Pazudharma

‍ « اگر می خواهید بدانید کشوری توسعه می یابد یا نه اصلا سراغ #فن_آوری کارخانه و ابزاری که استفاده می کند نروید؛ اینها را به راحتی می توان خرید یا دزدید یا کپی کرد ... برای دیدن توسعه بروید در #دبستان ها و #پیش_دبستانی ببینید آنجا چگونه بچه ها را آموزش می دهند مهم نیست چه چیزی آموزش می دهند بلکه ببینید چگونه آموزش می دهند. اگر #کودکان شما را #پرسشگر، #خلاق، #صبور، دارای روحیه #گفتگو، #تعامل و دارای #روحیه_مشارکت و کارِ گروهی بار آورند، اینها انسانها و شخصیت هایی خواهند شد که می توانند توسعه ایجاد کنند.» داگلاس نورث

و این گونه است که متوجه می شویم چرا نه فقط #دولتمردان که #مردم، اقشار مختلف جامعه و به خصوص نسل های چند دهه اخیر که امروز یا از #فعالان_محیط_زیست هستند و/یا #حامیان_حیوانات و #هنرپیشه و غیره، چرا در بیشتر مواقع به صورت هیجانی و سلیقه ای و حتی بدون احساسِ نیاز به دانستن و کسب #آگاهی، به حرکت هایی خودسرانه و تک محوری متوسل می شوند و هر گونه تعامل با سایرین در سایه گفت و گو، مشارکت و انجام کارهای گروهی را بیهوده می خوانند مگر همسو با انگیزه های فردی و شخصی باشد!!!

این گونه است که تمام اهداف والای یک جامعه قربانی این نمایش های مردم فریب شده و زیر سنگینی #ناآگاهی مدفون می شوند_ حال آن که باید محقق می شدند.


https://t.center/pazudharma

حمایت «بی هویت» چیست؟

#هویت_اجتماعی احساسی است که افراد نسبت به خود دارند. به عبارت دیگر، تعریفی که فرد از چه یا که بودن خود دارد همان هویت اجتماعی است. هویت های اجتماعی منبع اصلی نقشه های عمل ما هستند و به ما کمک می کنند تا تصمیم بگیریم چه کاری را انجام دهیم و یا چه کاری را انجام ندهیم. آنها فراهم آورنده ی معیارهایی برای #ارزش_گذاری رفتارهای واقعی ما هستند و ما را وادار می کنند تا درباره ی خود احساس خوب یا بد داشته باشیم.
اما رفتارهای واقعی ما در فضای #حمایت_از_حیوانات در ایران چگونه است؟ و چه نمادها و نمودهایی آن را از حمایت در سایر کشورهای دنیا متمایز- و تاسف برانگیز- می کند؟
قبل از هر چیز و شاید زیربنایی ترین عامل «بی هویت» بودن حمایت در ایران روشن نبودن #موضع حامیان با شیوه ی حمایت خودشان است. این که حامیان چه به صورت فردی و چه گروهی(باند) فقط از #سلایق و #علایق خود در فعالیت خود بهره می گیرند و با هرگونه #رویکرد_علمی مخالف بوده و #مقاومت نشان می دهند. شوربختانه، #آسیب_شناسی نحوه ی ابراز مخالفت ها در عرصه حمایت/حفاظت از حیوانات و #محیط_زیست بطور کلی با #خشونت های کلامی بسیار همراه است و گاهی، از حد متعارف خارج شده و به بی حرمتی نیز می انجامد.
این ابتدایی ترین حلقه در شکل گیری حمایت «بی هویت» خود زمینه ساز حلقه های بعدی است. بطوری که #گفتگو و مذاکره جای خود را به #مشاجره و #فحاشی در صفحات مختلف مجازی_ يعني تنها جايي كه اين روزها ارتباطات اجتماعي نمود مي يابند!- می دهد. پیامد این، ظهور و بروز اختلافات شخصی و سلیقه ای و در نتیجه، #افشاسازی و #حاشیه_پردازی و حاشیه روی است كه اين هم طرفداران بسيار دارد. اینگونه است که تمام حامیان «بی هویت» در فضای حمایت «بی هویت» ساعت ها سرگرم می شوند و از آن سو، #آمار حیوانات امداد شده در مقایسه با کلِ درخواست های اعلام شده کم و کمتر می شود! کیفیت و سرانجامِ موارد امداد شده نیز خود حدیث مفصل دارد...
حال، سوال این است که بر مبنای این حمایت «بی هویت» ما چگونه قادر خواهیم بود معیارهایی برای ارزش گذاری رفتارهای واقعی بیابیم؟!
#تعبير_ما_از_حمايت_چيست؟!
https://t.center/pazudharma

تاسف آور و چه بسا شرم آور است که پس از گذشت سال ها و با وجود سهمیه ای بالغ بر کشتن بیش از دهها هزار سگ در یک سال، هنوز به این #درک نرسیدیم که با کشتن این موجود شهری #جمعیت آنها از بین نمی رود!!! این تاسف و شرم زماني دو چندان می شود که همزمان با این #قتل_عام خونین، #عقیم_سازی نیز در سطحی گسترده و بدون هیچ پایه علمی در حال انجام است.
هم می کُشیم و هم عقیم می کنیم ولی همچنان جمعیت سگ های آزاد شهری وجود دارند و تمایل به #بقای خود را به موازات رشد #شهرنشینی به نمایش می گذارند. تمایلی که نه از روی «اراده» بلکه بر پایه #قوانین_طبیعی و #طبیعت این حیوان است، وگرنه هیچ کس نمی خواهد باشد و به قتل برسد...
رفتار سلیقه ای و #خشونت موجود در نهاد برخی #مسوولین ما (که بررسی ریشه های آن در این مختصر نمی گنجد) برای قتل عام گروهی سگ ها در نقاط مختلف کشور و بدتر از آن #مسموم کردن آنها، اقدامی نیست که در چارچوب معیارهای دنیای #مدرن کنونی قابل توجیه و دفاع باشد. بخصوص در جامعه ای که تمام شعارهای آن بر پایه «#صلح» و «#مصلحت» و «همکاری» گذاشته شده است! به رگبار بستن شبانه تعدادی سگ براستی باعث هیچ اتفاق خاصی در دنیا نمی شود و #ملاحظات_سیاسی کشور را بر هم نمی زند!!! ولی خشونت موجود در جامعه را به مراتب افزایش می دهد. #ناامنی را بیشتر می کند. #افسردگی و سرخوردگی را عمیق تر می کند. #آموزش نسل امروز برای حفاظت از جامعه آینده کشور را با تضاد جدی و غیرقابل حل روبرو می کند. باعث #تشویش و #اغتشاش می شود. بی احترامی به #محیط_زیست را باعث می شود. #نارضایتی مردم و در نتیجه #تخریب اموال عمومی را بیشتر می کند. #نظم_اجتماعی را بر هم می زند. #بیت_المال را هدر می دهد. #حرام را رواج می دهد. نفرت بین مردم را زیاد می کند. دیدگاه مردم دنیا درباره دولت و «ملت» ایران را خدشه دار می کند. و همه اینها می تواند از پیامدهای به رگبار بستن شبانه تعدادی سگ تلقی شود.
منع کشتار اقدامی نیست که بصورت منطقه ای انجام شود!!! منع کشتار(موقت) در یک منطقه ارتقای مقام یا درجه ای نیست که به حامی آن منطقه اعطاء شود!!! منع کشتار در یک منطقه نه تنها باعث کاهش جمعیت سگ ها نمی شود که برعکس، جاهای خالی شده با سگ های جدید پر می شوند!!!
کشتار وحشیانه سگ ها، همانطور که از جنوب تا شمال و از شرق تا غرب کشور انجام می شود، نیازمند منع سراسری است. تنها در این صورت است که می توان با #گفتگو و #مذاکره راهکارهای مناسب و انسانی برای مواجهه این «معضل اجتماعی» را مطرح کرد.
https://t.center/pazudharma