به وقت دلدادگی میفهمی، کنعان نه جایی در جغرافیا که مختصاتی در جان آدمی است.
رنج و اندوه همزاد عشقند و تو در مصر هم که باشی، دلت به کنعان سرگردان است!
دوست داشتن آدمی را وا میدارد تا نادیدنی را ببیند، نیافتنی را بیابد.
افسونی در عشق هست که روزمرگی را میتاراند و باعث میشود به ذات اشیاء، آدمها و زندگی پی ببریم!
📕 سمتِ آبیِ آتش
✍ #امیرحسین_کامیار