▪️اقرار می کنم این چند وقت شنیدن هیچ ترانه ای فارسی، این طور متاثر و منقلبم نکرد.
این شعرِ درست و خوب و دردمند و شریفِ
#کامران_جبران، در آمیخته با صدای مردانه ی خواننده ی جوانِ افغانستانی
#خلیل_یوسفی، سخت نهیب می زند و تکان دهنده است. ما چه کرده ایم با برادرانِ هم خون و هم خاکِ خراسانی (افغانستانی) که این طور از ما گریزان و هراسان اند؟
چند هزار درد از قلم و گلوی امثال کامران و خلیل باید ترانه شود تا باز برابر بایستیم و آغوش هایمان را رو به رو بگشاییم...
.
چنان زده به تیشهای، درخت هویت مرا
که خشک کردهاست ریشۀ حقیقت مرا
منی که صاحب نشانی و نشانه بودهام
منی که وارث زمینه و زمانه بودهام
کنون به نام من که خشم و خون و دود جاری است
بخوان مرا به اسم کوچکم که انتحاری است
ای سرزمین هراسان من
ای باور سخت و آسان من
نام تو را کس به خاطر نداشت
یادت بخیر ای خراسان من
چه شد سرود رودکی؟ کجاست شعر مولوی؟
چه شد شکوه شاهنامه و زبان پهلوی؟
نه حافظی کنار تو نه سعدیای مقابلت
و مردمان احمقی همیشه بوده قاتلت
وطن بدون نام تو برای من وطن نبود
و نام این وطن، دروغ بود مال من نبود
ای سرزمین هراسان من
ای باور سخت و آسان من
نام تو را کس به خاطر نداشت
یادت بخیر ای خراسان من...
#افغانستان#ویدئو#ترانه@aminhaghrah