آمین

▪️
گفتگویی داشتم با خبرگزاری مهر درباره‌ی چالش‌های عرصه‌ی آموزشِ کودکان در خانه و مدرسه. لینک گفتگو را این‌جا گذاشته‌ام. کلیات مواردی که طرح کرده‌ام را هم در ادامه می‌آورم:

• به عقیده من، تناقض و تعارضِ معیارها، یکی از اصلی‌ترین چالش ها در حوزه تربیت کودکان در خانه و مدرسه است. کودکان امروزه در خانه و جامعه با بسیاری از هنجارهای پذیرفته شده و الگوهای رفتاری عرفی مواجه‌اند که برمبنای الگوهای رسمیِ تربیتی در مدارس ایران، ضدهنجار، گناه، ضد فضیلت و حتا جرم محسوب می‌شوند! مواردی همچون استفاده از ماهواره، شبکه‌های مجازی و فیلتر شکن ها؛ نحوه‌ی آرایش و پوشش، موسیقی و... از این دست تناقضات در حوزه‌ی تربیت کودکان‌اند. واضح است که این دوگانگی تربیتی در خانه و مدرسه می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری بر شخصیت کودکان وارد آورد که نتایج آن در دوره‌های نه فقط به زودی که در جوانی و بزرگسالی بیشتر به دیده می آید.

• چالش دیگر معطوف است به کیفیت آموزش. متاسفانه این روزها با افت کیفی آموزش در سطح مدارس مواجه‌ایم که بخشی از آن بر می‌گردد به ضعف منابع آموزش یا همان کتب درسی. بخشی دیگر هم مربوبط است به کمبود ابزار و ملزومات سخت افزاری و نرم افزاری در حوزه‌ی آموزش. به این اضافه کنید از هم گسیختگی روابط مطلوبِ بین معلم و دانش آموز را، به گونه‌ای که آن رابطه‌ی دو سویه‌، معنوی و سازنده‌ی معلم و شاگردی حالا دیگر در مدارس بسیار کم رنگ است یا اصلا دیده نمی‌شود (بسیار دیده و شنیده‌ام که نه دانش آموز نام معلمش را می داند و نه حتا در اواخر سال تحصیلی معلم، نام و نشان و خصیصه های فردی و شخصیتی دانش آموزش را!). شاید یکی از علل آن جذب و اشتغال به کار معلمین بی‌ انگیزه یا فاقد توانمندی لازم در امر تعلیم و انتقال مفاهیم آموزشی باشد.

• نکته‌ی دیگر که در امر تربیت کودکان چالش آفرین است به شکل مواجهه اولیا کودکان با مبحث آموزش بر می‌گردد. به دلیل مشکلات اقتصادی، شاهدیم که این روزها در بسیاری از خانواده ها هم پدر و هم مادر شاغل‌اند. بدیهی‌ست که دیگر مجال و توانی برای پیجویی امورات تربیتی و تحصیلی کودکان برای شان نمی‌ماند چه برسد به پوشش دادن کمبود ها و ضعف های نظام آموزشی در حوزه‌ های تعلیمی و تربیتی. در واقع اگر خانواده از بنیه اقتصادی مطلوبی برخوردار نباشد (که امروزه بسیاری از خانواده ها این گونه اند) تا با بهره گیری از امکانات کمک آموزشی یا کلاسهای خصوصی و فوق برنامه ضعف های موجود را پوشش دهند، کودکانِ دانش آموز عملا به حال خود رها می شوند.

• نکته‌ی دیگری که در امر تربیت و آموزش کودکان چالش‌زاست و می تواند اختلال جدی ایجاد کند بی تفاوتی و کم توجهی نظام آموزشی به آسیبهایی اجتماعی‌ست که کودکان با آن مواجه اند. می دانیم که رقم بالایی از جمعیت کشور (بنا بر روایت های مختلف از ۱ تا ۴ میلیون نفر) گرفتار سو مصرف مواداند. اگر هر خانواده ایرانی را ۴ نفر فرض کنیم می بینیم که جمعیت عظیمی از مردم به طور مستقیم با پدیده‌ای ویرانگر و آسیب زا مواجه‌اند که می تواند همه‌ی شئونات خصوصی و اجتماعی آنها را موثر از خود کند. طبیعتا جمع کثیری از این افراد کودکانی‌اند که باید دغدغه‌ی اصلی خود و خانواده‌شان کیفیت تحصیلات‌شان باشد. تحقیقاً می دانیم که نظام آموزشی هیچ برنامه مدون و کاربردی ای برای حمایت این دست کودکانِ در معرض آسیب ندارد. به این اضافه کنید فرزندان طلاق را. که با آسیب‌های برآمده از هم پاشیدگی کانون خانواده مواجه‌اند و هیچ سازو کار حمایتی قابل توجهی از سوی نظام آموزشی برای کاهش آسیبها و حضور با کیفیت ایشان در مدارس و ادامه تحصیلات شان تدارک دیده نشده است.

• مساله‌ای دیگری که به خصوص در روزهای همه گیری کرونا به عنوان چالشی جدی در عرصه آموزش نمود ویژه یافت، ضعف مفرط نظام آموزشی در بهره گیری از ظرفیت های گسترده‌ی فضای مجازی در حوزه های تعلیم و تربیت است. در ماه های اخیر این ناآمادگی و ناکارآمادی سیستم آموزشی به وضوح به دیده آمد. به گونه ای که با توجه به اجبار اعمال آموزشهای از دور، بخش عظیمی از دانش آموزان به دلایل مختلف (عدم دسترسی به اینترنت پرسرعت با کیفیت، عدم امکان تهیه گوشی ها یا ابزارهای بهره مندی از شبکه های اجتماعی مورد تائید نظام آموزشی به دلی ضعف اقتصادی، بی کیفیتی و ناکارآمدی پلتفرم ها و اپلیکیشن های معرفی شده توسط نظام آموزش به عنوان ابزار واسط بین سیستم آموزش و دانش آموزان و...) عملا از چرخه سیستم آموزش خارج شده‌اند...

https://b2n.ir/751090


#روزانه
#کودکان
#آموزش
@aminhaghrah

▪️
علائم ابتلا به #کرونا ویژه‌ی ناشنوایان
با زبان اشاره و زیرنویس

#آموزش
@aminhaghrah

▪️
تحولی در نظام آموزشی کشور!
تدریس رشته‌ی "مدیریت اماکن متبرکه" در سطح فوق‌لیسانس در دانشگاه بین‌المللی امام‌رضا!

#آموزش
@aminhaghrah

▪️
روزنامه شرق در صفحه آخر سفرنامه "آناهیتا عباس‌نژاد" را چاپ می‌کند؛ او (به‌عنوان معلم) به همراه همکاران کانادایی‌اش عازم بورکینافاسو شده‌ تا از سیستم آموزشی کانادا برای آنها درس بدهد.
در همین قسمت [ تصویر ] نکات آموزنده‌ای هست.

نوشته: «در کانادا رقابت میان دانش‌آموزان وجود ندارد، شاگردان ممتاز، اول، دوم و سوم از دیگران متمایز نمی‌شوند. هر کس فقط با خودش در رقابت است؛ در حد توانایی‌های خودش، برای پیشرفت خودش و تحقق اهداف شخصی‌اش ... دانش‌آموزان برجسته در جمع تمجید نمی‌شوند، دانش‌آموزان ضعیف نیز تحقیر نمی‌شوند. اما در بورکینافاسو وضع به گونه دیگری است. معلمان بورکینافاسویی از ما درباره نحوه تنبیه بدنی در کانادا می‌پرسند. تنبیه بدنی؟»


#آموزش
@mmoeeni1
@aminhaghrah

▪️
طرح شگفت‌انگیزِ حذف زبان انگلیسی از مدارس!
[ مهدی تدینی ]

طرحی در مجلس مطرح شده است که هدف آن حذف زبان انگلیسی از دروس مدرسه است. در توجیه آن هم عنوان قشنگی بر آن نهاده‌اند: «طرح رفع انحصار زبان انگلیسی در نظام آموزشی». هر چیز هم که «انحصاری» باشد حتماً بد است و باید انحصار را از بین بُرد! چه کار پسندیده‌ای!

پزشکان در جهان با چه زبانی مقاله می‌نویسند و کنفرانس می‌دهند؟ پژوهشگران علوم طبیعی به چه زبانی نتیجۀ تحقیقات خود را منتشر می‌کنند؟ در علوم انسانی وقتی پژوهشگران و نویسندگان قصد می‌کنند مخاطبانی جهانی داشته باشند به چه زبانی کتاب می‌نویسند؟ تاجران و بازرگانان و فعالان اقتصادی وقتی در نمایشگاه‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند به چه زبانی بروشور تهیه می‌کنند و نمایندگانشان به چه زبانی با علاقه‌مندان صحبت می‌کنند؟ مثلاً تولیدکنندۀ کُره‌ای در نمایشگاهی که در برزیل برگزار می‌شود به چه زبانی با مراجعه‌کنندگانش صحبت می‌کند؟

فرض کنیم کسی بخواهد در هر یک از رشته‌های تحصیلی، از علوم پزشکی تا فنی و هنر و علوم انسانی تحصیل کند. مگر می‌تواند رشتۀ خود را به لحاظ منابع و ضروریات علمی بدون زبان انگلیسی تصور کند؟ اینکه کسی نتواند انگلیسی را به رغم آنکه به آن نیاز دارد یاد بگیرد بحث دیگری است و کسی که انگلیسی را یاد نمی‌گیرد، بعید است روسی و آلمانی و فرانسوی و اسپانیولی را یاد بگیرد. مسئله این است که تک تک علوم با توجه به کیفیت امروزی آن‌ها بدون زبان انگلیسی قابل تصور هستند یا نه؟!

حال اصلاً فرض می‌کنیم کسی نمی‌خواهد ادامۀ تحصیل دهد و قصد دارد به تحصیلات پایه بسنده کند و وارد بازار کار شود. کدام رشته و حوزۀ کاری را می‌توان سراغ گرفت که زبان انگلیسی در آن به کار نرود؟ جالب اینکه یکی از معدود درس‌های مدرسه که شاید اندکی در زندگی روزمره به درد کسی بخورد همین زبان انگلیسی است. حال ببینید مطرح‌کنندگان این طرح در توجیه آن چه گفته‌اند:

«با توجه به عدم ضرورت تعلیم زبان خارجی بـه دانش‌آموزانی که به هر دلیل به تحصیل دانشگاهی نخواهند پرداخت و تأثیرات نامطلوبی که اجبار به آموختن زبان خارجی می‌تواند در ضعف تحصیلی این گروه از دانش‌آموزان داشته باشد، علی‌الخصوص دانش‌آموزانی که باهدف مهارت‌آموزی و ورود سریع به بازار کار مسیر تحصیل در شاخه‌های کار و دانش و یا فنی و حرفه‌ای را انتخاب می‌کنند و به نظر می‌رسد نیاز ضروری به آموختن زبان خارجی نداشته باشند»

به طور خلاصه می‌خواهد بگوید: «همه که نمی‌خواهند به دانشگاه بروند، پس برای چه اعصاب بچه‌ها را با اجبار به انگلیسی خُرد کنیم؟» شگفتا! این استدلال را در مورد بیش‌تر درس‌های مدرسه هم می‌توان مطرح کرد! فرمول‌های فیزیک و هندسه و شیمی و ریاضی (و البته صرف و نحو عربی) به چه درد کسی می‌خورد که قصد ادامۀ تحصیل ندارد؟

استدلال دیگر برای این طرح این است: «ازآنجاکه آموزش زبان در مدارس نسبت به آموزش در آموزشگاه‌های آزاد زبان کمتر موفقیت‌آمیز بوده و بهتر است که آموزش تمامی زبان‌های انگلیسی و غیر انگلیسی از محیط مدارس خارج‌شده و از طریق آموزشگاه‌های آزاد صورت گیرد.»

منظورش به فارسی روان این است که چون آموزش در مدارس چندان موفق نبوده، بهتر است کلاً تعطیل شود! یعنی به جای اصلاح نظام آموزشی و رفع معایب و نقایص، کلاً آموزش آن رشته باید تعطیل شود!

همچنین باز در توجیه این طرح آمده است: «با عنایت به چشم‌انداز چندقطبی جهان آینده و شکست طرح‌های جهانی‌سازی و اهمیت روزافزون منطقه‌گرایی و لزوم تکثر ارتباطات فرهنگی با قطب‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان آینده ضروری است نظام آموزش همگانی کشور زمینه آموختن زبان‌های مهم بین‌المللی را فراهم آورد.»

شکست جهانی‌سازی؟! جهانی‌سازی کِی شکست خورد که ما صدایش را نشنیدیم؟ همان چین که در کار بلعیدن «جهان» است و بندبند اقتصادش «جهانی‌ شده»، مگر با زبانی غیر از انگلیسی محصولاتش را در منافذ جهان می‌چپاند؟ یا مثلاً روسیه مگر شبکۀ تلویزیونی بین‌المللی‌اش، «راشا تودی»، به زبانی غیر از انگلیسی است؟ در بارۀ هندی‌ها هم حرفی نمی‌زنم که زبان انگلیسی برایشان کم از زبان مادری نیست.

وقتی می‌گویم اخباری می‌شنوم که جای شاخ، شاخساری در حد گوزن شمالی بر سرم می‌روید، به من حق بدهید. و به این فکر می‌کنم که «۵۷» نماینده پای این طرح را امضا کرده‌اند. پنجاه‌وهفت!

#آموزش
@aminhaghrah

▪️
آیا تکنولوژی برای بچه‌ها خطرناک است؟

موضوع مضر یا مفید بودن نمایشگرها برای کودکان، سن شروع تماشای تلویزیون یا کار با تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمند و مدتی که بچه‌ها می‌توانند پای انواع نمایشگرها سپری کنند، یک میدان جنگ تمام‌عیار است.

رسانه‌ها پر از گزارش‌های نگران‌کننده درباره‌ی پژوهش‌هایی است که می‌گویند تماشای نمایشگرها ساختار مغز کودکان را تغییر می‌دهد و مهارت‌های ذهنی و فیزیکی و اجتماعی آن‌ها را تهدید می‌کند. از سوی دیگر، متخصصانی هستند که این پژوهش‌ها را رد می‌کنند و درباره‌ی کمبودهایشان می‌گویند. سهم والدین در این میان، اغلب، سرگردانی و بلاتکلیفی میان نظرهای ضد و نقیض متخصصان از یک سو، و برنامه‌های فشرده‌ی روزانه از سوی دیگر است. علاقه و اصرار هر روزه‌ی بچه‌ها به تماشای برنامه‌های محبوب‌شان هم البته یک فشار مضاعف است.

در این مطلب تلاش کرده‌ایم با جمع‌بندی نظرهای مختلف، با اتکا به دستورالعمل‌های بین‌المللی مجموعه راهکارهایی میانه، معتدل و کاربردی پیشنهاد کنیم.

این‌جا بخوانید: bit.ly/2KyRF4S
مدت مطالعه: حدود ۱۳ دقیقه

#آموزش
#جامعه
#کودکان
@aminhaghrah

▪️
نتیجه‌ی #آموزش دولتیِ عادلانه!

آموزش و آزمونِ یکسان برای همه برای رعایت "عدالت آموزشی". از همه یک امتحان می گیریم: همه از درخت بالا بروید!

منبع: کانال راهبرد

@aminhaghrah

▪️
۱۹ جمله‌ای که هرگز نباید به بچه‌ها بگوئید!

۱. بهت افتخار می‌کنم (باعث افتخار منی)
۲. کارت عالی بود
۳. تو باید الگوی برادر کوچکت باشی
۴. صبر کن بابات/ مامانت بیاد خونه!
۵. هیچ‌وقت نمی‌بخشمت
۶. مایۀ خجالت هستی!
۷. نگران نباش، همه‌چی درست می‌شه
۸. بده من انجام بدم
۹. گریه نکن
۱۰. توی سن‌وسال تو زشته به روابط جنسی فکر کردن
۱۱. اگه همۀ غذات رو بخوری، بعد می‌تونی شیرینی بخوری
۱۲. اگه اتاقت رو تمیز نکنی، حسابت رو می‌رسم
۱۳. اگه خوب از خودت مراقبت کنی سالم می‌مونی
۱۴. مسائل مالی خانواده به تو ربطی نداره
۱۵. ازت ناامید شدم
۱۶. افتضاحه، بدتر از این نمی‌شه
۱۷. بیا اینجا، همین حالا!
۱۸. موقع کار همه‌اش جلوی دست‌وپای منی
۱۹. چون من می‌‌گم!

چرا؟ از این‌جا بخوانید🔻
http://bit.ly/2GJvLJX


#کودکان
#آموزش
@aminhaghrah

▪️
و باز حذف صورت مساله:
ممنوعیت پخش موسیقی در مدارس!

همشهری در گزارشی به قلم فهیمه طباطبایی خبر داده است وزیر سابق #آموزش و پرورش در آخرین روزهایی که سکان هدایت این وزارت خانه را برعهده داشته، بخشنامه‌ی محرنامه‌ای را به مدارس ارسال و پخش هرگونه موسیقی را در مدارس ممنوع کرده است!
گویی در این بخشنامه تاکید شده مدیری که از این دستور سرباز زند، متخلف خواهد بود.


@aminhaghrah

▪️
هنگام وقوع #سیل، تنها ۳۰سانتی‌متر آب می‌تواند خودرو را تکان دهد و ۶۰سانتیمتر خودرو را چپ می‌کند.
ببینید هنگام وقوع سیل، مغز چطور انسان را در ارزیابی خطر گمراه می‌کند که ممکن است تصمیم اشتباهی بگیرد که به قیمت جانش تمام شود.

این #ویدئو را ببینید و به دوستان بفرستید.

#آموزش
@aminhaghrah

▪️
مجمع پریشانی:
صرفاً جهت اطّلاع!
وسایل گرمایشیِ مدرسه‌ای روستایی که در آن‌جا توفیق تدریس دارم.

#آموزش_و_پرورش
@Majmaeparishani
@aminhaghrah

▪️
دولت‌ها برای دانش‌آموزان خود سالانه چقدر هزینه می‌کنند؟

نروژ ۱۵۰میلیون تومان، امریکا ۱۲۳ میلیون تومان، مکزیک ۳۲میلیون تومان و ایران ۴میلیون تومان!

●پانوشت:
-ارقام ذکر شده‌ی کشورها بر مبنای بودجه سال ۲۰۱۴ و رقم مربوط به ایران مربوط به بودجه سال ۱۳۹۸ است.
-محاسبه‌ی ارقام بر مبنای دلار ۱۰هزار تومانی ‌‌صورت گرفته است.

#آموزش
#آمار
@aminhaghrah

▪️
...سخن دردناک آقای وزیر (#آموزش_و_پرورش) را بخوانید:
«طبق گزارش‌های واصله در برخی از مدارس متون فارسی را به زبان قومی درس می‌دهند در حالی که مدرسه تنها مکان برای یادگیری زبان فارسی برای دانش‌آموزانی است که در خانه و محله صرفا با زبان مادری صحبت کرده‌اند. متأسفانه در سر یکی از کلاس‌ها در شهرستانی رفتم و وقتی سؤالی درسی از یک دانش‌آموز پرسیدم او متوجه نشد تا آنکه معلمش سؤال را به زبان مادری ترجمه کرد و او توانست به سؤال پاسخ دهد».

آمد به سرمان از آنچه می‌ترسیدیم. نه در دهات دوردست، نه در بیابان‌ها و مناطق صعب‌العبور که در مدرسه‌ای در یکی از«شهرستان»ها، دانش‌آموز ایرانی بلد نیست به فارسی حرف بزند و باید سخن و متن فارسی برای او ترجمه شود. شاد باشید ای تجزیه‌طلبان نستوه که آن‌همه زحمات شما برای گسیختن رشته‌های پیوند میان ایرانیان بی‌حاصل نبوده است. شاد باشید که برخی دانش‌آموزان ایرانی که به مدرسه می‌آیند، فارسی بلد نیستند. شاد باشید که مدارسی هست که مدیرها و معلمان آنها خلاف قوانین مصرح کشور، متون فارسی را به زبان بومی درس می‌دهند. شاد باشید که این شادی سزای شماست. میوه بیداری شماست. محصول ممارست و ثبات قدم شماست.

آقای وزیر! اگر یک مدرسه و یک معلم هم خلاف قانون اساسی، به زبان رسمی و رابط بی‌توجهی کند، زیاد است. اگر یک دانش‌آموز هم فارسی بلد نباشد خیلی زیاد است. وزارتخانه شما، تنگه احد تثبیت و تحکیم و تعمیم زبان فارسی است. همان‌که گفتید: «مدرسه تنها مکان برای یادگیری زبان فارسی برای دانش‌آموزانی است که در خانه و محله صرفا با زبان مادری صحبت کرده‌اند».
آقای وزیر! شب‌ها از غصه ناامنی مدارس و وضع نابسامان زبان فارسی در مدرسه‌ها و اوضاع فاجعه‌بار معیشت معلمان نخوابید و نگذارید که رئیس‌تان هم بخوابد. به رئیس‌تان هم بگویید آنقدر این مسئله را فریاد بزند تا خواب بر همه حرام شود. به قول سعدی نخستین دشمنی که بر سر ما تاخت خواب بود.

منبع: کانال نورسیاه

#زبان
@aminhaghrah

▪️
وزیر #آموزش_و_پرورش در مجلس گفت:
«یک سوم مدارس کشور در معرض خطر آوار و فروریختگی قرار دارند».

به عبارتی، در شرایطی که ملت فرزندان‌شان را با هزار امید برای تحصیل به مدرسه می‌فرستند، سه نفر از هر ده نفر دانش‌آموزان ممکن است هرگز به خانه برنگردند یا که با نقص عضو برگردند! یعنی وقتی بچه‌ات را به مدرسه می‌فرستی، انگار داری به میدان جنگ می‌فرستی!

حضرات کلاهشان را بگذارند بالاتر...

#فاجعه
@aminhaghrah

▪️
کی گوش‌می‌کند به پیام سروش ما؟!
[ مروری بر برخی اشتباهات کتاب‌های درسی ]
#مهدی_شعبانی

در اولین نشست از سلسله‌نشست‌های استانداردسازی کتاب کودک و نوجوان در مرکز مطالعات فرهنگی تهران، به تاریخ یکشنبه هفدهم بهمن ۱۳۹۵،‌ به برخی اشتباهات و تناقضات آموزشی کتاب‌های درسی اشاره کرده‌ایم که هنوز مقاله‌اش منتشر نشده‌‌است. در این نوشتار کوتاه به برخی از اشکالات کتب درسی مروری خواهیم داشت (برخی موارد را احتمالاً قبلاً شنیده‌اید):


● فارسی۲ (پایهٔ یازدهم، دورهٔ دوم متوسطه، رشته‌های انسانی، تجربی، ریاضی و معارف).
این دو سطر سست در صفحه ۴۹ کتاب فارسی۲ به نام #سهراب_سپهری آمده‌است که درست نیست:
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من وزن رضایتمندی‌ست
این بند از کیوان شاهبداغ‌خان است که اشعار سطحی و عامه‌پسند می‌سراید.

●فارسی پنجم
در درس«#فردوسی، فرزند ایران» صفحهٔ ۹۱ به جای زال و سیمرغ نوشته‌اند:
زاغ و سیمرغ
البته این نام در صفحهٔ ۹۵ درست آمده‌است: سام نام فرزند را زال گذاشت.

●فارسی دهم
در صفحهٔ ۱۸ وند جمع‌ساز «ها» را پسوند ساخت واژه دانسته‌اند که درست نیست زیرا "ها" پسوند اشتقاقی و واژه‌ساز نیست. خوب بود مؤلفان فرق وندهای اشتقاقی و صرفی را هم بیان می‌کردند.

●فارسی نهم
در صفحهٔ ۳۱ دو بیت زیر را به #مولانا جلال‌الدین (مولوی) نسبت داده‌اند:
تا توانی می‌گریز از یار بد
یار بد بدتر بود از مار بد
مار بد تنها تو را بر جان زند
یار بد بر جان و بر ایمان زند
که از مولوی نیست.

●فارسی دهم
در درس ستایش ابیاتی را به #عطار نسبت داده‌اند، این ابیات در الهی‌نامه نسخهٔ فواد روحانی نیامده‌است و ایشان در صفحهٔ ۶۳ نوشته‌اند: «این دیباچه را دیگران ساخته‌اند، خطبهٔ آغاز الهی‌نامه و اجزایی از خاتمهٔ آن مسلماً سرودهٔ دیگران است».
جالب این‌که مؤلفان کتاب درسی در بخش منابع، منبع این ستایش را الهی‌‌نامهٔ عطار به تصحیح فواد روحانی، ذکر کرده‌اند! اما این نُه بیت که در درس ستایش آمده‌است در نسخهٔ مورد نظر نیست. دکتر شفیعی‌کدکنی هم در تصحیح الهی‌نامه معتقد است این ابیات از عطار نیست.
چهار بیت از این ابیات الحاقی در تصحیح هلموت ریتر آلمانی آمده‌است:
چو در وقت بهار آیی به دیدار
حقیقت پرده بردارد ز رخسار
فروغ رویت اندازی سوی خاک
عجایب نقش‌ها سازی سوی خاک
زهی گویا تو و کام و زبانم
تویی هم آشکارا هم نهانم
هر آن وصفی که گویم بیش از آنی
یقین دانم که بی‌شک جان جانی
(الهی‌نامه، چاپ استانبول، مطبعهٔ معارف، ۱۹۴۰: صفحات ۴، ۶ و ۷).
کاش دست‌کم مؤلفان در بخش منابع این کتاب را معرفی می‌کردند!

به‌این‌ترتیب عجیب نیست که در کتاب جغرافی پایهٔ دهم متوسطه، مرکز استان مازندران که ساری است بابل معرفی شده‌است و در کتاب تعلیمات اجتماعی پایهٔ پنجم هم فرودگاه این استان، با نام بابلسر درج شده‌است!
در تست‌های کنکوری و ورودی تیزهوشان هم گاهی اشتباه دیده می‌شود که پرداختن به آن فرصتی دیگر می‌طلبد، مثلاً در «رحمه‌الله ‌علیها» در فارسی تیزهوشان ششم (مبتکران) ضمیر متصل "ها" را که یعنی آن زن، پسوند جمع گرفته‌اند! و معنی کرده‌اند: رحمت خداوند بر آنان! (درس دهخدا) و محیط میدان نقش جهان را هم در مطالعات تیزهوشان، ۵۰ متر ذکر کرده‌اند! (درس اصفهان).
یک‌سال در کنکور هر یک از اجزای سازندهٔ افعال غیرساده را جداگانه یک واژه و یک‌سال کلاً یک واژه به‌شمار‌می‌آورند! یک‌سال «سخت‌سست»‌ را متناقض‌نما می‌گیرند ‌و یک‌سال نه!
به قول استاد اکبر بهداروند بیدل‌پژوه، چه‌قدر در کنکور آمد که عرفات اثر کیست و در پاسخ نوشتیم بیدل اما کمتر کسی دانست درستش عرفان است و این ناشی از استناد به غلط تایپی تاریخ ادبیات ذبیح‌‌الله صفا (جلد ۵، دفتر ۲، صفحهٔ ۱۳۷۸) بوده‌است.


#آموزش
#آموزش_و_پرورش
@aminhaghrah

▪️
چرا ما اوٓل مسئولیم بعد معلٓم
[ منیژه فروزنده | معلم و فعال صنفی ]


در ابتدا عرض کنم که من یک معلم هستم و قاعدتا از درون صنفم و به دور از هر تعصب گمراه کننده‌ای به نوشتن این متن دست زدم چرا که باور دارم معیار سلامت و وجود امنیت در یک جامعه به هیچ وجه معیاری برای محک زدن سلامت "معلمان" و یا عدم سلامت آنان نیست و یا بر عکس! منظورم را واضحتر بگویم، نمی‌توان جامعه‌ای را مثال زد که یک "کاست" منزه و پاکیزه داشته باشد و بقیه لایه های اجتماعی فاقد این ویژگی باشند!

با نگاهی به آمارهای #خشونت_جنسی در جهان به راحتی می‌توان دریافت که امر #تجاوز جنسی درمحیط آموزشگاه ها و مدارس ارتباط تنگاتنگی با حوزه های مختلف اجتماعی دارد و در هم تنیدگی این حوزه‌ها اجتناب ناپذیر است. هنوز اخبار تجاوزات جنسی در بالاترین رده های سینمای هالیوود و موسسات و شرکتهای بزرگ صنعتی و وزارتخانه‌ها، داغ و شوک‌برانگیز است. هنوز درد جانسوز ربودن دختران و زنان را از میان دود و آتش جنگهای خاورمیانه و آفریقا به جان داریم.

هنوز شاهد خرید و فروش دختران خردسال در هتلها و کازینوها برای عیاشی مولتی میلیاردرها هستیم! هنوز شاهد ازدواج دختران خردسال در آمار میلیونی هستیم که دقیقا بحث تجاوز در موردشان صدق می کند.

●پس چگونه می‌توان فضای مدرسه را با انتخاب صرفا معلمان استرلیزه! امن نمود. این رومانیزه کردن یک شغل است. این تعصبی تفرقه افکنانه و خاک پاشیدن روی صورت مساله سیاهی‌ست که هنوز جوامع بشری با آن درگیرند. معلمی یک شغل است همچون پرستاری و یا رانندگی و... که البته حساسیت‌های ویژه‌ای را میطلبد و آموزشهای خاصی را لازم دارد چرا که آسیب پذیرترین بخش جامعه یعنی کودکان و نوجوانان در آن تنیده می‌شوند اما نمی‌توان اطمینان داشت که مردی که دارای فرهنگ مردسالاری‌ست و در خانواده و جامعه به شدت تایید می‌شود در محیط مدرسه یک انسان آزاده و دموکراتیک باشد. نمی‌توان انتظار داشت زنی که در محیط بیرون از مدرسه با انواع و اقسام خشونتها و تحقیرها دست به گریبان و عمدتا خشمگین و ناراضی است به ناگهان در مدرسه ژاندارک شود!

نا گفته نماند که بسیار معلمینی هستند و بودند که از این گندابها سر بلند بیرون آمدند و تا پای جان از اصول انسانی دفاع کرده و می‌کنند. بحث بر سر قاعده و ریشه خشونت جنسی است که در محیط بیرون از مدرسه شکل می‌گیرد ولی در درون مدرسه شکل بروز تاثیر گذارتری می‌یابد.

در مورد تجاوز به دانش اموزان دبیرستانی، خبر دهشتناکی بود اما اعتراض بسیاری از معلمین به چیست و کیست؟
به اینکه این معلم رسمی نبوده؟ به اینکه معاون بوده و اصلا معلم نبوده؟
نه دوستان عزیز، ما نه به عنوان معلم بلکه از جایگاه انسانی‌مان به مشکل ورود کنیم. فاجعه از آنجا آغاز می‌شود که تمامی ساختارها و نهاد های برنامه‌ریزی از جمله #آموزش_و_پرورش به جای زدودن فرهنگ تبعیض و خرافه، به جای اهتمام در رشد خلاقانه و حس استقلال در دانش آموزان، درست بر عکس عمل می‌کنند. ترس و اطاعت و نا آگاهی و ناامیدی نسل جوان نتیجه این روندهاست. در تمامی ابعاداجتماعی؛ فرهنگ کالایی بر اصول برابرخواهانه انسانی مسلط می‌شود و فرد گرایی و لذت‌جویی اقتدارگرانه حاکم می‌گردد و در نهایت طوسی‌ها سر بر می‌آورند. این دو نیرو را در کنار هم بگذاریم "ساختاری معیوب" و جمع کثیری از" کودکان و نوجوانان"، جانب کدام یک را می‌گیریم؟ کودکان و نوجوانان فاقد آگاهی و قدرت تصمیم‌گیری و یا؟

●آیا می‌خواهیم که بدون رفتن و دیدن ریشه ها به شغل شریف معلمی غره شویم؟ چرا این ۳۰ دانش آموز حتی یک معلمش را در خور اعتماد نمی‌دید و از او طلب کمک نکرد؟ چرا این دانش‌آموزان پدر و مادر و بستگان نزدیک خود را به فریاد خواهی نطلبیدند!
این چراها را در کجا باید به میان کشید و چه کسی جوابگوست؟
ما مقصر نیستیم. حتما همین است. ولی چراها وجود دارند!

منبع: جامعه‌نو


#جامعه
@aminhaghrah

▪️
ذبح واقعیت با تیغ مصلحت!

میانه‌ی دهه‌ ۸۰ عضو تحریریه‌ی نشریه‌ای بودم که صاحب امتیازش از نمایندگان طیف اصلاحات در مجلس بود. پیش از کار، شرط این بود که نام و نشانِ آقای نماینده هیچ‌جای مجله نباشد، و هم این‌که هیچ مداخله‌ای در روند انتشار مطالب نداشته باشد. او هم این را پذیرفت. کار نشریه هم خوب پیش می‌رفت.

آن‌وقت‌ها پنج- شش سالی می‌شد که حرفه‌ام مشاوره و مددکاری اجتماعی بود و کار در حوزه‌های متنوعی را تجربه می‌کردم: زندان، دادگستری، بهزیستی، آموزش و پرورش و...

تعدد پرونده‌های مددکاری که یک‌طرفش بچه‌ها بودند یا آدم‌بزرگ‌های آسیب دیده‌ از روزگار درس ‌و مدرسه، سبب شد تمرکزم را روی مبحث آموزش در مدارس بگذارم. نتیجه‌اش هم شد یادداشتی بلند با محوریت «شرایط جذب و استخدام معلم در مدارس ایران».
در آن مقاله با ارجاع به منابع مورد تایید و پسند حاکمیت، با برشمردن ویژه‌گی‌های علمی، فیزیکی (جسمانی) و روحی- روانی یک معلم خوب، نوشتم که چگونه الگوهای اشتباه و مبتذل گزینش، سبب جذب مدرسین فاقد صلاحیت شده و مدارس را بدل به مجموعه‌هایی پُرخطر، آسیب‌زا و ناکارآمد کرده است.

گذشت و آن شماره از مجله به چاپخانه رفت. صبح روزی که پخش شد، از مراکزِ فروش تماس می‌گرفتند و می‌خواستند بدانند موضوعِ آن چند صفحه‌ی میانیِ بریده شده چیست؟! و چرا روی اسم مرا در صفحه‌ی فهرست مجله، ماژیکِ مشکی کشیده‌اند!
پرسیدم و فهمیدم، عزیزانِ جناب نماینده‌، شبانه به دفتر مجله رفته‌اند و با کاتِر، آن ۵-۶ صفحه مقاله را ذبح کرده‌اند! ادله‌شان هم این بود که «به فرهنگیان بَر می‌خورد!»

آن روز درست نفهمیدم منظور ایشان از فرهنگ و فرهنگیان چه بود! و نشد بعد هم بپرسم، چون ادامه ندادم. دیگران هم. و مجله تعطیل شد...



حالا این همه سال گذشته و همه‌چیز همان گونه رها شده مانده. ما را هر روز از فاجعه‌ای تازه خبر می‌دهند. و حضرات همچنان کاتِر در دست، حق به جانب و در اندیشه‌ی مصلحت! صورت مساله را از متن جامعه بیرون می‌کشند...


#روزانه
#آموزش_و_پرورش
@aminhaghrah

▼
لمس خوب، لمس بد
[ #کتاب آموزشی همراه با رنگ‌آمیزی و تمرین ]
نویسنده: کارن لیپتاک
تصویرگر: سوزی مندل
مترجم: مرضیه شمایلی

#کودکان
#آموزش #PDF
@aminhaghrah

▼
لمس خوب، لمس بد
[ #کتاب آموزشی همراه با رنگ‌آمیزی و تمرین ]

#کودکان
#آموزش
@aminhaghrah

▪️
رئیس نهضت سوادآموزی (علی باقرزاده) از وجود هشت میلیون و ۸۰۰ هزار بی سواد مطلق در ایران خبر داده است!

البته که آمار واقعی باید خیلی بیشتر از‌ این‌ها باشد. چیزی حدود ۱۲میلیون نفر! اما سوالی که پیش می‌آید این است که حضرات در این سالها دقیقن چه می‌کردند که حالا به قول خودشان بیش از ۱۰درصد مردم دارند توی کوری و تاریکی مطلق، عمر تلف می‌کنند؟

#روزانه
#آموزش
@aminhaghrah