Pazudharma

#تهران، بیست و دو #منطقه، بیش از 112 #محله در قسمت های شمال، شرق، غرب، جنوب و مرکز و بالغ بر دو هزار #بوستان دارد. آمار دقیقی از تعداد کوچه های تهران نیافتیم ولی شاید بتوان تصوری بیش از هزار خیابان و کوچه داشت. در تمام این مناطق، محله ها، بوستان ها، خیابان ها، کوچه ها و در كل ايران، بدون هیچ تردیدی تعداد زیادی #گربه_شهری زندگی می کنند که مثل بقیه #قلمرو دارند، می دانند چگونه آن را تعیین کنند، #جفت_گیری و #زایمان می کنند، به خودروها پناه می برند و می دانند از انسان ها چطور فاصله بگیرند و غیره. آنها در همین هوایی الان به زندگی مشغولند که «بس ناجوانمردانه سرد است» و ما نمی دانیم #قانون_طبیعت چرا اینگونه #ناعادلانه قضاوت می شود!
این سو، #حمایت_از_گربه های شهر تهران در بوستان های لاله، قیطریه، بهشت مادران، گفتگو، جوانمردان و خیابان هایی که حامیان این حیوان در رفت و آمد هستند خلاصه شده است! و خیلی عجیب است که چرا بیشترین مشکلات مبتلابه هم در همین مناطقی که حامیان چتر حمایت خود را در آن برافراشته اند پیش می آید!
میلیون ها گربه ای که همین الان و در جایی از این سرزمین و با شرایط آب و هوایی مشابه به زندگی مستقل خود مشغولند حیوان نیستند یا نیاز به حمایت ندارند؟!
آيا حمايت ما قدم هايي فراتر از مفهوم خود برنداشته است؟...
و براستی، تعبیر ما از حمايت چیست؟
https://telegram.me/Pazudharma

#سگ_کشی و #توسعه_پایدار:
هجوم وحشیانه به سگ ها در مناطق مختلف کشور و قتل عام باصدا و بی صدای آنها در تاریکی شب، فقط به همان #منطقه_جغرافیایی محدود نمی شود، بلکه می تواند به اندازه کل دنیا وسعت یابد آنجا که صحبت از توسعه پایدار است. از میزان آگاهی #پیمانکاران سگ کش #شهرداری از توسعه پایدار آمار و اطلاعی در دست نداریم ولی بی تردید #وزیر_کشور، #شهرداران، #استانداران و #فرمانداران مملکت نبايد با این مفهوم بیگانه باشند! ما هم یکبار دیگر تعریف آن را مرور می کنیم تا عمق ارتباط آن با سگ کشی را بررسی نماییم:
«توسعه ای که نیاز فعلی را بدون خدشه وارد کردن به توانایی های نسل های آتی در تأمین نیازهایشان، تأمین کند و به فرصت هایی که برای روشن کردن دوره جدیدی از تحول در جهت تغییر اساسی جهانی دلالت داشته باشد.
مفهوم توسعه پایدار دلالت بر فرایندی از تغییر در چیزی دارد که بهره برداری از منابع، جهت سرمایه گذاری سمت گیری ابداع فنی و تبادل، تغییر نهادی هم بر نیاز فعلی و هم نیاز آتی تأثیر گذارد. عدالت به عنوان کانون در توسعه پایدار دیده شده و دلالت بر نابرابری کمتر در توزیع دارایی ها و پیشرفت توانایی ها و فرصت ها برای گروه محروم دارد.»
حال، برای آنکه بتوان این تعریف را در جوامع مختلف اندازه گیری و ارزیابی نمود باید شاخص هایی تعیین شوند که بتوانند میزان #توسعه_یافتگی و دستیابی به توسعه پایدار در کشورهای مختلف را در قالب اعداد و ارقام بیان کنند. #گونار_میردال شاخص هایی برای این اندازه گیری معرفی کرده است که برخی از آنها عبارتند از:
⬅️ خردگرایی
⬅️ توسعه دانش و اجرای موثر برنامه ریزی توسعه
⬅️ ارتقای سطح زندگی
⬅️ بهبود نهادها و رفتارها و عادات و رسوم
⬅️ دموکراسی گسترده در سطح جامعه
⬅️ انضباط اجتماعی
Pazudharma
با همین اشارهء فهرست وار و بدون ورود به مباحث پیچیده هر بخش، می توان به راحتی ارتباط بین رفتاری وحشیانه به نام #سگ_کشی را با میزان توسعه یافتگی بطور عام و توسعه پایدار به طور خاص سنجید. در یک جمع بندی کلی می توان گفت که قتل عام وحشیانه و شرم آور سگ ها فرسنگ ها از #خردگرایی بدور بوده و اجرای آن تنها بر مبنای باورهای خرافی، #متعصبانه و نخ نمایی انجام می شود که باعث ترویج مستقیم #خشونت در جامعه می شود- نه ارتقای سطح زندگی!
#وزارت_کشور، #سازمان_حفاظت_محيط_زيست، #استانداری، #شهرداری، #دهیاری و #بخشداری هر یک بعنوان نهادی اجتماعی هستند که بمنظور #بهره_وری و #خدمت_رسانی ناگزیر از دانش محوری و بهبود مستمر فرآیندهای کار هستند. اما در عمل، نه تنها به ارتقای دانش خود نمی پردازند که بعنوان یک نیروی فشار، عادات و باورهای خرافی و نادرست مردم را نیز تقویت می نمایند.
به نظر می رسد اشاره به «نسل های آتی» در تعریف اولیه توسعه پایدار از یک سو و فانی بودن تمام شاخص های مورد نظر در آن از سوی دیگر، تحقق این مفهوم تنها در سایه سازگاری با #محیط_زیست امکان پذیر است. بنابراین، هر چه با محیط زیست انسانی و #طبیعت ارتباطی دانش محورتر داشته باشیم، دستیابی به آن راحت تر و منطقی تر می شود. به جای افتادن در دام مباحث تکراری و اسارت در دور باطل آن، شاید بهتر باشد از شاه کلید رسیدن به توسعه یافتگی و توسعه پایدار بهره گرفت: #تغییر_نگرش!
https://telegram.me/Pazudharma

سوال دیگری که در این راستا مطرح می شود این است که ما توان یا امکانات حمایت از تمام حیوانات را نداریم، بنابراین اگر بتوانیم حتی #کشتار در یک #منطقه را متوقف کنیم، به نظر، کار بسیار بزرگی انجام داده ایم!
پاسخ #علمی به این سوال بسیار ساده است: خیر! ما با توقف کشتار در یک منطقه کار بسیار بزرگی انجام نداده ایم. استدلال پاسخ ما اینگونه است که توقف نسبی کشتار بطور مثال در دو منطقه #تبریز و #شهریار با احداث #پناهگاه و #پایگاه_عقیم_سازی همراه بوده است که اگر بخواهد این الگویی برای تمام کشور شود، ما باید منتظر احداث ده پناهگاه در هر منطقه ای باشیم که در آنها کشتار جریان دارد!!! آیا این راهکار اصولی است؟!
یعنی ما برای توقف کشتار در کل ایران باید قرارداد همکاری عقیم سازی با شهرداری منطقه عقد کنیم تا کشتار متوقف شود؟! ایران به چند پناهگاه/پایگاه نیاز خواهد داشت؟ چه تعداد #سگ باید در این مکان پناه داده شوند؟ با چه مدیریتی؟ با چه نظارتی؟ با چه امکاناتی؟ و با نقض چند «حقوق» حیوانات باید مبادرت به چنین کاری کنیم؟
حمایت از حیوانات #شغلی نیست که نیاز به «#برندسازی» داشته باشد! بلکه فعالیتی است برخاسته از #عشق و #احترام نسبت به تمام موجودات زنده که همچون ما، #حیوان نام دارند.
پناهگاه های ایران کم از #باغ_وحش، قفس های #آزمایشگاه، کانتینرهای حمل حیوانات #سیرک، #پت_شاپ ها و ... ندارند! هر #کلنگی که برای احداث پناهگاه با دست هر کسی به زمین کوبیده می شود را در حکم اسارتگاهی جدید بدانیم که ابتدایی ترین نیازهای سگ را نادیده می گیرد و در خیلی موارد به قیمت جان او تمام می شود...
https://telegram.me/Pazudharma