.
#خبرخدانگهدار آقای دریابندری بزرگ
نجف دریابندری، مترجم بزرگ ایرانی و یکی از بهترین مترجمهای ادبیات معاصر جهان، پانزدهم اردیبهشت ۱۳۹۹ در تهران درگذشت. دریابندری در سال ۱۳۰۹ در آبادان متولد شد و زبان انگلیسی را خودآموز فرا گرفت. اولین ترجمهی او؛ که هنوز از بهترین ترجمههای این اثر ادبی است، کتاب «وداع با اسلحه»، نوشتهی همینگوی بود که در سال ۱۳۳۲ به چاپ رسید. دریابندری مدتی به علت فعالیتهای سیاسی در زندان بود و پس از آزادی به مدت هفده سال (تا سال ۱۳۵۴) از اعضای مهم و مدیر بخش ویراستاری انتشارات فرانکلین بود. این همان دورهای است که برترین آثار ادبیات جهان به فارسی ترجمه و منتشر شدند.
از ارنست همینگوی؛ «وداع با اسلحه»، «پیرمرد و دریا»
از ویلیام فاکنر؛ «یک گل سرخ برای امیلی» و «گور به گور»
ترجمهی درخشانش از «بازماندهی روز» ایشیگورو
ترجمهای بینظیر از «رگتایم» ای. ال. دکتروف و همینطور «بیلی باتگیت»
ترجمههایی از آثار برتراند راسل از جمله کتاب مرجع «تاریخ فلسفهی غرب»
کتاب ارزشمند «سیری در هنر ایران: از دوران پیش از تاریخ تا امروز»؛ آرتور آپهام پوپ و فیلیس اکرمن
«خانهی برناردا آلبا»؛ فدریکو گارسیا لورکا
«سرگذشت هاکلبری فین»؛ مارک تواین
و بسیاری آثار دیگر.
جدا از انتخابهای هوشمندانهی او برای ترجمه و تسلط او به زبان فارسی برای انتقال درستِ محتوای کتاب، میتوان از مقدمهها و پیشگفتارهای او نیز یاد کرد. دریابندری که به خوبی با مفاهیم و تعاریف نقد ادبی آشنا بود، توضیحات تکنیکی و ساختاریای برای برخی از آثار که برای اولین بار به زبان فارسی منتشر میشدند نوشتهاست که راهگشای خوبی است برای خوانندگان حرفهای ادبیات. به عنوان مثال میتوان به دو مقدمهی درخشان او بر کتاب رگتایم نوشتهی دکتروف و بازماندهی روز نوشتهی ایشی گورو اشاره کرد.
جدا از ترجمهی رمانها و نمایشنامههای دریابندری، ترجمهی تاریخ فلسفهی غرب اثر برتراند راسل نیز از ترجمههای تکرارنشدنی او است.
و اشارهای کوتاه به تالیفهایش:
«درد بیخویشتنی»
«از این لحاظ»
«کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز» به همراهِ همسرش فهیمه راستکار
و کتابهایی دیگر.
سیاههی آثار او چه در حوزهی تألیف و ترجمه و چه مقالهنویسی، بلندبالاست و هر کدام نقطهی نورانی روشنیست در تاریخ ادبیات فارسی.
در یک کلام و کوتاه میتوان نوشت: سپاسگزاریم آقای دریابندری بزرگ. ممنون برای همهچیز.
#نجف_دریابندری@peyrang_dastanwww.peyrang.org