Pazudharma

🖋 حقوق حیوانات و آسیب شناسی آن در ایران

◀️ کمتر جایی در دنیا وجود دارد(شاید هم اصلا وجود نداشته باشد!) که به مناسبت #روز_جهانی_حیوانات به #حقوق_حیوانات و فعالان این حوزه هجمه هایی وارد شود!

⏺ در ایران می شود...

◀️ این البته، تنها بخشی از رویکرد #جامعه نسبت به حقوق حیوانات است که شوربختانه، بیشتر از سوی کسانی مطرح می شود که خودشان در حوزه های مرتبط از جمله #محیط_زیست و #حیات_وحش فعال هستند.

◀️ در #آسیب_شناسی این هجمه ها، به نظر می رسد نخست ناگزیر از پرداختن به ماهیت #فعالیت_های_مدنی هستیم؛ به صورت کلی، هر چه کیفیت فعالیت های #داوطلبانه و #مدنی بر مطالعه، اهداف مشخص، #دانش_فنی، #راهبری کارآمد، برقراری معقول #ارتباطات و #مذاکره استوار باشد، به همان نسبت حرفه ای تر خواهد بود. حرفه ای از آن جهت که فاعلینِ درگیر در موضوع کمتر به #سلایق، #تعصبات، #باورها یا گرایش های فردی و شخصی اجازه ظهور و بروز می دهند تا در نتیجه به جای تاخت و تاز همیشگی به نظریه هایی مانند حقوق حیوانات که دهه هایی بیش از مطرح شدن آن در دنیا نمی گذرد، بتوانند با شناخت علمی و عمیق تر، معضلاتِ مرتبط را با رویکردی جامع، دگرخواهانه و معطوف بر هدف برطرف نمایند.
در ایران این گونه نیست...

◀️ می توان نبود #زیرساخت های فکری و فرهنگی لازم در #روح_حاکم بر جامعه از یک سو و نگرش غیرمتعارف به #انسان، #طبیعت_انسان و #طبیعت از سوی دیگر را از مهم ترین دلایل وجود چنین برداشت ها و اظهار نظرها دانست ولی، تمام اینها تنها موانعی هستند که می توان آنها را با #آگاهی پشت سر گذاشت. تغییر و تحول نگرش نسبت به حیوانات، از کشور و ملتی به کشور و ملتی دیگر متفاوت است. چه بسا، مراحل این تغییر و تحول و نگرش هایی که نسبت به این #همسایگان_غیرانسان وجود دارد نیز متغیرند. به طور مثال، توجه به حیوانات در فرهنگ #هندو و باورهای #بودایی ها وجود داشته است. در فرهنگ غرب موضوع متفاوت بوده و با تاثیرپذیری از فرهنگ یونان کهن، هیچ کدام نسبت به گونه هایِ غیرانسان دیدگاه مثبتی نداشتند. در انگلستان نگرش انسانی و اخلاقی به حیوانات از سال های 1500 تا 1800 میلادی شکل گرفته است.

◀️ در ارتباط با حیوانات، نکته ی بسیار ویژه و بااهمیت این است که بدانیم هیچ تغییر نگرشی بدون توجه به شرایط #فرهنگی، #سیاسی، #اقتصادی و حتی تغییرات اجتماعی به وجود نیامده است. به بیانی ساده، نمی توان با جداسازی حیوانات از پدیده های یاد شده انتظار تغییر و تحول تفکر و رفتار نسبت به آنها در تمام سطوح و اقشار جامعه داشته باشیم.

◀️ اگر فاصله زمانیِ معناداری که نگرش حقوق حیوانات در دنیا و ایران دارد را در نظر نگیریم و اگر در پی آن نباشیم که فهرست مقایسه ای از کمیت و کیفیت فعالیت هایی که در #ایران و دنیا می شود ارایه بدهیم، شاید بتوان گفت که طی یک دهه گذشته، دو مفهوم «حقوق» و «حیوانات» در کنار یکدیگر جایی در #شبکه_های_مجازی، رسانه های درون و برون مرزی، #نشریات و #روزنامه ها یافته است. فرازهایی داشته است در جاهایی که #کتاب ها یا مقالاتی ترجمه و در اختیار عموم و دوستداران حیوانات قرار گرفته است و/یا نشست هایی برگزار شده تا برای همان تعداد کمِ مخاطبان، این مفهوم را از منظر #فلسفی و درست آن معرفی نماید. فرودهای بیشتری داشته است در جاهایی که بدون هیچ آگاهی از مفاهیم بنیادین این نگرش، هر فعالیتی به نام آن رقم خورده است از کارهای #ضدحیوان که #سلبریتی ها انجام می دهند تا حامیان سگ و گربه و چه بسا همان کسانی که خود را حقوق حیواناتی می نامند! از آنان که #وگانیسم را شاخه ای جدا از حقوق حیوانات تصور می کنند و رویه هایی بسیار نااخلاقی برای معارفه آن(یا بهتر بگوییم جلب مشتری!) در پیش گرفته اند.
نوشتارهایی که گاه و بیگاه از نوک انگشتان برخی فعالان محیط زیست در شبکه های مجازی تراوش می کنند و این نگرش فلسفی و اخلاقی را تا سر حد «رویاپردازی»، «سانتیمانتالیسم»، «شبه علم گرایی»، «شکم سیری» تنزل می دهند را نیز باید به فرودهای تغییر و تحول جنبش حقوق حیوانات در ایران افزود.

⏺ باشد که در آینده ای دور و نزدیک، هم مردم و هم تمام آنان که ادعایی در فعال محیط زیستی بودن خود دارند، با اخلاق تر و با مطالعه بیشتر و عمیق تر لب به سخن بگشایند و دست به قلم شوند! چرا که حقوق حیوانات، به هیچ روی از #حقوق_بشر جدا نیست؛ اگر فردی از حقوق اولیه و طبیعی خود آگاه نباشد و مهم تر آن که اگر این حقوق را برای خود و دیگری رعایت نکند، هرگز قادر نخواهد بود حقوقی برای غیرانسان ها قایل شود و به رسمیت بشناسد. شاید بتوان این فرضیه را مطرح کرد که اگر کسی منکر حقوق برای حیوانات است، از آن روست که یا برای خودش و/یا دیگران حقوقی متصور نیست...

https://t.center/pazudharma

حمایت «بی هویت» چیست؟

#هویت_اجتماعی احساسی است که افراد نسبت به خود دارند. به عبارت دیگر، تعریفی که فرد از چه یا که بودن خود دارد همان هویت اجتماعی است. هویت های اجتماعی منبع اصلی نقشه های عمل ما هستند و به ما کمک می کنند تا تصمیم بگیریم چه کاری را انجام دهیم و یا چه کاری را انجام ندهیم. آنها فراهم آورنده ی معیارهایی برای #ارزش_گذاری رفتارهای واقعی ما هستند و ما را وادار می کنند تا درباره ی خود احساس خوب یا بد داشته باشیم.
اما رفتارهای واقعی ما در فضای #حمایت_از_حیوانات در ایران چگونه است؟ و چه نمادها و نمودهایی آن را از حمایت در سایر کشورهای دنیا متمایز- و تاسف برانگیز- می کند؟
قبل از هر چیز و شاید زیربنایی ترین عامل «بی هویت» بودن حمایت در ایران روشن نبودن #موضع حامیان با شیوه ی حمایت خودشان است. این که حامیان چه به صورت فردی و چه گروهی(باند) فقط از #سلایق و #علایق خود در فعالیت خود بهره می گیرند و با هرگونه #رویکرد_علمی مخالف بوده و #مقاومت نشان می دهند. شوربختانه، #آسیب_شناسی نحوه ی ابراز مخالفت ها در عرصه حمایت/حفاظت از حیوانات و #محیط_زیست بطور کلی با #خشونت های کلامی بسیار همراه است و گاهی، از حد متعارف خارج شده و به بی حرمتی نیز می انجامد.
این ابتدایی ترین حلقه در شکل گیری حمایت «بی هویت» خود زمینه ساز حلقه های بعدی است. بطوری که #گفتگو و مذاکره جای خود را به #مشاجره و #فحاشی در صفحات مختلف مجازی_ يعني تنها جايي كه اين روزها ارتباطات اجتماعي نمود مي يابند!- می دهد. پیامد این، ظهور و بروز اختلافات شخصی و سلیقه ای و در نتیجه، #افشاسازی و #حاشیه_پردازی و حاشیه روی است كه اين هم طرفداران بسيار دارد. اینگونه است که تمام حامیان «بی هویت» در فضای حمایت «بی هویت» ساعت ها سرگرم می شوند و از آن سو، #آمار حیوانات امداد شده در مقایسه با کلِ درخواست های اعلام شده کم و کمتر می شود! کیفیت و سرانجامِ موارد امداد شده نیز خود حدیث مفصل دارد...
حال، سوال این است که بر مبنای این حمایت «بی هویت» ما چگونه قادر خواهیم بود معیارهایی برای ارزش گذاری رفتارهای واقعی بیابیم؟!
#تعبير_ما_از_حمايت_چيست؟!
https://t.center/pazudharma