*
#شیون و
#زاری و
#سوگواری برای "
#درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند. *
@IranArianaShahnameh#شادروان #موبد #دکتر جهانگیر اُشیدری: این دو واژه-یِ اوستایی، "خَشیُو، اَمَیَوَ"،
به معنایِ شیون و مویه است، که در زبان
#پهلوی "شیون و مویک" شده و با اندک تغییری در
#پارسی کنونی، شیون و مویه گوییم.
در
#اوستا، "شیون و مویه" نکوهیده و اهریمنی است. "شیون و مویه" در آیین
#مزدیسنان {
#بهدینان /
#زرتشتیان } عملی اهریمنی است، چنانکه "
#شادی و
#سرور" از سرچشمه-یِ
#سپنتا مینویی دانسته شده است.
در بابِ ششم از مینوی خرد، در پاسخ به این پرسش که بدترین سرزمینها کدام است؟ اشاره می شود:
« همین! آن سرزمینی که مردمان در آن شیون و مویه کنند.»
در مقابل، "شادی و شادمانی" کرداری
#اهورایی است و در اغلب
#کتیبه های
#هخامنشی نیز به این مضمون اشاره شده است. مثلا: «خدای بزرگ است
#اهورامزدا، که آن
#آسمان را آفرید، که این
#زمین را آفرید، که مردم را آفرید، و شادی را برای
#مردم آفرید»
در آیینِ
#مزدیسنا (
#آیین و فرهنگِ زرتشتی) ، شیون و زاری و
سوگواری برای "درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند، زیرا "
#روان" جاودانی است و پس از
#مرگ از تن جدا شده و به سوی "جهان مینوی" گراید، به ویژه روان مردمِ
#پاک و
#پرهیزگار که هماره
#شاد و خُرُم است.
باید به یاد داشت، مردمی که مانند "
#ایرانیان" { ایرانیان بهدین از باستان تاکنون : ویراستار } به زندگانیِ خوش باور داشتند ، نبایستی خود را در پیشامدهای ناخوش زندگانی ببازند و در "گریه و زاری" خود را بیزار از جهان و روگردان از هستی نشان دهند.
"ماتم"، کرده-یِ
#اهریمنی است، و در پیش
#اهریمن سپر انداختن نشاید.
"شادی"، بخشایش
#ایزدی است، از آن روی برتافتن نشاید.
در
#یسنا ی هفتاد و یک، بند هفده، آمده است: « کار و مَنِش خوب را می ستاییم. مَنِش خوب و کار را می ستاییم تا بتوانیم در برابر تاریکی پایداری کردن ، و تا بتوانیم از شیون و مویه خودداری کردن...»
#بابک میهندوست
https://www.instagram.com/p/BWpDBAglt7w-m_gMDJoNqUk3NUZqyBTt-CrpKE0/
