ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه @IranArianaShahnameh

روزتون خوش از تخت جمشید 💙🔥
درود جکی چان درود بروسلی

گردشگر با شوق چینی🌷🙏
@IranArianaShahnameh

https://www.instagram.com/p/BjD_cjpH8-7hZMQV7J-Y1u2A6RoRiUnPvqaig40/

✋🌷ارزش جانداران خانگی در زندگی و باور ایرانیان باستان
@darik2500
آموزش جانداران خانگی و بهره مندی از آنها از دیرباز در ایران زمین گسترش داشت.
✋به گفته #هردوت در سرزمین #ماد نیز #اسب های پرخون،زیبا و ناز و خوش اندام و پر جست و خیز پرورش میافتند و قرنها ایران،یگانه کانون رشد و نمو اسبها و سوارکاران بوده است.
✋افزوده بر این،در نوشته های #زرتشتی نگهداری جانداران خانگی و مبارزه با حیوانهای زیان بخش پافشاری شده است. در بهمن یشت،‌بخش 22 ، بند61 ، به ارزش اقتصادی #گاو،پرداخته شده است:
✋"نیروی ما از گاو،آرامش دل به گاو است؛
#شیار (شخم بند زمین ) که سرانجام آن، غذا و (خوراک ) از زمین بیرون می آید با گاو انجام می گیرد."
✋در #فروردین یشت، چنین آمده است:
«... روانهای چهارپایان خانگی (اهلی) را می ستاییم ... #پرندگان را می ستاییم،#جانوران را می ستاییم."

✋در جلد دوم نسک (کتاب) یشتها، ص 305
چنین آمده است:
"در کجا زمین بیش از همه جا #شاد است؟!
در آنجا که مرد پاکدینی خانه برپا کند و آن خانه از #آتش و #زن و #فرزند و و #شتر و #گله برخوردار باشد...
و گاو و راستی و علوفه و #سگ و آنچه از برای زندگی خوش باید،در آنجا فراوان باشد.

✋فقره (بند ) چهار:
در کجا زمین #بیش از همه جا شاد است؟!
در آنجایی که بیش از همه جا #گندم و #گیاه و درخت های میوه بکارند؛
در آنجایی که زمین #خشک است،آب برسانند و در آنجایی که آبگیر است خشک کنند
زمین ناشاد است،اگر مدت زمانی شیار نشده بایر بماند.
Arash Andimeshki Maadiran
#امستد،پژوهشگر آمریکایی، با نگاه به کتاب وندیداد (داد ضد دیوان) می نویسد:
سگ حیوانی مورد پسند همگانی بود،و چون یک اندام(عضو) خانواده آدمی نگهداری می شد،و نگهبانی از خانه و گله را بر دوش داشت.
تاریخ اجتماعی ایران، کتاب پنجم، مرتضی راوندی
پ.ن:
در آیین ایران باستان،یکی از بدترین گناهان آزار رساندن به حیوانات بود
و به ویژه از بزرگترین گناهان که در درگاه خداوند بخشوده نمیشد، این است که یک #سگ آبستن را آزار بدهند.

https://www.instagram.com/p/BXTOo0jlfo7BhwHq7bLD19LqcOy_BSjpTaXgMo0/

* #شیون و #زاری و #سوگواری برای "#درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند. *
@IranArianaShahnameh
#شادروان #موبد #دکتر جهانگیر اُشیدری: این دو واژه-یِ اوستایی، "خَشیُو، اَمَیَوَ"،
به معنایِ شیون و مویه است، که در زبان #پهلوی "شیون و مویک" شده و با اندک تغییری در #پارسی کنونی، شیون و مویه گوییم.
در #اوستا، "شیون و مویه" نکوهیده و اهریمنی است. "شیون و مویه" در آیین #مزدیسنان { #بهدینان / #زرتشتیان } عملی اهریمنی است، چنانکه "#شادی و #سرور" از سرچشمه-یِ #سپنتا مینویی دانسته شده است.
در بابِ ششم از مینوی خرد، در پاسخ به این پرسش که بدترین سرزمینها کدام است؟ اشاره می شود:
« همین! آن سرزمینی که مردمان در آن شیون و مویه کنند.»

در مقابل، "شادی و شادمانی" کرداری #اهورایی است و در اغلب #کتیبه های #هخامنشی نیز به این مضمون اشاره شده است. مثلا: «خدای بزرگ است #اهورامزدا، که آن #آسمان را آفرید، که این #زمین را آفرید، که مردم را آفرید، و شادی را برای #مردم آفرید»
در آیینِ #مزدیسنا ( #آیین و فرهنگِ زرتشتی) ، شیون و زاری و سوگواری برای "درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند، زیرا "#روان" جاودانی است و پس از #مرگ از تن جدا شده و به سوی "جهان مینوی" گراید، به ویژه روان مردمِ #پاک و #پرهیزگار که هماره #شاد و خُرُم است.
باید به یاد داشت، مردمی که مانند "#ایرانیان" { ایرانیان بهدین از باستان تاکنون : ویراستار } به زندگانیِ خوش باور داشتند ، نبایستی خود را در پیشامدهای ناخوش زندگانی ببازند و در "گریه و زاری" خود را بیزار از جهان و روگردان از هستی نشان دهند.
"ماتم"، کرده-یِ #اهریمنی است، و در پیش #اهریمن سپر انداختن نشاید.
"شادی"، بخشایش #ایزدی است، از آن روی برتافتن نشاید.
در #یسنا ی هفتاد و یک، بند هفده، آمده است: « کار و مَنِش خوب را می ستاییم. مَنِش خوب و کار را می ستاییم تا بتوانیم در برابر تاریکی پایداری کردن ، و تا بتوانیم از شیون و مویه خودداری کردن...»

#بابک میهندوست
https://www.instagram.com/p/BWpDBAglt7w-m_gMDJoNqUk3NUZqyBTt-CrpKE0/

✋" #شاد_پيروز "
نام تاریخی و راستین اقلیم کردستان عراق (آریاک) در هنگام شاهنشاهی ساسانيان
✋محمدی ملایری:
فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی
@IranArianaShahnameh
از تاریخ ایران✋