Pazudharma

نقشِ اساسی جنگل ها، گونه های جنگلی و زیست بوم ها در حفظ و زنده نگه داشتنِ گذران زندگیِ 350-200 میلیون نفر در جهان، و به ویژه اجتماعات بومی و محلی که از نظر تاریخی با مناطق جنگلی و نزدیک به آن گره خورده اند، #روز_جهانی_حیات_وحشِ امسال را با شعارِ «جنگل ها و گذران زندگی: مردم و زمینِ پایدار» همراه کرده است.

#جنگل- #مردم- #گذران_زندگی- #پایدار!
واژه ها و مفاهیمی که در ایرانِ امروزِ ما تحتِ تاثیرِ رویکردِ نابخردانه، خشک و بی روحِ مقامات و مسوولین هیچ جایگاه و اهمیتی ندارند.

فردا، سوم مارس 2021 و روز جهانی حیات وحش را در حالی فقط یادآوری می کنیم که شیرهایِ زندانی در باغ وحش های مختلف کشور از جمله #باغ_وحش_ارم، شیراز و خرم آباد فرسنگ ها از «وحشی» بودنِ خودشان دور شدند و با شکنجه و درد زنده هستند؛ #خرس ها و #پلنگ ها یکی پس از دیگری با روش هایِ شنیعِ انسانی(!) از طبیعت حذف می شوند؛ #پرندگان و #ماهیان به صورت دسته جمعی قتل عام می شوند؛ و کمتر گزارشی از مرگ و میرهایِ سایر گونه های حیات وحش به چشم و گوش ما می رسد.

🔺و مردم ایران در صف های مختلف چقدر از این همه #آگاهی دور نگه داشته می شوند...

https://t.center/pazudharma

🖋 شکار و حفاظت- بخش نخست

◾️بر اساس نظر #انسان_شناسان، #شکار_و_گردآوری از زمان به وجود آمدن انسان تا دوازده هزار سال قبل ادامه داشته است. در تمام این مدت، همه انسان ها، برای برآورده کردن #نیازهای خود از این شیوه استفاده می کردند. در زمان کنونی فقط قبایل آکا و پیگمیس در مرکز آفریقا، قبیله بوشمن در جنوب غربی آفریقا و سرخپوستان کاسکا در شمال غربی کانادا به این روش، زندگی می گذرانند.

◾️#شکار به عنوان یک فعالیت انسانی از ابتدای #تمدن تعریف و شناسایی شده ولی معانی مختلفی برای مردم و در فرهنگ های مختلف داشته است. در حالی که #شکارچیان_بومی، شکارچیان قدیمی و معروف و آنها که #شکار_تروفی انجام می دهند و حتی کسانی که در قرن حاضر شکار می کنند همه حیوانات را کشتند ولی روش های شکار، گونه های حیات وحشی که مورد تعقیب قرار گرفتند و چه بسا دلایل شکار، خیلی متفاوت بودند.

◾️تعریفِ لغت نامه کالینز(Collins) از شکار، «دنبال کردن حیوانات وحشی یا بازی؛ درگیر شدن در تعقیب و شکار طرز کار شکار کردن» است. تعریف «تفریح» نیز عبارت است از«کاری که از طریق اوقات لذت بخش یا سرگرمی باعث تفریح کسی شود.» با تلفیق این دو تعریف، ما می توانیم «شکار تفریحی» را در قالب زیر بیان کنیم:
«فعالیتِ لذت بخشِ دنبال کردنِ حیوانات وحشی و درگیری در تعقیب آنها.»
توجه داشته باشیم که در این تعریف به «کشتن» اشاره نشده است.

◾️زمانی که ما از «شکار تفریحی» سخن می گوییم، فرهنگ، زمینه و شرایط شکار اهمیت دارند. این مبحث شامل تمام کارهایی می شود که یک #شکارچی قبل از رفتن به شکار برنامه ریزی می کند از دریافت مجوز گرفته، آماده سازی وسایل شکار تا عکس گرفتن و جمع آوری اندام های حیوان و غیره. لذت شکار افزون بر فعالیتی که بین شکار و شکارچی وجود دارد از ارزشهای فرهنگی و اجتماعی برمی خیزد و الزاما از کشتن حیوان ناشی نمی شود.

◾️تمام انواع شکار مباحثات بسیاری به همراه دارند: شکارچیان ادعا می کنند که شکار #پایدار است زیرا حیوان شکار شده، به طور معمول، قبل از شکار شدن از طریق جنس و سن شناسایی شده و بعد کشته می شود و برداشت نهایی به قدری کم است که شکار تاثیر ناچیزی بر کل جمعیت حیات وحش دارد. آن سوتر، #مخالفان_شکار می گویند که شکار ناپایدار است. به طور مثال شلیک کردن به پرندگانِ بی شمارِ مهاجر توسط شکارچیانِ اروپای جنوبی در هر سال حتی معنای ورزشی بودن شکار تفریحی را از بین می برد.

◾️کوچکترین تردیدی وجود ندارد که شکار بی رویه بر جمعیت بسیاری از گونه های حیات وحش تاثیر منفی و مخرب داشته است. جمعیت #کرگدن سفید در آفریقای جنوبی با اتخاذ استراتژی های علمی از جمله ساماندهی شکار تفریحی، دوباره احیا شد. ولی پرسش اساسی هم چنان باقی است که چرا انسان نیازمند «ساماندهی شکار» است وقتی همین شکار خود باعث کاهش و/یا نابودی بسیاری از گونه های حیات وحش می شود؟

ادامه دارد...

https://t.center/pazudharma

تمام #کنش_گران_اجتماعی در حوزه هایِ تخصصی و مختلف #محیط_زیست و #حیوانات در تکاپو هستند.

هر لحظه اتفاقات و #حوادث جدیدی به وقوع می پیوندند و اخبار قبلي به روز می شوند.

اخبار بسیار متنوع و مرتبط با این دو حوزه نیز هر لحظه مخابره می شوند.

ولی براستی، چرا هیچ اتفاق خاصی نمی افتد؟

چرا حالِ #خاک، #آب، #هوا، #جنگل، گونه های #گیاهی و #جانوری تا این حد وخیم است؟

چرا همه ی ارکان سازنده ی یک محیط زیست سالم و #پایدار و زیستمندانِ سرزمین ما در خطر جدی #انقراض قرار گرفته اند؟

#دورکیم، جامعه شناس فرانسوی قرن نوزدهم، علت #تقسیم_کار اجتماعی را رشد و #تراکم_جمعیت همراه با #تراکم_اخلاقی می داند. او معتقد است هنگامی که این تراکم ها افزایش یابد #بحران به وجود می آید و انسان خود را در یک #رقابت غیرقابل اجتناب می یابد، رقابتی که تهدیدی علیه همه کس و در عین حال علیه نظام اجتماعی به شمار می رود. در اینجا بحث مقاصد و نیازهای فردی، نتایج عملی و صورت های مختلف نظام اجتماعی مطرح می شوند.

رقابت هایی که در نتیجه ی کثرت کنشگران عرصه های یاد شده بر سر موضوعات مختلف بوجود آمده است، زمینه ساز بحرانی مي شود که خود، برای حل بحران های زیست محیطی شکل گرفته اند! ولی، متاسفانه، تحت تاثیر انگیزه های فردی یا به عبارتی، عملِ فردی انگیزه دار، نه تنها به چاره جویی برای هیچ یک از معضلاتِ روز کشور منجر نمی شوند که وضع را به مراتب وخیم تر می کنند.

نظام های اجتماعی که به جای اتکا به خود، تحت تاثیر نیازهای فردی و انگیزهای شخصیِ کنش گران شکل گیرند کارکردهای مثبت و مفیدی نخواهند داشت و در نهایت، یا به برآورده شدن همین نیازها ختم می شوند و/یا باعث بروز موضوعاتی جدید مي گردند که به جای ساده سازی به پیچیده تر شدن هر چه بیشتر آنها کمک می کنند.

مثال های متعددی در چهارچوب مفاهیم این تحلیل را می توان در معضلات زیست محیطی و حیوانات کشور یافت: از جمله تصمیمی که منجر به #رهاسازی «هیرکان» شد، عدم واکنش به ورود کشتی های پیشرفته #صیادی چینی به #خلیج_فارس، #آتش_سوزی های زنجیره ای در سراسر کشور، محتوای #اخبار_رسانه ای، قتل عام حیوانات، #طومار براي تصويب قانون حمايت از حيوانات، #پناهگاه سگ ها(شامل اقدامات بازدید از آنها)، #همایش های زیست محیطی و #لوح هایی که در آنها توزیع می شوند، #ساختار_سازمانی و #تشکیلات_دولتی و دهها موضوع دیگر.

کلام آخر اینکه، حلِ اختلافاتِ همیشگی ناممکن است. بنابراین، اگر ما به دور از انگیزه های شخصی و نیازهای فردی به درجه ای از یکپارچگی و هماهنگی در همه عناصر یک نظام اجتماعی واحد نرسیم، نمی توانیم به ایجاد تغییر امیدوار باشیم. زیرا یک نظام اجتماعی به انواع کارکرهای اجتماعی که در سازگاری کامل با یکدیگر فعالیت می کنند نیاز دارد.
https://t.center/pazudharma

حکایت #مدیریت کشور ما مصداق برعکس آن #ضرب_المثل_چینی است که می گوید: «به جای اینکه به مردم #ماهی بدهیم، به آنها #ماهی_گیری بیاموزیم.»
Pazudharms
البته اگر «استقلال» موجود در متن پیام را بیشتر از ماهی گیری که خلاف #حقوق_حیوانات است مورد توجه قرار دهیم، در می یابیم که «قهرمان پروری» در کشور ما بر اساس تعداد ماهی هایی است که #دولت دست مردم می دهد و نه ماهی گیری، که #مردم خودشان نقشی مستقل در آن ایفا می کنند. بطور مثال:
ریختن انواع #زباله در شهر و #طبیعت توسط مردم به شکلی اصولی و #پایدار #مدیریت نمی شود تا #سمن های #زيست_محيطي و حتی #رییس_سازمان_محیط_زیست با جمع آوری «مقداری» زباله، به قهرمانانی متواضع تبدیل شده و شاید نشان دهند که هیچ کار مهم دیگری برای انجام ندارند!

بذرهای اشتباه را در جاهای اشتباه و به نام «درختکاری» در خاک می نشانیم تا #جنگل های صد ساله ای که در جاهای دیگر بدون حضور #خبرنگار و دوربین با #خاک یکسان می شوند، خیلی به چشمِ مردمی که مشغول #درخت_کاری هستند نیایند!

#روستایان، #باورهای_سنتی و تله های آنها را مدیریت نمی کنیم تا «پلنگ» و #حیات_وحش کشورمان علاوه بر گیر افتادن در #تله، در هزارتوی حاشیه ها و #ساختارهای نابسامان اداری هم گرفتار آیند!

#آب را در صنعت #دامداری(و کشاورزی) هدر می دهیم، #گوشت هایِ تولید شده توسط سازمان #تعزیرات حکومتی با مواد ضدعفونی کننده معدوم می شوند و #صدا_و_سیما همچنان از صنعت #دامپروری گاو و گوسفند و شترمرغ و بلدرچین می گوید!
در #حمایت_از_حیوانات هم اینگونه است. #حامیان هم اینگونه اند!
https://t.center/pazudharma