Pazudharma

🖋 امینت مردم، امنیت ایران یا امنیت نظام؟

▪️به بهانه فروریختنِ سقفی دیگر در مدرسه ای دیگر در ایران، می نویسیم:

ای کودکان عزیز، ای دختران و زنان و مادرانِ نسل های آینده، از این که پاره های گچ و آجر بر لباس ها و رویاهای روزانه ی رنگی شما ریخته است نگران نباشید و ما را نبخشید چون #حاکمان، #مسوولین، برخی تحلیل گران و #کارشناسان و #روشنفکران این کشور با لغزاندنِ بی امانِ قلم هایشان در حالِ تلاشی جانانه برای برقراری امنیتی بزرگتر هستند!!!

🔺امنیتی که باید خیلی پیشتر از توئیتِ آقای دانلد ترامپ- رئیس جمهور آمریکا- مبنی بر احتمالِ حمله به 52 نقطه از مراکز فرهنگیِ خانه ی عزیزمان ایران، به دغدغه و دلمشغولی و نگرانی و محوریتِ نقد و «مقاله نویسی» ما در صفحاتِ شخصی تبدیل می شد که نشد! در آن جا که #میراث_فرهنگی و کهن این سرزمین زیر آب می رفت! آن جا که از بناهای تاریخی و زیبای این سرزمین مخروبه ای درست شد و/یا به دستِ «توانمند» کشاورزان به زمین کشت و زرع بدل! آن جا که در مقابلِ ناامنی های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعیِ ایجاد شده توسط دولت و متولیان و مسوولین، ناآگاهی و «وندالیسم» مردم افزوده شده و درخت و کتیبه و سنگ و دیوارهایِ دارای ارزش فرهنگی و ملی به دفترچه های خاطرات و عاشقی تبدیل شدند! آن جا که به مجسمه های وسطِ میدان هم رحم نمی کردیم! آن جا که دختران این مملکت به خاطرِ اسیدپاشی و انتقام های بی معنا و مهار نشده خانه نشین شدند- چه به خاطر ترس و چه به خاطر «بدقیافگی». آن جا که کولبران هستند و/یا گلوله هایی که به سمتشان نشانه می رود تا هم خودشان و هم اسبهایشان را به یخ تبدیل کند. آن جا که تمامِ بحران های محیط زیستی سرزمین ما حضور و «نفسی گرم» دارند!!! درختان جنگل ها، کوه ها، رودخانه، دریاها، خاک و آب... آن جا که با بی رحمی و توحش محض بر پرندگان مهاجر، سگ ها، خرس ها و پلنگ های این سرزمین که الان به دنبالِ امنیت آن هستیم، اسلحه می کشیم! به قولِ خودِ همین امنیت طلبان مگر اینجا تگزاس است؟!

🔺آن جا که می توان بی قفل و زنجیر هم زندگی کرد ولی به دلیل نبودِ امنیت، حضورِ آزادِ «اراذل و اوباش»، «معتادان متجاهر» و دزدان و غارتگران از انواع دزدگیر و قفل برای حفاظت از مال و دارایی کمک می گیریم. راستی! اگر ژاپنی ها به این مشکلات گرفتار می شدند، تا الان به طور دقیق میزانِ وقت های تلف شده برای انجام این کارهای بیهوده را استخراج کرده و برای آن چاره ای اندیشیده بودند! ما اصلا نمی دانیم برای ایجاد امنیت در طول و عرض زندگی های شخصی خودمان چقدر زمان از دست می دهیم!!!
امنیتی که می بایست یک زن، یک مرد، یک سالمند، یک جوان، یک کودک و یک معلول در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود زندگی کند ولی نمی کند.

▪️#امنیت در یک جامعه، مقوله ای است که از آسایش و امنیت فردی آغاز می شود و به خانواده و شهروندان و کل جامعه- شامل تمام جانداران و ناجانداران- و حتی قلمروهای فرهنگ مادی و معنوی آن می رسد. این شکل از امنیت اگر چه می تواند از امنیت در مرزها تاثیر بپذیرد ولی از جنس و ماهیت متفاوتی برخوردار است.

▪️کار سختی نیست تا گذری و نظری بر کشورهایِ دارای امنیت داشته باشیم و دریابیم آنها که مردمانشان از امنیت داخلیِ بیشتر و به نسبت خوبی بهره مند هستند، با مشکلات، چالش ها و بحران هایِ داخلی و خارجی کمتری هم روبرویند(یا اصلا نیستند) و گویی هیچ «ترس و هراسی» از بر هم خوردنِ امنیت داخلی و خارجی ندارند.

▪️کشوری که امنیت آن درونی و نهادینه شده باشد، نظم و نظام آن مشخص و رفتارهای اجتماعی در چهارچوب آنها باشد، در هنگامه ی بحران و فاجعه و تحت هیچ شرایطی نیاز به «تحریک احساسات» برای واکنش ندارد! قدردانی از آن امنیتِ موجود در جامعه به خودی خود مردم را آماده ی رویارویی با هر ناهنجاری و بحران می کند.

🔹مراقب باشیم! مراقب قلم هایی که «شرافتشان به همین نوشتن است و بس» باشیم! تا #تعصبِ کورکورانه را که به راستی آفتِ #عدالت و #آزادی و #آگاهی هست بیش از این در جامعه رونق نبخشیم!

🔹ایران ما، با آگاهی است که سرسبزتر، آبادتر، امن تر و زیباتر و قوی تر می شود. ایران را با قلم هایمان ناامن نکنیم چرا که فرق هست بین امنیت مردم، امنیت ایران و امنیت نظام.

فلور خواجوی
https://t.center/pazudharma