Pazudharma

آن چه ما «ارزیابی عادلانه» از نحوه ی عملکرد #حامیان می دانیم، نه به بهانه یِ کلیشه ای و خودساخته ی «بد، بدتر و بدترین» برمی گردد و نه واکنش نسبت به وضعیت موجود. بلکه به #هنجارهای عمومی #حقوق_حیوانات مربوط می شود که از آنها در برابر هرگونه #محرومیت از #حق_زندگی و #آزادی حمایت می کند.

#حامیان_حیوانات ایران از مفهوم حمایت تنها #نمایش برای سگ و گربه و #شعار برای سایر حیوانات را به اجرا درآوردند. از #فرهنگ_سازی سخن می گویند ولی هنوز نه تعریف #فرهنگ را می دانند و نه شیوه های ساختن آن را(اگر بتوان نام ساختن بر آن نهاد.)

تبلیغ «غذا دادنِ دستی به یک سنجاب» مورد تشویق و تحسین همین جماعتِ حامی قرار می گیرد و اعتراضِ فعالان حقوق حیوانات به «دشمنی» تعبیر می گردد. ترس از سگ را در جامعه القا مي كند و انتظار رفتاري مخالف دارد! #حيوانات_خانگي را ترويج مي دهد و به دنبال حمايت از سگ و گربه است! ما حتی از شناخت حیوانات و نیازهای اساسی آنها هم درمانده ایم! ما حتی در برابر آموختنِ بایدها و نبایدهایِ کاری که ادعای انجام آن را داریم، #مقاومتی_آگاهانه می کنیم، گویی حمایت و حیوانات را خود خلق کرده ایم!!!

کدام #پناهگاه باعث #امنیت سگ ها شده است؟! کدام #عقیم_سازی و اخته كردن باعث #رفاه سگ و گربه شده است؟! کدام جابجایی و رهاسازی به رفع مشکلات آنها و محیط کمک کرده است؟! مشاهدات بیانگر آن است که به لطف حامیان تمام حاشیه های شهر و #بوستان های تهران با «معضلی» به نام سگ و گربه مواجه شده؟ آیا این فرهنگ سازی است؟! حمایت چی؟!

حمایت در ایران، سگ و گربه را به یک «معضل اجتماعی» تبدیل کرده است! حمایت در ایران باعث برجسته شدن حضور و خشونت علیه آنها، سخت شدن فرآیند امداد و نجات، مقاومت مردم و مسوولین، چالشي به نامِ واگذاری، #تبعیض بین حیوانات و فعالان هر دو عرصه و سخت تر شدن فعالیت #مدافعان_حقوق_حیوانات شده است. هیچ کدام از حوزه های فعالیت حامیان سگ و گربه در ایران، بطور کامل و اصولی انجام نمی شود.

نقش #دام_پزشکان، بیمارستان های دام پزشکی، ارتباط حامیان و چه بسا #تبانی آنها، تشخیص های اشتباه و درمان های بیهوده، روش های تشخیصی ناکارآمد، هزینه های نجومی، رسیدگی ها و برخوردهای غیراخلاقی، همه گیر شدن #یوتانایز و تخلفاتی از این نوع, حمایت و وضعیت زیست حیوانات را به مراتب بیشتر با شرم و افسوس و دریغ همراه کرده است.

نگرش حقوق حیوانات با اولویت قرار دادن حقوق آنها در تمام ابعاد، #راهکارهایی معطوف به فرآیند و سیستم ارایه می دهد نه افراد و اسامی. این نگرش، به دنبال #کسب_سود و #درآمد نیست، بلکه فعالیت خود را #داوطلبانه می انگارد و بر همین اساس، راهکارهایی ارایه می دهد كه قبل از کسب درآمد، اصلاح فکر و رفتار را نشانه می گیرد. نه اهل #تندروي است و نه اهل #ايده_آل_گرايي. نگرش حقوق حیوانات، با هیچ چیزی غیر از اين #مصالحه و #مسامحه نمی کند.

براستی، آیا حمایت در ایران قابل دفاع است؟

https://t.center/pazudharma

#آسیب_شناسی فضای #حمایت و چه بسا #حفاظت از حیوانات در کشور بقدری فاجعه ­آور و اسفناک است که عمق آن بر کمتر کسی پوشیده مانده. قسمتی از این فاجعه توسط #نظام_دامپزشکی کشور بوجود می آید که در بخش­ های مختلف مانند #دام، #شیلات، #حیات_وحش و سایر گونه های حیوانی آسیب­ های بسیار جدی به ساختار موجود وارد می کند. در بخش حیوانات شهری #یوتانایزهای غیرانسانی و غیرقابل توجیه، قطع عضوهای بي ­دلیل، رفتارهای گاه وحشیانه با حیوان، اعلام ارقام نجومی، #عقیم_سازي غیراصولی، تشخیص و تجویزهای نابخردانه و غیره از موارد شایع و تاثیرگذار بر زندگی حیوان و پیکره حمایت است. بنابراین، اگر حاميان هنوز نمی­ دانند معنای حمایت چیست و چگونه باید حمایت کنند، درصد قابل ملاحظه ­ای از #دامپزشکان نیز نمي ­دانند حیوان چیست و چگونه باید درمان کنند! این استدلال که «اگر کسی پول ندارد، نباید حمایت کند» هرگز نمی ­تواند استدلالی منطقی و اصولی باشد زیرا بحث حمایت به هیچ وجه بر پول و جنبه مادی استوار نیست. حمایت از حیوانات در دنیا بر پایه دو رویکرد عمده مطرح می ­شود: حمایت از «رفاه» حیوانات و «حقوق» آنها. تعداد حامیانی که با این دو رویکرد آشنا هستند شاید به هزار نفر نرسد و از بین اینها تعداد آنهایی که تکلیفشان با شیوه حمایتشان روشن است به کمتر از پانصد نفر مي رسد! مدافعان «حقوق حیوانات» در ایران شاید به جمع انگشتان دو دست نرسند و راهی بس سخت و طاقت ­فرسا داشته­ اند و خواهند داشت. شیوه نادرست، بی بندوبار و چه بسا فاسد حمایت کنونی در کشور باعث ایجاد فضایی مملو از بی اعتمادی در تمام ارتباطات شده است: رابطه بین حامی و دامپزشک، مردم و حامیان، مسوولین و حامیان، فعالان حقوق حیوانات و حامیان، بازیگران ناگاه/کم­ سواد و مدافعان حقوق حیوانات، دامپزشکان و بیمارستان ­ها با یکدیگر. فقدان معیاری مشخص برای ارزیابی و رتبه بندی عملکرد بیمارستان های دامپزشکی از یک سو و «خودشیفتگی» موسسین این مراکز از سوی دیگر، عدم پیگیری های ضروری در برخورد با تصمیمات/خطاهای محرز دامپزشکان توسط حامیان از یک سو و نهادینه نشدن منشور اخلاقی مشخص در مواجهه با بیماران مختلف از سوی دیگر، نبود #تعرفه های مشخص از یک سو و #تبانی حامیان و دامپزشکان بر سر زندگی حیوان از سوی دیگر، همه و همه، بخشی از نابسامانی وضعیت موجود را باعث شده است که تنها قربانیان بی گناه آن همان حیواناتی هستند که ادعای حمایت از آنها را داریم.
حواسمان به بیماران بستری در بیمارستان های دامپزشکی باشد! ما بعنوان انسان، شهروند، مراجعه کننده، حامی و ناجی حق این را داریم که در قبال هر مبلغی که پرداخت می کنیم خواهان رسیدگی متناسب به بیمار باشیم. حيواناتي كه عقيم نمي شوند احتمال ابتلا به سرطان در آنها بسيار كمتر از آنهايي است كه ناقص و اشتباه عقيم مي شوند! نحوه رفتار با حیوانات در هنگام بستری بودن بسیار مهم است و حق زندگی آنها حتی مهم تر...
https://telegram.me/Pazudharma