🍁 کودکان ”زبالهگرد“ در آرزوی ”اربابی“
✍🏻 نجمه محمودینیا:
جزئی از شهروندانی شدهاند که به حضورشان عادت و عادی از کنارشان میگذریم؛ گاه نگاهی دلسوزانه و گاه بیتفاوت؛ آنقدری که از یاد بردهایم در دنیای امروز حق هر کودکی، کودکی کردن است. کارشان نوعی ”بردهداری نوین“ محسوب میشود، اما در عین حال برای منع کارشان، قانون و سنوسال تعیین کردهاند؛ جنس قانونشان هم همان جنسی است که میگوید به
کار گرفتن افراد کمتر از ۱۵ سال ممنوع! اما نیروهایی هستند ”ارزانقیمت“ که به ناچار و اغلب از روی فقر به
کار در خیابان پناه آورده و در جستوجوی ”امنیت“، ماندن در خیابان را به
کار در کارگاه ترجیح میدهند.
با وجود قوانینی که به ممنوعیت
کار کودکان پرداخته است، آمارهای موجود نشان میدهد که طی سالیان گذشته
کودکان بسیاری، چه در کارگاههای زیرزمینی و چه در خیابانها و چه در میان زبالهها، مشغول به کارند.
حبیبالله مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور، با اشاره به وضعیت نگهداری
کودکان غیرایرانی در مراکز نگهداری از
کودکان خیابانی سازمان بهزیستی بیان کرد: در حوزه
کودکان غیرایرانی بسیاری از خانوادههای آنها را هم شناسایی کردیم. اکنون حدود ۷۶۳ کودک اتباع را در تهران شناسایی کردهایم که از این میان بیش از ۸۰ نفر از آنها در مراکز شبانهروزی نگهداری میشوند که برخی از آنها بیش از ۶ ماه از حضورشان در مراکز میگذرد.
مسعودی فرید در بخش دیگری به موضوع سیاستهای مهاجرتی اشاره کرد و گفت:
در کل کشور حدود ۵۵ درصد کودکانی که پذیرش میکنیم، کودکان غیرایرانی هستند که وقتی به سمت کلانشهرها به ویژه شرق و مرکز کشور حرکت میکنیم، این نسبت افزایش پیدا میکند؛ به طور مثال،
طبق آمارگیریهای مختلف در تهران حدود ۸۰ درصد از کودکان غیرایرانی (بیش از ۹۰ درصد افغانستان و حدود ۵ درصد از کشور پاکستان) هستند. در میان
کودکان ایرانی بیش از ۹۵ درصد دارای سرپرست هستند و در میان
کودکان افغانستانی حدود ۸۵ - ۹۰ درصد با خانواده و یا یکی از اقوام زندگی میکنند.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از کشورها مسئله اتباع و ورود غیرمجاز را دارند، گفت: ما در ایران مرز داریم و افراد باید برای ورود ویزا دریافت کنند؛ اما در کشورهای اروپایی که در منطقه شنگن هستند کشورهای بسیاری هستند که ویزا نمیخواهند و به طور مثال افراد میتوانند از اتریش به آلمان، از آلمان به فرانسه و از فرانسه به هلند بروند، اما چرا کودک
کار در آنجا بسیار کم مشاهده میشود؟ یک دلیل آن این است که بعضاً سیاستهای حمایتی قوی در کشور مبدأ وجود دارد و همچنین در کشورهای مقصد نهادهای حامی کودک اجازه
کار کودک و بهکارگیری
کودکان را نمیدهند. آنها معتقدند که حتی اگر خانوادهای فقیر باشد، راهحل این نیست که کودک به سر چهارراه برود و
کار کند. چگونه در جایی که مرزی به این معنا وجود ندارد که افراد بخواهند ویزا بگیرند کودک
کار نمیبینیم، اما در جایی که مرز هم وجود دارد و افراد باید ویزا داشته باشند افرادی غیرمجاز وارد میشوند؟ لذا این موضوع هم به سیاستهای کشور مبدأ و هم به سیاستهای کشور مقصد بستگی دارد و ما نباید به
کار کودک اعتقاد داشته باشیم.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور معتقد است که زبالهگردی و
کار بر سر چهارراه،
کار شایسته کودک (حتی برای کودک ۱۵ تا ۱۸ ساله هم مناسب) نیست، زیرا شأن، منزلت و فرصتهای کودک از دست میرود. ما نباید اجازه دهیم که
کودکان سر چهارراهها
کار کنند. باید خانواده این
کودکان را شناسایی کرده و در جایی که نیازمند حمایت است خانواده را حمایت کنیم و در جایی که نیاز است با خانواده برخورد شود. باید برخوردهای لازم را با خانواده انجام دهیم تا خانواده و یا گروههای دیگر از
کودکان سوء استفاده نکنند. (با اندکی ویرایش)
© از:
ایسنا (
۱۴۰۰/۳/۲۲)
#⃣ #کودکان #کودکان_افغانستانی #کودکان_کار #بهزیستی