Pazudharma

سوال دیگری که در این راستا مطرح می شود این است که ما توان یا امکانات حمایت از تمام حیوانات را نداریم، بنابراین اگر بتوانیم حتی #کشتار در یک #منطقه را متوقف کنیم، به نظر، کار بسیار بزرگی انجام داده ایم!
پاسخ #علمی به این سوال بسیار ساده است: خیر! ما با توقف کشتار در یک منطقه کار بسیار بزرگی انجام نداده ایم. استدلال پاسخ ما اینگونه است که توقف نسبی کشتار بطور مثال در دو منطقه #تبریز و #شهریار با احداث #پناهگاه و #پایگاه_عقیم_سازی همراه بوده است که اگر بخواهد این الگویی برای تمام کشور شود، ما باید منتظر احداث ده پناهگاه در هر منطقه ای باشیم که در آنها کشتار جریان دارد!!! آیا این راهکار اصولی است؟!
یعنی ما برای توقف کشتار در کل ایران باید قرارداد همکاری عقیم سازی با شهرداری منطقه عقد کنیم تا کشتار متوقف شود؟! ایران به چند پناهگاه/پایگاه نیاز خواهد داشت؟ چه تعداد #سگ باید در این مکان پناه داده شوند؟ با چه مدیریتی؟ با چه نظارتی؟ با چه امکاناتی؟ و با نقض چند «حقوق» حیوانات باید مبادرت به چنین کاری کنیم؟
حمایت از حیوانات #شغلی نیست که نیاز به «#برندسازی» داشته باشد! بلکه فعالیتی است برخاسته از #عشق و #احترام نسبت به تمام موجودات زنده که همچون ما، #حیوان نام دارند.
پناهگاه های ایران کم از #باغ_وحش، قفس های #آزمایشگاه، کانتینرهای حمل حیوانات #سیرک، #پت_شاپ ها و ... ندارند! هر #کلنگی که برای احداث پناهگاه با دست هر کسی به زمین کوبیده می شود را در حکم اسارتگاهی جدید بدانیم که ابتدایی ترین نیازهای سگ را نادیده می گیرد و در خیلی موارد به قیمت جان او تمام می شود...
https://telegram.me/Pazudharma