❣﷽
❣#رمان 📚#نیمه_پنهان_ماه 1
زندگی
#شهید_مصطفی_چمران 🔻به روایت: همسرشهیــد
#قسمت_سوم 3⃣🔮در این مدت سید غروی هر جا مرا می دید می گفت: چرا نرفته اید و آقای صدر مدام از من سراغ می گیرند. ولی من آماده نبودم، هنوز اسم
#چمران برایم با جنگ همراه بود و فكر می کردم نمی توانم بروم او را بینم. از طرف دیگر پدرم ناراحتی قلبی
💔 پیدا کرده بود و من خیلی ناراحت بودم. سید غروی یک شب برای عیادت بابا آمد خانه مان و موقع رفتن دم در تقویمی از سازمان اَمَل به من داد، گفت هديه
🎁 است. آن وقت توجهی نکردم.
🔮اما شب در تنهایی
👤 همان طور که داشتم می نوشتم، چشمم رفت روی این تقویم. دیدم دوازده نقاشی دارد. برای دوازده ماه که همه شان زیبایند، اما اسم و امضایی با آن ها نبود. یکی از نقاشی ها زمینه ای کاملا
#سیاه داشت و وسط این سیاهی شمع کوچکی
🕯 می سوخت که نورش در مقابل این ظلمت خیلی کوچک بود. زیرا این نقاشی به عربیِ شاعرانه ای نوشته بود: من ممكن است
#نتوانم این تاریکی را از بین ببرم، ولی با همین روشنایی کوچک فرق ظلمت و
نور✨ و حق و باطل را نشان می دهم و کسی که به دنبال
نور است این
نور هرچه قدر کوچک باشند در نظر او بزرگ خواهد بود. (و کسی که به دنبال
نور است؛ کسی مثل من).
🔮آن شب، تحت تأثیر این شعرونقاشی خیلی گریه کردم
😭 انگار این
#نور همه وجودم را فرا گرفته بود اما نمی دانستم کی این را کشیده. بالاخره یک روز همراه یکی از دوستانم که قصد داشت برود
#موسسه، رفتم. در طبقه اول مرا معرفی کردن به آقایی و گفتن ایشان دکتر چمران هستند.
#مصطفى لبخند به لب داشت، خیلی جا خوردم. فکر می کردم کسی که اسمش با جنگ گره خورده و همه از او می ترسند باید آدم قسي ای باشد، حتی می ترسیدم. اما لبخند او و "آرامشش" مرا غافل گیر کرد. دوستم مرا معرفی کرد و مصطفی با تواضع خاصی گفت: شمایید
‼️ من خیلی سراغ شما را گرفتم، زودتر از این ها منتظرتان بودم.
🔮مثل آدمی که مرا از مدت ها قبل می شناخته حرف می زد، عجیب بود، به دوستم گفتم: مطمئنی
#دکتر_چمران اين است؟ مطمئن بود. مصطفی تقویمی آورد
📖 مثل همان که چند هفته قبل سید غروی به من داد. نگاه کردم و گفتم: من این را دیده ام.
ادامه_دارد ...