شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

#سوسیالیسم
Канал
Путешествия
Недвижимость
Лингвистика
Другое
Персидский
Логотип телеграм канала شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
@City_PlaceForLivingПродвигать
209
подписчиков
513
фото
72
видео
383
ссылки
@SoroushKhani
هنر گفت و گو- یوتوپیاهای سیاره ای . قسمت دوم

#آنجلا_دیویس ، #گایاتری_اسپیواک و #نیکیتا_داوان

برگردان: #سروش_خانی

امکان سازماندهی بین المللی و همبستگی فراملی در جهان، نقش فلسطینی ها در خلق یک لحظه تاریخی جدید برای سیاه پوستان ایالات متحده، ارتباط اسرائیل و ایالات متحده در سرکوب های فرامرزی، سیاست ضد امپریالیسم و ناسیونالیسم سیاه، مجادله بر سر تشکیل حزبی جدید یا سیستم بی حزبی؛ استعمارزدایی ذهن، سیاست های انتخاباتی مبتنی بر حزب، تقویت پارادایم دولت-ملت از سوی احزاب و از طریق استفاده از افراد با وجود اعتقاد بر به چالش کشیدن دولت از مسایل مورد بحث در این قسمت هستند. در ادامه اسپیواک اعتقاد دارد این روش نوعی هدف مقاومتی است: "شما دائماً آموزش می بینید، برای استفاده از این ساختار خونین باید مرتباً یک متقاعد کننده دائمی گرامشی وار باشید، اما خیر، این وضعیت می تواند صدمات بزرگی را متحمل سازد. این امر در مورد بسیاری از ما که در بخش های فرعی حوزه های انتخابیه مشغول کار هستیم نیز صدق می کند ..." دویس که زمانی به عنوان کاندیدای معاون ریاست جمهوری انتخاب شده بود دلیل شرکت خود را ایجاد اختلال در روند انتخابات می داند: " فکر نمی کردم که برنده شوم. قصد پیروزی نداشتم. هدفم ایجاد اختلال در روند انتخابات بود. همچنین نشان دادن این كه سیاست انتخاباتی نمی تواند شامل همه حوزه های سیاسی شود. و در مورد وارد کردن موضوعاتی به عرصه انتخابات بود که در غیر این صورت، نمی توانستم به آنها بپردازم."
در ادامه به راهکارهای پیشنهادی همچون خلق امید به مثابه موتور محرکه، آموختن از کیهانشناسی بومیان و معاصر سازی آموخته ها،همچنین تبیین تفاوت انطباق فرهنگی با دید انقلابی پرداخته می شود و در پایان سوالی مطرح می شود برای گشودن مسیرهای بدیل: چگونه باید تمرکز نئولیبرالی بر فرد را مورد انتقاد قرار داد و چگونه می توان تصور تاثیر کار امروز بر نسلهای آینده را آموخت؟


متن کامل در اتووود:
🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7218
🔊 @City_PlaceForLiving

#مطالعات_پسااستعماری #پساامپریالیسم #نئولیبرالیسم #سرمایه_داری #سوسیالیسم #ناسیونالیسم_سیاه #انتخابات
نکاتی بر وضعیت اپیدمی

#آلن_بدیو

برگردان: #سروش_خانی


آلن بدیو مانند هزاران نفر دیگر در پاریس در قرنیطینه بسر می برد. این فیلسوف دیدگاه خود از وضعیت ایجاد شده ناشی از اپیدمی کوید 19 را در این متن ارائه داده است.

اپیدمی از این نظر پیچیده ست كه همیشه نقطه تلاقی میان شرایط طبیعی و اجتماعی می باشد. از همان ابتدا؛ این را در نظر گرفتم که شرایط فعلی -در وضعیت اپیدمی ویروسی- شرایطی استثنایی نیست. نام واقعی اپیدمی فعلی نشان می دهد که ما با "هیچ چیز جدیدی در جهان معاصر" سر و کار نداریم. این نام واقعی سارس 2 است ، یعنی "سندرم شدید حاد تنفسی 2" ، عنوانیکه در حقیقت پس از اپیدمی  سارس 1، که در بهار سال 2003 در سراسر جهان شیوع پیدا کرد؛ برای "بار دوم" تشخیص داده شده است.

بازار جهانی، ناگزیر مسبب ایجاد اپیدمی های جدی و ویرانگر است. این اپیدمی تضاد بین اقتصاد و سیاست را آشکار می سازد: کل اقتصاد، تحت حمایت بازار جهانی قرار دارد  از سوی دیگر؛ قدرتهای سیاسی اساساً ملی هستند. و رقابت بین نظام های امپریالیسمی، کهن (اروپا و ایالات متحده) و جدید (چین، ژاپن ) مانع هر گونه فرایند شکل گیری یک دولت سرمایه داری جهانی می شود. دولتهای ملی دستخوش این تناقض، با رعایت هرچه بیشتر مکانیسم های سرمایه، سعی در مقابله با وضعیت اپیدمی دارند، حتی اگر ماهیت خطر؛ آنها را وادار به تعدیل سبک و اعمال قدرت نماید.

این یک توهم متناقض وخطرناک است که تصور کنید سرمایه داری معاصر که درهمه جا از فروپاشی فرضیه کمونیستی بهره مند شده و بنابراین می تواند خود را به مثابه تنها شکل ممکن تاریخی جوامع طبقاتی معاصر معرفی کند، قادر است به طور جدی با آنچه امروز اتفاق می افتد، مورد تهدید قرار گیرد. توهم آور است که فکر کنید وحشت نسبت به سلامتی می تواند "به خودی خود" مسیر را برای هرگونه ابتکار سیاسی امکان پذیر سازد.

 برای براندازی نظم موجود اجتماعی، ما می بایست با نیروهایی غیر از ویروس بسیج شویم: در شرایط فعلی؛ حال که در قرنطینه ایم، می بایست صرفاً به حقایق قابل اثبات علمی و به سپهر های بنیادین مبتنی بر  یک سیاست جدید، با تجربیات محلی - از جمله در مورد ساماندهی در معرض خطرترین طبقات- و اهداف استراتژیک اعتماد کنیم.

کسانی از ما که خوهان یک  تغییر واقعی در شرایط سیاسی این کشور هستیم، می بایست این اپیدمی و حتی قرنطینه (کاملاً ضروری) را به مثابه یک فرصت بدانیم؛ برای کار بر روی اشکال جدید در سیاست، درراستای پروژه جدید، پروژه موقعیت های سیاسی جدید، وتوسعه فرا ملی مرحله سوم کمونیسم.

 

متن کامل بر اتووود:

🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=6986

 

🔊 @City_PlaceForLiving

 

 

 

#ویروس_کرونا  #پسا_کرونا #اپیدمی #قرنطینه #ناسیونالیسم #توتالیتاریسم  #نئولیبرالیسم #سوسیالیسم #کمونیسم #امپریالیسم #سرمایه_داری
پریتزکر در مقابل ویرانی خلاق سرمایه داری می ایستد:

#جایزه_معماری #پریتزکر در ۲۰۱۸ نیز نشان داد از خوش خدمتی های نئولیبرالیسمی و ژست های ِ #سرمایه_داری فراتر رفته است و #مسئولیت_اجتماعی را در طول طیف سازه ها (تک بنا و جمعی) در صدر نشانده و به رسمیت می شناسد.

گرچه #اقتصاد_سیاسی نقش تعیین کننده ای بر کنش های معمارانه دارد (این کنش دو سویه است و در شرایط گوناگون، متفاوت عمل می کند) ، و تداعی آنچه معمار می سازد بر اساس گفته #فوکو ، پراکسیس سیاسی بشمار می آید، همچنانکه مک گورگ در کتاب شهر های رادیکال معتقد است جایزه #آلخاندرو_آراونا بیشتر جنبه ژورنالیستی داشت و ساختمان های ارائه شده از سوی او تقلیدی از کار معماران پروژه موفق مسکن تجربی Previ، چون جیمز استرلینگ بوده است. او گواه خود را در طعم گس ناامیدی که در بازدید از مسکن شیلی احساس کرد، می داند و اعتقاد دارد بستر و شرایط می بایست پذیرنده فرم باشند، لیکن، با اینهمه جای خوشوقتی ست که جایزه ای معماری در سطح جهانی به این مهم می پردازد.
رویکرد پریتزکِر را می توان آنچه #لئو_تولستوی مقاومت منفی و غیر خشونت آمیز در برابر بی عدالتی و نابرابری می نامد، دانست.
توجه به مردم در طیف گسترده و اقلیم، به نوعی سر تیتر مانیفستِ پریتزکِر محسوب می شود و اتفاق خوبی ست در برابر معماران نئولیبرالیستی که با اتکا به حوزه های قدرت، پول و ایدئولوژی برای عده محدودی و بر علیه عده کثیری، می سازند.
امیدوارم در ایران هم با توجه به تعداد بی شمار معماران و دانشجویان معماری در "بخشی" شاهد این رویکرد به شیوه درست باشیم، گرچه در این حوزه معماران پرقدرتی داریم اما معدود ند.
لازم به ذکر است این رویکرد با تظاهرات فرمیک در تضاد نیست و همچنین محدود به طبقه اقتصادی خاصی هم می تواند که نباشد.
بر اساس آنچه #دیوید_هاروی در فضاهای امید می گوید: امروزه معماران می بایست شورشی عمل کنند؛ معماریِ شورشی و پسا سرمایه داری که اُبژه نیست و می کوشد خود سوژه باشد.
#سروش_خانی

https://www.instagram.com/p/BgD_dt_HSXd/

🔉 @City_PlaceForLiving
ﺷــــﻬﺮ ... ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ زندگی ۳۹۹
CiTY ... PLAcE for LiVinG
.
.
.
پریتزکر در مقابل ویرانی خلاق سرمایه داری می ایستد:

جایزه_معماری #پریتزکر در ۲۰۱۸ نیز نشان داد از خوش خدمتی های نئولیبرالیسمی و ژست های ِ سرمایه_داری فراتر رفته است و مسئولیت اجتماعی را در طول طیف سازه ها (تک بنا و جمعی) در صدر نشانده و به رسمیت می شناسد.

گرچه اقتصاد سیاسی نقش تعیین کننده ای بر کنش های معمارانه دارد (این کنش دو سویه است و در شرایط گوناگون، متفاوت عمل می کند) ، و تداعی آنچه معمار می سازد بر اساس گفته #فوکو ، پراکسیس سیاسی بشمار می آید، همچنانکه مک گورگ در کتاب شهر های رادیکال معتقد است جایزه آلخاندرو آراونا بیشتر جنبه ژورنالیستی داشت و ساختمان های ارائه شده از سوی او تقلیدی از کار معماران پروژه موفق مسکن تجربی Previ، چون جیمز استرلینگ بوده است. او گواه خود را در طعم گس ناامیدی که در بازدید از مسکن شیلی احساس کرد، می داند و اعتقاد دارد بستر و شرایط می بایست پذیرنده فرم باشند، لیکن، با اینهمه جای خوشوقتی ست که جایزه ای معماری در سطح جهانی به این مهم می پردازد.
رویکرد پریتزکِر را می توان آنچه لئو تولستوی مقاومت منفی و غیر خشونت آمیز در برابر بی عدالتی و نابرابری می نامد، دانست.
توجه به مردم در طیف گسترده و اقلیم، به نوعی سر تیتر مانیفستِ پریتزکِر محسوب می شود و اتفاق خوبی ست در برابر معماران نئولیبرالیستی که با اتکا به حوزه های قدرت، پول و ایدئولوژی برای عده محدودی و بر علیه عده کثیری، می سازند.
امیدوارم در ایران هم با توجه به تعداد بی شمار معماران و دانشجویان معماری در "بخشی" شاهد این رویکرد به شیوه درست باشیم، گرچه در این حوزه معماران پرقدرتی داریم اما معدود ند.
لازم به ذکر است این رویکرد با تظاهرات فرمیک در تضاد نیست و همچنین محدود به طبقه اقتصادی خاصی هم می تواند که نباشد.
بر اساس آنچه #دیوید_هاروی در فضاهای امید می گوید: امروزه معماران می بایست شورشی عمل کنند؛ معماریِ شورشی و پسا سرمایه داری که اُبژه نیست و می کوشد خود سوژه باشد.
#سروش_خانی
.
.
.

#بالکریشنا_دوشی #شهـــــرزندگی #معماری #طراحی #شهرسازی #اقتصاد #مدیریت_شهری #نئولیبرالیسم #سوسیالیسم

🔉 @City_PlaceForLiving

https://www.instagram.com/p/BgD_dt_HSXd/