تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ

🔥 آیین جشن سوری، بخش 3: #آجیل_مشکل_گشا و #شاهنامه_خوانی 🔥

🌟 پس از پایان مراسم افروختن کپه‌های بسیار کوچک آتش و گرد آتش نشستن، اهل خانه و خویشاوندان گرد هم می‌آمدند و آجیل و مغزهای گوناگون و خوراکی‌های گوناگون سالم در میان مهمانان پخش می شود و هم‌زمان به گپ و گفت و شاهنامه خوانی پرداخته می شود. یا در مواردی افراد بزرگ‌سال داستان گذر #سیاوش از آتش و پاکی وی را برای حضار بیان می‌کند و بیت‌هایی از این داستان شاهنامه را برای دیگران می‌خواند.

🍇 در این شب «آجیل هفت مغز» با نام آجیل چهارشنبه‌سوری را از یک دکان رو به قبله می‌خریدند و هنگام پاک کردن آجیل، قصه معروف خارکن را نقل و به نیت برآورده شدن حاجاتشان میان مردم پخش می‌کردند، اما امروزه آجیل چهارشنبه‌سوری جنبه نذری بودنش را از دست داده و از تنقلات شب چهارشنبه‌سوری به شمار می‌رود‌. این آجیل از نوع شیرین و دارای گردو، کشمش، توت خشک و مقداری پسته، فندق، بادام و انواعی از برگه ها، مویز، باسلق و انواعی شکلات و تافی است که البته این آجیل در شهرهای مختلف ایران اجزای دیگری نیز دارد .

✅ البته بد نیست مقداری سیب زمینی زیر خاکستر آتش گذاشته شود و پس از پختن نوش جان شود! یا کباب کردن قارچ روی آتش می‌تواند یک ایده‌ی نو و سرگرم کننده‌ای باشد.
——
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ:👇
https://t.center/iranhistor

📣📣 مهم: لطفا حتما با دوستان خود اشتراک‌گذاری کنید

🔥 آیین‌های زیبای جشن #چهارشنبه_سوری را جایگزین#ترقه و... کنیم🔥

✅ 1- برپایی رسم زیبای #قاشق_زنی توسط کودکان
✅ 2- برپایی 3 یا 7 #آتش بسیار کوچک و پریدن از روی آتش به یاد پاکی و گذر سیاوش از آتش ( حتما کپسول آتش‌نشانی و آب آماده باشد)
✅ 3- برپایی #جشن و پایکوبی در محیط خانوادگی
✅ 4- #شاهنامه خوانی و تعریف داستان های شاهنامه برای کودکان
✅ 5- خوردن انواع آجیل، #خوراکی و آش ویژه این شب
✅ 6- خودداری از استفاده از ترقه و ابزار آتش بازی غیراستاندارد

——
لطفا در صورت امکان حتما این پست را با دوستان خود در گروه‌های گوناگون همرسانی کنید
——
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ:👇
https://t.center/iranhistor

#جمشید پادشاه استوره ای ایرانیان در #شاهنامه

چو خورشید تابان میان هوا
نشسته بر او شاه فرمانروا

جهان انجمن شد بر تخت او
شگفتی فرو مانده از بخت او

به جمشید بر گوهر افشاندند
مران روز را «روز نو» خواندند

در شاهنامه جمشید فرزند تهمورث و شاهی فرهمند است که سرانجام در پی خود بینی، فره ایزدی را از دست می‌دهد و به دست ضحاک کشته می‌شود.

پادشاهی جمشید در شاهنامه هفت صد سال است. کارهایی که انجام آن در شاهنامه به او نسبت داده شده‌است:

ساختن ابزار جنگ: بر پایهٔ گزارش شاهنامه، نخستین کاری که جمشید پیش گرفت ساختن ابزار جنگ بود تا خود را بدان‌ها نیرو بخشدو راه را بر بدی ببندد. آهن را نرم کرد و از آن خود و زره و جوشن و خفتان و برگستوان ساخت.
پوشش مردمان: سپس به پوشش مردمان گرایید و از کتان و ابریشم و پشم جامه ساخت و رشتن و بافتن و دوختن و شستن را به مردمان آموخت.
بخش کردن مردمان به چهار گروه: پس از آن پیشه‌های مردمان را سامان داد و پیشه وران را گرد هم آورد. آنان را به چهار گروه بزرگ بخش نمود: مردمان دین که کارشان پرستش بود و ایشان را در کوه‌ها جای داد. دو دیگر جنگاوران، سه دیگر برزگران و دیگر کارگران و دست ورزان.
ساختمان‌سازی و خشت‌زنی: دیوان که در فرمانش بودند را گفت تا خاک و آب را به هم آمیختند و گل ساختند و آنرا در قالب ریختند و خشت زدند. پس سنگ و گچ را به کار برد و خانه و گرمابه و کاخ و ایوان بر پا کرد.
برآوردن گوهر: چون این کارها کرده شد و نیازهای نخستین مردمان برآمد، جمشید در فکر آراستن زندگی مردمان درآمد. سینهٔ سنگ را شکافت و از آن گوهرهای گوناگونی چون یاقوت و بیجاده و فلزات گران بها چون زر و سیم بیرون آورد تا زیور زندگی و مایه خوشدلی مردمان باشد.
برآوردن بوهای خوش: آن گاه در پی بوهای خوش برآمد بر گلاب و عود و عنبر و مشک و کافور دست یافت.
ساختن کشتی و دریا نوردی: پس در اندیشهٔ گشت و سفر افتاد و دست به ساختن کشتی برد و بر آبها دست یافت و سرزمین‌های ناشناخته را یافت.

——
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ👇

https://t.center/iranhistor

🔥داستان جالب کشف #آتش و برپایی #جشن_سده به این مناسبت

از #شاهنامه_فردوسی: داستان پدیدآمدن آتش و بنیاد نهادن جشن سده در شاهنامه بدین گونه آمده‌است که هوشنگ با چند تن از نزدیکان از کوه می‌گذشتند که مار سیاهی نمودار شد. هوشنگ سنگ بزرگی برداشت و به سوی آن رها کرد. سنگ به کوه برخورد کرد و آتش از برخورد سنگ‌ها برخاست.به گفته فردوسی:

برآمد به سنگ گران‌سنگ خرد
هم آن و هم این سنگ گردید خرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ
دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ

جهاندار پیش جهان آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین

که اورا فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آن گاه قبله نهاد

یکی جشن کرد آنشب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
—-
به کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ بپیوندید
👇
https://t.center/iranhistor

1 بهمن ماه بنا به روایتی زادروز #فردوسی سراینده‌ی #شاهنامه و ناجی تاریخ و فرهنگ و زبان ایران بزرگ در سال ۳۲۹ ه‍.ق است.
@iranhistor

🍉🍎 از آیین های بسیار مهم در #جشن #شب_چله یا #یلدا #شاهنامه_خوانی و تعریف داستان‌های شاهنامه توسط بزرگ‌تر مجلس برای کودکان و حاظرین هست.
در ادامه مطالب کانال تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ، چیکیده‌ی چند داستان از شاهنامه که مناسب تعریف کردن در این جشن باستانی ملی هست را برای شما خواهیم آورد.

پس با ما همراه باشید و برای گسترش این آیین آن را برای دوستان خود نیز ارسال کنید
👇
@iranhistor

✅نکته: #شاهنامه_خوانی در جشن #شب_چله / #یلدا فراموش نکنید. بزرگ ترها از الان به فکر گزینش یک داستان و تعریف کردن چکیده‌ی اون داستان برای کودکان باشید + خواندن چند بیت از همان داستان
👇
@iranhistor

نگارگری نبرد #رستم در #هفت_خان #شاهنامه
1- نبرد رخش با شیر
2- گذر از بیابان خشک
3- کشتن اژدها
4- زن جادوگر
5-6-7 جنگ با مرزبان، ارژنگ دیو و دیو سپید

@iranhistor

تصویر: در ستایش #خرد و #دانش از #شاهنامه #فردوسی
🔗 https://t.me/joinchat/AAAAADwQPG84PXA6Mpe03g

👈 از جمله کارهای هنری #حافظ_ناظری در همکاری با پدرش #شهرام_ناظری آلبوم #درفش_کاویانی اجرای #شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم #فردوسی است. «درفش کاویانی، کاوه آهنگر» مانند بسیاری از کارهای ناظری با وجود سازهای مختلفی که در آن نواخته شده است، تنبور محور می‌باشد.

این آلبوم از بهترین کارهای این هنرمندان است به‌ویژه که مزین به سروده‌های فردوسی و اشعار شاه‌نامه کتاب ملی ایرانیان شده است. بد نیست در صورت امکان، این آلبوم را به صورت مجاز و اورجینال جهت پشتیبانی از هنرمندانی که فرهنگ این کشور را ارج می‌نهند، تهیه نمایید.
—-——
به کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بپیوندید:
🔗 https://t.me/joinchat/AAAAADwQPG84PXA6Mpe03g

امروز 25اردیبهشت سالروز بزرگ‌داشت #فردوسی بزرگ‌ترین و با اهمیت‌ترین شاعر پارسی‌زبان است که توانست با شاهکار ادبی خود #شاهنامه زبان پارسی و تاریخ ایران را برای همیشه زنده نگاه دارد.
@iranhistor

نگاره #هوشنگ در #شاهنامه #تهماسبی. هوشنگ (به اوستایی: haošyangha)، (به پهلوی: hōšang)؛ به معنای کسی که منازل خوب فراهم سازد، یا بخشندهٔ خانه‌های خوب، است
@iranhistor

استوره شناسی ایرانیان (3) -هوشنگ/کشتن پسر اهریمن/کشف آتش
لینک منبع: http://ariapars.persianblog.ir/post/305
—-
#هوشنگ در #شاه‌نامه، پسر #سیامک و نوه‌ی #کیومرث است که پس از کشته شدن پدرش «سیامک» به دست اهریمن، به خون‌خواهی پدر، اهریمن را می‌کشد. یافتن آتش برای نخستین بار به دست هوشنگ است و برپایی جشن سده یعنی جشن آتش نیز از آن زمان در میان ایرانیان باب شد.
در زمان هوشنگ بود که مردم با آب‌یاری، دست‌ورزی و صنعت و جدا کردن آهن از سنگ و ساختن ابزار آشنا شدند و کشاورزی آموختند. پختن خوراک، نان، گله‌داری نیز مربوط به زمان استوره ای هوشنگ شاه است.

داستان جنگ با دیو سیاه پسر اهریمن:
«پس از کشته شدن سیامک به دست اهریمن، کیومرث پسر سیامک و نوه‌ی خویش، هوشنگ را به همراه انسان‌ها، پریان و همگی جانوران به جنگ پسر اهریمن فرستاد. دیو سیاه با شنیدن آمدن سپاه هوشنگ آسمان را پر از گرد و خاک کرد و سپس دیوان با سپاه هوشنگ درگیر شدند. در این گیر و دار، هوشنگ دیو سیاه را یافت و خود را به او رسانیده و او را بر زمین کوفته و سرش را از تن‌اش جدا کرد.

داستان چگونگی #کشف_آتش:
جشن سده از هوشنگ به یادگار مانده است. یک روز هوشنگ با هم‌راهان خود به کوه رفته بود که یکباره ماری دراز و سیاه با دو چشم سرخ دید و هوشنگ دست به سنگی برد و سنگ را به سوی مار پرتاب کرد. سنگ به مار برخورد نکرد ولی پس از برخوردن سنگ با سنگی دیگر، شراره‌ای از آن برخاست و آتش کشف شد. در همان شب هوشنگ از ایزد سپاس‌گزاری کرد و در کوه آتشی به پا کردند و جشنی برپا ساختند که جشن سده نام گرفت.

نام هوشنگ =در اوستایی: haošyangha، در پهلوی: hōšang به معنی کسی که خانه‌های خوب فراهم می کند، یا بخشنده‌ی خانه‌های خوب است. در اوستا آوازه‌ی او "پَرَداتَ" به معنی پیشین و بَر سَرِ و برپیش جای گرفته، است. این لقب در پهلوی و فارسی به "پیشداد " دگرگون شده است.
—-
منبع: http://ariapars.persianblog.ir/post/305/
—-
به کانال تلگرامی ما بپیوندید👇👇
@iranhistor

استوره شناسی ایرانیان ( بخش 1 ) - کیومرث نخستین نمونه انسان
لینک منبع: https://goo.gl/3ePTes

#کیومرث - #گیومرث در فارسی امروزی، #گیومرت - #گیومرد در زبان #پهلوی وگیومَرتَن در #اوستایی ، نام نخستین نمونه‌ی انسانی اساتیری و نخستین شاه در #شاهنامه #فردوسی است. معنی این نام که دو بخش است: گیو (زندگانی) + مَرتَن (مُردن یا میرنده) است.

گیومرث در شاهنامه فردوسی: نخستین پادشاه است که سی سال شهریاری جهان را داشت و مانند انسان‌های نخستین در کوه می‌زیست. فردوسی دراین‌باره چنین می‌سُراید:

که چون نو شد او بر جهان کدخدای
نخستین به کوه‌اندرون ساخت جای

همچنین باید بدانیم کیومرث مانند انسان‌های نخستین، به عنوان پوشاک پَلَنگینه (پوست جانوران) را بر تَن می‌کرد. در این زمینه در شاهنامه چنین آمده است:

سر بخت و تختش برآمد به کوه
پلنگینه پوشید خود با گروه

از مورد دیگر می‌توان به ایجاد کشاورزی در زمان او اشاره کرد. در زمان او کشاورزی نیز فراگرفته و انجام می‌شود:

ازو اندر آمد همی پرورش
که پوشیدنی نو بُد و نو خورش

کیومرث فرزندی دارد به نام «سیامک» که به‌دست اهریمن کشته می‌شود. عکس نسخه خطی شاهنامه: کیومرث، مردم را فرمان می دهد تا با دیوان نبرد کنند در این نشانی مشاهده کنید:
https://goo.gl/3ePTes
——
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران:
https://t.center/iranhistor

توصیف «شب» از زبان #فردوسی . ماجرای شبی که فردوسی خواب‌اش نمی‌برد!
منبع: https://goo.gl/dEl3lu
روشن‌گری کوتاه: این #شعر در پیش‌گفتار داستان « #بیژن و #منیژه » آمده است. گویا فردوسی در این شب تاریکِ شگفت‌انگیز و دل‌هره‌آور، به خواب نمی‌رفته است و دل‌تنگ بوده. از مهربان یار خود (همسر) می‌خواهد که ساز و می بیاورد و چنگ بنوازد و پس از دل‌شاد شدن از وی می‌خواهد داستانی از دفتری به #زبان #پهلوی ، بخواند تا فردوسی آن را به شعر درآورد. از این شعر آشکار است که فردوسی به متون و نوشته‌های به زبان پارسی میانه پهلوی دسترسی داشته و همسر او نیز یک دانشمند و زبان‌شناس بوده است که توانایی خواندن نوشته‌ها به زبان پهلوی را داشته و در نظم اثر #شاهنامه یاری‌رسان همسر خود بوده است.

اکنون توصیف بی‌مانند فردوسی از آن شب تیره را می‌توانید بخوانید:

شبی چون شبه روی شسته به‌قیر
نه بهرام پیدا، نه کیوان، نه تیر

دگرگونه آرایشی کرد ماه
بسیچ گذر کرد بر پیشگاه

شده تیره اندر سرای درنگ
میان کرده باریک و دل کرده تنگ

ز تاجش سه بهره شده لاژورد
سپرده هوا را به‌زنگار و گَرد

سپاه شب تیره بر دشت و راغ
یکی فرش گسترده از پر زاغ

نموده ز هر سو بچشم اهرمن
چو مار سیه باز کرده دهن

چو پولاد زنگار خورده سپهر
تو گفتی بقیر اندر اندود چهر

هرآنگه که برزد یکی باد سرد
چو زنگی برانگیخت زانگشت گرد

چنان گشت باغ و لب جویبار
کجا موج خیزد ز دریای قار

فرو ماند گردون گردان بجای
شده سست خورشید را دست و پای

سپهر اند آن چادر قیرگون
تو گفتی شدستی بخواب اندرون

جهان از دل خویشتن پر هراس
جرس برکشیده نگهبان پاس

نه آوای مرغ و نه هرای دد
زمانه زبان بسته از نیک و بد

نبد هیچ پیدا نشیب از فراز
دلم تنگ شد زان شب دیریاز

بدان تنگی اندر بجستم ز جای
یکی مهربان بودم اندر سرای

خروشیدم و خواستم زو چراغ
برفت آن بت مهربانم ز باغ

مرا گفت شمعت چباید همی
شب تیره خوبت بباید همی

بدو گفتم ای بت نیم مرد خواب
یکی شمع پیش آر چون آفتاب

بنه پیشم و بزم را ساز کن
به‌چنگ آر چنگ و می آغاز کن

بیاورد شمع و بیامد بباغ
برافروخت رخشنده شمع و چراغ

می آورد و نار و ترنج و بهی
زدوده یکی جام شاهنشهی

مرا گفت برخیز و دل شاددار
روان را ز درد و غم آزاد دار

نگر تا که دل را نداری تباه
ز اندیشه و داد فریاد خواه

جهان چون گذاری همی بگذرد
خردمند مردم چرا غم خورد

گهی می گسارید و گه چنگ ساخت
تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت

دلم بر همه کام پیروز کرد
که بر من شب تیره نوروز کرد

بدان سرو بن گفتم ای ماه‌روی
یکی داستان امشبم بازگوی

که دل گیرد از مهر او فر و مهر
بدو اندرون خیره ماند سپهر

ورا مهربان یار بشنو چه‌گفت
ازان پس که با کام گشتیم جفت

بپیمای می تا یکی داستان
بگویمت از گفته‌ی باستان

پر از چاره و مهر و نیرنگ و جنگ
همان از در مرد فرهنگ و سنگ

بگفتم بیار ای بت خوب چهر
بخوان داستان و بیفزای مهر

ز نیک و بد چرخ ناسازگار
که آرد بمردم ز هرگونه کار

نگر تا نداری دل خویش تنگ
بتابی ازو چند جویی درنگ

نداند کسی راه و سامان اوی
نه پیدا بود درد و درمان اوی

پس آنگه بگفت ار ز من بشنوی
بشعر آری از دفتر پهلوی

همت گویم و هم پذیرم سپاس
کنون بشنو ای جفت نیکی‌شناس

کانال تلگرامی ما👇
https://t.center/iranhistor

دهم بهمن برابر با #جشن #سده به روایت #شاهنامه - پیدایش آتش به‌دست #هوشنگ
http://ariapars.persianblog.ir/post/263
جشن سده که در تاریخ دهم بهمن ماه برگزار می‌گردد و جشنی ملی است با پیشینه‌‎ای چندین هزار ساله . در شاهنامه‌ی فردوسی چگونگی به وجود آمدن این جشن از دیدگاه استوره ای آمده است:

«روزی هوشنگ پادشاه پیش‌دادی به همراه گروهی به کوه اندر شده بود که ناگهان ماری سیاه با دیدگانی چون آتش و بسیار بزرگ پدیدار گشت، هوشنگ دست بر سنگ برد و با زور کیانی سنگ را به سوی مار انداخت، مار از سنگ گریخت و سنگ به جای مار بر سنگی گران فرود آمد، از برخورد سنگ خُرد و سنگ کلان، شراره‌ای جست و آتش به وجود آمد و این آتش از آن پس پیشرفت‌های فراوان انسان را در پی داشت. هوشنگ از آن پس به مناسبت این کشف بزرگ انسانی آتشی بزرگ برافروخت و "جشن سده" را برپا داشت. جشن سده به گفته‌ی فردوسی از روزگار هوشنگ برای ما به یادگار مانده است»

بهتر است از زبان خود فردوسی بخوانیم:

یکی روز شاه جهان سوی کوه
گذر کرد با چند کس هم گروه

پدید آمد از دور چیزی دراز
سیه رنگ و تیره تن و نیز تاز

دو چشم از بر سر، چو دو چشمه خون
ز دود دهانش جهان تیره گون

نگه کرد هوشنگ با هوش و سنگ
گرفتش یکی سنگ و شد تیز چنگ

به زور کیانی رهانید دست
جهان‌سوز مار از جهان‌جوی جست

بر آمد به سنگ گران سنگ خرد
همان و همین سنگ بشکست گرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ
دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ

نشد مار کشته ولیکن ز راز
ازین طبع سنگ آتش آمد فراز

جهاندار پیش جهان آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین

که او را فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آنگاه قبله نهاد

بگفتا فروغیست این ایزدی
پرستید (نگاه‌بانی و نه پرستش!)باید اگر بخردی

شب آمد برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه

یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد

ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریا
—-
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران:
https://t.center/iranhistor

آلبوم « #درفش_کاویانی ، کاوه آهنگر » از استاد #شهرام_ناظری ، شاه‌نامه‌خوانی و اجرای بخشی از #شاهنامه اثر فردوسی از سوی شهرام ناظری است. با آهنگ‌سازی «فرید الهامی» و با همکاری نوازندگان گروه موسیقی «فردوسی» پس از نزدیک به یک دهه تلاش؛ توسط نشر «نغمه سرای روژین» توسط پخش «هنر شهر» منتشر ‌شده است.

بخش‌هایی از آلبوم «درفش کاویانی» با آواز «شهرام ناظری»، به آهنگسازی «فرید الهامی» و با همکاری نوازندگان گروه موسیقی «فردوسی» برای نخستین بار در سال ۱۳۸۸ در جشنواره بین‌المللی موسیقی «اورینتالیست» در کشور فرانسه و همچنین در همان سال در جشنواره بین‌المللی موسیقی «کارتاژ» در تالار بزرگ «تئاتر آنتیک» در شهر چند هزار ساله کارتاژ در کشور تونس اجرا شد و اجرای این قطعات از شاهنامه فردوسی بزرگ، جزو برگزیدگان این جشنواره‌های معتبر موسیقی نیز بود.

برای احترام به این کار هنری و پشتیبانی از کسانی که فرهنگ ایران و به‌ویژه شاهنامه را ارج می‌نهند، حتما آلبوم را #اورجینال و از مراکز معتبر تهیه کنید.
—-
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران 👇
@iranhistor

شاد زیستن در فرهنگ ایرانی و شعر #فردوسی

#خیام ، #حافظ و دیگر بزرگان ، شاعران و ادیبان ایرانی به‌گونه‌ای همگی راه فردوسی را در پیش گرفته اند. راه فردوسی نیز راه ایرانی و اندیشه،کردار و گفتار ایرانی است. راه #خوش‌باشی و #شاد_زیستن و #آباد_سازی زمین و خردمندی و دوری جستن از غم و اندوه.

همگی با سروده ها و شعر خیام و حافظ که بیشتر به این شیوه از چامه سرایی و شعرگویی آوازه‌مند هستند آشنا هستیم. لیکن در این نمونه می توان دید که فردوسی پیش‌گام این اندیشه بوده و خیام و حافظ توانسته اند این روند و شیوه را دنبال کنند و به زیبایی هرچه تمام‌تر باور شادباشی و کوشش و آبادان ساختن کشور و سرزمین را در سال های بعد در میان ایرانیان گسترش دهند.

فردوسی در #شاهنامه و در بخش پایانی رزم کاووس با شاه هاماوران چنین می سراید:

چنین است رسم سرای سپنج
یکی زو تن‌آسان و دیگر به رنج

بَر این و بَر آن روز هم بگذرد
خردمند مردم، چرا غم خورد؟
—-
برگرفته شده از: http://ariapars.persianblog.ir/post/394
—-
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ:
@iranhistor

دو بیت از #شاه‌نامه #فردوسی- #سهراب:

هرآن‌گَه که خشم آورد، بخت ِ شوم
کُند سنگ خارا به کردار موم

شکاریم یک‌سَر همه پیش ِ مرگ
سری زیر تاج و سری زیر تَرگ
—-
سنگ خارا = سنگ سخت
ترگ = کلاه‌خود
—-
تلگرام: @gozareh
فیس‌بوک: https://www.facebook.com/beithayenab

جشن چهارشنبه سوری، ریشه‌ها و آیین برگزاری اصیل

ریشه‌های استوره‌ای و مفهومی #جشن_سوری چیست؟ آیا #جشن #چهارشنبه_سوری جشنی غیرایرانی است؟ #کمپین حذف #ترقه و ایجاد سر و صدا از جشن #سوری و زنده ساختن مراسم #قاشق_زنی، #شاهنامه_خوانی، خوراک های رنگین #چهارشنبه#سوری و جشن و پایکوبی به دور از خطر آفرینی معمول این سال ها...

این مطالب را در نشانی زیر بخوانید و این پیام را با دوستان خود همرسانی (اشتراک گذاری) کنید

http://goo.gl/Vo1LPc