Pazudharma

#پناهگاه_پردیس در #تبریز: قراردادی بین یک به اصطلاح #حامی و #شهرداری تا «موضوع» آن سگ هایی باشند که دزدیده و یا از دورترین مناطق با خاور منتقل می شوند تا به قتل برسند و زنده به گور شوند. شرمتان باد!

اینجا #پناهگاه_پردیس در #تبریز است- مشتی نمونه ی خروار از تمام #پناهگاه ها، #نقاهتگاه ها، #تیمارگاه ها و #پانسیون سگ ها در ایران. #شهرداری و #حامیان برای خلقِ این زندگی با هم همکاری می کنند...

سوال دیگری که در این راستا مطرح می شود این است که ما توان یا امکانات حمایت از تمام حیوانات را نداریم، بنابراین اگر بتوانیم حتی #کشتار در یک #منطقه را متوقف کنیم، به نظر، کار بسیار بزرگی انجام داده ایم!
پاسخ #علمی به این سوال بسیار ساده است: خیر! ما با توقف کشتار در یک منطقه کار بسیار بزرگی انجام نداده ایم. استدلال پاسخ ما اینگونه است که توقف نسبی کشتار بطور مثال در دو منطقه #تبریز و #شهریار با احداث #پناهگاه و #پایگاه_عقیم_سازی همراه بوده است که اگر بخواهد این الگویی برای تمام کشور شود، ما باید منتظر احداث ده پناهگاه در هر منطقه ای باشیم که در آنها کشتار جریان دارد!!! آیا این راهکار اصولی است؟!
یعنی ما برای توقف کشتار در کل ایران باید قرارداد همکاری عقیم سازی با شهرداری منطقه عقد کنیم تا کشتار متوقف شود؟! ایران به چند پناهگاه/پایگاه نیاز خواهد داشت؟ چه تعداد #سگ باید در این مکان پناه داده شوند؟ با چه مدیریتی؟ با چه نظارتی؟ با چه امکاناتی؟ و با نقض چند «حقوق» حیوانات باید مبادرت به چنین کاری کنیم؟
حمایت از حیوانات #شغلی نیست که نیاز به «#برندسازی» داشته باشد! بلکه فعالیتی است برخاسته از #عشق و #احترام نسبت به تمام موجودات زنده که همچون ما، #حیوان نام دارند.
پناهگاه های ایران کم از #باغ_وحش، قفس های #آزمایشگاه، کانتینرهای حمل حیوانات #سیرک، #پت_شاپ ها و ... ندارند! هر #کلنگی که برای احداث پناهگاه با دست هر کسی به زمین کوبیده می شود را در حکم اسارتگاهی جدید بدانیم که ابتدایی ترین نیازهای سگ را نادیده می گیرد و در خیلی موارد به قیمت جان او تمام می شود...
https://telegram.me/Pazudharma

بطورکلی، اگر ما بیش از یکساعت در روز به کار #حمایت مشغول هستیم باید خود را موظف به #مطالعه و #یادگیری علمی در ارتباط با کاری که انجام می دهیم بدانیم. این کار به ما کمک می کند تا به حيوان آسيب نرسانیم و سریع تر به اهداف خود برسیم.
آشنایی با مبانی اولیه یک کار همانند میان بر عمل می کند و ما را از آزمون و خطای تکراری برحذر می دارد. بویژه اینکه گاهی کسب #تجربه ما به قیمت جان حیوان تمام می شود.
از مبانی این حرفه قایل نشدن «تبعیض» بین حیوانات است که شوربختانه نه تنها در بین حامیان بلکه در #سطوح_مدیریتی سازمان ها و #مسوولین ذیربط نیز ناآگاهی از این اصل اولیه به شدت دیده می شود. تنها چیزی که حیوانات را از هم متمایز می کند «قوانین طبیعی» زندگی آنهاست نه علایق و وظایف ما!
بعضی اوقات، این #تبعیض نه فقط مربوط به حیوانات که به منطقه ای خاص مرتبط می شود! بطور مثال توقف نسبی کشتار در #تبریز و #شهریار دستاوردی بزرگ تلقی می گردد و حال آنکه، حمایت واقعی زمانی معنا می یابد که ما اقدامی اساسی در حفظ جان تمام حیوانات انجام دهیم. برخورد منطقه ای با این فعالیت، مبحث «تجاری» کردن آن را بیشتر مطرح می کند تا خود حمایت را!
بعنوان یک انسان و/یا دوستدار حیوانات از خود بپرسیم: چه فرقی است بین سگ گرسنه ای که الان در قفس تنگ و تاریک #آزمایشگاه #دانشگاه #دامپزشکی در تاریکی نشسته است و سگی که در پرند بر اثر تصادف کنار جاده درد می کشد؟
تک تک سگ های کشورمان باید مورد حمایت ما قرار گیرند و بطور اساسی ساماندهی شوند. این پروژه ای است عظیم که هیچ #نهاد_دولتی قادر به تحقق آن نیست زیرا نه #دانش لازم را دارد و نه #تفکر و نه #عشق انجام آن را...
https://telegram.me/Pazudharma