#عهد_نامه #قصر_شیرین و
#تجزیه #کردستان و
#عراق_عرب از
#ایرانـــــــــــــــــــــ
#شاه_عباس کبیر در ۱۳ ژانویه سال ۱۶۲۹ میلادی در اشرف مازندران درگذشت. جانشین او
#شاه_صفی در ۱۶ فوریه ۱۶۲۹ میلادی بر تخت سلطنت جلوس کرد. هرچند
#عثمانی_ها در زمان
شاه عباس به کرات از
شاه عباس شکست خورده بودند ، هنوز حالت جنگ بین ایران و عثمانی برقرار بود.
شاه صفی از طریق پیکی خواهان ترک مخاصمه و انعقاد
#پیمان_صلح بین دو کشور را کرد. اما
#سلطان_مراد چهارم که هرگز نمیتوانست شکست های متعدد خود از
شاه عباس را فراموش کند ، و خود را آماده عملیات نظامی و حمله به
#بین_النهرین میکرد ، به این پیشنهاد وقعی ننهاد. شورش یکی از افراد
#خاندان_سلطنتی #گرجستان به نام {گئورگی ساکاذره} ـ ملقب به موراوی ـ در بهار سال ۱۶۳۰ ، بهترین بهانه را برای حمله به ایران به دست عثمانی ها داد.
#موراوی که از سرداران مورد اعتماد
شاه عباس بود ، علم طغیان برافراشت و مردم گرجستان را به جدایی از ایران ترغیب نمود.
شاه صفی قشونی برای گوشمالی دادن او به گرجستان فرستاد و وی نتوانست مقاومت کند و به خاک عثمانی پناهنده شد. سلطان مراد این واقعه را بهانه کرد و {خسرو پاشا} ـ وزیر اعظم خود ـ را مامور فتح
#بغداد و {موراوی} ، را هم در راس سپاه دیگری مامور فتح
#آذربایجان کرد. سپاه
#خسرو_پاشا در اثر بارش شدید باران مدتی در
#موصل متوقف شد و سپس وارد
#کردستان شد.
شاه صفی نیز
#زینال_خان_شاملو ، را به مقابله با او فرستاد. در نبردی که رخ داد ، سپاه ایران شکست خورد و متلاشی شد و عثمانی ها شروع به پیشروی کرده و
#همدان را تصرف کردند. پایتخت قدیم امپراتوری ایران {شهر همدان} ، به مدت شش روز گرفتار قتل و غارت بود. در این واقعه اغلب
#بناهای_تاریخی این شهر
#خراب شد
😡 ، سربازان عثمانی حتی درختان را نیز از ریشه برکندند
😔. عثمانی ها پس از ایجادِ این صحنه توحش و بربریت ، از راه
#زاگرس به سمت
#بغداد حرکت کردند. از طرف دیگر ،
#رستم_بیگ_دیوان_بیگی ـ
#فرمانده_سپاه #آذربایجان ـ موفق شد {موراوی} ، را شکست فاحشی دهد. موراوی پس از این شکست به دستور خسروپاشا کشته شد.
شاه صفی که از شکست ارتش ایران از خسروپاشا بی اندازه خشمگین شده بود ، دستور
#اعدام #زینال_خان_شاملو را صادر کرد و خود فرماندهی کل قوا را بر عهده گرفت.
#پادگان_ایرانی_بغداد به شدت از آن شهر در برابر حملات خسرو پاشا دفاع کرد و با وجود آنکه
#توپخانه_عثمانی_ها ، حصار بغداد را با خاک یکسان کرد ، تسلیم نشد تا اینکه سپاه
شاه صفی به بغداد رسید. خسروپاشا بلافاصله دست از محاصره بغداد کشید و با دادن تلفاتی سنگین عقب نشینی کرد.
شاه صفی پس از زیارت
#عتبات_عالیات ، به
#اصفهان بازگشت. در سال بعد ، یعنی در سال ۱۶۳۱ میلادی ، عثمانی ها مجددا به لشگرکشی جدیدی اقدام کردند اما شورش و طغیان اهالی
#شام مانع از این شد که سپاه عثمانی بتواند موفقیتی به دست آورد و فرصتی برای ترمیم خرابی ها و گردآوری سپاه به ایرانیانی داده شد که به آن احتیاج مبرمی داشتند. سلطان مراد چهارم که از عدم موفقیت سپاه خود شدیدا ناراضی بود ، در سال ۱۶۳۵ شخصا فرماندهی سپاه مامورِ حمله به ایران را بر عهده گرفت و
#قلعه_ایروان را به محاصره گرفت و به دلیل
#خیانت_حاکم ایروان ، موفق به گشودن آن شد. سپس سپاه عثمانی وارد شهر
#تبریز شده و کشتاری عظیم در آن شهر به عمل آوردند
😔. سلطان مراد پس از این واقعه به
#استانبول مراجعت کرد.
شاه صفی نیز به محض اطلاع از مراجعت سلطان مراد ، ایروان را محاصره کرده و کوشش عثمانی ها را برای ارسال نیروی کمکی به پادگان آن شهر عقیم گذاشت و سرانجام در آوریل سال ۱۶۳۶ توانست ایروان را فتح کرده و به اصفهان مراجعت کند. سطان مراد چهارم بار دیگر در سال ۱۶۳۸ از راه موصل به بغداد حمله برد و پس از چهل روز محاصره بغداد ، از طریق توپخانه سنگین خود حصار بغداد را شکافت و پس از ورود به شهر ، دست به کشتار ایرانی ها زد.
شاه صفی که توان مقابله با سپاه مجهز عثمانی ها را در خود ندیده و توانایی باز پس گرفتن بغداد را نداشت ، به سلطان عثمانی پیشنهاد
#صلح کرد.
#مذاکرات_بغداد ، منتهی به انعقاد
#عهد_نامه #ذهاب یا
#قصر_شیرین گردید که در هفتم مه سال ۱۶۳۹ میلادی به امضای دولتین ایران و عثمانی رسید. به موجب این قرار داد ،
#بغداد ،
#بصره ،
#عراق_عرب و
#کردستان_غربی به عثمانی واگذار شد در مقابل نیز
#آذربایجان ،
#قفقاز و
#گرجستان به ایران داده شد. این عهدنامه نقطه عطفی در تاریخ ایران به شمار رفته و تاثیر مهمی در روابط ایران و عثمانی گذاشت.[۱] نکته جالب توجه در مورد عهدنامه قصر شیرین آن است که نسخه اصلی این عهدنامه ـ که به مهر و امضای نمایندگان ایران و عثمانی رسیده بود ـ در دست نیست. ظاهر هیچ نسخه اصلی از این عهدنامه به دست نیامده است. زنده یاد پیرنیا نیز در باره این عهدنامه میگوید:
"...این عهدنامه را عثمانی ها ابزار کردند و