آمین

#دولتمند_خالف #موسیقی #پرتره
@aminhaghrah

•
در مذمت خام‌فروشی!
به بهانه‌ی ده‌سالگی فقدان فریدون پوررضا

ده سال از فقدان "فریدون پوررضا" می‌گذرد. نادره‌ی موسیقی گیلان (که در امتداد کوشش‌های احمدعاشورپور) کنش‌ها و پیجویی‌هایش در امر شناسایی و گردآوری نغمات و آوازهای فولکلور سرزمین مادری، نام او را در بر تارک فرهنگ موسیقایی این سامان درخشان‌تر از هر نامی جلوه‌گر ساخته است.
از پوررضا بسیار آثار شنیداری و مکتوب به خصوص از فولکلور گیلان برجای مانده است (مراجعه کنید به کتاب موسیقی فولکلور گیلان/ نشر فرهنگ ایلیا/ اثر فریدون پوررضا)
حالا اما در غیاب ده‌ساله‌ی او، پرسش این است که ما با آن میراث گرانسنگ چه می‌کنیم؟

پیشتر از یکی از بزرگان موسیقی معاصر ایران که در حوزه‌ی پژوهش و ثبت آواها و نواهای نواحی ایران به حق یگانه است شنیدم که فولکلور چون از پس سده‌ها گذشته و آزمون پس داده و صیقل خورده، خواندنی‌ترین و شنیدنی‌ترین و کاملترین شکلی از آن که باید، به ما رسیده. و نتیجه؟
نمی‌دانم این اظهار نظر از چهره‌ای موجه و صاحب‌ایده، چقدر در کنشگران جوان‌تر موسیقی گیلان موثر افتاده، اما هرچه هست گویی این رای و باورهایی این‌چنین که مسبوق به سابقه هم است، اسباب یک‌جور بی‌عملی، تنبلی، کهنه‌گرایی و شاید بهتر باشد بگویم سهل‌انگاری در فضای موسیقی گیلکی شده!

به زعم من (برخلاف آن‌چه برخی از گفتار آن عزیز برداشت کرده‌اند) فولکلور (این‌جا وجه موسیقایی‌اش مدنظر است) برای هر جامعه‌ای به مثابه معدنی معنوی‌ست. ذخایری پنهان در لایه‌های تاریخی و اجتماعی که البته باید کشف شود (که می‌شود) منتها آن‌چه مهم است نحوه‌ی بهره‌برداری از آن ذخایر است.

متاسفانه ما (در گیلان) عمومن از فولکلور با همان الگویی بهره می‌‌گیریم که در سطح ملی از ذخایر ارزشمند زیرزمینی! (شما بخوانید مثلن نفت!) طبق معمول راحت‌ترین کار را برمی‌گزینیم. از سر کاهلی، تنبلی یا همان سهل‌انگاری، بی‌آن‌که متوجه باشیم فراورده‌های روزآمدِ این ذخایر معنوی، چقدر بیشتر می‌توانند بیارزند و خواهان دارند و چون اقناع‌کننده‌ی نیاز امروز اند، در دلبستگی مخاطبینِ حتا خارج از حوزه‌ی فرهنگ بومی، و هم تعامل بین فرهنگها، چقدر موثر می‌افتند، باز خام می‌خوریم و خام می‌فروشیم و از این داد و ستد بَدوی هم سرخوشیم!

فولکلور گیلان، سرشار از ملودی‌ها، آوازها، ترانه‌ها و قصه‌های نخوانده است. حتمن جهان زیباتر از این خواهد شد اگر جز با آن شکل بومی و بدوی، به با فرم و زبانی جهانی نیز شنیده شود.


#فریدون_پوررضا
#موسیقی_گیلان
#گیلان
#روزانه
@aminhaghrah

•
در روزهای اخیر ویدئویی از اجرایی قدیمی از بانو معصومه مهرعلی درشبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود منتها با کمترین توضیحی درباره‌ی گروهی که او را همراهی می‌کند.
نام این گروه عشاق گیلان است که آن زمان (یعنی میانه‌ی دهه‌ی ۵۰) معصومه مهرعلی (با نام هنری نوا) مدتی با آن همکاری داشت. موسس‌ و آهنگساز گروه عبدالله ملت‌ پرست بود که در این ویدئو (بریده‌ای از اجرای گروه عشاق گیلان در تلویزیون گیلان به سال ۱۳۵۶) او را در حال نوازندگی تار مشاهده می‌کنید. ملت پرست آهنگساز ترانه‌ی معروف بیا میرزاست که سال ۷۵ در جریان حادثه رانندگی درگذشت. از افراد دیگر حاضر در این ویدئو هم محمدرضا جوادزاده (نوازنده‌ی عود) یوسف احمدی کیاسرایی (نوازنده‌ی کمانچه) غلامرضا وَرعی (نوازنده‌ی نی) حسن عشقی (نوازنده سنتور) و علی مبرهن (نوازنده تنبک) را شناختم.
سر آن‌ها که هستند خوش، دمشان گرم و سازشان کوک...


#عشاق_گیلان
#معصومه_مهرعلی
#عبدالله_ملت_پرست
#یوسف_احمدی_کیاسرایی
#محمدرضا_جوادزاده
#غلامرضا_ورعی
#حسن_عشفی
#علی_مبرهن
#موسیقی_گیلان
#گیلان
@aminhaghrah

•
طبلهای میان‌تهی...
متن استعفای مشیر همایون شهردار ( رئیس شورای عالی موسیقی رادیو، در سال ۱۳۳۴) در اعتراض به هرج و مرج و وضع خراب موسیقی در رادیوی پایتخت


مقام معظم نخست‌وزیری...
۱.طرز عمل و اقدامات گذشته اداره تبلیغات در قسمت موسیقی به علت آشنا نبودن به اهمیت این هنر و تاثیر آن در جامعه مخصوصا در اثر تصمیمات بیهوده متنفذین به حدی بی‌رویه بوده و چنان بی‌انضباطی در این قسمت حکمفرما است که دیگر توسط خود آن اداره قابل اصلاح نیست...

۲. موسیقی رادیو پایتخت کشور که مادر ادبیات دنیا است با آهنگهای ناموزون و اشعار مبتذل و الفاظ بازاری آلتی شده است برای معروف کردن جماعتی که به منظور دعوت شدن در مجالس عروسی و استفاده مادی از اشتهار تصنعی خود در موسیقی رادیو شرکت می‌کنند و متاسفانه بعضی‌ از بزرگان موسیقی ما نیز تحت تاثیر واقع شده و باور کرده‌اند که آن‌چه از رادیو می‌شنوند موسیقی است.

۳. نوازندگان و خوانندگان در اثر بی‌اطلاعی در اداره‌ی تبلیغات از فن موسیقی چنان به دستورات آن اداره بی‌اعتنا و لا‌ قید شده‌اند که حتی بدون انجام وظیفه هم دستمزد خود را در اواخر ماه دریافت می‌کنند و اداره‌ی تبلیغات جرات مواخذه از آن‌ها را ندارد.
یگانه راه اصلاحی که به نظر می‌رسد این‌است که تشکیلات غلط و مفتضح فعلی موسیقی رادیو تهران را منحل فرمایند و سازمان شورای موسیقی را به اداره‌ی هنرهای زیبای کشور انتقال دهند...

بنا به مراتب معروضه فوق نظر به این‌که دیگر حضور خود در شورای عالی موسیقی را بی‌فایده می‌داند، مستدعی‌ست از این ماموریت معافم فرمایند...


• منبع: مجله‌ی موزیک ایران، شماره۳ از سال ۶. مرداد ۱۳۳۶
‌


#موسیقی
#مشیر_همایون_شهردار
@aminhaghrah

‍ •
موسیقی گیلکی، ننه‌گیلانی، ما، آنها و باقی قضایا...
.
یکم
پدیده‌ای که در هفته‌های اخیر دارد موسیقی گیلان را در میان مخاطبان ایرانی، نمایندگی می‌کند بانوی کهنسالی‌ است شهره به نام ننه گیلانی.
آن‌چه ننه گیلانی می‌خواند و مخاطبین گسترده‌ش در فضای مجازی می‌بینند و می‌شنوند بدیهی‌ست که محصول یک کوشش منظم فردی یا گروهیِ موسیقایی نیست و ایده و خلاقیتی هنرمندانه آن را‌ پشتیبانی نمی‌کند. آوازها برآمده از موسیقی دستگاهی‌- محلی گیلان‌ند اما کلام از هیچ قاعده و قانون ادبی (حتا ادبیات گیلک) پیروی نمی‌کند. جملات شلخته‌اند و دلِی، و در اکثر موارد فی‌البداهه سرهم می‌شوند، به گونه‌ای که اگر از خواننده خواسته شود آن‌چه پیشتر خوانده را از نو روایت کند شاید نتواند (که البته از کسی که مدعی نیست انتظاری هم نیست)
سوال اما این‌جاست؛ چرا ویدئوهای او نه فقط در میان توده‌ مردم بلکه در بین طبقه‌ الیت حتا، انقدر هواخواه دارد؟ البته که این بانوی سالخورده‌ گیلانی ته صدای خوبی دارد اما این استقبال قطعن فقط دلیل موسیقایی ندارد!

دوم
دهه‌هاست (بعد از تیم #عاشورپور، #سرتیپ‌_پور و اکبر) موسیقی باکلام گیلان برای مخاطبین خارج از حوزه فرهنگی این خطه شنیدنی نیست. حتا آثار نامدارانی چون #مسعودی، #شمس، #جفرودی، #پوررضا، #دعایی و... به جز نمونه‌هایی نادر و تحت شرایطی خاص، نتوانسته‌اند نظر شنونده‌های غیر گیلک را به خود جلب کنند. آن‌چه حالا از موسیقی گیلکی بسیار در خارج از مرزهای فرهنگی گیلان شنیده می‌شود بازخوانی شده‌ فولکلورهای شاد و عمدتن کم‌‌مایه، یا ترانه‌های پرشور و طراوت پدیدآمده در دهه‌ی ۲۰ و۳۰ خورشیدی‌ ست که تنها با، مزه‌ ویدئوهای دلبرانه‌ دختران و پسران جوان یا در پیوند با تصاویری از زیبایی‌‌های طبیعت گیلان تماشایی‌‌ می‌شوند و آن‌گونه که رفت، عملن آوای موسیقی تولیدیِ اورجینالِ امروز گیلان فراتر از مرزهای زبان گیلگی نمی‌رود. چرا؟
.
پاسخ دو گانه است:
یا تولیدات امروزِ موسیقیِ باکلام گیلکی انقدر فاقد کیفیت و جذابیت‌اند که نمی‌توانند نظر مخاطبین‌ رنگ به رنگ موسیقی‌ در گستره‌ای به پهناوری و تنوع فرهنگی ایران را به خود جلب کنند.
و یا مدیریت کلان فرهنگی (بهتر است بگوییم روح مسلط بر اتمسفر فرهنگی کشور و رسانه‌های تحت کنترلش) انگیزه‌ و علاقه‌ای برای شنیدن صدای امروز #موسیقی_گیلکی ندارد و ما را در همان شمایل روستایی و بدوی، خیلی بیشتر از این‌ها دوست می‌دارد! درست همانی که دارد رخ می‌دهد و اتفاقن خوشایند ما هم هست؛ نه احمدعاشورپور، نه حتا ناصرمسعودی. یک چیزی میان ناصر وحدتی و همین ننه گیلانی دوست‌داشتنی...


#روزانه
@aminhaghrah

▪️
حصار...
آهنگساز: #حسین_علیزاده
سال ضبط: ۱۳۵۶

علیزاده این قطعه را در دستگاه چهارگاه و با الهام از خاطرات روزهای کودکی و آئین‌ زنجیرزنی روز عاشورا، به ‌نام و یاد همسرش و دیگر فعالان سیاسی که در سال ۵۶ در بندِ زندان بودند ساخته است...

#بیکلام
#موسیقی
@aminhaghrah

▪️
دوئت با لوله!

#موسیقی
@aminhaghrah

▪️
ربنا...
تنظیم‌‌کننده و نوازنده‌ی سنتور:
پویا سرایی

#موسیقی
@aminhaghrah

▪️
دلا در این جهان هرگز
وفا و مهربانی نیست
طمع باید برید از وی
که جای زندگانی نیست...

اجرا: #نورمحمد_درپور

#موسیقی_خراسان
#تک_ترانه
@aminhaghrah

▪️
گلچینی از آثار استاد #حسین_دهلوی


#موسیقی
@SedayIrann
@aminhaghrah

🔻زیر این رگبارِ باران، "مهتاب انزلی" را گوش می دهم از #احمدعاشورپور . دارد می خواند:
انزلی شهر زیبا
ای معبود دل ها
مهتاب تو جان پرور
بلوارت بی همتا...

#پرتره
#موسیقی
@aminhagharh

▪️
ببینید اجرای شورانگیزِ مبین درپور، نوازنده و آوازه‌خوان نوجوان خراسانی را در سیزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان.
درپور این‌جا قطعه‌ای را به یاد محمدرضا شجریان و برای سلامتی‌اش می‌خواند:
خسرو آواز ایران، شاه آواز جهان
با نفس‌هایت دگرگون، آشیانم می‌کنی...

#ویدئو
#موسیقی
@aminhaghrah

▪️
به بهانه یکی از عجیب‌ترین کنسرت‌های موسیقی ایران!

مدتها پیش ویدئویی در فضای مجازی پخش شد که فردی در مقابل تعدادی توریست خارجی آواز ایرانی را به شکلی نامتعارف اجرا میکرد. کلیپی که دست به دست شد و دست مای شوخیهای مختلف شد.

بعدها کلیپهای بیشتری از این خواننده در فضای مجازی پخش شد.فردی با نام "منوچهر پرخیده" که صفحه‌ای در اینستاگرام ساخت و ویدئوهای خود را آپلود میکرد. آوازهای عجیب و کپشنهای عجیبتر این خواننده. صفحه او پر است از کامنتهایی که اغلب به قول خودمانی قصد سر کار گذاشتن او را دارند. حتی ویدیوهایی از سراسر ایران برای او فرستاده میشود و از حس خود نسبت به آوازهای او میگویند.

حالا بعد از مدتها، به مورد عجیبی برخوردیم. اینکه قرارست این خواننده کنسرتی در شهر ساری برگزار کند! کنسرتی که بلیط فروشی آن آغاز شده!

در دوره ای که بسیاری از هنرمندان بزرگ ممنوع‌الکار هستند و کنسرتها یکی پس از دیگری لغو میشوند، مجوز برای اینچنین کنسرتی جای تعجب دارد!


#ویدئو
#فاجعه
#موسیقی
@koronmusic
@aminhaghrah

▪️
نیایش...


#تک_ترانه
#موسیقی_مغولستان
@aminhaghrah

‍ ‍▪️
ماجرای قرار #حسین_علیزاده و #سایه
[ نینوا چگونه خلق شد؟ ]

حسین علیزاده، هنرمند پرآوازه کشورمان آثار ماندگار و ارزشمند زیادی در حوزه موسیقی ساخته است که انتخاب برترین آنها ممکن نیست. چه کارهای بی‌کلام و آهنگسازی برای فیلم‌ها و سریال‌ها و چه کنسرت‌ها و آثاری که علیزاده با همراهی محمدرضا شجریان و دیگر خواننده‌های مطرح اجرا و منتشر کرده است. اما همه مردم "نینوا"حسین علیزاده را از صداوسیما شنیده‌اند و با آن دلشان لرزیده و تأثیر این موسیقی بی‌کلام را در ایام حزن و ماتم و به‌ویژه در سوگواری ائمه اطهار حس کرده‌اند. گرچه شاید خیلی‌ها ندانند این اثر جاودان کار کیست و چگونه ساخته شده است.

سید عباس سجادی، شاعر و پژوهشگر موسیقی، در گفت‌وگویی ویدیویی که با استاد حسین علیزاده داشته و در کانالش منتشر شده، ماجرای ساخته شدن نینوا را مرور کرده است.

علیزاده در این گفتگو به ماجرای جالبی در مسیر ساختن اثر نینوا اشاره کرد: یک بار سایه (امیر هوشنگ ابتهاج؛ شاعر معاصر) گفت من دارم یک مثنوی می‌سازم، گفتم چه خوب، بیا به همدیگر یک تعهدی بدهیم. خیلی جسارت بود که من به سایه این را بگویم. اصلاً هم اندازه و هم قد نبودیم. گفتم شما تا وقتی که مثنوی‌ات را می‌سازی من هم این قطعه‌ام را تمام می‌کنم و وقتی تمام شد می‌گذاریمش موسیقی متن مثنوی شما. گفت خیلی خوب است و قبول. و واقعاً این ذوق و شوق در هر دوی ما به‌وجود آمد. من تا آن موقع عادت کرده و یاد گرفته بودم که نجوای درونی‌ام را در دستگاه نوا زمزمه کنم. واقعاً دستگاه نوا یک حس خاصی را برای من ایجاد می‌کرد. نوشتن و ساختن نینوا چیزی نزدیک ۵ -۶ ماه طول کشید که البته به موازاتش کارهای دیگری را هم انجام می‌دادم.

در هر صورت این کار ضبط شد. و یک روز صبح میکس‌های آخر را با ایرج حقیقی انجام دادیم و بلند شدیم رفتیم خیابان کوشک، منزل سایه.
سایه بی‌تاب سیگار دستش بود که بیایید ببینم کار چطور شده. سایه دستگاه صوتی خیلی خوبی داشت. اولین شنونده درست و حسابی این قطعه، سایه بود. آن روز من بودم، مجید درخشانی، جمشید عندلیبی و سایه. این را گذاشت داخل دستگاهش و پخش کرد. من با خود گفتم که واقعاً این را تو ساختی، یواشکی در دلم به خودم گفتم: آفرین، آفرین. سایه هم سیگار پشت سیگار. یک سکوتی کرد. سکوتش لازم بود. بعد از مدتی سری تکان داد و گفت حیف نیست این بیاید زیر شعر من. این همه چیز دارد. باید خودش مستقل باشد. آن موقع که این حرف را زد سال ۶۲ بود، من ۳۲ سالم بود. یک بزرگی جلوی من نشسته بود و می‌گفت کار تو حیف است بیاید زیر کلام من. این باید خودش منتشر شود. در هر صورت قرار بر همین می‌شود. ولی هر دو موفق بودیم در آن قرار. چون سایه مثنوی‌اش را تمام کرد من هم نینوایم را.


●منبع: کانال صدای ایران

#موسیقی
@aminhaghrah

‍ ▪️
سید #جواد_ذبیحی حیف شد!
خشونت کور انقلابی صدای نابش را خفه کرد.
پس از سقوط پهلوی در ۵۷، به دلیل آوازخوانی در دربار، زندانی شد و پس از آزادی از مقابل منزل ربوده شد و به طرزی فجیعی به قتل رسید.
روزنامه‌ی اطلاعات به نقل از گروهی موسوم به شاهین گزارشی را چاپ کرد که مسئولیت قتل سید جواد ذبیحی را به دلیل مناجات‌خوانی در رادیوی وابسته به طاقوت پذیرفته‌اند.

همان زمان هم انقلابیون متعصب که به آرشیو رادیو دسترسی داشتند نمونه‌های منحصر به فردی از اجراهای او را از بین بردند. از این رو امروز به جز آثاری معدود و بی‌کیفیت یادگاری از آوازهای خوش او در دست نیست.

حالا این که از آمین می‌شنوید یکی از آن صداهای نادرِ برجای مانده از ذبیحی‌ست.
آواز و مثنویِ سه گاه▼

#موسیقی
#انقلاب
@aminhaghrah

▪️
#موسیقی عدد پی تا ۱۲۲ رقم اعشار!

هر کليد پيانو برابر يک عدد قرار داده شده است، در این ویدئو خواهيد ديد که عدد «پی» چه موسیقی خارق‌العاده‌ای پدید می‌آورد!

#ویدئو
@artchanel
@aminhaghrah

[ اینسان/ سیزه سلام ]
خواننده:
هوشنگ #آذراوغلو ( #اوجبلاغی )
اجرای صحنه: ترکیه. آنکارا / ۲۰۱۰

#موسیقی_آذری
#تک_ترانه
#ویدئو
@aminhaghrah

▪️
اوج هم رفت...

خشکم زد وقتی دوست مشترکمان، از پشت تلفن خبرش را داد: آقا هوشنگ، هوشنگ #اوج_‌بولاغی...

این آخری‌ها که از ترکیه می‌آمد بندر، چقدر شوق داشت‌ برای اینکه بشود در زادگاهش روی صحنه برود و‌ دایره دست بگیرد و مقابل هم‌شهری‌هایش ماهنی بخواند. از برق چشمهایش خوب معلوم بود بعد از این همه گردش در جهان، حالا فقط همین یکی از رویاهایش مانده که دست نیافتنی شده...
این بار آخری پشت تلفن که حرف می‌زدیم، با آن لهجه‌ نمکیِ ترکی‌ش گفت: «اگر کنسرت نشد اشکالی نداره بابا. رادیو هم خوبه آقا امین. نه؟!»

هوشنگ #آذراوغلو متولد ۱۳۱۷ بود در #انزلی. دهه ۳۰ و ۴۰ کشتی می‌گرفت و بعدتر بازیگر سینما شد. همان وقتها آواز هم می‌خواند توی بزم‌ها. بعد از انقلاب کوچ کرد به ترکیه. آنجا با یک اتفاق زندگی‌ش زیر و رو شد. به رادیو رفت و برای ترک‌ها با نام هنری #هوشنگ_آذراوغلو‌ ترانه خواند. دوستش داشتند و از TRT دعوت به همکاری شد. ترانه‌ محبوب سیزه سلام را همان‌وقت‌ها خواند و مثل ستاره درخشید و پروانه‌ طلایی #موسیقی ترکیه را از دست تورگوت اوزال گرفت.
چقدر مولانا را دوست می‌داشت، چه رفیق خوبی بود اوج . حیف شد...


@aminhaghrah