🍁 درخواست جمعی از مهاجران و فعالان افغانستانی از پزشکیانجمعی از مهاجران افغانستان در ایران و جمعی از فعالان حقوق بشر افغانستان از سراسر جهان در نامه‌ای به رئیس جمهور پزشکیان از دولت خواسته‌اند که هرگونه اخراج اجباریِ مهاجران افغانستان، به‌ویژه افرادی که در خطر جدیِ تعقیب و آزار قرار دارند، متوقف شود و تدابیری برای حمایت و ارائهٔ اقامت أمن به آنان اتخاذ شود.
متن این نامه، که نسخه‌ای از آن به انصاف نیوز رسیده است، در پی می‌آید:
به نام خداوند بزرگ
نامهٔ درخواستیِ مهاجران افغانستان در جمهوری اسلامی ایران و جمعی از فعالان حقوق بشر افغانستان از سراسر جهان حضور:
جلالت‌مآب محترم آقای دکتر مسعود پزشکیان
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام و احترام،
ما، جمعی از مهاجران افغانستان و فعالان حقوق بشر افغانستان در سراسر جهان، با توجه به وضعیت اضطراری و خطرناک کنونی در افغانستان، که به‌ویژه برای نظامیان پیشین، کارمندان دولتی، فعالان رسانه‌ای، فرهنگی، حقوق بشری، دانشجویان و تحصیل‌کردگان، و تمامی افرادی که به دلایل مختلف به جمهوری اسلامی ایران پناه آورده‌اند، این نامه را جهت درخواست توقف اخراج اجباریِ آنان تقدیم حضور حضرتعالی می‌نماییم.
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، شرایط سیاسی و امنیتیِ این کشور به‌طور جدی وخیم شده است. بسیاری از افرادی که سابقهٔ فعالیت در نهادهای دولتی، نظامی، امنیتی، رسانه‌ای و بین‌المللی دارند، به‌ویژه نظامیان و خبرنگاران، با خطر جدیِ تعقیب، شکنجه و حتی اعدام مواجه هستند. گزارش‌ها حاکی از آن است که طالبان به دنبال شناسایی و مجازات افرادی است که با حکومت قبلی، نهادهای خارجی یا فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی در تقابل با ایدئولوژی آنها مرتبط بوده‌اند.
همچنین، در رسانه‌ها و جامعه گاهی برخی جرائم که به‌صورت فردی یا شخصی توسط بعضی از مهاجران صورت می‌گیرد به‌گونه‌ای
تعمیم داده می‌شود که به کل جامعهٔ مهاجران آسیب می‌زند. جرم امری شخصی است و نباید به کل یک جامعهٔ مهاجر یا گروه خاصی تعمیم داده شود. بر اساس اصول حقوق جزا و قانون اساسیِ جمهوریِ اسلامیِ ایران، مسئولیت کیفری فردی است و هر گونه تعمیم جرم به یک گروه قومی، نژادی یا مهاجران مغایر با اصول عدالت و حقوق بشری است. تأکید بر اصل برائت و عدم تعمیم جرم بر اساس تابعیت، یکی از اصول اساسی در حقوق داخلی و بین‌المللی است.
با توجه به
کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو و پروتکل الحاقی ۱۹۶۷، که جمهوری اسلامی ایران نیز
به آن متعهد است، اصل «عدم بازگرداندن» (
Non-refoulement) بیان می‌دارد که هیچ پناهنده‌ای نباید به کشوری بازگردانده شود که در آن با خطر تعقیب و آزار مواجه است. این اصل، به‌ویژه در مورد نظامیان پیشین، فعالان رسانه‌ای، فرهنگی و حقوق بشری، و همچنین دانشجویان و تحصیل‌کردگان که در صورت بازگشت به افغانستان با خطر جدی مواجه‌اند، به‌طور خاص کاربرد دارد.
ایران، به‌عنوان یکی از کشورهای بزرگ میزبان مهاجران، همواره در طول تاریخ نشان داده که در مواقع بحرانی، بر اساس اصول اسلامی، اخلاقی و انسانی، به حمایت از پناهجویان پرداخته است. قوانین داخلیِ ایران نیز بر احترام به کرامت انسانی و مسئولیت‌های بین‌المللی در قبال پناهندگان و مهاجران تأکید دارد.
همچنین، حق تحصیل کودکان یکی از حقوق بنیادین بشر است که بر اساس
کنوانسیون حقوق کودک، که ایران نیز آن را پذیرفته است، تضمین شده و
کودکان مهاجر نباید از این حق محروم شوند. فراهم‌کردن دسترسی به آموزش برای کودکان مهاجر از وظایف اساسیِ دولت‌ها در قبال مهاجران است.
در نهایت، جمع‌آوری و نگهداری زنان مهاجر در اردوگاه‌ها، به‌ویژه در شرایط غیراستاندارد و غیرانسانی، برخلاف اصول اخلاقی و کرامت انسانی است. زنان، به‌عنوان قشر آسیب‌پذیر، به حمایت‌های ویژه نیاز دارند و باید از حقوق انسانی و کرامت آنها به‌طور کامل محافظت شود.
ما همچنین خواستار فعال‌سازی دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) در ایران هستیم تا حمایت‌ها و نظارت‌های بیشتری بر وضعیت پناهندگان و مهاجران اعمال شود و فرآیند رسیدگی به وضعیت آنان تسهیل گردد.
بنابراین، ما از دولت محترم جمهوری اسلامی ایران درخواست داریم که هرگونه
اخراج اجباریِ مهاجران افغانستان، به‌ویژه افرادی که در خطر جدی تعقیب و آزار قرار دارند، متوقف شود و تدابیری برای حمایت و ارائهٔ اقامت امن به آنان اتخاذ نمایند.
©️از:
انصاف‌نیوز (
۱۴۰۳/۸/۱۰)
