آمین
#سرتیپ_پور
Канал
767
подписчиков
7,58 тыс.
фото
860
видео
1,77 тыс.
ссылок
درباره ی اجتماع، فرهنگ، هنر
و هرچه که دغدغه‌ی روزانه است.
ارتباط با آمین:
@aminhaghrah1
Forwarded from اتچ بات
•
این #ناهید_سالیانی ست که به زبان مادری می‌خواند؛ در یک شب بهاریِ انزلیِ ۱۳۹۷. وقتی ۸۲ ساله‌ش بود:
اوچوم سیایِه، اوچوم گیرایِه
او چوم تا آیم، می‌چوما پایِه
همه‌چیا دانه. می‌رازا خوانِه
دینِه باز می‌دیل تی جایِه...
شاید کمتر کسی بداند سالیانیِ مجسمه‌ساز مثل همشهری نوگرایش #جلیل_ضیاپور، در عهد جوانی و نوجویی (پیش از آن‌که نام و نشان‌شان ایران‌گیر شود) همسنگِ کار تجسمی سودای آموختن موسیقی در سر داشت. #ضیاپور می‌خواست سمفونی بسازد و رهبر ارکسترهای کلاسیک باشد و برای همین اصلن از #انزلی به پایتخت هجرت کرد (که با خروج مدرسان چکی از ایران و غلبه‌ی سنتی‌ها در هنرستان، نشد آن‌چه می‌خواست و بالاجبار به سمت نقاشی رفت)
و #سالیانی نوازنده‌ی قابل آکاردئون بود و انقدر صدای خوش و رسایی داشت که در زمان اقامت در رُم، دعوت به تحصیل در کنسرواتوار (هنرستان عالی موسیقی) شد و در رفاقت با #حسین_سرشار ِ آوازه‌خوان و #ژاله_کاظمی ِ صداپیشه، حتا هنر دوبله در سینما را هم تجربه کرد...
و اما این صدا:
ناهیدِ پیکرتراش، این‌جا توی خانه‌ی کنار ساحل، دارد برای ما یکی‌یکی آوازهای روزهای کودکی‌اش را یاد می‌آورد. و چه حالش خوش بود از این‌که بندر کنارش بود...
• شرح تصویر:
نفرِ اول از راست ناهید سالیانی‌ست، نفر دوم #هوشنگ_سیحون و نفر وسط #پرویز_تناولی. اواخر دهه‌ی ۴۰، در مراسم رونمایی از تندیسی که سالیانی برای نصب در #تالار_آینه ساخت.
• اشاره:
"اوچوم سیایه" ترانه‌ای‌ست ساخته‌ی #جهانگیر #سرتیپ_پور روی آهنگ مشهور و محبوب روسی در گیلانِ دهه‌‌‌های ۲۰ و ۳۰.
#روزانه
@aminhaghrah
این #ناهید_سالیانی ست که به زبان مادری می‌خواند؛ در یک شب بهاریِ انزلیِ ۱۳۹۷. وقتی ۸۲ ساله‌ش بود:
اوچوم سیایِه، اوچوم گیرایِه
او چوم تا آیم، می‌چوما پایِه
همه‌چیا دانه. می‌رازا خوانِه
دینِه باز می‌دیل تی جایِه...
شاید کمتر کسی بداند سالیانیِ مجسمه‌ساز مثل همشهری نوگرایش #جلیل_ضیاپور، در عهد جوانی و نوجویی (پیش از آن‌که نام و نشان‌شان ایران‌گیر شود) همسنگِ کار تجسمی سودای آموختن موسیقی در سر داشت. #ضیاپور می‌خواست سمفونی بسازد و رهبر ارکسترهای کلاسیک باشد و برای همین اصلن از #انزلی به پایتخت هجرت کرد (که با خروج مدرسان چکی از ایران و غلبه‌ی سنتی‌ها در هنرستان، نشد آن‌چه می‌خواست و بالاجبار به سمت نقاشی رفت)
و #سالیانی نوازنده‌ی قابل آکاردئون بود و انقدر صدای خوش و رسایی داشت که در زمان اقامت در رُم، دعوت به تحصیل در کنسرواتوار (هنرستان عالی موسیقی) شد و در رفاقت با #حسین_سرشار ِ آوازه‌خوان و #ژاله_کاظمی ِ صداپیشه، حتا هنر دوبله در سینما را هم تجربه کرد...
و اما این صدا:
ناهیدِ پیکرتراش، این‌جا توی خانه‌ی کنار ساحل، دارد برای ما یکی‌یکی آوازهای روزهای کودکی‌اش را یاد می‌آورد. و چه حالش خوش بود از این‌که بندر کنارش بود...
• شرح تصویر:
نفرِ اول از راست ناهید سالیانی‌ست، نفر دوم #هوشنگ_سیحون و نفر وسط #پرویز_تناولی. اواخر دهه‌ی ۴۰، در مراسم رونمایی از تندیسی که سالیانی برای نصب در #تالار_آینه ساخت.
• اشاره:
"اوچوم سیایه" ترانه‌ای‌ست ساخته‌ی #جهانگیر #سرتیپ_پور روی آهنگ مشهور و محبوب روسی در گیلانِ دهه‌‌‌های ۲۰ و ۳۰.
#روزانه
@aminhaghrah
Forwarded from اتچ بات
•
موسیقی گیلکی، ننه‌گیلانی، ما، آنها و باقی قضایا...
.
یکم
پدیده‌ای که در هفته‌های اخیر دارد موسیقی گیلان را در میان مخاطبان ایرانی، نمایندگی می‌کند بانوی کهنسالی است شهره به نام ننه گیلانی.
آن‌چه ننه گیلانی می‌خواند و مخاطبین گسترده‌ش در فضای مجازی می‌بینند و می‌شنوند بدیهی‌ست که محصول یک کوشش منظم فردی یا گروهیِ موسیقایی نیست و ایده و خلاقیتی هنرمندانه آن را پشتیبانی نمی‌کند. آوازها برآمده از موسیقی دستگاهی- محلی گیلان‌ند اما کلام از هیچ قاعده و قانون ادبی (حتا ادبیات گیلک) پیروی نمی‌کند. جملات شلخته‌اند و دلِی، و در اکثر موارد فی‌البداهه سرهم می‌شوند، به گونه‌ای که اگر از خواننده خواسته شود آن‌چه پیشتر خوانده را از نو روایت کند شاید نتواند (که البته از کسی که مدعی نیست انتظاری هم نیست)
سوال اما این‌جاست؛ چرا ویدئوهای او نه فقط در میان توده مردم بلکه در بین طبقه الیت حتا، انقدر هواخواه دارد؟ البته که این بانوی سالخورده گیلانی ته صدای خوبی دارد اما این استقبال قطعن فقط دلیل موسیقایی ندارد!
دوم
دهه‌هاست (بعد از تیم #عاشورپور، #سرتیپ_پور و اکبر) موسیقی باکلام گیلان برای مخاطبین خارج از حوزه فرهنگی این خطه شنیدنی نیست. حتا آثار نامدارانی چون #مسعودی، #شمس، #جفرودی، #پوررضا، #دعایی و... به جز نمونه‌هایی نادر و تحت شرایطی خاص، نتوانسته‌اند نظر شنونده‌های غیر گیلک را به خود جلب کنند. آن‌چه حالا از موسیقی گیلکی بسیار در خارج از مرزهای فرهنگی گیلان شنیده می‌شود بازخوانی شده فولکلورهای شاد و عمدتن کم‌‌مایه، یا ترانه‌های پرشور و طراوت پدیدآمده در دهه‌ی ۲۰ و۳۰ خورشیدی ست که تنها با، مزه ویدئوهای دلبرانه دختران و پسران جوان یا در پیوند با تصاویری از زیبایی‌‌های طبیعت گیلان تماشایی می‌شوند و آن‌گونه که رفت، عملن آوای موسیقی تولیدیِ اورجینالِ امروز گیلان فراتر از مرزهای زبان گیلگی نمی‌رود. چرا؟
.
پاسخ دو گانه است:
یا تولیدات امروزِ موسیقیِ باکلام گیلکی انقدر فاقد کیفیت و جذابیت‌اند که نمی‌توانند نظر مخاطبین رنگ به رنگ موسیقی در گستره‌ای به پهناوری و تنوع فرهنگی ایران را به خود جلب کنند.
و یا مدیریت کلان فرهنگی (بهتر است بگوییم روح مسلط بر اتمسفر فرهنگی کشور و رسانه‌های تحت کنترلش) انگیزه و علاقه‌ای برای شنیدن صدای امروز #موسیقی_گیلکی ندارد و ما را در همان شمایل روستایی و بدوی، خیلی بیشتر از این‌ها دوست می‌دارد! درست همانی که دارد رخ می‌دهد و اتفاقن خوشایند ما هم هست؛ نه احمدعاشورپور، نه حتا ناصرمسعودی. یک چیزی میان ناصر وحدتی و همین ننه گیلانی دوست‌داشتنی...
#روزانه
@aminhaghrah
موسیقی گیلکی، ننه‌گیلانی، ما، آنها و باقی قضایا...
.
یکم
پدیده‌ای که در هفته‌های اخیر دارد موسیقی گیلان را در میان مخاطبان ایرانی، نمایندگی می‌کند بانوی کهنسالی است شهره به نام ننه گیلانی.
آن‌چه ننه گیلانی می‌خواند و مخاطبین گسترده‌ش در فضای مجازی می‌بینند و می‌شنوند بدیهی‌ست که محصول یک کوشش منظم فردی یا گروهیِ موسیقایی نیست و ایده و خلاقیتی هنرمندانه آن را پشتیبانی نمی‌کند. آوازها برآمده از موسیقی دستگاهی- محلی گیلان‌ند اما کلام از هیچ قاعده و قانون ادبی (حتا ادبیات گیلک) پیروی نمی‌کند. جملات شلخته‌اند و دلِی، و در اکثر موارد فی‌البداهه سرهم می‌شوند، به گونه‌ای که اگر از خواننده خواسته شود آن‌چه پیشتر خوانده را از نو روایت کند شاید نتواند (که البته از کسی که مدعی نیست انتظاری هم نیست)
سوال اما این‌جاست؛ چرا ویدئوهای او نه فقط در میان توده مردم بلکه در بین طبقه الیت حتا، انقدر هواخواه دارد؟ البته که این بانوی سالخورده گیلانی ته صدای خوبی دارد اما این استقبال قطعن فقط دلیل موسیقایی ندارد!
دوم
دهه‌هاست (بعد از تیم #عاشورپور، #سرتیپ_پور و اکبر) موسیقی باکلام گیلان برای مخاطبین خارج از حوزه فرهنگی این خطه شنیدنی نیست. حتا آثار نامدارانی چون #مسعودی، #شمس، #جفرودی، #پوررضا، #دعایی و... به جز نمونه‌هایی نادر و تحت شرایطی خاص، نتوانسته‌اند نظر شنونده‌های غیر گیلک را به خود جلب کنند. آن‌چه حالا از موسیقی گیلکی بسیار در خارج از مرزهای فرهنگی گیلان شنیده می‌شود بازخوانی شده فولکلورهای شاد و عمدتن کم‌‌مایه، یا ترانه‌های پرشور و طراوت پدیدآمده در دهه‌ی ۲۰ و۳۰ خورشیدی ست که تنها با، مزه ویدئوهای دلبرانه دختران و پسران جوان یا در پیوند با تصاویری از زیبایی‌‌های طبیعت گیلان تماشایی می‌شوند و آن‌گونه که رفت، عملن آوای موسیقی تولیدیِ اورجینالِ امروز گیلان فراتر از مرزهای زبان گیلگی نمی‌رود. چرا؟
.
پاسخ دو گانه است:
یا تولیدات امروزِ موسیقیِ باکلام گیلکی انقدر فاقد کیفیت و جذابیت‌اند که نمی‌توانند نظر مخاطبین رنگ به رنگ موسیقی در گستره‌ای به پهناوری و تنوع فرهنگی ایران را به خود جلب کنند.
و یا مدیریت کلان فرهنگی (بهتر است بگوییم روح مسلط بر اتمسفر فرهنگی کشور و رسانه‌های تحت کنترلش) انگیزه و علاقه‌ای برای شنیدن صدای امروز #موسیقی_گیلکی ندارد و ما را در همان شمایل روستایی و بدوی، خیلی بیشتر از این‌ها دوست می‌دارد! درست همانی که دارد رخ می‌دهد و اتفاقن خوشایند ما هم هست؛ نه احمدعاشورپور، نه حتا ناصرمسعودی. یک چیزی میان ناصر وحدتی و همین ننه گیلانی دوست‌داشتنی...
#روزانه
@aminhaghrah
Telegram
attach 📎