روزمرگی‌های یک روان‌درمانگر

ایجاد مزاحمت برای بانوان و اطفال در معابر و امکان عمومی

🛣 اگر در معابر و امکان عمومی شخصی شما( زنان و کودکان) رو مورد آزار و اذیت، مزاحمت یا تعرض قرار داد می‌تونید از فرد مزاحم شکایت کیفری کنید. مثلاً شما رو تعقیب کرد یا رفتارهایی مثل متلک‌پرانی، بستن راه، توهین و از این قبیل!

⚖ مجازات‌اش چیه؟!
‌حبس از ۲ تا ۶ ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق!

🪤چطوری ثابت کنیم؟!
✔️ فیلم بگیرید خصوصاً اگر این مزاحمت‌ها تکرار میشه ( بنظر من خیلی این روش عالیه).
✔️ اگر اون منطقه دوربین داره؛ می‌تونید تقاضای استخراج فیلم دوربین رو داشته باشید.
✔️ در هر صورت با پلیس ۱۱۰ تماس بگیرید تا صورتجلسه تنظیم بشه.
✔️ اگر افرادی حضور داشتند؛ می‌تونند شهادت بدن.
✔️ اگر مزاحم عابر پیاده نیست، پلاک اتومبیل یا موتور رو بردارید.

🥷 این جرم غیرقابل‌گذشت هست و بازپرس می‌تونه قرار بازداشت موقت صادر کنه.

🏛کجا شکایت کنیم؟!
دفتر خدمات الکترونیک قضایی

🔸 البته من هم مثل شما می‌دونم؛ در خیلی از موارد بنا به دلایل متعدد این جرم ثابت نمیشه یا حتی متهم شناسایی هم نمیشه امااااا از این به بعد وقتی مزاحمِ ول‌نکن داشتید؛ حتماً شکایت کنید! 🙅🏻‍♀

🗣تجربه خودتون رو بگید.

یه موضوع تلخی که توی این سال‌ها زیاد دیدم، اینه که متأسفانه درصد زیادی از مراجع‌های خانم، همیشه یکی از خاطرات بدی که براشون ایجاد تروما کرده مزاحمت‌های بیرون از خونه بوده.(مزاحمت‌های با شدت‌های مختلف از متلک تا لمس فیزیکی و در مکان‌های مختلف از خیابون تا مترو و محل کار).
اگر خدای نکرده چنین اتفاقی براتون افتاد، اول اینکه حتما با یک نفر در موردش صحبت کنین، تا بار روانی اون اتفاق کم بشه؛ و دوم اینکه می‌تونین از فرد مزاحم شکایت رسمی کنین و پوستش رو بکنین. چطوری؟ خانم صُراحی توضیح دادن:

رادیو پلاک 12
قسمت چهاردهم: " شما عذاب وجدان دارید. " بخشِ اول - پلی لیستِ ایرانی
.
#رادیو_پلاک_۱۲
@HouseNumberr12

این حرف مارک تواین رو هم روی کاغذ بنویسید و بزنید به دیوار اتاقتون:
۲۰ سال بعد از کارهایی که نکردین بیشتر پشیمونید تا کارهایی که کردین!

اینو از منی که الان توی دهه چهارم زندگی دارم تقلا می‌کنم بشنوید: همیشه هر کاری رو که فکر کردم دیگه دیره برای شروعش، پنج سال بعد با حسرت و یأس گفتم کاش انجامش داده بودم.

آره دقیقاً هیچ‌وقت، حتی همون سنی که الان توی ذهنت اومد؛ و آره دقیقاً هیچ کاری، حتی همون کاری که الان از ذهنت گذشت!

من قلباً و شدیداً طرفدار این ایده هستم، که هیچ‌وقت برای هیچ کاری دیر نیست.

کاری که الان توی ۲۰ سالگی فک می‌کنی براش دیر شده، توی ۲۵ سالگی با حسرت می‌گی کاش شروعش کرده بودم.

زانو درد مگه بالای پنجاه شروع نمی‌شد؟ آف خورده؟

در مورد righting reflex و اینکه چطور دیگران رو بهتر درک بکنیم.

سرکار خانم افتخار نمی‌دن.

سلام لطفا از کتی عکس بذار🥹

خیلی وقت‌ها آدم اصلا دنبال راه حل نیست. اصلا اهمیتی به راه حل نمی‌ده. تنها چیزی که میخواد اینه که ببینه، آیا حداقل یک نفر در این دنیای پهناور هست، که رنج من رو از دریچه‌ی نگاه من ببینه؛ و درک بکنه که من دارم چی می‌کشم؟!

یک مقطع حساسی از رنج وجود داره، که مراجع به جای راه حل، نیازمند تائید رنجه. اینکه به رنجش احترام گذاشته بشه، پذیرفته بشه و به رسمیت شناخته بشه. اگر در این مرحله به جای تائید، راه حل بهش بدم، آتشفشانی از خشم فوران می‌کنه، که ممکنه خیلی چیزها رو بسوزونه.

زندگی اونقدرا هم که فک می‌کنی جدی نیست.

عجیبه ولی انگار واقعاً دل‌دادن به هرکاری، کیفیتش رو بالا می‌بره. غذایی که با عشق به رفیق و خونواده می‌پزی واقعاً خوشمزه‌تره. پروژه‌ای که با تمرکز و هیجان انجام می‌دی واقعا کم‌اشتباه‌تره. ورزشی که هدفمند و خودخواسته انجام می‌دی بهت لذت میده و دردی که بهش پروبال میدی میشه یه رنج چسبنده.

صرفا جهت یادآوری! حالا دیگه باز خودتون هر چی صلاح می‌دونین.