ایران ما آریانا ایران بزرگ و کهن شاهنامه @IranArianaShahnameh

نقش اساطیر در نام گذاری ماه های ایرانی #بهمن


🔸بهمن
نام ماه یازدهم سال و روز دوم ماه. این وازه در اوستا وَهومَنَه، در پهلوی وهومَن و در فارسی وَهمن و بهمن، مرکب است از دو بخش «وَهو = خوب و نیک و مَنَه از ریشه من = منش است». «مَن» به معنای اندیشیدن و شناختن و به یاداوردن و دریافتن است، که در صورت «مان» در وازه های شادمان، پشیمان=پژمان، نریمان و همچنین به شکل «من» در واژه «دشمن = بداندیش» و «بهمن= نیک اندیش و خوب منش» بازمانده است.

در مزدیسنا، بهمن یکی از #امشاسپندان شش گانه مینوی است و در مرتبه دوم پس از #اهورامزدا قرار دارد و در عالم روحانی نمودگار اندیشه نیک و خرد و دانایی خداوند است و انسان را از خرد و تدبیر بهره می بخشد و به آفریدگار نزدیک می کند. گفتار نیک تعلیم می دهد و از هرزه سرایی باز می دارد. ... و در در جهان گیتی، نگهبان جانوارن سودمند است و کشتار این جانوران در بهمن روز منع شده است. #خروس که مرغ مقدس بیدارگر است ویژه بهمن است و لباس سفید و یاسمن سفید. (دانشنامه مزدیسنا، 182) از جهان مادی، گوسفند و جامه سپید به بهمن تعلق دارد. «آن کس که ایشان را رامش بخشد یا بیازارد، آن گاه بهمن از او آسوده یا آزرده بود» (بندهِش، به نقل از: بهار، 147) بهمن از گروه #ایزدان و #فروهر هایی است که در نبرد با دیو خشکسالی (#اپوش) نقش برجسته ای دارد. (آموزگار، ص 24) بهمن برترین امشاسپند است و در طرف راست اهورامزدا می نشیند. او اندیشه نیک را به ذهن آدمیان می برد و پس از مرگ نیز کردار مردمان را در واپسین داوری می سنجد و روان پارسایان را خوشامد می گوید و انان را به بالاترین بخش بهشت رهنمون می شود. (آموزگار، 16 - بهار، 76) به باور زردشتیان، در افرینش زردشت نیز بهمن نقش ویزه و برجسته دارد. واسطه آفرینش زرتشت و همراه همیشگی او و واسطه رابطه او و اهورامزداست (برای تفصیل نک: اسطوره زندگی زردشت، تفضلی-آموزگار، صص 33-43) برای قبولاندن دین زرتشت به #گشتاسپ، ایزد #آذز هراه با بهمن و #اردیبهشت امشاسپند به دربار او وارد می شوند و حقانیت این آیین را بر او روشن می سازند. (آموزگار، 32)

به باور استاد بهار، «گمان بر آن است که بهمن در گاهان #زرتشت، جانشین #مهر ایزد بزرگ آریایی شده است.» (بهار، 76)

حکمای اسلامی بهمن را با عقل اول و نخستین پدیده و مظهر خداوند تطبیق می نمایند. #سهروردی #نورالانوار یا نوراقرب را بر امشاسپند بهمن تطبیق کرده است.(یاحقی،160)
@IranArianaShahnameh
سرچشمه
#ژالهـآموزگار، تاریخ اساطیری ایران.
#ژالهـآموزگار، احمد #تفضلی، اسطوره زندگی زرتشت
جهانگیر #اوشیدری، دانشنامه #مزدیسنا
#مهرداد_بهار، پژوهشی در اساطیر ایران
محمد جعفر #یاحقی، فرهنگ اساطیر و داستان واره ها

* #شیون و #زاری و #سوگواری برای "#درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند. *
@IranArianaShahnameh
#شادروان #موبد #دکتر جهانگیر اُشیدری: این دو واژه-یِ اوستایی، "خَشیُو، اَمَیَوَ"،
به معنایِ شیون و مویه است، که در زبان #پهلوی "شیون و مویک" شده و با اندک تغییری در #پارسی کنونی، شیون و مویه گوییم.
در #اوستا، "شیون و مویه" نکوهیده و اهریمنی است. "شیون و مویه" در آیین #مزدیسنان { #بهدینان / #زرتشتیان } عملی اهریمنی است، چنانکه "#شادی و #سرور" از سرچشمه-یِ #سپنتا مینویی دانسته شده است.
در بابِ ششم از مینوی خرد، در پاسخ به این پرسش که بدترین سرزمینها کدام است؟ اشاره می شود:
« همین! آن سرزمینی که مردمان در آن شیون و مویه کنند.»

در مقابل، "شادی و شادمانی" کرداری #اهورایی است و در اغلب #کتیبه های #هخامنشی نیز به این مضمون اشاره شده است. مثلا: «خدای بزرگ است #اهورامزدا، که آن #آسمان را آفرید، که این #زمین را آفرید، که مردم را آفرید، و شادی را برای #مردم آفرید»
در آیینِ #مزدیسنا ( #آیین و فرهنگِ زرتشتی) ، شیون و زاری و سوگواری برای "درگذشتگان" روا نیست و آن را از کرده های اهریمنی می دانند، زیرا "#روان" جاودانی است و پس از #مرگ از تن جدا شده و به سوی "جهان مینوی" گراید، به ویژه روان مردمِ #پاک و #پرهیزگار که هماره #شاد و خُرُم است.
باید به یاد داشت، مردمی که مانند "#ایرانیان" { ایرانیان بهدین از باستان تاکنون : ویراستار } به زندگانیِ خوش باور داشتند ، نبایستی خود را در پیشامدهای ناخوش زندگانی ببازند و در "گریه و زاری" خود را بیزار از جهان و روگردان از هستی نشان دهند.
"ماتم"، کرده-یِ #اهریمنی است، و در پیش #اهریمن سپر انداختن نشاید.
"شادی"، بخشایش #ایزدی است، از آن روی برتافتن نشاید.
در #یسنا ی هفتاد و یک، بند هفده، آمده است: « کار و مَنِش خوب را می ستاییم. مَنِش خوب و کار را می ستاییم تا بتوانیم در برابر تاریکی پایداری کردن ، و تا بتوانیم از شیون و مویه خودداری کردن...»

#بابک میهندوست
https://www.instagram.com/p/BWpDBAglt7w-m_gMDJoNqUk3NUZqyBTt-CrpKE0/

🔥- کلید واژه: ایزد و اَمشاسپَند
#ایزد در اَوِستا "یَزَت" و در سانسکریت "یجت" آمده است و به معنی: ستایش شدنب و آنچه نیایش پذیر است. #امشاسپند نیز ایزد است ولی "هر ایزدی امشاسپند نیست". بنابراین #امشاسپند ، ایزد والای باورهای زرتشتی است. می توان گفت #اهورامزدا برترین ایزد و والاترین امشاسپند است.

واژه‌ شناسی
امشاسپند از amәša-spәnta است.
این واژه از amǝša به معنی «بی مرگ» و spәnta به معنای سپند «مقدس» ساخته شده است. amǝša نیز از a پیشوند نفی و mǝša به معنی «مرگ» ساخته شده است.
در پایان همه ی واژه را می‌توان «بی مرگِ سپند و مقدس» برگردان کرد.
🔥امشاسپند بزرگترین ایزد زردشتی یا به تعبیری جلوه و فروزه‌ اصلی اهوره مزدا است. نقش و کارکرد آن‌٬ فروزه یا جلوه داری از اورمزد٬ پرستاری جلوه های نیکی و پاسداری از آن ها و برقراری اراده اورمزد بر هر دو جهان مینوی و گیتی است.
امشاسپندان شش تا هستند٬ اما در برخی نوشته ها گاه سپنته مینو و گاه #سروش به عنوان هفتمین امشاسپند در نظر گرفته می‌شود:

۱- وهومنه (Vohu Manah) یا #بهمن
۲- اشه وهیشته (Asha Vahishta) یا #اردیبهشت
۳- خشَثَره وَییریه (Khshathra Vairya) یا #شهریور
۴- سپنته آرمیتی (Spenta Armaiti) یا اسپند ( #اسفند )
۵- هـَئوروَتات (Haurvatat) یا #خرداد
۶- امرتات (Ameretat) یا #امرداد

امشاسپندان نیز ویژگی‌ها و آرمان‌های اساسی در #گاتها هستند که می‌بایست بدست مردمان باورمند به دین #مزدیسنا انجام شوند تا به رستگاری برسند. در بند زیر به خوبی این روند آشکار است:
«مزدا اهوره با شهریاری مینوی (شهریور) و آرمیتی (سپندارمذ) خویش،کسی را که با بهترین منش (بهمن) و گفتار و کردار به سپند‌مینو و اشه (اردیبهشت) بپیوندد،رسایی (خرداد) و جاودانگی (امرداد) خواهد بخشید.»
یسنا چهل و هفت - بند یک
@IranArianaShahnameh
در #فروردین یشت ، اهورامزدا در ترکیب همه #امشاسپندان جلوه می‌یابد:
که هر هفت (امشاسپند) یکسان اندیشند؛ که هر هفت یکسان سخن گویند؛ که هر هفت، کرداری یکسان دارند؛ که در اندیشه و گفتار و کردار یکسانند و همه را یک پدر و یک سرور است : "اَهوره مَزدا".

https://www.instagram.com/p/BWo45TwlWwODnKv19KSn6dgCrAGJK6Hjgoz2jk0/