گروه روانپزشکی و روانشناسی ویان

«مادریِ آفت زده»

یادم می‌آید دو سال و نیم بیشتر نداشت که به شدت بد غذا شده بود. تنها یک نوع غذا را با علاقه و اشتها می‌خورد و به سایر غذاها لب نمی‌زد.

در یکی از معاینه‌های سلامت کودک، پرستار از داستان بدغذایی مطّلع شد. سوالاتی پرسید و در پایان با نهایت خیرخواهی رو به من كرد و گفت راه حلّی برای این مشکل سراغ دارد و اگر مایل باشم آن را به اشتراک می‌گذارد.

پرستار پس از ديدن ابراز تمايل من برای شنیدن تجربیاتش و گرفتن اجازه‌ی تلویحی برای اظهار نظر در موردی که مستقیما به کار حرفه‌ای او مربوط نمی‌شد با لحنی متین و مطمئن در حالیکه تون صدایش از قبل هم آرام تر شده بود شروع به صحبت کرد.

او گفت راه حلّی که می‌شناسد، تغییر رویکرد مبتنی بر ترس در مواجهه با خواسته‌های کودک است. او بیشتر توضیح داد که مشخصا منظورش تغییر طرز تفکّر مادرانه‌ایست که از ترس گرسنه ماندن کودکِ بد‌غذا و از ترس بیمار‌شدن و از دست‌رفتنِ کودک در اثر غذا نخوردن تن به خواسته‌ی اشتباه کودک داده است. او در آنجا توصیه‌های کاربردی دیگری هم ارائه داد که من اینجا به دلیل شخصی بودن و چه بسا غیرقابل تعمیم‌بودن از طرح آن خودداری می‌کنم.

اما شاه‌کلید حلّ مساله در همان مواجهه با ترس مادرانه بود. ترسی که در جان مادر ریشه دوانده بود و به جای محافظت از کودک حالا داشت نقش مخرّبی در رشد کودک ایفا می‌کرد.

قریب به هشت سال از آن معاینه‌ی سلامت می‌گذرد. آن روز برای معاینه سلامت کودکم به مرکز کودکان رفته بودم اما یک پرستار کاربلد به درستی توانست مادریِ آفت زده به ترسِ من را معاینه کند.

بعدها، بارها پیش آمد که در ارتباط موثّر با کودکم از تجربه‌ی آن پرستار که دیگر تجربه‌ی زیسته‌ی خودم شده بود، بهره‌بردم.

کودک دو سال و نیمه‌ای که بدغذا بود، به يمن تجربه‌ی پرستار امروز کمتر غذایی‌ست که با اشتیاق و اشتها نخورد.

آن کودک، ده سال و نیمه شد؛ و هر یک از سال‌های عمرش آبستن تلاطم‌هایی بود که بدون تجربه‌ی پرستار می‌توانست به اختلالی جدّی تبدیل شود اما نشد؛ چراکه در ظهور هر تلاطم رد‌ّپای ترس را درون خود می‌دیدم و آگاهانه با آن مواجه می‌شدم.

#دانه‌ی_تماشا
#مادرانه
#مادری_آفت‌زده
#کودک
#بدغذایی_کودک
#ترس_مادرانه
#فرزندپروری‌_آگاهانه

https://www.instagram.com/p/CG6veNHnO33/?igshid=eef77gdvczzg

«مادری در آستانه»

سال‌ اول مهاجرت بود که مهدکودک را شروع کرد.
اولین مرحله‌ی اجتماعی شدنش را با ورود به مهدکودک و فضایی تجربه می‌کرد که کمترین شباهت‌ را به محیط خانه داشت، چه از لحاظ زبان و فرهنگ و چه از لحاظ تنوّع قومیّت‌ها، سلایق و ذائقه‌ها.

کودکی که سه سال از زندگی را در محیطی فارسی زبان تنفس‌ کرده‌بود، حالا در اولین گامِ اجتماعی شدن نه تنها با چالش جدا شدن از مادر رو‌به‌رو بود بلکه هر روز صبح بعد از خداحافظیِ غریبانه با مادر، خود را در فضایی می‌یافت که دیگر ابزارهای ارتباطی زبانی‌اش کارآمد نبودند.

یادم می‌آید آن اوایل چندین ماه در اثر همین چالشِ زبانی، زبان فارسی‌اش تحت تاثیر قرار گرفته و در صحبت کردن به زبان مادری دچار لکنت شده بود.

صبح‌ها که به مهدکودک تحویلش می‌دادم، تقلّای فکری من در یافتن راه حلّی برای این معضل آغاز می‌شد. غافل از اینکه وقتی من در تلاش‌های به اصطلاح بالغانه‌ام به بن‌بست می‌خورم، او در مهدکودک با ابزارهای کودکانه‌ی خود راه‌گشایی می‌کند.

تقریبا هر بار برای تحویل‌گرفتنش به مهد کودک می‌رفتم، در همان درگاهیِ مهدکودک داستان شیرینی از تلاش خلاقانه‌اش برای ارتباط با دوستان و مربیانش برای شنیدن وجود داشت. چندین بار پیش آمد که مربیانش کلماتی فارسی را با لهجه‌ی انگلیسی تلفظ می‌کردند و در حالیکه داستان خلاقیت‌های ارتباطی‌اش را با آب و تاب تعریف می‌کردند مشتاق بودند معنای آن کلمات فارسی را بدانند.

رفته رفته کودکم به من آموخت که شیوه‌ای از مادر بودن وجود دارد شبیه به ایستادن در درگاهیِ مهدکودک.
مادر بودن از فاصله‌ای مناسب و امن با کودک، از جایی که با به رسمیت شناختن ابزارهای دنیای کودکی به او مجال به کارگیری‌ ِابزارهای خودش را می‌دهد.

این‌ها را می‌نویسم که به خودم و به بسیاری از پدران و‌ مادران دل‌نگران این روزهای کرونایی "در آستانه ایستادن" را یادآوری کنم.

شرایط سختی که کرونا برای تحصیل ایجاد کرده و آثار مخرّبی که بر روند اجتماعی‌شدن کودکان گذاشته، غیر قابل انکار است. با این حال باور به انعطاف‌پذیریِ فوق‌العاده‌‌ی کودکان، نه تنها دل‌نگرانی ما را کاهش‌می‌دهد، بلکه افق‌های روشنی را به روی ما می‌گشاید که در پرتوی آن‌ها، رفته رفته نقش والدی کافی را پیدا می‌کنیم. والدی که با باور به ابزارهای دنیای کودک، در آستانه می‌ایستد و در کشف‌ راه‌های کودکانه و خلّاقانه‌ برای مقابله با موانعِ پیش‌رو، مشو‌ّق کودک می‌شود.

#دانه‌ی_تماشا
#مادرانه
#مادری_در_آستانه
#کودک
#اجتماعی_شدن
#دنیای_کودکانه
#انعطاف_پذیری_کودک
#کشف_کودکانه
#فرزندپروری_آگاهانه
#کرونا
#مهاجرت

https://www.instagram.com/p/CFrgFtPHeap/?igshid=pi35zwi2ujfb

‍ #عشق را در اولویت قرار دهید
#قسمت_پایانی

🔶برای‌ #عشق وقت بگذارید

احتمالاً شما هم از بچه‌های‌‌تان حمایت می‌‌کنید و به آنها توجه نشان می‌‌دهید، اما اگر این توجه، اولویت‌های‌ زندگی‌ شما را تغییر دهد، طوری‌ که زمان توجه به بچه‌ها، مهم‌تر از زمانی‌ باشد که به‌#همسرتان اختصاص می‌‌دهید، در این صورت #ازدواج شما در خطر است. زیرا #عاشق_شدن و #عاشق_بودن وقت می‌‌گیرد و اکثر #زوج‌ها متوجه این حقیقت بسیار مهم نمی‌‌شوند، چون عاشق هم هستند فکر می‌‌کنند معجزه‌ای‌ آنها را با هم نگه خواهد داشت! یا فکر
می‌‌کنند #ازدواج موفقیت آنها را تضمین می‌‌کند؛ هرچند این دو عامل اهمیت دارد، اما میلیون‌ها زوج دریافته‌اند که این عوامل مانع #طلاق نمی‌‌شود.

🔶خوشبختانه شما و همسرتان این درس را می‌‌توانید به‌سادگی‌ بیاموزید، اگر به‌یکدیگر توجه نشان دهید، می‌‌توانید به راحتی‌ #عشق خود را نگه دارید. اما این توجه به‌زمان احتیاج دارد و #خلوت و #زندگی‌_خصوصی‌ می‌‌خواهد.

🔶 وقتی‌ فرزندان‌تان اطراف شما می‌‌دوند، نمی‌‌توانید توجه لازم را به هم داشته باشید، پس باید زمانی‌ را از برنامه‌ی‌ پرمشغله‌تان خالی‌ کنید؛ زمانی‌ برای‌ #صحبت‌های‌_صمیمانه، بی‌‌ریا، عشق‌های‌ پر شور، اشتیاق، آسایش و آرامش محض؛ یعنی‌ همان چیزهایی‌ که در آغاز ازدواج از هم انتظار داشتید و امروز هنوز هم به آن احتیاج دارید.

🔶حقیقت این است که شما برای‌ همه‌ی‌ چیزهای‌ مهم مثل بچه‌ها و زندگی‌ مشترک‌تان زمان کافی‌ دارید و البته در صورتی‌ که وقت‌تان را آگاهانه و درست برنامه‌ریزی‌ کنید. هوشمندانه‌ترین بخش برنامه‌ی‌ شما، همان زمانی‌ است که برای‌ توجه به‌همسرتان اختصاص می‌‌دهید.

🔶 اگر زندگی‌ مشترک و نقش #پدری‌ و #مادری‌، شما را سردرگم کرده و باعث جریحه‌دار شدن احساسات شما شده است، بدانید که این وضعیت تنها مخصوص شما نیست؛ بیشتر زوج‌ها بعد از به دنیا آمدن فرزندان‌شان چنین احساسی‌ دارند.

🔶 اما شما آن اشتباهی‌ را مرتکب نشوید که زندگی‌ بیشتر زوج‌ها را به یک زندگی‌ مشترک بدون عشق می‌‌کشاند و فشار زندگی‌ رابطه‌ی‌ عاشقانه‌ی‌ آنها را از بین می‌‌برد؛ برعکس، به‌رغم همه‌ی‌ فشارهایی‌ که با آن روبه‌رو هستید توجه به‌یکدیگر را مهم‌ترین اولویت زندگی‌ خود قرار دهید.

#دکتر_مهدی_قاسمی
#روانپزشک_و_رواندرمانگر
#زوج_درمانگر
#گروه_روانپزشکی_ویان
@vianclinics

‍ ‍ #خودشکوفایی و #مادری

🔺کودکان تمایلی ذاتی برای رشد به سمت خودشکوفایی دارند، فقط کافی است در بسیاری موارد پدر و مادر خودشان از مسیر رشد او کنار بکشند.

🔺یک (خودِواقعی) وجود دارد که رشد آن با واکنش به مادر و سایر شخصیت های محیط می تواند تسهیل شود یا به تاخیر افتد.
مادر باید اجازه دهد تا کودک (خودِ واقعی) اش را در ارتباط با او به نمایش بگذارد و گسترش دهد. در نقطه مقابل آن، مادر انتقادگر است که با انتقادها و سرزنش هایِ متوالی مانع از گسترش (خودِ واقعی) می شود. این امر ممکن است باعث شود، کودک به سمت یک (خودِ کاذب) که در خدمت تطبیق با نیازها و آرزوهای مادر است حرکت کند.

#دکتر_مهدی_قاسمی
#روانپزشک و #رواندرمانگر
#مشاور_و_رواندرمانگر_نوجوانان
#زوج_درمانگر
#گروه_روانپزشکی_ویان
@vianclinics

‍ 🔴 آیا والدین فرزندانشان را به صورت برابر دوست دارند؟

والدین اغلب بیش از آنکه آموزش داده شوند مورد سرزنش قرار می گیرند، #پدری و #مادری کار دشواری است.
#والدین واقعی به طور اجتناب ناپذیری نسبتت به کودکانشان هم احساس پذیرش و هم احاس عدم پذیرش خواهند داشت.
نگرش هایشان نسبت به یک رفتار نمی تواند همسان و ثابت باشد، این نگرش ها ممکن است از زمانی به زمان دیگر فرق کند . والدین نباید (و نمی توانند) #احساس واقعی شان را پنهان کنند، باید این واقعیت را بپذیرند که یک والد (پدر یا مادر ) ممکن است رفتار خاصی را بپذیرد و والد دیگر همان رفتار را نپذیرد.

آنها باید بدانند که به نحو اجتناب ناپذیری نسبت به هرکدام از کودکانشان درجات متفاوتی از پذیرش را خواهند داشت ..اگرچه کودکان به هر صورت دوست دارند پذیرفته شوند، با این همه، هنگامی که والدین پیامهای #روشن و #صادقانه می فرستند کودکان می توانند به نحو سازنده با احساس های غیر پذیرش گرانه ی آنها کنار بیایند.

#دکتر_مهدی_قاسمی
#روانپزشک #زوج_درمانگر #رواندرمانگر_نوجوانان
#گروه_روانپزشکی_ویان
#مطب_دکتر_سامرند_سلیمی
@vianclinics

‍ #خودشکوفایی و #مادری

🔺کودکان تمایلی ذاتی برای رشد به سمت خودشکوفایی دارند، فقط کافی است در بسیاری موارد پدر و مادر خودشان از مسیر رشد او کنار بکشند.

🔺یک (خودِواقعی) وجود دارد که رشد آن با واکنش به مادر و سایر شخصیت های محیط می تواند تسهیل شود یا به تاخیر افتد.
مادر باید اجازه دهد تا کودک (خودِ واقعی) اش را در ارتباط با او به نمایش بگذارد و گسترش دهد. در نقطه مقابل آن، مادر انتقادگر است که با انتقادها و سرزنش هایِ متوالی مانع از گسترش (خودِ واقعی) می شود. این امر ممکن است باعث شود، کودک به سمت یک (خودِ کاذب) که در خدمت تطبیق با نیازها و آرزوهای مادر است حرکت کند.

#دکتر_مهدی_قاسمی
#روانپزشک و #رواندرمانگر
#گروه_روانپزشکی_ویان
#مطب_دکتر_سامرند_سلیمی
@vianclinics