The Stranger

​​Erix Mariya Remarkning barcha asarlarini bir soʻz bilan taʼriflash kerak boʻlsa, doʻstlik deb nom bergan boʻlardim. Ha, Remark erkaklarning chin doʻstligini madh etadi. Biroq bu doʻstlik ulkan qahramonliklar, qurbonliklar, ogʻir damlardagi yelkadoshlik bilan emas, har kuni shunchaki koʻrishish, suhbat qurish, ichkilik ichish, pashsha qoʻrib oʻtirish, xullas birgalikda vaqt oʻtkazish bilan xarakterlanadi.

Doʻst ogʻir kunda bilinadi degan gap bor. Qoʻshilmayman. Kishining boshiga tashvish tushganda gohida gʻirt begona yoki unchalik yaqin boʻlmagan odam ham yordamga qoʻl choʻzishi mumkin. Baʼzan kimgadir yordam berish orqali egomizni qondiramiz, ba'zida esa shunchaki qalbimiz hali uygʻoq boʻlgani uchun ham ehtiyojmandga dastak beramiz.

Unda doʻst yaxshi kunda bilinadimi? Baxtdan toʻlib-toshganingda xursandchiligingga sherik boʻladigan odam topilmay qolsa yomon. Biroq yaxshi kunda ham doʻstni bilib boʻlmaydi. Oʻzbekning toʻyini koʻring. Tugʻilgan kunini koʻring. Muvaffaqiyatga erishgan, elga dasturxon yozgan kishining yonida yot-begonalar ham turib beraveradi.

Kishining yaxshi kuni ham, yomon kuni ham barmoq bilan sanoqli boʻladi. Yilning qolgan kunlari esa odatda tinch, bir xil, bir maromda kechadi. Hech qanday intrigasiz odatiy kunlarda siz uchun vaqt ajratadigan odam chin doʻstingizdir. U yoningizga kelishi uchun baxtdan yettinchi osmonda uchishingiz yoki boshingizga kulfat tushishi shart emas. U shunchaki siz bilan suhbat qurishni, birga vaqt oʻtkazishni xohlaydi. Aynan shunday insonlar yaxshi va yomon kuningizda ham yoningizda boʻladi. Yangi yil tilagi tilash kerak boʻlsa, avvalo chin doʻst nasib qilishini tilayman.

Darvoqe, Remarkni oʻqing.

@salimov_blogi

​​Morgan Hauzel – "Pul psixologiyasi"

Bosib-bosib kitob oʻqigan talabalik yillarimda boy boʻlishni oʻrgatadigan kitoblarning bozori chaqqon edi. Ammo koʻpi magʻzi puch safsatalardan iborat edi xolos. Shu bois bunday kitoblarga nisbatan bir-biridan farq qiluvchi ikki xil qarash shakllandi: bir guruh shunday kitoblarni oʻqib boyib ketishga ishonsa, boshqa bir guruh shunday kitoblarga va shunday kitob oʻqiydiganlarga bepisand qaraydigan boʻldi.

Shu mavzuda soʻngi yillarda chiqqan kitoblar esa saviya jihatdan oldingilardan farq qiladi. Endi ular oldingizga savol qoʻyadi: boylik siz uchun nima va nega boy boʻlmoqchisiz? Shuningdek, bu kitoblar sizni boy boʻlishga emas, moliyaviy erkin boʻlishga ilhomlantiradi. Ha, boylik va moliyaviy erkinlik koʻpincha ayni narsa emas.

Mazkur kitobda ham shunga urgʻu beriladi: "Pul taqdim etishi mumkin boʻlgan eng katta dividend – bu oʻz vaqtini nazorat qila olish imkoniyatidir". Mening nazarimda ham eng katta boylik mana shu. Moliya borasida hech qanday maqsadsiz, shunchaki qoʻlimga tushgani, koʻzimga chiroyli koʻringani uchun oʻqigan kitoblarim menga shuni oʻrgatdi: boylikka emas, moliyaviy erkinlikka intildim. Bu sizga oʻz hayotingizga faqat oʻzingiz egalik qilish, xohlagan odamingiz bilan xohlagancha vaqt oʻtkazish, xohlagan vaqtingizda xohlagan ishingizni qilish imkonini beradi.

Shu oʻrinda Nobel mukofoti sohibi Aziz Sanjarning fikrini keltiraman: "Rivojlanish va boy boʻlish boshqa-boshqa narsalardir. Masalan, arablar boy, ammo rivojlangan emas. Biz ham arablardan oʻrnak olyapmiz, rivojlanishni emas, boyishni istayapmiz. Shu sabab ilmli va madaniyatli insonlarga emas, puldor va nufuzli insonlarga hurmat koʻrsatilmoqda".

Alaloqibat hammamiz moddiy dunyoda yashayapmiz. Moddiyatdan ustunman deb har qancha tomoq yirtmang bosgan qadamingiz, kiygan kiyimingiz, yutgan luqmangiz pul. Men uchun pul muhim emas deb ishlamayotgan boʻlsangiz demak kimningdir hisobiga yashayotgan tekintomoqsiz. Ishda oʻtgan har lahza esa bu sizning umringiz. Xarid qilgan har bir narsangizni pulga emas, umringizning maʼlum bir qismi evaziga sotib olasız aslida. Ayni shu pul hayotda old planga chiqib qolmasligi, boy boʻlish yoʻlida insoniylikni yoʻqotmaslik, oʻzligimizni anglash uchun fursat yaratish, oʻz hayotimizga oʻzimiz xoʻjayinlik qilish uchun ham moliyaviy savodxonlikni oʻrgatuvchi kitoblarni oʻqish kerak.

@salimov_blogi

​​Fotih Duman – "Men"

Kitob endi ommalashayotgan vaqtda olib qoʻygandim. Uyda ancha vaqt oʻqilmay yotdi. Bu orada esa shu muallifning kitoblari oʻzbek tilida bemaza qovunning urugʻiday koʻpaygandan koʻpayaverdi. Bir necha yil burun Amina Shenlikoʻgʻli kitoblari ham shunday ommalashgandi. Qaysidir kitobi "yegach", adibaning bir-biridan sayoz asarlari kitob rastalarini bosib ketgandi.

Fotih Dumanni oʻzbek oʻquvchisiga aynan "Men" kitobi tanitdi. Shu bois aynan shuni oʻqishga kirishdim. Oʻqiyapman-u, bir asabiylashaman, bir kulgim keladi, bir jahlim chiqadi. Nahot kitobxonlarimizda did shu qadar oʻlik? Nahot diniy fon berilgan har qanday kitobni bizga oʻtkazib yuboraverishadi? Nahot shu qadar yengil adabiyotlardan nariga oʻtolmaymiz?

Ichingizdagi bir ovoz sizga "Bu kitobni aslo oʻqima!" deyayotgan boʻlsa, bilingki, bu ham oʻsha nafsning ovozidir.

Mana shu kirish soʻzining oʻziyoq adibning, asarning saviyasini koʻrsatib turibdi. Hatto umrida roʻshnolik koʻrmagan oʻrtamiyona yozuvchilar ham bunday kulgili chiranishni oʻzlariga ravo koʻrishmaydi. Adashmasam, Mehmet Yildiz degan yana bir chala yozuvchi ham qay biri kitobida shunday degandi "Bu kitobni aslo oʻqimang. Yoʻqsa hayotingiz oʻzgarib ketishi mumkin". Kulguli.

Internet sahifalarida aylanib yuradigan virus xabarlar boʻladi-ku, masalan, "Bugun tunda kuchli radiatsiya boʻlarkan, barcha elektron jihozlarni oʻzingizdan uzoq tuting" va yoki "Hammaga uch milliondan mukofot puli berilarkan, pulni olish uchun link ustiga bosing" kabi. Internet savodxonligi nolda boʻlgan foydalanuvchilargina bu xabarlarga ishonishadi. Yuqoridagi kabi kirish soʻzlarini yozadigan va shu kirish soʻzlariga uchib kitob oʻqiydiganlar esa adabiyot olamidagi besavod kishilardir.

Muallif yozishni bilmaydi. Shu qadar oddiy. Qarshingizda ovozi yoʻq odam qoʻshiq aytsa, yumor hissidan mahrum odam sizni kuldirishga harakat qilsa nimani his qilasiz? Masalan, men xijolat boʻlaman, uning oʻrniga ham uyalib ketaman. Nahot yozishni bilmaydigan odamning kitobini oʻqib shunday hisni tuymaysiz?

Tasvir mahorati yoʻq. Matn ustida ishlanmagan. Keraksiz soʻzlar, takrorlar bisyor. Qahramonlar boʻm-boʻsh. Oʻrta maktabdagi havaskor qalamkashlarning matnlariday odmi, quruq, beoʻxshov. Bitta maqtovli jihati, shu tipdagi boshqa asarlardan farqli oʻlaroq diqqat faqat kishining oʻziga qaratilgan, boshqa din yoki millat vakillariga nisbatan nafrat urugʻlari ekilmagan. Ya'ni muallifning maqsadi yaxshi. Biroq buning oʻzi kamlik qiladi. Men kimgadir yaxshilik qilish uchun oʻz qoʻlim bilan uy qursam, qurilish sohasida noʻnoqligim bois bechoralar shu uyning tagida qolishlari aniq.

Amina Shenlikoʻgʻlining kitoblaridan qaytarganim kabi Fotih Dumanning kitoblarini oʻqimanglar demayman, yoʻq. Qattiq qarshi turadigan darajada emas. Kimdir oʻqib qoʻyib yomon yoʻllarga kirib ketib qolmaydi. Biroq yaxshi kitoblar koʻp-ku, doʻstlar. Qishda yupin kiyingandan qalin kiyingan a'lo boʻlgani kabi, qorin ochganda tuzsiz taomdan koʻra mazali taom yeyish a'lo boʻlgani kabi, ilmsiz odam suhbatidan ilmli odam suhbati a'lo boʻlgani kabi sayoz kitob oʻqigandan badiiyati yuksak asarlarni oʻqigan a'lodir. Yanayam ixtiyoringiz.

@salimov_blogi

Bu boʻlgan voqea. Internet sahifalarida ham koʻp aylanadi. Zarifa Saidnosirova bu haqida "Oybegim mening" kitobida yozganmi-yoʻqmi, aniq eslolmadim. Yuzaki varaqlab oʻsha joyini topolmadim hozir. Xullas, Oybek insult boʻlgach oʻzi yozolmay qoladi. Kun boʻyi asarni miyasida pishitar, xotinining ishdan kelishini intiq kutar, kelgach unga aytar, Zarifa esa qogʻozga tushirardi. Zarifa Saidnosirova xotirlaydi:
– Shunday kunlarning birida ishdan qattiq charchab keldim. Oybek meni koʻrib xursand boʻlib ketdi, tezroq yozishga oshiqdi. Charchadim, bugun yozmay qoʻya qolaylik dedim. Shunda Oybekning koʻzidan ikki tomchi yosh dumaladi. Aytgan gapimga ming pushaymon boʻldim. Oʻshandan beri har qancha charchagan boʻlmay, Oybekning sazasini boshqa oʻldirmadim.

Koʻzlaringni berasan. Oʻzi koʻr edi deyishadi.

​​Odamlarday yashamoq kerak,
Chetda turib yonmoq besamar...
Ko'p qatori mana meni ham
Yugurishga o'rgatar shahar.

Telefonlar jiringlar shitob,
Yuguradi qog'ozda qalam.
Lahza – so'roq, daqiqa – xitob...
Qo'zg'alaman sapchib o'rnimdan!

Men hansirab chopaman olg'a,
Ufqlardan nenidir kutib.
Bu dunyoda dala, tog', daryo,
Bog' borligin tamom unutib.

Atrofimda olam aylanar,
Go'yo umrim borar yorishib.
Xiyobonlar, haykallar, gullar
Bir - biriga ketar qorishib.

Chaqmoq!.. Senga nigohim tushar...
To'xtamoqlik? Mumkinmas! Aslo!
Yuguraman! Vujudim uchar...
Men sezgayman qolganim tanho.

Zirqiraydi nogoh yuragim,
To'qnashadi osmon bilan yer.
Sen o'zga bir yurak tilagin,
Menga qismat yugurmoqlik, she'r.

Yuguraman – qaqrar xayolim,
Yuguraman – yuragim tolar.
Termilishib ortimdan g'amgin
She'r deb yongan do'stlarim qolar.

Yuguraman shamol bilan teng...
Qayerlarga, qachon yetaman?
Qaynab yotgan ko'chalarga men
O'zimni ham tashlab ketaman.

Yuguraman kechib dunyodan...
Bemuruvvat emasdir hayot –
Martaba, uy (baland binodan)
Va mashina berar mukofot!

Yuz yigirma! Mashina uchar!
Noxos tormoz silkir loshimni.
Men nimani istab yig'layman
Sovuq rulga qo'yib boshimni?..

Usmon Azim

@salimov_blogi

Jajji oʻgʻilchasin yetaklab olib,
Ota shoshar edi qaygadir tongda.
Kimdir qarshisidan chiqdi jar solib,
– Xoʻrozqand sotaman, qolma armonda.

Dada etagiga yopishdi goʻdak:
– Xoʻrozqand olib ber, dada, dadajon...
Mayli, Umrigayam beraman qittak,
Qandfurush tirjaydi: – Obbering, arzon.

Ota choʻntagiga qoʻl choʻzdi sekin,
Soʻngra boshqasiga, soʻng boshqasiga.
Hammasin birma-bir titdi-yu, lekin
Oʻgʻliga engashdi: – Yur, boshqasiga...

Dada etagini qoʻymasdi bola,
Mitti koʻzlariga tizilgan marjon.
Eng soʻnggi umidi chiqardi nola:
– Oʻgʻlingiz boʻlardim, dadajon...

Dadajoni esa turardi birdak,
Xuddi nimanidir yoʻqotgansimon.
...Qaydan bilsin bola, qaydan bilsin goʻdak,
Baʼzan otalar ham boʻlar parishon.

Abdulla Oripov

@salimov_blogi

​​Bugungi kunda qay darajada aktualligini bilmadim-u, oʻz davri uchun "Sarmoyador" moliya boʻyicha darslik vazifasini oʻtay olgan. Teodor Drayzer birjadagi operatsiyalarni ikir-chikirigacha tasvirlaydi. Oʻsha davrda har bir soʻz pul boʻlgani, shu bois yozuvchilar katta-katta asarlar yozishgani bor gap. Boshqa tomondan, bu oʻziga xos anʼana edi. Badiiy asar yirik boʻlishi qoida edi goʻyo.

"Sarmoyador"da moliyaviy masalalar tasviri bir necha yuzlab sahifani egallaydi. Boshida shunday oʻrinlarda ozgina zerikdim. Biroq keyin yozuvchi shunchaki soʻz koʻpaytirish uchun emas, oʻquvchining koʻz oldida manzarani bus-butun gavdalantirish uchun shunday qilganini tushundim. Bunda oʻquvchidan ham qunt va ziyraklik talab qilinadi, chunki jarayon juda murakkab.

Shu oʻrinda Drayzerning bilimiga ham tan berish kerak. "Amerika fojiasi"da sud-huquq tizimini, bu asarida esa moliya dunyosini mukammal bilishiga guvoh boʻlamiz. Klassik asarlar aynan shunisi bilan ham ajralib turadi. Bugungi yozuvchilarda biror nima yozish uchun istak va gʻoya bor, ammo ensiklopedik bilim yoʻq. Zamondosh adiblar taxminan shunday yozishadi: "U shifoxonaga kirdi. Doktor unga ogʻir xasta ekanini aytdi. Buni eshitib larzaga tushdi".

Drayzer esa bino tasviriga bir necha sahifani ajratadi: qachon qurilgani, qanday meʼmorchilik uslubiga oidligi, qurilishda qanday materiallardan foydalanilgani, eshik va derazalari qandayligi, binoning oʻziga xos xususiyatlari. Keyin "ogʻir xastalik"ka oʻtadi. Tibbiyot darsligidan parcha oʻqiysiz. Kasallikning barcha simptomlaridan, oqibatlaridan xabardor boʻlasiz. Garchi voqealar rivojida boshqa ishtirok etmasa-da shifokor ham odam, uning ham tashqi koʻrinishi, xarakteri, kasbiy faoliyati va jindek shaxsiy hayotiga toʻxtalib oʻtiladi. "Larzaga tushish" esa kulminatsiya. Vaziyat shunday tasvirlanadiki, siz ham larzaga tushasiz.

Klassik asarlar shunisi bilan ham qadrli. Unda hech nimaga, hatto eng mayda tafsilotlarga ham yuzaki yondashilmaydi va sizga ham shuni oʻrgatadi. Shu bois ham nima oʻqishni bilmay turgan odamga klassika oʻqishni tavsiya qilaman doim.

@salimov_blogi

​​Oʻylab qarasam, sovet davrida nashr etilgan har bir kitob senzuradan oʻtgan. Ular yo hukmron gʻoyaga moslab tahrir qilingan, yo boshidanoq qay bir shaklda shu gʻoyaga xizmat qiluvchi asarlar tanlangan. Shundan kelib chiqqan holda,Teodor Drayzerning asosiy kitoblari nega sovet davridayoq tarjima va nashr qilinganini tushunishimiz mumkin.

Kommunizm, sotsializm ulugʻlanadigan sovet imperiyasida Amerikaning demokratiyasi va kapitalizmi qoralangan. Oʻz navbatida, Drayzer demokratiya – xalq boshqaruvi shunchaki illyuziya ekanini, kapitalizm esa insonni naqadar tuban tushirishini nihoyatda batafsil va mohirona tasvirlagan.

Masalan, "Sarmoyador"da Amerika demokratiyasining (har holda oʻsha davrdagi) ayanchli yuzi koʻrsatiladi. Mayda siyosatchilar yirik korchalonlarning yugurdagi xolos. Kattalari esa bir vaqtning oʻzida ham siyosatchi, ham korchalon. Xalq kimni saylashini amalda ular belgilab beradi. Katta foyda keltiradigan sohalar oʻzaro boʻlib olinadi. Qonunlar ularning manfaatlarini koʻzlab ishlab chiqiladi. Gohida xalq nimanidir sezib qolsa va eʼtiroz bildirsa ularga yengilgina imtiyoz beriladi yoki el koʻzida kimdir "atata qilinadi". Boʻldi, omi olomon yana oʻzi bilan oʻzi boʻlib, oʻz yogʻiga qovurilib yuraveradi.

Kapitalizmning foyda va zararlari esa alohida masala. Sovet odami ertasidan xotirjam yashardi. Uning oʻziga va jamiyat unga qoʻyadigan talablar kam edi. Ishiga borib kelib, tirikchiligini qilib, oilasi bilan xotirjam vaqt oʻtkazib, hayotni poygaga aylantirmasdan umrguzaronlik qilardi.

Kapitalizm esa insonni bir zum nafas olishga qoʻymaydi. Kapitalizmda toʻxtab turolmaysan, toʻxtadingmi, demak orqaga ketyapsan. Kapitalizm bu zamonaviy jungli. Unda yashab qolish uchun kurashish kerak va bunda qanoat hissi yoʻq. Bir uy va bir mashina hech narsani hal qilmaydi. Endi poytaxtdan uy, kattaroq mashina kerak boʻlib qoladi. Cheksiz miqdorda isteʼmol tovarlari taklif qilinadi.

Kapitalistik dunyo katta bozorga oʻxshaydi. Bozor esa shaytonning ini. Undagi oʻyinlarda yo gʻolib boʻlasan, yo magʻlub, boshqa yoʻli yoʻq. Talamasang talanasan. Drayzer barcha asarlarida, jumladan "Sarmoyador"da ham shuni tasvirlaydi. Drayzerning qahramonlari kapitalizmning qurbonlaridir. Biri moliyaviy qiyinchilikdan ezilsa, biri katta boylik ortidan zavolga yuz tutadi. Biloxir, hech biri baxtga yetmaydi.

@salimov_blogi

Havolar sovudi. Odamlar sovuq.
Toshkentda qor yogʻdi, qishloqda yomgʻir.
Shamollar zabtidan seni qoʻruvchi,
Qoʻlingdan tutguvchi mehribon bormi?
Sendan xavotirman...

Yoʻllar juda yomon. Odamlar yomon.
Ishdan qaytadursan toʻliqib, xorib.
Hech kimga bildirmay yigʻlaganingda
Yoshingni artguvchi mehribon bormi?
Sendan xavotirman...

Ey mening oʻjarim, xudbin malagim!
Ey kunda ming bora vido aytguvchi!
Gʻururning zoʻridan qaytmaganingda
Yoningga qaytguvchi mehribon bormi?
Sendan xavotirman...

Balki baxtlidirsan oʻz olamingda,
Balki bilmasdirsan gʻam-qaygʻu nadir.
Garchi begonasan anchadan beri,
Garchi uzoqdasan, balki shungadir,
Sendan xavotirman...

Ilhom Salimov

@salimov_blogi

​​Abdurazzoq Gurna – "Jannat"

Bu Afrika adabiyotidan oʻqigan birinchi kitobim boʻldi. Notanish hududlar, notanish madaniyatlar, notanish insonlar va notanish dunyoqarashlarni kutgandim. Yoʻq, dunyodagi hamma insonlar juda oʻxshashligiga yana bir bor ishonch hosil qildim. Ma'nisiz urushlar, hayot uchun kurash, ochkoʻzlik, shahvatparastlik, fitnakorlik, tubanlik kabilar har yerda bir xil.

Syujet Yusufning bolaligi bilan boshlanadi. Uning koʻzi bilan Afrikani koʻramiz. Hikoyani uning tilidan eshitamiz. Asarning yarimlariga borgach Qurʼondagi Yusuf hikoyasiga aloqasi borday tuyula boshladi. Shundan ilhomlangan shekilli deb oʻyladim. Yakunga kelib tushundimki, nafaqat ilhomlangan, balki butun asar shu hikoya ustiga qurilgan.

Oʻrtamiyona savdogar boʻlgan kishi eridan tul qolgan, yoshi oʻzidan ancha katta boʻlgan ayolga uylanishi, uning puli bilan ishini kengaytirishi, vaqt oʻtib yetti yashar qizchani qul qilib olib kelgani, soʻng unga uylangani kabi ishoralar ancha dadil va isyonkor.

Asosiy urgʻu berilgan narsa esa qullik. Biroq bu faqat tor maʼnoda emas. Qora qit'a Yevropa va Amerika uchun qullar makoni boʻlgani, xuddi hayvon ovlagan kabi odamlarni ovlab ketishgani maʼlum. Bir qarashda yozuvchi ayni mana shu qullikdan ozod boʻlish haqida yozganday tuyuladi. Biroq sal zehn solib qarasa, bu yerdagi qullik ancha keng maʼnoda qoʻllanilganini koʻrasiz.

Yusuf uchun xojasining uyi jannatday edi. Irmoqlari, daraxtlari bor, uni hamma yaxshi koʻradi, odamlar ham bu hovlini jannatga qiyoslaydi. Ammo Yusuf uchun jannat boʻlgan bu hovli Amina uchun doʻzax edi. Yozuvchi aynan diniy qullik kishanlaridan ozod boʻlishga chaqirganday taassurot qoldirdi menda. Har holda bunga asoslar yetarlicha, chunki Abdurazzoq Gurna qahramonlar tilidan dinga nisbatan skeptik qarashlarini bir necha oʻrinda keltirib oʻtadi.

Asarning katta qismini shunchaki oddiy syujet sifati oʻqib ketdim. Oxiriga kelibgina har bir qahramon, har bir voqea ramzligini, muallifning "messej"lari borligini tushundim. Biroq bu haqida ortiqcha bosh qotirmadim. Menga avvalo asar sifatida yoqdi. Tili ravon, tasvirlar jonli, sun'iylik yoki zoʻriqish sezilmaydi. Tagidagi maʼnoga kelsak, har kim koʻzasiga siqqanicha oladi.

@salimov_blogi

2006-2007-yillar. Tizza boʻyi qor yoqqandi. Maktablar bir oyga qoʻshimcha taʼtil e'lon qilib yuborgandi. Hamma yoq qor, oyoqosti muz, izgʻirin. Lekin sovqotmasdik. Har kuni oʻynagani chiqardik. Qorli havodan oʻtin yoqib isitilgan uyga kirishning huzuri boshqacha edi. Qish men uchun televizordan yangi yil haqidagi har bir kino, har bir multfilmni koʻrish edi.

2011-2012-yillar. Kollej oʻqiymiz. Yana tizza boʻyi qor. Oʻqishga borib, sangʻib-sangʻib, besh km joydan piyoda qaytardik. Tabiat oppoq. Har qadamingda qor gʻirchillaydi. Sen esa birinchi muhabbating xayoli bilansan. Hali telefonlar yoʻq. Ijtimoiy tarmoqlar yoʻq. Boya bir koʻrganingga xursandsan. Endi uyning kattasi oʻzingsan. Borib oʻtin qilishing kerak.

Keyin talabalik yillari. Toshkent qorlari. Oldingiday zavqlanish yoʻq, lekin baribir yoqimli edi. Qandaydir sababsiz mahzunlik bor edi. Lekin baxt ham yoʻq emasdi. Masalan, bir necha bekat oldin tushib qolasan va naushnikda yaxshi bir qoʻshiqni qayta-qayta tinglab uygacha piyoda borasan. Talabalik oltin davr deb bekorga aytishmagan ekan. Oʻshanda ham mayda-chuyda tashvishlar boʻlgandir. Biroq hayot yuki yelkangni ezmasdi.

Bugun vaqtli uygʻondim. Toshkentni yana qor qoplabdi. Hali-beri tinish niyati ham yoʻq. Qiyalab urib yotibdi. Shamol uvillayapti. Qarab turibman-u, oʻzimdan oʻzim kulaman. Xursand boʻlaman. Oddiy tabiat hodisasi kishini shuncha baxtli qila oladi gohida. Birozdan soʻng hamma uygʻonadi. Qorga izlar tushadi. Kimnidir xafa qilaman, kimdir meni xafa qiladi. Bir soʻz bilan aytganda, kattalarning hayoti boshlanadi. Ana, uylarda chiroqlar yona boshladi. Qor esa qalbimizdagi bolakayni xursand qilish uchun qaysarlik bilan yogʻaveradi, yogʻaveradi. Biz esa katta boʻlganmiz...

@salimov_blogi