🌹Saagharaneh🌹

تا یک زمانی در سایه زندگی‌می‌کنی،
همه را می‌بینند جز تو!
همه را می‌فهمند جز تو!
همه را به کار دعوت می‌کنند جز تو!
و با تمام قدرتت تلاش می‌کنی تا بتوانی از سایه بیرون بیایی و خودت را به دیگران بشناسانی
می‌خوانی، می‌نویسی، اجرا می‌کنی، زمین می‌خوری و دوباره بلند می‌شوی
….
عمر می‌گذرد
می‌شناسندت
آن روز رویایی فرا می‌رسد
تک چراغ درخشان روی تو می‌افتد
نامت سر زبانها می‌افتد
تو را دعوت می‌کنند
تو را می‌بینند
تو را می‌فهمند
و تو به تمام دعوتهایی که منتظرشان بودی «آری» می‌گویی
……
عمر می‌گذرد
خستگی چیره می‌شود
مگر با یک دست چند هندوانه می‌توان بلند کرد؟!
مگر چقدر قرار است عمر کنیم که اینقدر بدویم؟!
ما که نمی‌خواستیم زندگیمان شکل کارگاه تولید محتوا به خودش بگیرد!
راه خروج از زیر این چراغ نورانی وسط این تئاتر مسخره کجاست؟
دکمه‌ی غلط کردمش کجاست؟
…..
عمر می‌گذرد
دکمه‌ی غلط کردم خودش را جلوی دستت قرار می‌دهد
به پیشنهادها پاسخ «نه» می‌دهی
دوباره به سایه کوچ می‌کنی
هیاهو را ترک می‌کنی
سرعت را کنار می‌گذاری
به طبیعت رو می‌آوری
به درون باز می‌گردی

اما
همچنان
چیزی انتهای کوزه‌ی انسانی‌ات تو را می‌سوزاند؛ مثل فلفلی جا مانده از ترشی‌ای قدیمی
چیزی که به تو می‌گوید:
بیین! همه را می‌بینند جز تو!
همه را می‌فهمند‌جز تو!
همه را دعوت به کار می‌کنند جز……
.
#ساغرطباطبایی
#سایه
#شهریور۱۴۰۳
#همه‌چیز‌گرداست

🆔@saagharaneh

هر اتفاقی، احساسی، باوری، هر برون‌دادی در جهان هستی  خودش یک چیز است و نقش و سایه‌ و اثرش بر هرکدام از ما چیز دیگری.

خودش از مواد اولیه‌ای تشکیل شده اما آن باور می‌تواند مواد اولیه‌ی ساختن تصوُری یا نتیجه‌ای در ذهن من باشد و چنان اثری بر نقشِ هستی من بزند که گوینده ی آن حتی لحظه‌ای به این تاثیر عجیب و شگرف فکر هم نکرده باشد.

مثلا باور به ظهور منجی خودش و اثباتش یک موضوع است اما تاثیرِ باور به ظهورِ منجی در زندگی آخرالزمانی ما، بسته به ابعاد ذهن خودمان تاثیرات متفاوتی دارد.
مثلا سایه‌ی این باور در زندگی، به من هدیه می‌دهد  امید را، انگیزه‌ی تلاش را و  حتی عطر انتظارِ سر رسیدنِ ظلمت را در تمام لحظات طاقت‌فرسا بر زندگی‌ام می‌پاشد.
و یا  برخی خطوط بی معنی زندگی، که به خودی خود شاید خسته کننده و درجازننده باشند در  کنار این باور به تصویری به نام  تلاش برای کمک به منجی شکلی نو و معنایی تازه پیدا می‌کند.

یا احساس نشاط، فارغ از اینکه در فرد بانشاط این احساس زاده‌ی چه بالا و پایین‌های هورمونی‌ای بوده، سایه‌ی این نشاط بر اطراف و اطرافیان او، نقشهای زیبایی می‌اندازد و زیر سایه‌ی این نشاط تصاویر بدیعی از خطوط بی معنا و کسالت‌بار روزمرگی می‌تواند خلق کند، مثل نشاطی که با خندیدن به حرفهای کم و بیش بی‌مزه و یا  راه انداختن یک بازی میان میهمانی‌ای آرام یا شاید تعریف کردن یک خاطره‌ی جالب زمانی که جمعی را سکوت فراگرفته است ناگهان فضا را می‌شکند. به سایه‌ی این حرکتها در جمع نگاه کن!

هر برون دادی خودش یک اصل است و سایه‌ای که روی آدمها می‌اندازد
و معناهای جدید زشت و زیبایی که زیر سایه‌‌اش بر سر افراد می‌افتند چیز دیگری است
معلم خوب یک موضوع است، سایه ای که معلم خوب بر زندگی شاگردانش می‌اندازد چیز دیگری است  که البته بستگی زیادی به ابعاد و خطوط خود افراد نیز دارد.

ابعاد باورهای من زیر سایه‌ی باور به منجی سایه‌ی امید بر زندگی‌ام می‌اندازد
اما
ابعاد باورهای دیگری زیر تابش نور این باور با کمی زاویه‌ی متفاوت، سایه‌ی ترس بر زندگی‌اش می‌اندازد.
سایه ها انعکاس ابعاد ماست و آنها هستند که زندگی ما را شکل و رنگ می‌دهند.

#ساغرطباطبایی
#آذر۱۴۰۲
#سایه
🆔@saagharaneh

اجزاء زندگی از نگاه من،
همین چوبهای کج و معوج و کم ارزشی است که
به شکلی بی ربط و سست و نامتقارن
کنار هم قرار گرفته است.
اما
#خداوند به آن نور می‌تاباند
و #تو آنقدر زاویه‌ات را عوض می‌کنی و آن را می‌چرخانی تا بالاخره معنا را در سایه‌اش پیدا کنی.

🪷پی‌نوشت:

عموما این قبیل نوشته‌ها خیلی دیده نمی‌شود افراد طبق عادت، نگاهی سرسری به فیلم می‌اندازند و رد می‌شوند.

دقیقا مثل نگاه ما به خیلی از ابعاد زندگی!
سایه‌ها و معانیِ احتمالی، نادیده گرفته می‌شوند
و تنها چیزی که دیده می‌شود ظاهر ماجراست و تنها چیزی که می‌ماند، رنجِ سستیِ عدم تقارنِ اجزاءِ زندگی است.

#عمق را که از #نگاه بگیری
از زندگی هیچ چیز نمی‌ماند!

#سایه
#ساغرطباطبایی
#هوالمحبوب
#شهریوری_رو_به‌پایان_ازسال‌دوم_شمسی
🆔@saagharaneh

چایِ ‌ماهِ مهر را گرمتر مخلوط می‌کنم؛
پر از دارچین
پر از عشق
پر از هل
پر از دیوانگی‌های گاه و بیگاه، تلفنهای یکهویی،
پر از نارنجی و سرخابی .

ظرف چای را پر می‌کنم
تا لحظه‌ی آمدنِ یار، برایش #خورشید دم کنم.

#پاییز است،
احساسات آدم #سوز می‌خورد.

چای را باید یکی از رو یکی از زیر بافت و دور یار پیچید
#بوسه‌اش کرد و روی گونه‌اش نشاند.

چای همان اعجاز #مرهم است بر سرمازدگی دستهای پاییزی
جوراب پشمی است برای پاهای خیس از #باران.

چای را باید نوشت و توی جیب بارانی یار گذاشت تا وقتی بی هوا دستش را در جیبش می‌کند از گرمای آن، انگشتهایش #داغ شود.

چای #من هستم
منی که #دلگرم و #امیدوار، #منتظرت، از پشت شیشه به خیابانِ تاریک شب، چشم دوخته‌ام و از هانفسم، شیشه بخار می‌کند.

چای #تو هستی
که من
همیشه
به آن #مشتاقم.

💕پی‌نوشت:
نشود فاش كسي آنچه ميان من و تو ست
تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست
گوش كن با لب خاموش سخن مي‌گويم
پاسخم گو به نگاهي كه زبان من و توست
#سایه

.
#یار
#چای‌نوشت
#نوشته‌های‌خط‌خطی
#ساغرطباطبایی
#مهرنوشت۱۴۰۰
🆔️@saagharaneh