Pazudharma

تمام #کنش_گران_اجتماعی در حوزه هایِ تخصصی و مختلف #محیط_زیست و #حیوانات در تکاپو هستند.

هر لحظه اتفاقات و #حوادث جدیدی به وقوع می پیوندند و اخبار قبلي به روز می شوند.

اخبار بسیار متنوع و مرتبط با این دو حوزه نیز هر لحظه مخابره می شوند.

ولی براستی، چرا هیچ اتفاق خاصی نمی افتد؟

چرا حالِ #خاک، #آب، #هوا، #جنگل، گونه های #گیاهی و #جانوری تا این حد وخیم است؟

چرا همه ی ارکان سازنده ی یک محیط زیست سالم و #پایدار و زیستمندانِ سرزمین ما در خطر جدی #انقراض قرار گرفته اند؟

#دورکیم، جامعه شناس فرانسوی قرن نوزدهم، علت #تقسیم_کار اجتماعی را رشد و #تراکم_جمعیت همراه با #تراکم_اخلاقی می داند. او معتقد است هنگامی که این تراکم ها افزایش یابد #بحران به وجود می آید و انسان خود را در یک #رقابت غیرقابل اجتناب می یابد، رقابتی که تهدیدی علیه همه کس و در عین حال علیه نظام اجتماعی به شمار می رود. در اینجا بحث مقاصد و نیازهای فردی، نتایج عملی و صورت های مختلف نظام اجتماعی مطرح می شوند.

رقابت هایی که در نتیجه ی کثرت کنشگران عرصه های یاد شده بر سر موضوعات مختلف بوجود آمده است، زمینه ساز بحرانی مي شود که خود، برای حل بحران های زیست محیطی شکل گرفته اند! ولی، متاسفانه، تحت تاثیر انگیزه های فردی یا به عبارتی، عملِ فردی انگیزه دار، نه تنها به چاره جویی برای هیچ یک از معضلاتِ روز کشور منجر نمی شوند که وضع را به مراتب وخیم تر می کنند.

نظام های اجتماعی که به جای اتکا به خود، تحت تاثیر نیازهای فردی و انگیزهای شخصیِ کنش گران شکل گیرند کارکردهای مثبت و مفیدی نخواهند داشت و در نهایت، یا به برآورده شدن همین نیازها ختم می شوند و/یا باعث بروز موضوعاتی جدید مي گردند که به جای ساده سازی به پیچیده تر شدن هر چه بیشتر آنها کمک می کنند.

مثال های متعددی در چهارچوب مفاهیم این تحلیل را می توان در معضلات زیست محیطی و حیوانات کشور یافت: از جمله تصمیمی که منجر به #رهاسازی «هیرکان» شد، عدم واکنش به ورود کشتی های پیشرفته #صیادی چینی به #خلیج_فارس، #آتش_سوزی های زنجیره ای در سراسر کشور، محتوای #اخبار_رسانه ای، قتل عام حیوانات، #طومار براي تصويب قانون حمايت از حيوانات، #پناهگاه سگ ها(شامل اقدامات بازدید از آنها)، #همایش های زیست محیطی و #لوح هایی که در آنها توزیع می شوند، #ساختار_سازمانی و #تشکیلات_دولتی و دهها موضوع دیگر.

کلام آخر اینکه، حلِ اختلافاتِ همیشگی ناممکن است. بنابراین، اگر ما به دور از انگیزه های شخصی و نیازهای فردی به درجه ای از یکپارچگی و هماهنگی در همه عناصر یک نظام اجتماعی واحد نرسیم، نمی توانیم به ایجاد تغییر امیدوار باشیم. زیرا یک نظام اجتماعی به انواع کارکرهای اجتماعی که در سازگاری کامل با یکدیگر فعالیت می کنند نیاز دارد.
https://t.center/pazudharma