🔍. . . استودیو بوتری در بوینس آیرس، خانه ی اچ اس را با ترکیبی از بتن، شیشه ی شفاف و پنل های فلزی ساخته است. وُید مرکزی خانه با پیاده رویی پوشیده شده است که مسیری معلقی روی آب برای رسیدن به ورودی خانه را طی می کند. بازتاب هایی که شیشه و شبح افرادی که درون خانه حرکت می کنند در اب ایجاد می کند و تاثیر اب روی جداره های پیرامونی، فضایی را به وجود می آورد که از ابتدا و ملهم از اتمسفر فیلم استاکر ساخته ی آندری تارکوفسکی (1979) درون پروژه نهادینه شده است . . .
🔍در آثار هنری و ساختمان های لوکوربوزیه شبحی تکراری ظاهر می شود: مرد مدولار. این پیکره ی انسانی ایستاده با غرور و چهار شانه که گاه یکی از دستانش را بلند کرده است، شاکله ی اصلی سیستم لوکوربوزیه برای ایجاد نظمی دوباره در جهان است. مدولی که سیستمی جهانی از نسبت ها را می سازد و بی شک جاه طبی بزرگی است. آشتی دادن ریاضیات، فرم انسانی، معماری و زیبایی در یک سیستم واحد و البته بر مبنایی ایدئولوژیک، در پس زمینه ی این مرد مدولار نوع برتری گزینی نژادی و طبقاتی و جنسیتی وجود دارد که ریشه در منابع پدرانه فکر مدرن و مدرنیزاسیون برآمده از ان است. . .
گفت و گو با مرگ ـ کریستو ـ 1935 تا 2020🔻 🔍. . . کریستو ولادیمیرو جاوواژف معروف به کریستو، هنرمند بلغاری تبار که بیشتر از همه به واسطه ی بسته بندی ساختمان هایی از جمله رایسش تاگ در برلین و پون نوف در پاریس شناخته می شود، در 84 سالگی و به مرگ طبیعی در آپارتمان خود در گذشت. این هنرمند به دلیل اتصال های بزرگ مقیاسی که در دهه ی 1960 به همراه همسرش ژان کلود انجام داده بود شناخته شد. . . .
⭕️. . . کریستو داستان زندگی و توضیحاتی در مورد برخی آثار شناخته شده اش را در یک فیلم اختصاصی که سال گذشته فیلم برداری شد را مطرح کرده است. او در یکی از فیلم ها می گوید:"من در بلغارستان متولد شدم و 10 ژانویه ی سال 1957 از فشار کمونیست ها به غرب فرار کردم و نوامبر 1958 با ژان آشنا شدم. ما بین سالهای 58 تا 64 در پاریس زندگی کردیم. من خیلی فقیر بودم، استودیویی نداشتم و در یک اتاق زندگی می کردم. کارم را با قوطی های کوچک رنگ صنعتی شروع کردم و به مرور با بشکه های کوچکتر و سپس با بشکه های واقعی ادامه دادم؛ این زمانی بود که یک گاراژ را در خارج از پاریس اجاره کرده بودم. . .
📌متن کامل سوگنامه کریستو را در ستون گفت و گو با مرگ و با برگردانی از دریا زارعی بر اتووود 🔺مطالعه فرمایید، همچنین می توانید متن کوتاهی که هانس اولریش اوبرست در رسای کریستو و ژان کلود و با تمرکز بر یکی از پروژه هایشان در بریتانیا نوشته است را نیز بر اتووود مطالعه فرمایید. . .
🔍چطور زندگی را در بیابان تزریق کنیم؟ بیابان، جایی که تنها گیاهان و موجوداتی با مقاومت طبیعی بالا می توانند زندگی کنند . . . برای شعبه ی ایکس آرکیتکتس مستقر در دبی، پاسخ این سوال با "طراحی" داده شده است. این تیم که برنده ی مسابقه طراحی یک استراحتگاه در عربستان سعودی شد، طراحی خود را با الهام از منظره ی پیش رفتگی های خاک در آب انجام دادند. این جریب های خالی که به ربع الخالی معروفند، بزرگترین دریای ماسه ای جهان را می سازند که به اندازه ی نیمی از صحرا در خود شن جای داده اند و با تپه هایی به ارتفاع 250 متر و ماسه هایی به رنگ نارنجی مایل به قرمز پوشانده شده اند. طراحی ایکس آرکیتکتس پاسخی است به این محدودیت های حوای وهم و شور و زیبایی . . .
🔍یوتوپیا پس از نضج گیری صنعتی شدن جنبه واقعی تری به خودش می گیرد و پیشرفت های فنی امکان های تازه تری برای راست ازمایی ایده های یوتوپیایی فراهم می اورند، تمرکز بر این ایده ها انچنان توفقی می یابند که می تواند کلانْ ایده ی پروژه مدرنیته را یوتوپیا خواند.
⭕️معماری رسانه ای می شود برای تصویرسازی این کلانْ ایده، تصویرهایی که پاسخ هایی متنوع به مشکلات بزرگ صنعتی شدن، جنگ های جهانی، سیاست های بزرگ پساجنگ، تغییرات عمیق تکنولوژیک و بحران های اقلیمی و زیست محیطی و اقتصادی اند و در بطن هر کدامشان، انقلابی نطفه بسته است که در غالب موارد نامحقق باقی می ماند اما تبعاتش بر تمام شئون "پروژه آینده بهتر" و البته خود معماری و نسبتش با شهر به مثابه یک اَبَرْ پروژه تاثیر می گذارد.
📌یادداشت "بازْخوانی ایده های آینده گرایانه مدرنیست ها برای شهر از فرانک لوید رایت تا آراتا ایسوزاکی" با برگردانی از دریا زراعی 🔺به معرفی مختصر تعدادی از این ایده ها می نشیند، از شهر ایده ال لوکوربوزیه تا شهر پهن دشتی فرانک لوید رایت و مانیفست معماری هوایی مارینتی و شهر هوایی آراتا ایسوزاکی و پلاگ این سیتی آرشیگرام و شهر رونده ی ران هرون و گنبد منهتن باک مینسترفولر.
🔍. . . طی برگزاری اکسپوی میلان-2015، نمایشگاهی از آثار پیرو پرتالوپی نیز برگزار شد؛ معماری که مسئولیت طراحی و اجرای غرفه ی ایتالیا در اکسپوی 1929 بارسلونا را برعهده داشت. نمایشگاه سال 2015 با عنوان "پرتالوپی؛ معماری در معرض نمایش: از اکسپو تا میلان" صحنه ای برای نمایش طراحی ها، پلان ها و عکس هایی از جالب ترین و متمایز ترین آثار این معمار فراهم کرد، معماری که حدفاصل 1920 تا 1960 تاثیرگذاری غیرقابل انکاری بر میلان گذاشت و در ترسیم هایش نیز به اثار بی نهایت مهمی پرداخته است که بر معماری میلان اثرگذار بوده اند. . . معماری که در اثار معماری ای اش جایی میان آرت نوو و آرت دکو ایستاده است و علقه های خود به مدرنیسم را نیز پنهان نمی کند و در ترسیماتش به صورت منطقی ای آینده گراست، بارزه ای که در تصویر بزرگتر از جذابیت های دوره نضج گیری مدرنیته به صورتی مزمن با فرهنگ عمومی اروپاست. . .
📌یادداشت "پیرو پرتالوپی؛ معماری میان گذشته ی مستقر و آینده های ممکن" با برگردانی از دریا زارعی🔺، گفت و گوی کوتاهی است با الساندرو اسکاندورا که مسئولیت جمع اوری اثار و نمایش ان ها در اکسپوی میلان 2015 را به عهده داشته است، گفت و گویی که در کنار مشاهده ترسیم های پرتالوپی می تواند حاوی جذابیت های ملموسی باشد . . .
⭕️. . . زمانی فرا می رسد که دغدغه ی شما به عنوان یک دانشجوی معماری تنها روی مسائل مفهومی، ترسیمات و گفتگوهای هوشمندانه و اشتیاق ساختن چیز ها حرکت می کند. به نظر می آید که همه ی ما این احساس را داشته ایم. شاید این مسئله ارتباطی با نگرش آمریکای شمالی مسلط بر ما است. این احساس که همه چیز امکان پذیر است و در نهایت اگر هم به نتیجه نرسد، حداقل تلاشمان را کرده ایم. نمیخواهم زیاد فکر کنم. این چه معنایی دارد؟ منطق ساختاری؟ آیا این درست است؟ آیا زیباست؟ نه! در برخی مواقع انرژی، اشتیاق (و فریب و بدبختی اش) کنترل را به دست می گیرند. چیز ها به صورت ارگانیک رشد می کنند و تکمیل می شوند. . .
🔍. . . کلمنتس گریتل، مدلهای معماری مصنوعی سه بعدی را برای مجموعه ی خود به نام "یک آیندهْ شهر از گذشته" تصویرسازی کرده است. مجموعه ای که هنرمند در آن آرمان شهر های قرن بیستمی را انعکاس داده و کاوش می کند. چشم انداز های اجتماعی انقلابی در میانه های این قرن و آپارتمان های بزرگ مقیاس، باعث شدند تا این هنرمند بیش از پیش مجذوب چنین ساختار هایی شود. . . . . . در این پروژه، گریتل سعی دارد این تصور را پی گیری نماید که چطور یک کلانشهر بی رحم و آینده نگر پیر می شود و منظره ای بی انتها و ساخته شده به دست انسان، که تنها از سیمان و آسفالت تشکیل شده است، چگونه به نظر خواهد رسید. ⭕️. . . بشر از این معماری تندیسْ گون چه تاثیری خواهد دید؟ آیا چنین شهری می تواند در تولید جامعه ای عملکردی موفق باشد یا به طور خودکار عاملی بر اختلال عملکرد اجتماعی خواهد شد؟ ⭕️. . . گریتل میگوید: "این انتخاب که آثار سیاه و سفید باشند، به این سبب صورت گرفته است تا این اطمینان ایجاد شود که قالب پذیری معماری بروتالیستی به واقعی ترین شکل آن نمایش داده خواهد شد." . .
🔍. . . بازدیدکنندگان از مسیر پلکانی گذشته و در این راه با عبور از مجاورت پنجره ای که منظره ای از میدان عمومی نشان می دهد، به گالری های داخل زیرزمین می روند. سقف گالری توسط مجموعه ای از گنبد ها با دریچه های سقفی زاویه دار شکل گرفته و نمای ساختمان های اطراف را قاب میکند. این گنبد ها در صورت نیاز این امکان را فراهم می کنند تا نمایشگاه ها با نور طبیعی روشن شوند. شکل گنبد ها در توپوگرافی میدان عمومی محوطه دار که در بالای گالری ها قرار گرفته نمایش داده شده و به عنوان یک سری اشکال غلتان در کاشی های بتنی قرار گرفته اند. . .
🔍. . . غرفه ی فنلاند که در منطقه ای پویا و پرتحرک واقع شده، بیشتر از همه چیز پذیرای مفهوم پایداری است. در حقیقت این غرفه با گسترش زمینه ای برای تحرک افراد، وسیله ها و داده های تلفن همراه، ایجاد فرصت هایی برای افزایش پویایی و ارتباط میان اذهان را در سطحی جهانی در نظر داشته و به منظور یافتن راه حل هایی برای چالش های بشری حرکت میکند. این غرفه به دو سطح تقسیم میشود و دارای یک فضای رو باز مرکزی است که توسط سالن اصلی نمایشگاه در طبقه ی همکف محاصره شده است. این در حالی است که طبقه ی دوم یک فضای چند منظوره را ایجاد کرده و "ملاقات اذهان را به یک سطح عمیق تر میکشاند." غرفه با ایجاد دسترسی همگانی، جریانی کارآمد ایجاد میکند . . .
⭕️آیا جهانْ گیری کرونا ابعاد زیبایی شناسانه هم داشته است؟ از آنجا که پوشش های محافظتی صورت به یک وسیله ی ضروری برای مقابله با کویید 19 تبدیل شده اند، جو دوسه؛ طراح نیویورکی جایگزین های براقی را برای پوشش صورت پیشنهاد داده است که مزاحمت کمتری در مقایسه با محافظ های معمولی ایجاد می کنند و البته به موازات حس های تازه ای در فرد ایجاد می کنند. . . دوسه در کنار طرح این سوال که "چطور میتوان افراد را در مقیاس بزرگ به استفاده از کالایی غیر ضروری تشویق کرد؟" معتقد است تجهیزات محافظتی در کنار نقش اساسی که در مقابله با این بیماری ایفا میکند بایستی لایه هایی از فهم زیبایی شناسانه را نیز در خود نهادینه داشته باشند. . .
🔍. . .تکلیف حوزه عمومی در وضعیت شیوع کرونا و نیاز به جداسازی اجتماعی چیست؟ آیا همچنان می توان به همْ حضوری بافت اجتماعی در گستره عمومی، ان هم در قالبی که ایمنی زیستی افراد تامین گردد اندیشید؟ سیاحت و گشت و گذار در تراکم شهری چگونه امکان پذیر است؟ استودیو پِرِشْت تلاش کرده است با طراحی پارکی با عنوان پارک فاصله گذاری اجتماعی به این پرسش ها پاسخ دهد. . . پارکی که ، بیش از هر چیز نوعی لابیرنت سبز است و تلاش می کند برنامه یک کاربری ـ پارک شهری ـ را با یک الگوی تزیینی و رازالود پر کند و البته ان را با الهاماتی از باغ های ژاپنی نیز همراه سازد . . .
🔍. . . ریچارد نویترا در سال 1970 درگذشت، او با حفظ پویایی شغل خود، به کمک پسرِ معمارش دیون، به طراحی مدرسه، مراکز درمانی، مسکن انبوه، ساختمان های اداری و خانه های مجلل در هالیوود پرداخت. نویترا همچنین از طریق نوشته ها و سخنرانی هایش نقش مهمی در طراحی گفتمان معماری داشت و یکی از معدود معمارانی بود که تصویرش بر روی جلد مجله ی تایم چاپ شد؛ اگرچه، شهرت نویترا ممکن است به خودی خود به واسطه ی خانه های نفیسی که با نمای کارت پستالیشان در شهرک آقتابی تینسل اجرا کرده بود تا حدودی مخدوش شود، اما او در هر حال به عنوان یکی از معماران مهم و خلاق قرن بیستم شناخته می شود. معماری باهوش و خلاق، که موفق شد با استفاده از کمیسیون های بالایی که می گرفت برای تجربه ی طراحی اقتصادی با مصالح جدید و تکنیک های ساختمانی پبشگام شود. او همچنین ساختمان هایی طراحی کرد که انسانی و در عین حال عملکردی بودند. . .
📌 مجموعه هفت قسمتی معرفی ریچارد نویترا را در نوشتاری از آلیس راستورن و با برگردانی از دریا زارعی بر اتووود🔺 مطالعه فرمایید. . .