Pazudharma

🖋 «الماس»هایی زنده به نام کروکودیل!!!

▪️مهری رمضانی در رابطه با وارداتِ #کروکودیل به ایسنا گفته است: «هر کروکودیل برای بنده مانند الماس می ماند و زنده ماندن آنها بیشتر از کشته شدنشان درآمدزایی دارد.»!
ولی مگر حتی الماس هم بدون خرید و فروش یا هرگونه پردازش/استفاده می تواند ارزشمند باشد!؟

▪️در ارتباط با واردات و پرورش تمساح(کروکودیل) که پیشتر در #قشم و #همدان و #مازندران و #ملایر و این بار در #مشهد انجام می شود، چند نکته از اهمیت خاصی برخوردارند:

▪️این تجارتِ خونین و آلوده ی رو به رشد در ایران، هم زمان با ممنوعیتِ روزافزونِ استفاده از پوست و موی حیوانات در خیلی از مارک های تجاری معروف دنیا از جمله Saint Laurent و Brioni و adidas و Calvin Klein و سایرین انجام می شود. ممنوعیت هایی که هرگز در #صدا_و_سیما و #رسانه های درون مرزی به طور رسمی اعلام نمی شوند.

▪️زنان، شوربختانه، در رونقِ این تجارتِ سیاه و آلوده نقش آفرینی می کنند! طوری که به گمان آنها، وارداتِ موجودات زنده و پرورشِ چندمنظوره ی آنها در زمره ی #کارآفرینی است که برای #اشتغال_زایی، کسبِ درآمد و اقتصادِ کلان جامعه بسیار مفید است تا حتی می توان برای آن طرح توجیهی نیز نوشت!!!

https://newbp.ir/ideh/Daam/parvaresh-krokodil

▪️در حاکمیتی که #ایدئولوژی تنها فیلترِ مطلق برای سنجیدنِ ماهیت و کیفیتِ موضوعات مختلف در تمام حوزه هاست و به ویژه، شهر مشهد یکی از مبادی اصلی برای صدور چنین احکامی است، جایِ پرسش و تعجب دارد که چگونه واردات و تجارت و هرگونه استفاده از تمساح(که گونه ای از حیوانات است!) #حرام اعلام نشده و مورد هیچ اعتراض و اظهارِ نظر قرار نگرفته است!!! مگر نه این است که استفاده از پوست این حیوان در طراحی و تولید لباس می تواند بر خلافِ شئونات و ارزشهای حاکمِ نظام باشد؟!

▪️با توجه به رشدِ نگران کننده و هشداردهنده ی (سوء)استفاده و بهره برداری از حیوانات در #سینما و مجموعه های تلویزیونی و منازلِ شخصی و باغ وحش ها و مانند اینها، می توان به جرات گفت که زمانِ بازنگری و اعمالِ تغییراتِ اساسی در تمامی دستورالعمل های موجود بسیار دیر شده است و سازمان متولیِ حیات وحش و کارشناسان و متخصصانِ این حوزه باید نسبت به این مهم اقدامی سریع و جدی داشته باشند.

🔺حیوانات نه تنها ابزار دستِ انسان نیستند و نمی توانند باشند که خودشان، با تکیه بر طبیعتِ ذاتی، هوش، شعور و قوانین طبیعیِ زندگی خودشان ابزارساز هستند و شایسته ی احترامی انسان گونه. این، واقعیتی است که ما ایرانیان باید همپای مردم دنیا آن را بیاموزیم و در زندگی روزمره به کار ببریم- چه قانونی برای حمایت و حفاظت از آنها وجود داشته باشد و چه در ایدئولوژیِ حاکمیت هیچ جایگاه و اولویتی نداشته باشد.

فلور خواجوی

@Pazudharma

🖌 اکنون، چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه منتقد «سوابق» نظری و اجراییِ سکاندارِ جدیدِ سازمان حفاظت محیط زیست باشیم و چه نگران عملکرد آتی و حتی، موافق او، باید صبورانه منتظر بمانیم تا ببینیم اقدامات اجراییِ پیش رو پس از برداشتن «گیت های ساعت زنی» چه خواهد بود.
‎به قول #پوپر «در زندگی اجتماعی اختلاف نظرهایی وجود دارند که باید به نوعی درباره ی آنها تصمیم گرفت. مسایلی وجود دارند که باید تکلیف آنها را روشن ساخت. زیرا کوتاهی در این کار ممکن استمشکلات دیگری را ایجاد کند و انباشته شدن پیامدهای آنها، به تشنج های تحمل ناپذیر بیانجامد.» او راهکار «نگرش عقلانی» را مطرح می کند و می گوید: «عقل گرا کسی است که حتی ترجیح می دهد دراقناع طرف مقابل از راه دلیل و برهان ناکام بماند، تا این که از راه #خشونت و #ارعاب و #تهدید و یا به کارگیری ترفندهای تبلیغاتی بر حریف خود پیروز شود.»

🖌 #فعالان_حقوق_حیوانات، در کنار همکاران محیط زیستی خود بر این باورند که هر کجا سخن از خاک و آب و هوا هست، موجوداتی از نوعی دیگر هم هستند که می توانند حیات«وحش» باشند و یااهلی، می توانند پرواز و/یا شنا و/یا با خزیدن زندگی کنند. این موجودات که تا الان به واسطه #ساختارهای اشتباه سازمانی و تشکیلاتی با دیوار #تبعیض از پوشش قوانین جامع و کامل حمایتی محروم مانده اند و متولیان جداگانه ای در جامعه دارند نه تنها مورد توجه بایسته و شایسته قرار نگرفتند که قربانی مظلوم خشونت هایی شدند که مردم در نتیجه ی #ناکامی های اجتماعی و #سرخوردگی، بی رحمانه، برعلیه آنها روا داشتند.

🖌 فعالان حقوق حیوانات، در کنار همکاران محیط زیستی خود امید دارند که سازمان حفاظت محیط زیست قبل از هر چیز «نگرشی» معقول و منطقی به «طبیعت»، «طبیعت انسان» و «حیوان» داشتهباشد تا بر این اساس بتواند رفتار و عملکرد سازمانی خود را در چهار سال آینده برنامه ریزی و اجرا نماید. نگرشی که می گوید یکی از بدیهیات جهان امروز، عدم مداخله انسان در «طبیعت» و لزوم ایجاد سازوکارهای شدید قانونی و بازدارنده برای دستکاری در «قوانین طبیت» است. اینکه حیوانات نیز برای خود «قوانین طبیعی» دارند که براساس آن زندگی می کنند و بقای آنها در گرو پایبندی به همین قوانین است. اگر ما به «قوانین طبیعی» حیوانات احترام بگذاریم، آنها خود از خودشان حفاظت می کنند!

🖌 امید داریم به زودی شاهد اصلاح لایحه پیشنهادی به مجلس برای تصویب قانون «ممنوعیت حیوان آزاری» باشیم که تا الان مشمول تغییرات سلیقه ای و نفوذ قدرت شده است. اصلاحی که بتواند درکنار قانون #حمایت_از_محیط_بانان به اهرمی قوی برای یاری رسانی و حفاظت و حمایت از تمام حیوانات این مرزوبوم تبدیل شود.

🖌 یادمان باشد پرداختن به صنعت #دامداری و #دامپروری و نقش مضاعفی که در #گرمایش_زمین، تولید #گازهای_گلخانه ای، مصرف آب، #فقر، #گرسنگی و حتی بیماری های انسان دارند رویکردی«سانتیمانتالیسم» نیست! بلکه در معنای اصل خود همگامی با تغييرات دنیای امروز و همکاری های بین المللی برای کاهش عوامل مخرب زیست محیطی است.

🖌 توجه به نرخ #بیکاری و ارایه راهکارهای اصولی برای #اشتغال_زایی شاید بتواند از ظهور و بروز مشاغل کاذب همچون پرورش #زالو، #تیلاپیا، #گوزن و #آهو، #شترمرغ و غیره جلوگیرینماید! مگر نه این است که برای دستیابی به مفهومی پیچیده همچون توسعه پایدار باید به سه جنبه اصلی یعنی زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی توجه کرد.

🖌 فعالان حقوق حیوانات، در کنار همکاران محیط زیستی خود با «نگرشی عقلانی» مطالبه گرانی جدی براي حیوانات در هر جايي خواهند بود كه حقي طبيعي از آنها پايمال شود زیرا، زندگی انسان،بدون تداومِ زیست تمام گونه هاي غیرانسان امکان پذیر نیست.
‌‏https://t.center/pazudharma

حلقه های پنهان و پیدای #حقوق_بشر-#حقوق_محیط_زیست-#حقوق_حیوانات در #قرق_های_اختصاصی(بخش اول)

به نظر می رسد کل فرآیند قرق های اختصاصی در این جمله خلاصه شده است: تکثیر کن- شکار کن- دوباره تکثیر کن! تا در نهایت, اين انسان باشد كه #عطشِ سیری ناپذیر خود برای سلطهبر #طبیعت را با چکاندن ماشه سیراب نماید.
آلدو لئوپولد می گوید: «چیزی درست است که به حفاظت از یکپارچگی، پایداری و زیبایی زیستی متمایل باشد و چیزی نادرست است که به غیر از این تمایل داشته باشد.» غنای زیستی در یکزیست بوم، با تعداد و تنوع گونه های آن مشخص می شود.
استدلالی که در برابر نقدهای مربوط به قرق های اختصاصی بیان می شود این است که «هرگز دلسوزانه نبوده اند و بیشتر به شایعه سازی گرایش داشته اند تا به شکل گیری یک نظام درست وصحیح در حیات وحش.»
برای طرح بحث در این جا از مثال #مهریز_یزد استفاده می کنیم که طی آن جمعیت کَل و بز در منطقه از ٢٠٠ راس به پنج برابر طی پنج سال رسید. گفته می شود که گروه زیادی از#شکارچیان بومی سلاح های شکاری خود را زمین گذاشتند و تخلف نکردند. جوانان هم جذب شدند و در قالب قرقبان فعالیت کردند.
طبق فرآیند قرق های اختصاصی، پنج برابر شدن جمعیت کَل و بز به دلیل «بهره برداری» از آنها و به احتمال قوی محصولات آنها بوده است. آیا پنج برابر شدن ظرفیت یک گونه در منطقه باتوجه به ظرفیت پذیرش منطقه و ارتباط این گونه با سایر ارکان #زیست_بوم نيز انجام شده است یا فقط با این هدف تکثیر یافتند که شکار شوند؟ آیا نمی توان اینگونه استدلال کرد که قرق هایاختصاصی قبل از آن که به حقوق محیط زیست، حقوق حیوانات و حقوق بشر توجه داشته باشند یک سره تابعِ میل سیری ناپذیر شکار در انسان هایی شده اند که در نتیجه یادگیری اکتسابی ازپدران و پدربزرگان خود آن را به مثابه شغل می دانند و به آن دلیل که تاکنون ابزارهای قانونی و آگاه سازی توان مقابله با آنها و مهار حس انتقام جویی از طبیعت را نتوانستند مهار کنند، از خلقِقرق های اختصاصی استفاده می کنند تا به بهانه های #اشتغال_زایی و #حفاظت_از_حیات_وحش و #طبیعت خلاءهای موجود را برطرف کنند؟
فرضیه بازگرداندن طبیعت به دوران ماقبل بشر، فرضیه ای محال به نظر می رسد ولی آیا نمی توان شیوه های بدوی و بربریت حاکم بر روح انسان امروز را بدون قربانی کردن طبیعت وحیوان و حتی انسان چاره جویی کرد؟
قرق های اختصاصی در یک مقایسه کلی کارکردی شبیه دامداری ها دارند زیرا در هر دو:
▪️حیواناتی پرورش یافته و تکثیر می یابند.
▪️حیوانات به شیوه های گوناگون و آگاهانه کشته می شوند
▪️محصولات آنها مورد استفاده ی انسان قرار می گیرند.
▪️اشتغال زایی ایجاد می کنند.
▪️برای برآوردن آن دسته از نیازهای روحی و جسمی انسان به فعالیت مشغولند که می تواند به شیوه های دیگر پاسخ داده شوند.
▪️هر دو به ضرر #محیط_زیست(گرمایش زمین)، حیوان و انسان است.
اتکای محض به موفقیت آمیز بودن قرق های اختصاصی در سطوح ملی و بین المللی، حفاظت اخلاقی از گونه ها و زیستگاه آنها را تضمین نمی کند. البته اگر به «احساسات گرایی» متهم نشویمباید اشاره کنیم که #شکار به عنوان رفتاری که در طول تاریخ بشر و قبل از آغاز #عصر_خرد برای بقای بشر استفاده می شده، اکنون با جلوه ای اخلاق مدار به «ورزش» تبدیل شده است! «ورزشی» که در دنیای #مدرن امروز، زنان را به جای گذراندن اوقات در خانه و کنار فرزندان به جنگل و بیشه و بین درختان کشانده است! کودکان این مادران و پدرانِ شکارچی می خواهندهمان کاری را انجام بدهند که والدین آنها با اشتیاق بسیار انجام می دهند و عکس های یادگاری می گیرند. تقسیم شکارچیان به قانونی و غیرقانونی نوعی خودفریبی در صرف فعل است زیراکشتن باعث حفاظت نمی شود، همان گونه که #جنگ باعث #صلح نمی شود. آن سوتر، تاکید بر اشتغال زایی که همبستگی معناداری با #نرخ_بیکاریِ آشکار و پنهان و #مهاجرت روستاييانجامعه دارد، می تواند با بررسی ظرفیت های متنوع بومی و آسیب شناسی مشکلات هرمنطقه ریشه یابی و حل شود و نه از طریق نادیده گرفتن حقوق محیط زیست و حقوق حیواناتی که زندههستند و درد جسمی و رنج روحی را می فهمند و بقای انسانِ امروز قبل از آن که به سیاست و فرهنگ و اقتصاد بستگی داشته باشد، در گرو بقای آنهاست.
https://t.center/pazudharma