هرای- غزل ۱۷
با صدای خودم
که زحمت صداگذاریشان را جناب علی آقای رستمپور بزرگوار کشیده اند
نی از جناب رحیم حسنزاده گرامی
استدیو نوید انعامی عزیز
تقدیم به شما مهربانان از مجموعه
شعر تالشی #هرای#شعر_تالشی#شعر_بومی_محلی#معصومه_اپروز💐🌻💐🙏 ام دیار
آسمون سیا دَمَردَه چمه دل جا دَرِه نی
عمریَه را دیِسم بَما کسی را دَرِه نی
کرَه غرق آبوم از ام لاشکَمی رت من ویبَره
چمه ام تاکَه دَسی را رَفِقی سا دَرِه نی
ام دیاری چه مونه دال و قوشی ونگ نِه آ
تالشه گَنزی صدا نا کَلَه ورزا دَرِه نی
خیَه ژندَمَه ای دنیا که بُشوم آوی اَه لَو
بیگرم ایلَّه آزا مای اَه نی دریا دَرِه نی
چمه ام آتَشَه پَسنِن آرَسَینَه کونَه کو
چه مونه عُومری چَمه سا کو بَه دنیا دَرِه نی
بی قراریمَه نِزونم که چه مَرگییَه منَه
کرَه تنخا پِچَکم کسی من ایسوا دَرِه نی
لوَه تا شی هَدَه ام غزری کو سَرگردونیمَه
ام اَویجَه مَردمونی کَسی تمشا دَرِه نی.
چمه عمریم پِختَه دا زمسون باهار آبو
بما ام نبورزه خونی نفسی نا دره نی
بر گردان
این دیار
آسمان سیاه شده انگار مرده است دلم آرام و قرار ندارد و نگرانم
عمریست چشم به راهم اما به اینجا کسی نمیآید
دارم غرق میشوم و گل و لای مرداب مرا میبلعد
برای این دستِ تنهایم سایه رفیقی در کار نیست
در این دیار انگار صدای مردارخواران هم نمیآید
صدای گوزن تالش نیست و گاو نری(پهلوانی) پیدا نیست
یک دنیا پارو زدم تا به آن طرف آب بروم
یک ماهی آزاد بگیرم آن هم در این دریا نیست
چوبهای کوره آتشم به ته رسیده اند
مثل اینکه عمری از ما به دنیا نمانده است
بی قرارم نمیدانم که به چه مرگی دچارم
دارم از تنهایی میشکنم و کسی مرا تماشا نمیکند و نمیبیند
مثل یک تک برگ در این طوفان سرگردانم
این مردن دور افتاده و خاموش را کسی نمیبیند
عمرم را دنبال کردم که زمستانم بهار شود
اما در نفس این نوروز خوان رمقی نماند است
https://www.instagram.com/tv/CaFY7figSTL/?utm_medium=share_sheet