ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه @IranArianaShahnameh

سینه پوش زرین(پلاک طلای)گنجینه ی زیویه
#ماد_شناسی
#باستانشناسی
#ایرانشناسی
#پژوهشگاه_ایرانشناسی
مهمترین قطعه ی گنجینه ی زیویه و به حق زیباترینِ آن، سینه پوش طلای زیبا و منحصر به فردی است با(ابعاد:قطر ۳۹ سانتیمتر)است که هم به جهت اهمیت باستانشناسانه و هم اینکه سالم و کامل بدست آمده است، از جمله با ارزش ترین قطعات این گنجینه می باشد. این اثر منحصر به فرد پس از کشف، توسط روستاییان به ۱۵ بخش تقسیم شد که پس از مدتی توسط کارشناسان و مسئولان وقت موزه ی ایران باستان جمع آوری شده و هنگامی که همه قطعات در کنار هم قرار گرفتند، گردن آویزی بدیع با نقوش اسرار آمیز اساطیری زیبا نمایان شد که در زمره با ارزشترین قطعات موزه ی ایران باستان و بلکه ایران است. کاربرد این اثر که بعنوان سینه پوش و آویز سینه نیز نامیده شده است، هنوز چندان مشخص نیست فقط آنقدر می دانیم که این شیء مطمئنا یک نوع سپر دفاعی نیست، چرا که اولا بسیار ظریف و شکننده است و با هر حرکتی به راحتی خم می شود و هم اینکه نقوش فراوان اساطیری بکار رفته بر روی آن استفاده ی آنرا بعنوان نوعی زره غیر ممکن می کند. چارلز ویکلسون نیز در مقاله ی(گنجینه ی زیویه)احتمال اینکه آنرا در یک مراسم تدفینی به لباس متوفی نصب کرده باشند را مطرح کرده است که البته رسم بستن عناصر زیورآلات زرین به لباس های تدفینی در نمونه های بدست آمده سکایی بیشتر از هر جا رایج است و در میان آشوریان و پارسیان کمتر دیده شده است که البته به نظر نگارنده کاملا غیر محتمل می باشد، چرا که اولا هیچ آثاری از تدفین و بقایای استخوانی از محفظه حاوی گنجینه ی بدست نیامده و ثانیا سکایی بودن این گنجینه کاملا مسجل نیست...(ص.۳۶_۳۵)

مأخذ: شیخی.مهتا. آثار گنجینه زیویه. تهران. پازینه.  سال ۱۳۹۲

سینه بند طلا از زیویه هنر ماننائی«مادی» حدود قرن هشتم پ.م.
#ماد_شناسی
#ایرانشناسی
#باستانشناسی
#پژوهشگاه_ایرانشناسی
مأخذ: ملک زاده.فرخ، مجله هنر و مردم
از انتشارات وزارت فرهنگ و هنر، دوره جدید - شماره هفتاد و ششم، بهمن ماه ۱۳۴۷

تاج در دوره‌ی مادها و هخامنشیان، پیتر کالمیر

#ماد_شناسی

دیهیم یا نیم‌تاج، نواری پیچیده شده به دورِ سر است که هم می‌تواند با تاجِ کنگره‌دار پوشیده شود و هم با تیارا. شاهانِ آشورِ نو(سده‌ی نهم تا هفتم پ.م.)، دیهیم را به همراهِ کلاهی بلند شبیه به کلاهِ قرمزِ منگوله‌دار بر سر می‌کردند و تاجِ ولیعهد تنها متشکل از دیهیم بوده؛ ممکن است هخامنشیان این سنت را از آن‌ها وام گرفته باشند. هنگامی که داریوشِ یکم آپولو را ستایش می‌کرد(Polyaenus, 7. 12)، تیارا و کندیسِ خود را به کناری می‌نهاد و فقط دیهیم بر سر می‌گذاشت؛ همچنین امتیازِ بر سر گذاشتنِ دیهیم به نزدیکانِ شاه اعطا شد و اعضای هفت خانواده‌ی اشرافی نیز اجازه داشتند که دیهیم بر سر کنند و جلوی آن را گِرِه بزنند. از بینِ همه‌ی ویژگی‌های تاجِ شاهانه‌ی ایرانی، اسکندر شاید تحت‌تأثیرِ بابلی‌ها، تنها دیهیم را اقتباس کرد(Arrian, Anabasis, 7. 22)و این تاج، به نمادِ اصلیِ همه‌ی حکومت‌های دوره‌ی هلنی، از جمله اشکانیان تبدیل شد. به نظر می‌رسد که تاجِ کنگره‌دار به همراهِ ردای باستانیِ ایرانی، به‌عنوانِ بخشی از ساز و برگ‌های کشیش‌های فنیقیه باقی مانده بود.
@darik2500
بن‌مایه: تاریخ ماد به گزارش دانشنامه‌ی ایرانیکا، ترجمه‌ی شهرام جلیلیان/محمد حیدرزاده، اهواز، دانشگاه شهید چمران اهواز، چاپ اول ۱۳۹۶، رویه‌ی ۱۵۵

فَروَرتیش، مِدوِدسکایا(Medvedskaya)
#ماد_شناسی
#ایرانشناسی
#پژوهشگاه_ایرانشناسی
فَروَرتیش یا فرااُرتِس(Phraortes)، دومین پادشاهِ ماد بود. همه‌ب آگاهی‌های ما درباره‌ی او، از هرودوت سرچشمه می‌گیرد. به‌گزارشِ هرودوت(Herodotus, 1. 102)، فرااُرتِس پسرِ دیوکِس بود و همه‌ی قبیله‌های مادی را در درونِ یک دولتِ متحد و یکپارچه گرداند. او همچنین پارس‌ها را فرمانبردارِ خویش کرد و به فتحِ دیگر سرزمین‌های آسیا پرداخت. فرااُرتِس پس از ۲۲ سال فرمانروایی(۶۷۵_۶۵۳ پ.م.)، در جنگ با آشوریان شکست خورد. با وجودِ این، پاره‌ای از پژوهندگان می‌پندارند که فرورتیش، پنجاه و سه سال، یعنی از حدودِ ۶۷۸ تا ۶۲۵ پیش از میلاد فرمانروایی می‌کرده است. معمولاً فرورتیش با نامِ کشتریتی(Kashtariti)، فرمانده‌‌ای در سرزمینِ ماد شناخته می‌شود، اگرچه پاره‌ای از پژوهندگان چنین هویّتی را نمی‌پذیرند.

بن‌مایه: تاریخ ماد به گزارش دانشنامه‌ی ایرانیکا، ترجمه‌ی شهرام جلیلیان/محمد حیدرزاده، اهواز، انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز، چاپ اول ۱۳۹۶، رویه‌ی ۱۶۳

دیاکو، رودیگر اشمیت(شماره ۲/پایانی)
#ماد_شناسی

در نتیجه خالی از لطف نخواهد بود اگر به دنبالِ تأییدیه‌های منابعِ میخی باشیم و در واقع، جورج اسمیت¹ پیش‌تر در سالِ ۱۸۶۹ متوجه شد که در متونِ آشوریِ نو در دوره‌ی سارگونِ دوم(۷۲۱_۷۰۵ پ.م)چندین بار از شخصی به‌نامِ دیاکو یاد شده است. در گاهشماریِ سالِ هشتمِ سلطنتِ این پادشاه²(یعنی سالِ ۷۱۵ پ.م)و در به اصطلاح کتیبه‌ی نمایشِ خرساباد، از دیاکو به‌عنوانِ فرماندارِ(شکنو)یکی از استان‌های ماننا نام برده شده که بر منطقه‌ی هم‌مرز با پادشاهی‌های آشور و ماننا تا حدودی مستقلانه حکومت می‌کرده است. موقعیتِ دقیقِ قلمروِ او مشخص نیست، ولی احتمالاً در دره‌ی زرین‌رود واقع بوده است. دیاکو، که پسرش اسیرِ اورارتویی‌ها شده بود، از پادشاهِ اورارتو، روسای یکم، در برابرِ حاکمِ ماننا، اوللوسونو، حمایت کرد اما سرانجام ناکام ماند زیرا که سارگون در این امر دخالت نمود و در نهایت دیاکو را اسیر کرد و به همراهِ خانواده‌اش به حمات(امروزه در سوریه)تبعید کرد. دیاکو احتمالاً سالِ پیش در شورشی بر ضدّ پادشاهِ ماننا، ایرانزو، دست داشته است زیرا از یکی از فرماندارانی که نام‌شان در گاهشماریِ آشوریِ همان سال فهرست شده، نام برده نشده و او احتمالاً همان دیاکو بوده است؛ هرچند صحتِ این امر را نمی‌توان بااطمینان تصدیق کرد.

آن به اصطلاح "مُلکِ دیاکو"(Bît-Da-a-a-uk-ku)(یعنی "مکان یا استانِ دیاکو")که پژوهشگران بازسازی‌های تاریخی‌شان را برپایه‌ی آن انجام می‌دادند، هیچ‌گاه وجود نداشته است. با این وجود، این تصور از اشتباه خواندنِ
[KUR bît]-Da-a-uk-ki
به جای
[KUR Ma]-da-a-a
"سرزمینِ مادها" در گاهشماریِ سالِ ۷۱۳ پیش از میلادِ سارگون نشأت گرفته است.² در نتیجه، ملکِ دیاکو نمی‌توانسته یکی از اهدافِ لشکرکشیِ همان سالِ آشوریان بوده باشد؛ لشکرکشی‌ای که به سمتِ شرق و به سوی الیپی و ماد انجام گرفت.

در نتیجه هرگونه رابطه‌ای میانِ فرماندارِ موردِ اشاره‌ی سارگون و دیاکوی هرودوت را یک شخص بشمارد، در دست نیست. استوارت براون به‌درستی اظهار می‌کند:《بسیار بعید به‌نظر می‌رسد که مادی(فردی که اهلِ ماد است)که کمتر از یک سال فرمانداریِ یکی از استان‌های ماننا را برعهده داشته است ارتباطی با بنیان‌گذاریِ حکومتِ ماد داشته باشد》.³ با این وجود، شواهدِ نام‌شناسی حکایت از آن دارد که منابعِ آشوریِ نو مرتبط و روایت‌های سنتی را می‌‌توان با هم جمع بست. نامِ قدیمیِ ایرانیِ دیاکو حتی در دورانِ بعدی نیز غیرِمعمول نبود. در دوره‌ی هخامنشیان، صورتِ پارسیِ باستانِ دیاکو، در چندین حکاکیِ ایلامیِ لوح‌های گلیِ تخت‌جمشید آمده است‌.⁴ این اشارات ظاهراً به اشخاصِ متفاوتی در ناحیه‌های حکومتیِ مجزایی برمی‌گشته است و از میانِ آنان می‌توان به کسی اشاره کرد که سرپرست پخش جیره‌ی غذاییِ اسبان بوده است.

یادداشت‌ها:
1. D. D. Luckenbill, Ancient Records of Assyria and Babylonia II, Chicago, 1927, P. 6 ff. 11. 75_100; A. G. Lie, The Inscriptions of Sargon II, King of Assyria I, The Annals, Paris, 1929, P. 18 ff. 11. 101_126.
2. D. D. Luckenbill, Ancient Records of Assyria and Babylonia II, Chicago, 1927, P. 28 1. 140; A. G. Lie, The Inscriptions of Sargon II, King of Assyria I, The Annals, Paris, 1929, P. 28_29 1. 166.
3. S. C. Brown, "The Mêdikos Logos of Herodotus and the Evolution of the Median State", in A. Kuhrt and H. Sancisi-Weerdenburg, eds., Achaemenid History III. Method and Theory, Leiden, 1988, P. 76.
4. R. Schmidt, "Deiokes", Anz. Der Österreichischen Akademie der Wissenschaften 110, 1973, P. 137_147; W. Hinz and H. Koch, Elamisches Wörterbuch, 2 vols., Berlin,  1987, P. 247, 258_259, 303.

بن‌مایه: تاریخ ماد به گزارش دانشنامه‌ی ایرانیکا، ترجمه‌ی شهرام جلیلیان/محمد حیدرزاده، اهواز، انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز، چاپ اول ۱۳۹۶، رویه‌ی ۱۶۰_۱۶۲

دیاکو، رودیگر اشمیت(شماره ۱)
#ماد_شناسی
دیاکو، بنیان‌گذار و نخستین شاهِ دودمان ماد بود
نامِ او در نوشته های گوناگونی آمده است.
هرودوت تاریخ‌نگارِ یونانی نامِ وی را دیوکیس(Δηιóκης، Dēiokēs) آورده است. در نوشته های آشوری از وی به نامِ Da-a-a-uk-ku یاد شده
و در هتمتی نیز
Da-a-(hi-)(ú-)uk-ka
و Da-a-ya-u(k)-ka آمده است.

نامِ دیاکو برگرفته از واژه‌ی ایرانیِ دَهیوکَ(Dahyu-ka-)است
و واژه‌ی دَهیو(dahyu-)به معنیِ "سرزمین" است.¹

برپایه‌ی نوشته‌های هرودوت
(Herodotus 1. 96_101)،
دیاکو فرزندِ فرورتیشِ یکم، پدرِ فرورتیش و پدربزرگِ هووخشتره بود(Ibid., 1. 73. 3, 103. 1, etc)
که برنامه و نقشه‌ی ایجادِ یک حکومتِ یکپارچه ی ماد را در اندیشه داشت؛
مادها در دهکده‌‌های خودمختارِ جداگانه و یا در شهرهای کوچک زندگی می‌کردند. دیاکو در یک دوره‌ی بی‌قانونی در ماد، کوشید تا دادگری را در دهکده‌ی خود برپا کند(Ibid., 1. 96. 2_97. 1)
و جایگاه و نامی را به‌عنوانِ یک داور قاضیِ مردمی بدست آوَرَد؛
از این کار او گسترش یافت تا این‌که سرانجام گفت این جایگاه برای وی دردسرساز است و نمیخواهد ادامه دهد. پس از این دوره، دوباره ناهنجاری افزایش یافت و مادها گردِ هم آمدند و وی را برای حل و فصلِ اختلافات به‌عنوانِ پادشاه برگزیدند(Ibid., 1. 97. 2_3). هرودوت می‌گوید که دیاکو به‌مدتِ ۵۳ سال حکومت کرد(Ibid., 1. 98. 1, 102. 1).

دیاکو دستور داد تا دژی محکم و استوار ایجاد شود که دیوارهای آن به‌صورتِ دایره‌هایی متحدالمرکز بالا می‌آمد. همه‌ی امورِ نظامی، دولتی و خزانه‌داری در این پایتخت متمرکز بود. این شهر در زبانِ پارسیِ باستان هگمتانه و به زبانِ یونانی اکباتان خوانده می‌شد. او در درونی‌ترین دیوارِ دژ سکنی گزید و توسطِ نگهبانانی نگهداری می‌شد. از دیگر کارهای وی، ایجادِ گروهی به‌نامِ "چشم‌ها و گوش‌های شاه" بود که این افراد چشم‌ها و گوش‌های شاه بودند و وظیفه‌ی جاسوسی برای شخصِ شاه را داشتند؛ چنین سازمان و گروهی تا دوره‌ی هخامنشیان وجود داشت. او همچنین مراسمی تشریفاتی برای بار دادن ترتیب داد، بنابراین مردم می‌بایست به او همچون "فردی گوناگون"(heteroîos; 1. 99. 2)احترام بگذارند. در دیگر نوشته های یونانی² تقریباً اطلاعاتِ بیشتری افزون بر آن‌چه هرودوت گفته، در دست نیست

به نظر می‌رسد گزارشِ هرودوت برمبنای روایتی شفاهی باشد. پژوهشگران از روی گزارشِ هرودوت به این نتیجه رسیده‌اند که دیاکو مؤسسِ خاندانِ سلطنتیِ ماد و همچنین نخستین پادشاهِ ماد بوده که از آشوریان استقلال کسب کرده است. اما باید بر این نکته تأکید شود که گزارشِ هرودوت آمیزه‌ای از افسانه‌های یونانی و شرقی است و از نظرِ تاریخی قابلِ اطمینان نیست. همچنین فرض بر این است³ که پادشاهِ مادی که گزارش‌های هرودوت حول‌و‌حوشِ او می‌چرخد، همان دیاکو پسرِ فرورتیش باشد، در نتیجه ممکن نیست که تاریخِ دقیقِ دوره‌ی حکمرانیِ او را مشخص کرد اما می‌توان گفت که احتمالاً بیش‌ترِ نیمه‌ی اولِ سده‌ی هفتم پیش از میلاد را دربر‌می‌گرفته است. دیاکونوف و دیگران بر مبنای تاریخِ به‌قدرت‌رسیدنِ کوروش، سال‌های ۷۲۷ تا ۶۷۵ پیش از میلاد را برای دوره‌ی حکومتِ دیاکو پیشنهاد کرده‌اند.

یادداشت‌ها:
1. G. Smith, "Assyrian History. Additions to the History of Tiglath-Pileser II", Zeitschrift für Ägyptische Sprache 7, 1869, P. 92_100, 106_112.
2. Diodorus, 8. 16. 1; Themitius, Orationes, ed. Schenkl, 2. 131. 15; Polyaenus, 7. 1; Dio Chrysostomus, 2. 77, 56. 4, 64. 22.
3. I. M. Diakonoff, "Media", in Camb. Hist. Iran II, P. 36_148, esp. P. 80 ff., 89 ff., 109, 112_113.
@darik2500
بن‌مایه: تاریخ ماد به گزارش دانشنامه‌ی ایرانیکا، ترجمه‌ی شهرام جلیلیان/محمد حیدرزاده، اهواز، انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز، چاپ اول ۱۳۹۶، رویه‌ی ۱۵۹ و ۱۶۰

این یک مهر هخامنشی از زمان داریوش‌ شاه است #فروهر_ روی آن #چهار #بال دارد😎 یک آرامگاه در #کردستان داریم که به باور برخی ها آن #آرامگاه از دوره ی #ماد برجای مانده است و فروهر آن هم همین گونه چهار بال دارد

https://www.instagram.com/p/BxzyzQIh22n/?igshid=1jh34yjax00fu

@IranArianaShahnameh

#داریوش #هخامنشیان #مادها #کوهستان #اربیل_عراق

قیام ایرانیان علیه آشوریان سوریه ،لبنان ،فلسطین،موصل عراق به فرماندهی  کشتریتی(فرورتیش) یاغی زاگرس و تشکیل اتحادیه و پادشاهی ماد
@darik2500
#ماد
در آشور چون نوبت  به آسارحدون رسید با اتحاد تازه ای از آریاها برخورد که مرکب از مادی ها،  سکاها ، ماننا و کیمری ها به رهبری  کشات ریت(کشتریتی ، کشتریتو،خشتریته ، فرورتیش)

مادی ها به فرماندهی مامی تیارش بودند ، سکاها به فرماندهی سپاکا و ایالت اسپادا به سرداری دوسان نی بودند .

قیام مادی ها (به فرماندهی فرورتیش) به گفته دیاکونوف حدود نوروز ۶۷۳ پیش از میلاد  آغاز شد  : خشتریته(کشتریتی) خداوند شهر کار کاشی از  ایالت بیت کاری رهبر الهام بخش این قیام بود ، وی موفق به جلب یاری مامی تیارشو خداوند مادای و دوسان نی خداوند ایالت اسپاردا گشت ، بدینقرار مردم سه ایالت یکجا به پیشوایی کشتریتو  شورش کردند

در  اتحاد سه گانه قبایل ماد ، پادشاهی سکاها   ایشپاکای و مانناها  آخسری در این شورش نیز دست داشتند .
چون که هر سه پیشوا هم زمان وارد کار شدند ، توانستند در آن واحد در چند جبه بجنگند ،  قیام به سرعت حریقی گسترده شد  و از هر سه ایالت تجاوز کرد و به کیشه سو رسید و این شهر و قلعه مهم آشوریان به محاصره ارتش کشتریتو در آمد . 

در همان زمان  آشوریان از محاصره شدن قلعه ای دیگر توسط دوسان نی رهبر شورشیان سپاردا خبر میدهند .

ارتش آشور قصد تسخیر بخش جنوبی خارخار کردند تا از آن به عنوان پایگاهی برای عملیات خود استفاده کنند اما شکست خوردند و هجوم شورشیان ماد به قلعه های آشور بیشتر شد  .

ناگزیر سوال هایی دیگری در مورد ایالت  بیت همبان از هاتف خدای خورشید به عمل آوردند ،  در پرسش دیگری که از هاتف شده است خبر از محاصره  قلعه خارخاریان توسط کشتریتی میدهد ‌
بدین ترتیب آشور  سرتاسر ماد بجز ایالت زاموا و پارسوا را از دست دادند  .  در پارسوا نیز اوضاع نا آرام بود و رئیس ایالت پارسوا  به نام  نابوریمانی نامه ای به نینوا برای درخواست کمک ارسال کرد ‌.

نابوریمانی نویسنده نامه گزارش میدهد : که افراد قبیله زالیت پیان  را هنگام آوردن خراج به نیکور (مرکز پارسوا) سپاهیان ماننا ها مورد شبیخون قرار داده  و فقط چهارتن زنده مانده اند و خبر آورده اند .

اوضاع برای آشور  از پشت سر در فنیقیه مساعد نبود و حتی جنگ با مصر هنوز به اتمام نرسیده بود .

در اوایل سال ۶۷۲  آشور با شورشیان ماد مذاکره ای به عمل آورد ،  سرداری آشوری به نام  شانابو شو  در زیر حصار شهر آمل در نزدیکی رود قزل اوزون کنونی کشتریتی (خشتریته ، فرورتیش ) دیدار کرد  ،  آسارحدون شاه آشور ضمن ارسال پیک ها برای کشتریتی رئیس اتحادیه قبایل ماد نامه هایی نیز برای متحدان او   فرستاد به طوریکه از هاتف در مورد ارسال پیک و نامه برای مامی تیارشو پرسش شده است و محلی که پیک اعزام شده است مادای نام دارد .

واقع امر این  است که این قیام  در کانون اولیه خود یعنی ایالت بیت کاری ، مادای و اسپاردا   با موفقیت کامل انجام شد و در منابع آشوری هر سه این ایالت هارا از آن پس به عنوان  پادشاهی مستقل ماد  نام بردند .
@darik2500
بن مایه:  مادها بنیانگذار اولین شاهنشاهی در غرب فلات ایران ، جلیل ضیا پور ،رویه ۳۴۹ الی ۳۸۱

کتابت و خط مادی
#ماد_شناسی
#ایرانشناسی
در فرهنگ ماد، خط وجود داشته است زیرا فرمانی درباره‌ی اموال مربوط به قرن نهم و هشتم قبل از میلاد، به زبان آکادی که برای مردی از اهالی آشور صادر شده است. در این فرمان به‌طور غیر مستقیم، یادآور می‌شود که مادی‌ها دارای خط و کتابت که به احتمال قوی از خط اورارتویی اقتباس کرده بودند. خط مادی، نوعی از خطوط مادی بوده است. در نواحی دریاچه‌ی اورمیه، خط هیروگلیف متداول بود که با هیروگلیف اورارتویی مشابهت دارد، همانگونه که بر روی دیسی در ناحیه‌ی زیویه یافت شده است. محققان این خط را امروزه"خط باستانی پارسی"یا"خط هخامنشی ردیف اول"نامیده اند که اصل و منشایی مادی دارد.(ص ۵۱۶)

بن مایه: میراحمدی.مریم_تاریخ تحولات ایرانشناسی_ج ۱_تهران‌‌_طهوری_ چاپ اول ۱۳۸۹، ص ۷۱
@IranArianaShahnameh

آجری منقوق و لعابدار از تپه‌ی قلایچی بوکان
#ماد_شناسی
#آذربایگان
#باستانشناسی
#ایرانشناسی
بن مایه: مقاله تحلیل آماری بقایای معماری محوطه مانا_قلایچی بوکان_ مجله یاستان شناسی_یوسف حسن زاده
@IranArianaShahnameh
افسوس که راهنماها نقش های اینچنینی را که در زمان هخامنشیان میبینند فوری میگویند آشور؟!!!!

کتابت و خط مادی
#ماد_شناسی
#ایرانشناسی
در فرهنگ ماد، خط وجود داشته است زیرا فرمانی درباره‌ی اموال مربوط به قرن نهم و هشتم قبل از میلاد، به زبان آکادی که برای مردی از اهالی آشور صادر شده است. در این فرمان به‌طور غیر مستقیم، یادآور می‌شود که مادی‌ها دارای خط و کتابت که به احتمال قوی از خط اورارتویی اقتباس کرده بودند. خط مادی، نوعی از خطوط مادی بوده است. در نواحی دریاچه‌ی اورمیه، خط هیروگلیف متداول بود که با هیروگلیف اورارتویی مشابهت دارد، همانگونه که بر روی دیسی در ناحیه‌ی زیویه یافت شده است. محققان این خط را امروزه"خط باستانی پارسی"یا"خط هخامنشی ردیف اول"نامیده اند که اصل و منشایی مادی دارد.(ص ۵۱۶)

بن مایه: میراحمدی.مریم_تاریخ تحولات ایرانشناسی_ج ۱_تهران‌‌_طهوری_ چاپ اول ۱۳۸۹، ص ۷۱
@IranArianaShahnameh

این یک مهر هخامنشی از زمان داریوش‌ شاه است #فروهر_ روی آن #چهار #بال دارد😎 یک آرامگاه در #کردستان داریم که به باور برخی ها آن #آرامگاه از دوره ی #ماد برجای مانده است و فروهر آن هم همین گونه چهار بال دارد

https://www.instagram.com/p/BxzyzQIh22n/?igshid=1jh34yjax00fu

@IranArianaShahnameh

#داریوش #هخامنشیان #مادها #کوهستان #اربیل_عراق

@darik2500
#پارسه👑
#بارگاه شاهی
در اینجا شاه جانشین خود را برگزیده و آرتابان پارسی پوشش #ماد بر تن دارد
و درباره ی روند انجام این جشن سخن میگوید🌹
@IranArianaShahnameh

#پارسه
چرا نقش تاجگذاری یا بارعام شاهی دیوار کاخ آپادانا را کندند و به خزانه بردند؟!
✋امضا و نشان چلیپا استادها در #گنجه_بره(خزانه)را دیده اید؟!
@IranArianaShahnameh
#آرتابان پارسی با پوشش #ماد؟!

‍ نقش بار شاهی،پس از داریوش یکم هخامنشی در ۲۵۰۶ سال پیش (۴۸۵ سال پیش از میلاد مسیح مهر) خشایارشاه بر تخت شاهی نشست و همین‌گونه که می‌بینید یکی از بزرگان دربار که برخی ها او را #فرنکه گنج دار و برخی دیگر او را #آرتابان تاتِه زا یا عموزاده ی داریوش شاه می‌دانند که فرمانده ی نگهبانان دربار بوده است و دارد به شاه درباره ی چگونگی برگزاری جشن جانشینی شاه و یا دیگر جشن ها گزارش می‌دهد و دستش را همچون مردمان هلتمتی یا ایلامی بالا نگهداشته است و به شاه درود می‌فرستد.
پس از اینکه خشایارشاه بدست ارتابان (فرنکه) و یک مُغ روحانی دربار کشته می‌شود، گناه را به گردن جانشین خشایارشاه که نام او هم داریوش که همچون #شاه در پشت سر شاه گُل #انار یا نیلوفری در دست دارد نیز بوده می اندازند و کشته می‌شود سپس گشتاسپ که استاندار #بلخ بود هم کنار گذاشته می‌شود و بَخت شاهی به #اردشیریکم که هجده سال داشت و در بابل #ستاره_شناسی می‌خواند می‌رسد و او نیز شاه می‌شود و دست ارتابان و #میترادات نیز رو می‌شود و به سزای خویش می‌رسند.
@IranArianaShahnameh
🔹 ولی این نقش که در دو سمت شمالی و خاوری ( شرقی) کاخ #آپادانا بود برچیده شده و به جای آن دو نیز برای نخستین بار در پارسه نقش سربازان نیزه دار #پارس و #ماد را یکی در میان بر سنگ ها می‌نشاندند.

و هر دو نمای بار شاهی را در #گنجینه
نگهداری می‌کنند که امروزی این نقش را که در نوار یا ویدیو می‌بینید در #دیرینکده ی ایران باستان در تهران نگهداری می‌شود و نقش دیگر همچنان در گنجینه یا خزانه ی #ارگ_پارسه پای برجاست

https://www.instagram.com/p/CO00LPKBez5/?igshid=3wl24e02sa6o

نقش بار شاهی،پس از داریوش یکم هخامنشی در ۲۵۰۶ سال پیش (۴۸۵ سال پیش از میلاد مسیح مهر) خشایارشاه بر تخت شاهی نشست و همین‌گونه که می‌بینید یکی از بزرگان دربار که برخی ها او را #فرنکه گنج دار و برخی دیگر او را #آرتابان تاتِه زا یا عموزاده ی داریوش شاه می‌دانند که فرمانده ی نگهبانان دربار بوده است و دارد به شاه درباره ی چگونگی برگزاری جشن جانشینی شاه و یا دیگر جشن ها گزارش می‌دهد و دستش را همچون مردمان هلتمتی یا ایلامی بالا نگهداشته است و به شاه درود می‌فرستد.
پس از اینکه خشایارشاه بدست ارتابان (فرنکه) و یک مُغ روحانی دربار کشته می‌شود، گناه را به گردن جانشین خشایارشاه که نام او هم داریوش که همچون #شاه در پشت سر شاه گُل #انار یا نیلوفری در دست دارد نیز بوده می اندازند و کشته می‌شود سپس گشتاسپ که استاندار #بلخ بود هم کنار گذاشته می‌شود و بَخت شاهی به #اردشیریکم که هجده سال داشت و در بابل #ستاره_شناسی می‌خواند می‌رسد و او نیز شاه می‌شود و دست ارتابان و #میترادات نیز رو می‌شود و به سزای خویش می‌رسند.

🔹 ولی این نقش که در دو سمت شمالی و خاوری ( شرقی) کاخ #آپادانا بود برچیده شده و به جای آن دو نیز برای نخستین بار در پارسه نقش سربازان نیزه دار #پارس و #ماد را یکی در میان بر سنگ ها می‌نشاندند.

و هر دو نمای بار شاهی را در #گنجینه
نگهداری می‌کنند که امروزی این نقش را که در نوار یا ویدیو می‌بینید در #دیرینکده ی ایران باستان در تهران نگهداری می‌شود و نقش دیگر همچنان در گنجینه یا خزانه ی #ارگ_پارسه پای برجاست

https://www.instagram.com/p/CO00LPKBez5/?igshid=3wl24e02sa6o

این یک مهر هخامنشی از زمان داریوش‌ شاه است #فروهر_ روی آن #چهار #بال دارد😎 یک آرامگاه در #کردستان داریم که به باور برخی ها آن #آرامگاه از دوره ی #ماد برجای مانده است و فروهر آن هم همین گونه چهار بال دارد

https://www.instagram.com/p/BxzyzQIh22n/?igshid=1jh34yjax00fu

@IranArianaShahnameh

#داریوش #هخامنشیان #مادها #کوهستان #اربیل_عراق

این یک مهر هخامنشی از زمان داریوش‌ شاه است #فروهر_ روی آن #چهار #بال دارد😎 یک آرامگاه در #کردستان داریم که به باور برخی ها آن #آرامگاه از دوره ی #ماد برجای مانده است و فروهر آن هم همین گونه چهار بال دارد

https://www.instagram.com/p/BxzyzQIh22n/?igshid=1jh34yjax00fu

@IranArianaShahnameh

#داریوش #هخامنشیان #مادها #کوهستان #اربیل_عراق

اینجا ایران خوزستان دیرین کده موزه ی #شوش_دانیال است با یافته های دوره ی #هلتمتی (ایلام) پیش از #ماد و #هخامنش
که یک نوازنده در کنار یک رقصنده دیده میشود😎

@IranArianaShahnameh

اینجا ایران خوزستان دیرین کده موزه ی #شوش_دانیال است با یافته های دوره ی #هلتمتی (ایلام) پیش از #ماد و #هخامنش
که یک نوازنده در کنار یک رقصنده دیده میشود😎

@IranArianaShahnameh