Pazudharma

#آسیب_شناسی فضای #حمایت و چه بسا #حفاظت از حیوانات در کشور بقدری فاجعه ­آور و اسفناک است که عمق آن بر کمتر کسی پوشیده مانده. قسمتی از این فاجعه توسط #نظام_دامپزشکی کشور بوجود می آید که در بخش­ های مختلف مانند #دام، #شیلات، #حیات_وحش و سایر گونه های حیوانی آسیب­ های بسیار جدی به ساختار موجود وارد می کند. در بخش حیوانات شهری #یوتانایزهای غیرانسانی و غیرقابل توجیه، قطع عضوهای بي ­دلیل، رفتارهای گاه وحشیانه با حیوان، اعلام ارقام نجومی، #عقیم_سازي غیراصولی، تشخیص و تجویزهای نابخردانه و غیره از موارد شایع و تاثیرگذار بر زندگی حیوان و پیکره حمایت است. بنابراین، اگر حاميان هنوز نمی­ دانند معنای حمایت چیست و چگونه باید حمایت کنند، درصد قابل ملاحظه ­ای از #دامپزشکان نیز نمي ­دانند حیوان چیست و چگونه باید درمان کنند! این استدلال که «اگر کسی پول ندارد، نباید حمایت کند» هرگز نمی ­تواند استدلالی منطقی و اصولی باشد زیرا بحث حمایت به هیچ وجه بر پول و جنبه مادی استوار نیست. حمایت از حیوانات در دنیا بر پایه دو رویکرد عمده مطرح می ­شود: حمایت از «رفاه» حیوانات و «حقوق» آنها. تعداد حامیانی که با این دو رویکرد آشنا هستند شاید به هزار نفر نرسد و از بین اینها تعداد آنهایی که تکلیفشان با شیوه حمایتشان روشن است به کمتر از پانصد نفر مي رسد! مدافعان «حقوق حیوانات» در ایران شاید به جمع انگشتان دو دست نرسند و راهی بس سخت و طاقت ­فرسا داشته­ اند و خواهند داشت. شیوه نادرست، بی بندوبار و چه بسا فاسد حمایت کنونی در کشور باعث ایجاد فضایی مملو از بی اعتمادی در تمام ارتباطات شده است: رابطه بین حامی و دامپزشک، مردم و حامیان، مسوولین و حامیان، فعالان حقوق حیوانات و حامیان، بازیگران ناگاه/کم­ سواد و مدافعان حقوق حیوانات، دامپزشکان و بیمارستان ­ها با یکدیگر. فقدان معیاری مشخص برای ارزیابی و رتبه بندی عملکرد بیمارستان های دامپزشکی از یک سو و «خودشیفتگی» موسسین این مراکز از سوی دیگر، عدم پیگیری های ضروری در برخورد با تصمیمات/خطاهای محرز دامپزشکان توسط حامیان از یک سو و نهادینه نشدن منشور اخلاقی مشخص در مواجهه با بیماران مختلف از سوی دیگر، نبود #تعرفه های مشخص از یک سو و #تبانی حامیان و دامپزشکان بر سر زندگی حیوان از سوی دیگر، همه و همه، بخشی از نابسامانی وضعیت موجود را باعث شده است که تنها قربانیان بی گناه آن همان حیواناتی هستند که ادعای حمایت از آنها را داریم.
حواسمان به بیماران بستری در بیمارستان های دامپزشکی باشد! ما بعنوان انسان، شهروند، مراجعه کننده، حامی و ناجی حق این را داریم که در قبال هر مبلغی که پرداخت می کنیم خواهان رسیدگی متناسب به بیمار باشیم. حيواناتي كه عقيم نمي شوند احتمال ابتلا به سرطان در آنها بسيار كمتر از آنهايي است كه ناقص و اشتباه عقيم مي شوند! نحوه رفتار با حیوانات در هنگام بستری بودن بسیار مهم است و حق زندگی آنها حتی مهم تر...
https://telegram.me/Pazudharma