ در مقررات مذهبی «استدلال نکنید، اعتقاد داشته باشید» و در مقررات سیاسی به صورتِ «استدلال نکنید، اطاعت کنید» ظهور و بروز می یابد.

نظامِ مدیریتی کشور و کنش گری برخی از کنش گرانِ محیط زیست در چنین وضعیتی قرار دارد...

Pazudharma

🖋 «سرگین» ها را باید جمع کرد!

▪️در این که هر خبر و مطلب و دست نوشته و دل نوشته و روزنوشتی حتی ارزشِ خواندن ولو در حدِ چند خطِ ابتدایی را ندارد چه رسد به بازنشر، تردیدی نیست.

▪️درست مثل #اخبار_دروغ و نامعتبری که چپ و راست از #رسانه_ملی پخش می شوند و فکر و ذهن و روح مردم را نه تنها به یک #بازی_اجتماعی مسخره می کشانند که #آرامش را در شرایطی که جامعه به آن نیازی مبرم دارد، سلب می کند.

▪️همین چند ثانیه برای انتخابِ یک مطلب به منظورِ بازنشر یا حذفِ آن می تواند تمرینی برای عقلانیت و تفکر یک انسان باشد- فقط تمرین!

▪️نظریه #تاثیر_نمایشی در روان شناسی اجتماعی خود بیانگرِ این واقعیت است که دیدن بعضی از صحنه ها، ارتکاب آن کارها را برای انسان راحت تر می کند. شاید پیشتر، خیلی از افراد حتی قادر به دیدنِ چند ثانیه از صحنه ی آزار یک حیوان نبودند ولی با تکرارِ این رفتارها در جامعه، اکنون از ابتدا تا انتهای آن را با آه و لعنت و نفرین به تماشا می نشینند تا شاید به طور مستقیم، کارکردِ همین آه و لعنت و نفرین را هم نهادینه تر کنند!!! برخی نیز، حتی اگر میلیون ها بار این صحنه ها در صفحه ی واقعی زندگی تکرار و در صفحات مجازی به نمایش گذاشته شود، قادر نخواهند بود حتی یک ثانیه را بشنوند چه رسد به دیدن.

▪️آن چه گاهی در این میان «غلت» می خورند و حتی به «رختخواب» ما می آیند، واقعیت های تلخِ جامعه هستند که برعکس اگر غلتانده نشوند و خواب را از چشمان ما نربایند، هیچ تغییری حاصل نمی شود! نگارنده، بر این باور نیست که نمایشِ صحنه های خشونت- چه کلامی یا جسمانی- به زدودنِ جامعه از وجودِ آنها کمک می کند؛ بلکه برعکس، باید تا جای ممکن از پراکندن آنها جلوگیری و بر شناخت و درک رفتارهای ناهنجار افزود.

▪️رفتارهای ناهنجاری که شاید قله ی آن در شکنجه و کشتن یک انسان و حیوان و به نمایش گذاشتن آن در قالبِ تعذیب باشد ولی در دامنه، انواع و اقسامِ بی شماری از ناهنجاری های خُرد و کلان دیده می شوند که از سرِ عادت و تکرار به هنجار تغییرِ ماهیت داده اند و اعتراض به آنهاست که، خود نوعی «نافرمانی مدنی» یا «توحش» به حساب می آید!!!

▪️در این روزهای کرونایی شاهد نامه هایی نیز هستیم که (باز) توسط عده ای #بازیگر خطاب به #هنرمندان_جهان و/یا از سویِ سازمان های مردم نهاد به سازمان ملل نوشته می شوند! غافل از آن که این نامه ها باید به خودِ ملت ایران نوشته شود! چرا که این ما، خودِ ما، هستیم که باید همچون مردمِ ویتنام بخواهیم تا تغییر کنیم. تا از زنجیرهای سنگینِ #خرافات، #خرافه_پرستی و سنت پروری و #تعصبات_دینی و قومی و #ناآگاهی رها شویم و با آگاهی و آزادی در خانه ی خود زندگی کنیم- هیچ قدرت و حکومت و ملت و کشوری نمی تواند این کار را برای ما انجام دهد!

▪️انگشت سبابه را از روبرو به سوی خودمان نشانه برویم و نقش منتقدِ اندیشه ها، رفتارها و فرهنگ خودمان را بازی کنیم، به خودمان حمله کنیم و به پاسخ برسیم.

▪️این نقشی است که از تمام #اساتید دانشگاهی، #اندیشمندان، #روشنفکران، #نویسندگان و #متفکرانِ جامعه انتظار می رود ایفا کنند (البته اگر در معنایِ واقعی کلمه داشته باشیم!!!) تا شاید سرگین هایِ #چاپلوسی، #دورویی، #خیانت، #زور، #آمریت، #نادانی، #حماقت، #دروغگویی، #فریب، #مردم_فریبی، #خشونت و هر چه بی اخلاقیِ حاکم بر روح جامعه است زدوده شوند.

▪️کسانی که «سرگین» هایِ به این سنگینی را به درستی و با #عقلانیت_انتقادی و با امید به آگاه شدنِ یک در صد نفر می غلتانند که «گناهی» مرتکب نشدند!!! آنها به تعهد و مسوولیتِ اجتماعی خودشان عمل می کنند فارغ از این که به ذائقه ی ایرانی چه کسی، کدام استاد و کدام مسوول و کدام بازیگر و کدام شخص، خوش بیاید یا نیاید!

▪️بنابراین، چه «خودقلم شیفته» باشیم و آموختن از بزرگانِ جاودانه ی فلسفه همچون نیچه و کانت و هگل و دکارت و راسل و پوپر و شوپنهاور و سایرین را «تابو» بیانگاریم تا مبادا استناد به آنها «استقلال» قلم ما را «فروکاهد»(!) و چه هر روز، دست به دامنِ کتاب ها و مقالاتِ آنها شویم تا بلکه درمانی برای بی اخلاقی های کنونی دنیا بیابیم... یادمان باشد که پوپر می گوید: «تنها زمانی می توانیم از خشونت دوری گزینیم که در عرصه اجتماعی نیز به نگرش عقلی پایبند باشیم. زیرا هر نگرش دیگری به راحتی به کاربرد خشونت منتهی خواهد شد، حتی تلاش ما که بخواهد دیگران را به نرمی، اما یک جانبه متقاعد کند...»

پی نوشت اول و آخر: بنابر یافته های محققان، سوسک کوچکی که نامِ سرگین غلتانک دارد می تواند اجسامی 1411 برابرِ وزن خودش را حمل کند! یک گوریل فقط ده برابر وزن خودش را جابجا می کند.
اگر هستند کسانی که می خواهند سرگین هایِ مورد اشاره در بالا را که چندین برابر وزن خودشان است از سطح جامعه جمع کنند، نیازمندِ همکاری و هم دلی و هم یاری هستند نه ایرادگیری!!!

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma

🖋 امینت مردم، امنیت ایران یا امنیت نظام؟

▪️به بهانه فروریختنِ سقفی دیگر در مدرسه ای دیگر در ایران، می نویسیم:

ای کودکان عزیز، ای دختران و زنان و مادرانِ نسل های آینده، از این که پاره های گچ و آجر بر لباس ها و رویاهای روزانه ی رنگی شما ریخته است نگران نباشید و ما را نبخشید چون #حاکمان، #مسوولین، برخی تحلیل گران و #کارشناسان و #روشنفکران این کشور با لغزاندنِ بی امانِ قلم هایشان در حالِ تلاشی جانانه برای برقراری امنیتی بزرگتر هستند!!!

🔺امنیتی که باید خیلی پیشتر از توئیتِ آقای دانلد ترامپ- رئیس جمهور آمریکا- مبنی بر احتمالِ حمله به 52 نقطه از مراکز فرهنگیِ خانه ی عزیزمان ایران، به دغدغه و دلمشغولی و نگرانی و محوریتِ نقد و «مقاله نویسی» ما در صفحاتِ شخصی تبدیل می شد که نشد! در آن جا که #میراث_فرهنگی و کهن این سرزمین زیر آب می رفت! آن جا که از بناهای تاریخی و زیبای این سرزمین مخروبه ای درست شد و/یا به دستِ «توانمند» کشاورزان به زمین کشت و زرع بدل! آن جا که در مقابلِ ناامنی های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعیِ ایجاد شده توسط دولت و متولیان و مسوولین، ناآگاهی و «وندالیسم» مردم افزوده شده و درخت و کتیبه و سنگ و دیوارهایِ دارای ارزش فرهنگی و ملی به دفترچه های خاطرات و عاشقی تبدیل شدند! آن جا که به مجسمه های وسطِ میدان هم رحم نمی کردیم! آن جا که دختران این مملکت به خاطرِ اسیدپاشی و انتقام های بی معنا و مهار نشده خانه نشین شدند- چه به خاطر ترس و چه به خاطر «بدقیافگی». آن جا که کولبران هستند و/یا گلوله هایی که به سمتشان نشانه می رود تا هم خودشان و هم اسبهایشان را به یخ تبدیل کند. آن جا که تمامِ بحران های محیط زیستی سرزمین ما حضور و «نفسی گرم» دارند!!! درختان جنگل ها، کوه ها، رودخانه، دریاها، خاک و آب... آن جا که با بی رحمی و توحش محض بر پرندگان مهاجر، سگ ها، خرس ها و پلنگ های این سرزمین که الان به دنبالِ امنیت آن هستیم، اسلحه می کشیم! به قولِ خودِ همین امنیت طلبان مگر اینجا تگزاس است؟!

🔺آن جا که می توان بی قفل و زنجیر هم زندگی کرد ولی به دلیل نبودِ امنیت، حضورِ آزادِ «اراذل و اوباش»، «معتادان متجاهر» و دزدان و غارتگران از انواع دزدگیر و قفل برای حفاظت از مال و دارایی کمک می گیریم. راستی! اگر ژاپنی ها به این مشکلات گرفتار می شدند، تا الان به طور دقیق میزانِ وقت های تلف شده برای انجام این کارهای بیهوده را استخراج کرده و برای آن چاره ای اندیشیده بودند! ما اصلا نمی دانیم برای ایجاد امنیت در طول و عرض زندگی های شخصی خودمان چقدر زمان از دست می دهیم!!!
امنیتی که می بایست یک زن، یک مرد، یک سالمند، یک جوان، یک کودک و یک معلول در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود زندگی کند ولی نمی کند.

▪️#امنیت در یک جامعه، مقوله ای است که از آسایش و امنیت فردی آغاز می شود و به خانواده و شهروندان و کل جامعه- شامل تمام جانداران و ناجانداران- و حتی قلمروهای فرهنگ مادی و معنوی آن می رسد. این شکل از امنیت اگر چه می تواند از امنیت در مرزها تاثیر بپذیرد ولی از جنس و ماهیت متفاوتی برخوردار است.

▪️کار سختی نیست تا گذری و نظری بر کشورهایِ دارای امنیت داشته باشیم و دریابیم آنها که مردمانشان از امنیت داخلیِ بیشتر و به نسبت خوبی بهره مند هستند، با مشکلات، چالش ها و بحران هایِ داخلی و خارجی کمتری هم روبرویند(یا اصلا نیستند) و گویی هیچ «ترس و هراسی» از بر هم خوردنِ امنیت داخلی و خارجی ندارند.

▪️کشوری که امنیت آن درونی و نهادینه شده باشد، نظم و نظام آن مشخص و رفتارهای اجتماعی در چهارچوب آنها باشد، در هنگامه ی بحران و فاجعه و تحت هیچ شرایطی نیاز به «تحریک احساسات» برای واکنش ندارد! قدردانی از آن امنیتِ موجود در جامعه به خودی خود مردم را آماده ی رویارویی با هر ناهنجاری و بحران می کند.

🔹مراقب باشیم! مراقب قلم هایی که «شرافتشان به همین نوشتن است و بس» باشیم! تا #تعصبِ کورکورانه را که به راستی آفتِ #عدالت و #آزادی و #آگاهی هست بیش از این در جامعه رونق نبخشیم!

🔹ایران ما، با آگاهی است که سرسبزتر، آبادتر، امن تر و زیباتر و قوی تر می شود. ایران را با قلم هایمان ناامن نکنیم چرا که فرق هست بین امنیت مردم، امنیت ایران و امنیت نظام.

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma