Pazudharma

🖋تخصص یا پذیرش بی قیدوشرط علم!

▪️در زنجیره اعتراضات به تصمیم اخیر سازمان(حفاظت)محیط زیست مبنی بر #صدور_پروانه_های_شکار برای برخی #گونه های #حیات_وحش این #سرزمین، مطلبی از سوی #خبرگزاری_مهر منتشر شد که با عنوانِ «هیچ متخصصی منکر انجام شکار نیست/محیط زیست پنهان کاری نکند.» می توانید در پیوست زیر بخوانید.
https://www.mehrnews.com/news/4325077/%D9%87%DB%8C%DA%86-%D9%85%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5%DB%8C-%D9%85%D9%86%DA%A9%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D8%AD%DB%8C%D8%B7-%D8%B2%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%BE%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%86%DA%A9%D9%86%D8%AF
▪️نظرات #حمیدرضا_رضایی، عضو هییت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، هنوز به بخش دوم نرسیده پرسش های بسیاری به وجود آورده است; همانطور که تاکید و تکیه مطلقِ برخی منتقدان بر «فصل غیرشکار» به عنوان اصلی ترین موضوع انتقاد، بسیار تامل برانگیز است.

▪️پرسشی زیربنایی و اساسی وجود دارد که نه مربوط به #فصل_زادآوریِ حیوانات است و نه مربوط به صدور پروانه های شکار و آن این است که آیا انسانِ امروز به شکار کردنِ حیوانات نیاز دارد؟ آیا او «حق» کشتن موجودات زنده از گونه ای دیگر را دارد چه رسد به این که برای خود پروانه ی چگونه کشتن و چگونه بُردن را قایل شود؟

▪️اگر بپذیریم که #تخصص یک ویژگی است که در نتیجه ی آموختن #علم به دست می آید، باید این را هم بپذیریم که علم نیز دارای ویژگی هایی است. در تمام #علوم تلاش می شود که از اشتباهات ناشی از #تعصبات یک سونگر پرهیز شود. تمام علوم روش ها و نتایج تحقیقات خود را در دسترس همگان قرار می دهند تا دیگر پژوهشگران بتوانند این نتایج را به آزمون گذارند و آنها را ارزیابی کنند. نظریه ها در نتیجه ی برقرار کردن ارتباط میان وقایع و رخدادهای اجتماعی به دست می آیند. بنابراین، فردی متخصص علمی نامیده می شود که تابع ویژگی های خودِ علم باشد.

▪️یافته های علمی نمی توانند #متضاد و #دوگانه عمل کنند به این ترتیب که در جایی دوران #کهنسالی برای حیوانی به نام انسان را دورانی بسیار حساس تلقی کند که نیازمند آرامش، آسایش، رسیدگی و توجه باشد و در جایی دیگر برای گونه ای دیگر از حیوانات، زمان شکار شدن و #مرگ برشمارد! حیواناتِ مسن، شاید از نظر #تولیدمثل توانایی سال های قبل زندگی خود را نداشته باشند (درست مثل انسان) ولی، در ساختار سلسله مراتبی و اجتماعیِ گله خود، بدونِ نقش نیستند. حضور آنها در گروه و گله خود معنایی دارد که فقط اعضای آن متوجه می شوند.
🔺وظیفه انسان تحقیق و مطالعه ی هر چه بهتر و بیشتر پیرامون قوانین طبیعی زندگی آنهاست نه صدور حکم مرگ آنها فقط براساس سن، جنس و میزان «آب مصرفی»!!!

▪️پرسش دیگری که این روزها و هم زمان با صدور پروانه های مختلف شکار در #ایران و دیگر نقاط دنیا از جمله آمریکا توسط رییس جمهور آن کشور کمی پررنگ تر می تواند مطرح شود این است که در روزگاری که بیشتر از انسان ها حیوانات بر روی #کره_زمین سکونت داشتند، #تنظیم_جمعیت آنها به چه ترتیب انجام می شد؟ چرا در آن زمان، نوع بشر، نیازی برای #تسلط و به #نظم در آوردن جمعیت حیوانات حس نمی کرد؟ اکنون به کدامین حق این کار را، نه تنها «علمی» که «وظیفه» خود می داند و بر اجرایی کردن آن زیر لوای «حفاظت» پافشاری دارد؟
◽️وین ادواردز(Wynne Edwards) یکی از محققانی است که در کتاب Population Ecology به این بحث پرداخته است.

▪️آیا متخصصین حیات وحش دنیا و ایران، که امیدواریم تخصص خود را در چهارچوب علم به دست آورده باشند، از نظریه های مطرح در #علم_اخلاق نیز آگاهی دارند؟ «علم اخلاق مجموعه ای از قواعد و اصولی است که آدمیان را در زندگی به کار می آید و وقتی از «اخلاق پزشکی» می گوید منظور قواعدی است که سلوک و رفتار #پزشکان را با یکدیگر و با بیمارانشان منظم و رهبری می کند.»

#تضاد رفتاری و #حمایت_از_حیوانات
Pazudharma
تعریف #علم_اخلاق، مانند بسیاری از کلماتی که مردم به کار می برند، دارای معانی مختلف است. این کلمه بیشتر بر مجموعي از قواعد و #اصول، که در زندگی عادی به کار می روند، دلالت دارد. ما از #اخلاق_پزشکی سخن می گوییم و منظورمان قواعدی است که رفتار #پزشکان را با یکدیگر و با بیمارانشان #منظم و #رهبری می کند. سرچشمه ي اخلاق در زندگی روزانه است. اگر اخلاق را صرفن به عنوان مطالعه ای علمی و نظری که هیچ ارتباطی با زندگی روزمره مردم ندارد در نظر بگیریم، اشتباه کردیم. بطور مثال، کسی که از یک سو #قتل نفس را جایز نمی داند و از سوی دیگر وقتی کشورش مورد تهاجم قرار گیرد #دفاع از #آب و #خاک در برابر #دشمن خارجی را واجب می داند، چگونه باید این دو نظر را با یکدیگر آشتی دهد؟ اگر از #جنگ برای کشور خودش سرپیچی کند، پس از اعتقادی که به آن پایبند است برگشته است. از طرف دیگر، اگر بجنگد ممکن است کسی را بکشد و مرتکب قتل شود. در این اوضاع و احوال باید چه کرد؟ چگونه باید تصمیم گرفت؟
در دنیای حمایت از (حقوق) حیوانات نیز با چنین مباحثی سروکار داریم. از سویی، تمام پیام های مربوط به منع آزار حیوانات در قالب #دلفیناریوم، #باغ_وحش، #صنعت_گوشت، #پوست و #چرم و ده ها موضوع دیگر را در کسری از ثانیه به اشتراک می گذاریم ولی برای دیدن وضعیت حیوانات باغ وحش و دلفیناریوم، #بلیط می خریم و با ساعت ها بازدید عکس می گیریم! (تصور کنید اگر هر یک از ما برای چنین هدفی وارد مراکز #اسارت_حیوانات شود، چه اتفاقی می افتد!)، یا بدلیل عشقی که به حیوان خانگی خود داریم، به #جفت_گیری او رضایت می دهیم تا فقط از یک یا دو فرزند او به عنوان «یادگاری» مراقبت کنیم و بقیه را به این و آن می دهیم!!! یا به دلیل فشارهای روحی و روانی، به میادین #سوارکاری می رویم و با سوار شدن بر پشت #اسب، لذت وافری از این سواری می بریم! مثال ها بسیارند-متاسفانه.
تفاوت میان #تفکرات عادی و تفکرات هدفمند این است که نوع دوم منظم تر و کلی تر هستند. انسان هایی که با تفکرات هدفمند سعی در عمل و ترویج رفتار اخلاقی دارند نخست تکلیف خود را با این سوال فلسفی روشن می کنند که #درستی و #حق چیست؟ سپس در جهت #تعمیم آن به کل رفتار می کنند. به بیانی بهتر، برای چیزی که به سود همه ی انسان ها و حیوانات است تلاش می کند.
https://t.center/pazudharma