زن و جامعه (زن کارگر)

زنان عراقی علیه کودک همسری!

کودک‌همسری در عراق غیرقانونی است، اگرچه قضات این اختیار را دارند که استثنائاتی قائل شوند. قانون کشور عراق در حال حاضر حکم می‌کند که حداقل سن برای ازدواج سن ۱۸ سال باشد. قانونی شدن کودک‌همسری برای دختران ممکن است به زودی مورد تایید حاکمیت عراق قرار گیرد.

مجلس عراق در حال بررسی یک سری اصلاحات قانونی بحث برانگیز است که به موجب آن، مراجع مذهبی کنترل بیشتری بر مسائل مربوط به قانون خانواده خواهند داشت.
انگیزه این اصلاحات قانونی عمدتاً از سوی جناح‌های قدرتمند سیاسی شیعه با حمایت رهبران مذهبی آن‌ها صورت می‌گیرد.

مجلس عراق در ماه آوریل نیز یک قانون سختگیرانه ضد دگرباشان جنسی را تصویب کرد.

این امر به روحانیون این امکان را می‌دهد که به جای پیروی از قوانین ملی، بر اساس تفسیر خود از شریعت یا قوانین اسلامی تصمیم‌گیری کنند.
بسیاری از زنان عراقی انزجار خود را نسبت به این طرح پیشنهادی اعلام کردند و تظاهراتی را در خارج از پارلمان برگزار کرده و علیه این اصلاحات قانونی در رسانه‌های اجتماعی کمپین‌هایی به راه انداخته‌اند.
#نه_به_خشونت_بر_کودکان
@zan_j

سه سال از به قدرت رساندن طالبان توسط امپریالیستهای آمریکایی می گذرد، نتایج آن روشن است ،
(یونسکو)، امروز پنج‌شنبه ۱۵ اوت (۲۵ مرداد) اعلام کرد که از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱ میلادی تا کنون، دست‌کم دو نیم میلیون دختر شامل متوسطه و ابتدایی در افغانستان از دسترسی به تحصیل در مقطع محروم شده‌اند و آینده یک نسل کامل اکنون “در خطر است”.

پیامدهای افزایش ترک تحصیل می‌تواند منجر به “افزایش کار کودکان و ازدواج زودهنگام” شود.

اما این تمام قضیه نیست، عملا ۱۹ میلیو ن زنان و دختران افغانستان از حضور در فعالیتهای اجتماعی محروم و یا محدود شده اند، و این محدودیتها همراه با زندان، شکنجه ، تجاوز و … و دیگر خشونت های اجتماعی همراه است و توسط آن تحکیم می شود.
علاوه بر آن اقلیت های ملی هزاره، تاجیک و ازبک بیش از پیش تحت فشار و تبعیض تا حد قتل و زندان قرار دارند.
زنان به مبارزه خود علیه طالبان ادامه داده اند و ادامه آن تهدیدی جدی برای حکومت طالبان و حامیان امپریالیستی اش می باشد.
#مرگ_برطالبان_چه_کابل_چه_تهران

#زنان_افغانستان
#نه_به_خشونت_علیه_زنان

به زندان قفس مرغ دلم چون شاد می‌گردد
مگر روزی که از این بند غم آزاد می‌گردد
ز آزادی جهان آباد و چرخ کشور دارا
پس‌از مشروطه با افزار استبداد می‌گردد
تپیدن‌های دل‌ها ناله شد آهسته‌آهسته
رساتر گر شود این ناله‌ها فریاد می‌گردد
شدم چون چرخ سرگردان که چرخ کج‌روش تا کی
به کام این جفاجو با همه بی‌داد می‌گردد
ز اشک و آه مردم بوی خون آید که آهن را
دهی گر آب و آتش دشنهٔ فولاد می‌گردد
دلم از این خرابی‌ها بود خوش زان‌که می‌دانم
خرابی چون‌که از حد بگذرد آباد می‌گردد....
فرخی یزدی


#علیه_اعدام
#نه_به_خشونت_علیه‌_زنان
#زن_زندگی_آزادی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
#زنده_باد_انقلاب
@zan_j

بازداشت وحشیانه یکی از جانبازان توسط سرکوبگران!

▪️در ویدیویی منتشر شده از بازداشت وحشیانه یکی از جانبازان جنگ ایران و عراق توسط سرکوبگران ، می‌بینیم که چگونه #مجتبی_پناهی، جانباز 75 درصد، در مقابل چشم زن و فرزندانش و همسایگان، به اتهام شرکت در تجمع اعتراضی، بازداشت می‌شود. این حادثه پس از تجمع ماه گذشته معلولان جنگ در مقابل بنیاد شهید رخ داد. مجتبی پناهی اظهار داشت که تنها به منظور دریافت هزینه داروهایش در این تجمع حضور یافته بود.
#نه_به_شکنجه
#نه_به_خشونت
حضور در اعتراضات حق مسلم هر شهروندی است
حکومت سرکوب غارت

@zan_j

افسوس زنی که قلم به دست می گیرد، به نظر دیگران موجودی بس گستاخ است. این خطا با هیچ فضیلتی جبران نمی شود.

به ما می گویند درباره ی جنسیت و راه و روش خود به خطا می رویم؛
بچه دارشدن، مُد، رقص، لباس، بازی...
این ها هنرهایی است که باید در آرزویشان باشیم؛

نوشتن، خواندن، فکر کردن، سوال کردن، چون ابر بر زیبایی ما سایه می افکند و وقتمان را تلف می کند، و سدّ راه موفقیت های جوانی ما می شود.

در حالی که مدیریت ملال آورِ خانه ی بندگی، به عقیده ی برخی، مهم ترین هنر و فایده ی ماست .


📙 #اتاقی_از_آن_خود
#ویرجینیا_وولف
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#علیه_نابرابری
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j

اجبار به سکوت با دیدن کبودی بدن فرزند

اجبار به سکوت با دیدن کبودی بدن فرزند
سمیه جاهدعطائیان: پدر، فرزند اوتیستیک خود را به مرکزی می‌سپارد که برای چند ساعت از او مراقبت کنند، او به مدیر مرکز گوشزد می‌کند که به هر طریقی که صلاح می‌دانند بچه را ساکت کنند، تمام ‌و کمال اختیار با خودتان! مادر دیگری ناچار است بدون تحقیق و بررسی، فرزندش را که با اختلال دیگری دست‌‌وپنجه نرم می‌کند به یکی از همین مراکز بسپارد که برای چند ساعت در روز فرزندش را سرگرم کنند. او ناچار است، فرزند کنکوری دارد و از صداهای بلند و نابهنجار در خانه به ستوه آمده‌اند. مادر دیگری به ‌خاطر جروبحث‌های مداوم با همسرش، ساعتی به استراحت و رسیدگی به کارهای منزل نیاز دارد. همین الزامات برای واگذاری بچه‌های با نیازهای ویژه و در طیف شدید به مراکز دارای مجوز و بدون مجوز وجود دارد که در حق بسیاری از این بچه‌ها ظلم بزرگی می‌شود. چنانچه چند سال پیش قبل‌ از شیوع کرونا مرکزی به نام (صابرین یاسین) بچه‌ها را به یک مجتمع ورزشی در خیابان «سعدآباد» تهران برای اردو می‌برند که دو بچه بر اثر برخورد سیم برق و آتش‌سوزی جانشان را از دست می‌دهند. اما خانواده‌ها هیچ شکایتی از مرکز نکرده و در این ارتباط سکوت می‌کنند.
هر طور صلاح می‌دانید فرزندم را تربیت کنید!
«م.ی» مادر یکی از بچه‌های اوتیستیک که درباره وجود مراکز بی‌شمار و غیرمجاز نگهداری بچه‌ها اطلاعاتی دارد و از سهل‌انگاری خانواده‌ها نگران است، به خبرنگار «شرق» می‌گوید: «مادرهایی که ناچار هستند فرزندشان را به این مراکز بسپارند می‌گویند که بارها شاهد آثار کبودی و زخم روی بدن فرزندشان بودند و زمانی ‌که علت را از مرکز می‌پرسند به آنها می‌گویند که پا یا دست بچه به لبه استخر خورده و هزاران بهانه دیگر می‌آورند. خانواده‌ها هم که زندگی سختی دارند و از عهده نگهداری بچه‌ها با طیف شدید برنمی‌آیند، سکوت می‌‌کنند و همچنان بچه را به همان مرکز می‌سپارند. در بسیاری از مواقع آثار کبودی را بارها مشاهده می‌کنند اما باز هم شکایتی ندارند؛ متأسفانه در چند سال اخیر مراکز غیررسمی و حتی رسمی زیادی در حوزه اوتیسم ایجاد شده‌ که از بچه‌ها برای ساعتی نگهداری می‌کنند و مشخص نیست کارکنان یا مددجوها از صلاحیت کافی برای نگهداری بچه‌ها برخوردار هستند یا نه؟ شیوه‌های نگهداری مشخص نیست و خانواده‌ها هم تحقیقی در این زمینه نکرده و حتی گاهی هم می‌گویند صلاح با خودتان است؛ او را تربیت کنید».

#معلولیت_ناتواتی_نیست
#نه_به_خشونت_برمعلولین

@zan_j
via

هشدار: محتوای آزاردهنده
‌
آزار نظام‌مند نیروهای امنیتی به بازداشت‌شدگان در جنبش زن زندگی آزادی حالا به همت نهادهای حقوق بشری همچون عفو بین‌الملل مستند شده است. شمار زیادی از معترضان بازداشت‌شده، اعم از زنان و مردان و حتی در مواردی کودکان روایت‌های تلخ آزار و اذیت جنسی، تعرض و تجاوز به خود در زمان بازداشت، مسیرهای انتقال به بازداشت‌گاه‌ها و زندان‌ها و خانه‌های امن تحت اختیار نهادهای امنیتی روایت کرده‌اند. روایت‌هایی که از توهین‌های جنسی و به کار بردن الفاظ رکیک تا تجاوزهای دسته‌جمعی و وحشیانه ثبت و مستند شده است. این دومین روایت معترضان بلوچ بازداشت شده در جریان جنبش زن زندگی آزادی است که در آکادمی چراغ منتشر می‌شود. یکی از بیست زنی که پس از اعتراضات جمعه خونین زاهدان درباره رنج تجاوز در بازداشتگاه روایت کرده است با این توضیح که خواندن این روایت ممکن است برای برخی از مخاطبان آزاردهنده باشد.
‌
تو چراغ خود برافروز 🌱💡
آکادمی چراغ
‌#آزارجنسی #زن_زندگی_آزادی
#نه_به_خشونت
#خشونت_جنسی
#حاکمیت_تجاوز_کشتار
@zan_j

ایشون دکتر زهرا جابر انصاری، دندانپزشک و استاد بازنشسته بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهیدبهشتی هستن. تا وقتی توی دانشگاه بود هم، به حجاب همه گیر میداد. حتی به خاطر حجاب بیمار، از دانشجوی درمانگر نمره کم میکرد. چون نظرش این بود که دانشجو باید به بیمارش تذکر حجاب بده.❗️

#حجاب_بانان__ناامنی_زنان

#آزارگران
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
@zan_j

📕 کتاب «انقلاب در نقطه صفر» را بخوانید
ترجمه : #سروناز_احمدی

سروناز از تاریخ ۱۵ آبان در بند ۲۰۹ اوین بازداشت است.
نشر : افکار

سروناز احمدی، مددکار اجتماعی، فعال حقوق کودک و مترجم است که تنها دو هفته پس از ازدواجش به همراه همسرش کامیار فکور بازداشت شد. بسیاری از فعالان مدنی او را به تعهد و دغدغه‌مندی می‌شناسند و بواسطه متن‌های مهمی که در زمینه کار بازتولیدی و کار خانگی زنان، خشونت و آزار جنسی، مبارزات زنان در جنوب جهانی و ... ترجمه کرده با او مواجهه داشته‌اند. انتشار ترجمه کتاب «انقلاب در نقطه صفر: کار خانگی، بازتولید و مبارزه فمینیستی» اثر سیلویا فدریچی نیز حاصل دغدغه‌مندی او نسبت به وضعیت زنان و اهمیت انعکاس مقاومت‌ها و مبارزاتشان است.

خبرگزاری کتاب ايران(ایبنا) درباره این کتاب و اهمیت انتشارش به زبان فارسی نوشته است: «"انقلاب در نقطه صفر" داستان زندگی روزمره هزاران زنی را روایت می‌کند که فکرشان درگیر نقاشی، موسیقی و یا کتابی است که هرگز قرار نیست آن را به پایان برسانند و یا اصلاً شروعش کنند، چراکه نه وقتش را دارند، نه پولش را و البته نشان می‌دهد که چطور همین زنان در سراسر جهان توانسته‌اند خود را سازماندهی و متشکل کنند تا مناسبات حاکم بر زیست روزمره‌شان را تغییر دهند و آغازگر انقلابی در نقطه صفر باشند.»
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#علیه_سکوت
#علیه_فراموشی
@zan_j

۲۵ نوامبر در جای‌جای دنیا:

۱) زنان در استان کردنشین جنوب شرقی ترکیه تجمع کردند و شعار «ژن، ژیان، ئازادی» سردادند. پلیس به آنها حمله‌ور شد و ۱۱ نفر از فعالان را بازداشت کرد.

۲-۳) هزاران نفر در پاریس علیه خشونت جنسیت‌محور تظاهرات کردند. عکس زنان زندانیان سیاسی در ایران نیز توسط فعالان ایرانی در این تظاهرات نمایش داده شد.

۴) در بوردو زنان پلاکاردهایی به دست دارند که نام قربانیان زن‌کشی سال ۲۰۲۳ روی آنها نوشته شده است.

۵) در کابل علی‌رغم فشار و سرکوب بی‌وقفه بر زنان، جمعی از فعالان در محیطی بسته گرد هم آمدند.

۶) در رم هزاران نفر به خیابان آمدند و خشم خود را نسبت به قتل زن ۲۲ ساله به دست پارتنر سابقش ابراز کردند.

۷) در لندن هزاران نفر در همبستگی با مردم فلسطین تظاهرات کردند

۸) تظاهرات در میلان علیه خشونت جنسی، زن‌کشی‌های متوالی و فرهنگ مردسالار

۹) در استانبول، علی‌رغم حضور گسترده نیروهای پلیس، حدود ۵۰۰ زن به خیابان آمدند. معترضان پلاکاردهایی به دست داشتند که رویشان نوشته شده بود: «ما ساکت نخواهیم ماند. ما علیه خشونت مردانه-دولتی متحد مبارزه می‌کنیم.»

۱۰) در گواتمالا زنان با شمع عدد ۴۳۸ را روی زمین نوشته‌اند؛  تعداد زنانی که در سال جاری کشته شده‌اند./دیدبان آزار
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_خشونت_بر_زنان
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

تظاهرات بزرگ در ایتالیا در محکومیت خشونت علیه زنان

جمعیت بزرگی در برابر کولوسیوم در رم تظاهرات کردند
به دنبال قتل یک دانشجو در ماه جاری، ده‌ها هزار نفر در اعتراضاتی در سراسر ایتالیا شرکت کرده‌اند تا خواستار پایان خشونت علیه زنان شوند.
ادعا می‌شود که جولیا چِکِتین چند روز پیش از فارغ‌التحصیلی به دست دوست پسر سابق خود کشته شده است.
جمعیت‌های بزرگی در میلان و ناپل جمع شدند و در مرکز رم، پایتخت، ازدحام جمعیت باعث راه‌بندان شدید شد.

جنبش زنان بیش از ۲۰۰ سال است که بشکل هدفمند و متشکل در سراسر جهان علیه انواع خشونت  افشاگری  ومبارزه می‌کند. 
تازمانی که بدن زنان چنان کالایی برای سوداندوزی و بهره کشی نگریسته و تبلیغ شود، این کنترل‌ها و خشونت‌ها ادامه خواهد  داشت.
#۲۵نوامبر
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#زن_زندگی_آزادی
@zan_j

وضعیت حقوق  زنان در بلوچستان به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان

گزارش رصد بلوچستان/ مسئله خشونت خانگی را باید با توجه ویژه و در نظر گرفتن آداب و رسوم مناطق مختلف  در نظر گرفت  یافته های و بررسی های ما نشان می دهد که خشونت خانگی که متاسفانه زیر نظر حاکمیت جمهوری اسلامی در طول این سال ها در تمام نقاط جغرافیای ایران  گسترش زیادی داشته بعضا امری رایج شده است، در بلوچستان ما نیز بدلیل سرکوب و بافت سنتی و فقر شدید, ارقامی از انواع خشونت علیه زنان گزارش می شود. با این وجود آمار قتل همسران در  بلوچستان , پایین تر از سایر نقاط ایران است.

چرخه خشونت علیه زنان که به طور خاص محصول رابطه های مرد سالارانه است در بلوچستان به دلیل ضعف آموزش های مدنی و آموزش برای زنان و علی الخصوص نبود خانه های امن بهزیستی های مجهز به مدد کاران اجتماعی شاهد خودسانسوری زنان هستیم و متاسفانه گزارش های نقض حقوق زنان بدلیل چالش های زیاد و ستم های مختلف بر جامعه ی بلوچستان مورد توجه شایسته قرار نگرفته است.

نداشتن تحصیلات کافی به طوری که در بسیاری از جوامع روستایی بلوچستان بدلیل دوری مدارس نبود سرویس مدارس متاسفانه شاهد بازمانده شدن از تحصیل بسیاری از زنان بلوچ می شویم که تاثیر مستقیمی بر خشونت علیه زنان دارد چرا پژوهش ها نشان می دهد ,میزان تحصیلات و اعتیاد تاثیری زیادی در رابطه با میزان خشونت خانگی دارد.

در سایه ی تحمیل فقر شدید بر ملت بلوچ و قوانین حاکم بر ایران  بسیاری از زنان بلوچ  با وجود نارضایتی  که از زندگی مشترک خود دارند به دلیل وابستگی اقتصادی به شوهر, ترس از دست دادن فرزندان و رعایت آداب و رسوم فرهنگی و سنتی,به زندگی با همسر  خود ادامه می دهند. همچنین بدلیل قوانین مرد سالارانه جمهوری اسلامی بسیاری از زنان با شکایت به دستگاه قضایی در رسیدن به نتیجه ی درست ناکام ماندند.

بنا بر گزارش کمپین فعالین بلوچ در سال گذشته ی میلادی جمعا ۱۳ گزارش نقض زنان رسیده که ۸ مورد آن مربوط به اختلافات خانوادگی بوده که منجر به کشته شدن ۳ زن و ۶ مرد شده و ۲ زن دیگر زخمی شدند همچنین یک زن بلوچ اعدام چهار شهروند زن بازداشت و احکام سنگینی برای آنها صادر شده و به یک دختر ۱۵ ساله ی بلوچ توسط سرهنگ نیروی انتظامی تجاوز صورت گرفته است .

بدلیل استبداد صد ساله ی حاکم بر ایران ستم در بلوچستان چند لایه است و ستم بر زنان بلوچ به دلیل بلوچ بودن و جنسیت در پایین ترین هرم قدرت قرار می گیرند زنان در این جغرافیا قربانی همیشگی هستند و زنان حاشیه رانده شده بیشتر مستعد دریافت خشونت هستند.

پژوهش ها در بلوچستان نشان می دهد اعتیاد، مرد سالاری و سایه ی طلاق از عوامل اصلی خشونت علیه زنان می باشند قوانین جمهوری اسلامی همواره به مردان اجازه طلاق می دهد و متاسفانه این قوانین و تام الاختیار بودن این قدرت در مردان باعث سو استفاده  و استفاده ابزاری از آن برای خشونت علیه زنان می شود ننگ طلاق هم بدلیل بافت سنتی جامعه و عار دانستن آن باعث ادامه ی چرخه ی ستم و خشونت خانگی بر زنان می شود.

ازدواج اجباری به خصوص ازدواج در سن کوچک از عوامل دیگر خشونت علیه زنان هستند به طور ساختار مرد سالارانه و همچنین محروم نگه داشتن زنان بلوچ از آموزش و تحصیل از عوامل اصلی ستم و خشونت علیه زنان هستند.

فعالان زنان در بلوچستان معتقدند تا مادامی که زنان وارد عرصه های اقتصادی نشوند و به خودکفایی و اموزش لازم نرسند وضعیت زنان بهبود نخواهد یافت زنان باید از حق آموزش  یکسان بهره مند شوند زیرا زنان تحصیل کرده می‌توانند باعث تحول جامعه و همچنین آگاهانه و مستقلانه تصمیم بگیرند.ازدواج زودهنگام اعم به دام انداختن دختران جوان می شود و همچنین باعث سخت تر شدن کسب درامد در بزرگ سالی می شود.
#زنان_بلوچستان
#ستم_ملی_جنسیتی_طبقاتی
#فقر
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#زن_زندگی_آزادی
@zan_j

«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» کارزار دادخواهی یک خدمتکار - فارسی


ماریانس کابو می‌نویسد: «به داد من برسید، کارفرمایم مرا شکنجه می‌دهد. هر روز غرق در خون می‌شوم، به من کمک کنید!»
او به سرعت یادداشت را تا می‌کند و آن را از لای در آهنی همیشه قفل آپارتمان که در حاشیه شهر کوالالامپور واقع است بیرون می‌اندازد. او در این مکان به عنوان خدمتکار تمام‌وقت خانگی کار می‌کند.
زن رهگذری آن را می‌بیند و بر‌می‌دارد. به‌محض خواندن آن را نزد مامور پلیس بازنشسته‌ای که در همان مجموعه آپارتمانی زندگی می‌کند می‌برد. مامور پلیس ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «اگر این زن در آن خانه می‌ماند بدون تردید کشته می‌شد».
همان روز یعنی ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۴، پلیس مالزی به آپارتمانی که ماریانس در آن زندگی می‌کرد می‌رود و در می‌زند. او هشت ماه بود که از آپارتمان خارج نشده بود.
او لحظه دیدن مأموران پلیس را به‌خاطر می‌آورد: «احساس می‌کردم دارم بیهوش می‌شوم. آنها گفتند نگران نباش ما دیگر اینجا هستیم. با این حرف دلم قرص شد. احساس می‌کردم نفسم بند آمده است. مأموران نزدیک‌تر آمدند و من همه ماجرا را برای آنها تعریف کردم».
۹ سال است که ماریانس برای دادخواهی می‌جنگد. پرونده او که مورد نادری هم نیست نشان می‌دهد کارگران مهاجر بدون مدارک رسمی چقدر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند و چقدر عدالت در برابر آن معدود افرادی که جان به در می‌برند و ماجرای خود را تعریف و پیگیری می‌کنند ناشنوا و بی‌اعتناست.


🔸کارگران و خدمتکاران خانگی که مانند ماریانس فاقد مدارک رسمی هستند آسیب‌پذیرترند چون گذرنامه‌های آنان را می‌گیرند و ناچارند با کارفرمای خود در کشوری غریبه زندگی کنند و هیچ راهی برای جستجو و درخواست کمک ندارند.
هانا یوه، نماینده مجلس مالزی که در تلاش برای پایان‌ دادن فرهنگ سکوت درباره اذیت و آزار و کارگران خانگی است می‌گوید: «همه ما باید مسئولانه‌تر عمل کنیم».
وزرات کار و نیروی انسانی مالزی می‌گوید بیش از ۶۳،۰۰۰ کمک‌کار خانگی اندونزیایی در این کشور هستند اما این رقم شامل کارگرانی که فاقد مدارک رسمی هستند نمی‌شود. هیچ برآوردی در مورد تعداد آنها وجود ندارد. سفارت اندونزی می‌گوید در پنج سال گذشته بیش از ۵۰۰ مورد شکایت از آزار و اذیت این کارگران دریافت کرده است.
هرمونو، سفیر اندونزی می‌گوید این رقم فقط «نوک کوه یخ» است چون بسیاری از موارد به‌ویژه موارد کارگران بدون مدرک رسمی هرگز گزارش و ثبت نمی‌شود.
«نمی‌دانم این ماجرا‌ها تا کی ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه می‌دانیم این است که مدام تعداد قربانیان آن بیشتر می‌شود قربانیان شکنجه، کار بدون پرداخت دستمزد و جرایم و آزار‌های دیگر»...

#علیه_استثمار
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#زنان_متشکل
#تشکل_رهایی
#زنان_کارگر
#زنان_فرودست

@zan_j

آمار بالای قتل زنان در سال ۲۰۲۲، بی‌سابقه در ۲۰ سال گذشته!

سازمان ملل  گزارش داده است که در سال ۲۰۲۲ تقریباً ۸۹ هزار زن و دختر در سراسر جهان به قتل عمد رسیده‌اند. گزارش می‌گوید این آمار  بالاترین رقم در ۲۰ سال گذشته است.

بیش از نیمی از این قتل‌ها، یعنی حدود ۵۵ درصد، توسط اعضای خانواده یا شریک زندگی انجام شده است. گزارش می‌گوید به طور متوسط   روزانه ۱۳۳ زن و دختر توسط یکی از نزدیکان خود کشته می‌شوند.

داده‌ها الگوی روشنی را نشان می‌دهد؛ بیشتر قتل‌هادر سراسر جهان به دست مردان و پسران انجام می شود (۸۰ درصد در سال ۲۰۲۲) و زنان و دختران به طرز قابل توجهی مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند. تقریبا ۵۵ درصد از زنان به قتل رسیده، قربانیان قتل خانگی و ۶۶ درصد قربانیان قتل شریک جنسی می‌شوند.

داده‌های این گزارش از کشورهای عضو سازمان ملل و  در بیشتر موارد بر أساس گزارش دادگاه‌های کشورهای عضو و در برخی موارد از مراکز درمانی این کشورهاست. 

این آمار فجیع تنها بخش کوچکی از قتل هایی است که چرم انگاری می شوند و موضوع‌شان به دادگاه ها راه پیدا می کند.
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#خشونت_سیستماتیک_بر_زنان
@zan_j

#بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
به مناسبت ۲۵ نوامبر، ‌روز جهانی منع خشونت بر زنان

تقویم‌نوشته‌ها ٢٥ نوامبر (٤ آذر) را ‌روز مبارزه با خشونت بر زنان می‌دانند، یادآور کشته شدن خواهران مبارز «میرابال» به دست دیکتاتور دومنیکن در سال ١٩٦٠. اما نانوشته‌های خشونت بر زنان طوماری به گستردگی تاریخ دارد. تاریخ زنانی که زنده به‌گور شدند، در آتش سوزانده شدند، سنگسار یا مثله شدند، برده‌ی جنسی شدند، به دار آویخته شدند، در جنگ‌ها و نزاع‌ها اسیر شدند، قربانی تجاوز شدند و با انواع قوانین و سنت‌ها بر آن‌ها ستم روا داشتند، کارشان کم‌ارزش‌تر از مردان شمرده شد یا اساسا به حساب نیامد. 


در ایران نیز ستم و خشونت تجربه‌ی زیسته‌ی زنان بوده اما این زن‌ستیزی نظام‌مند با توسل به عناصر واپس‌گرای فرهنگی و مذهبی و سنتی هم‌اکنون به ابعادی تازه و فاجعه‌آمیز رسیده است. نخستین گام حاکمیت اسلامی برای سرکوب زنان سلب آزادی پوشش با تحمیل «حجاب اجباری» بود که سپس به ‌‌شتاب تمامی عرصه‌های زندگی زنان از خانه و خانواده، محل کار و تحصیل و قوانین ذیربط را درنوردید و مجوزی شد برای تشدید انواع ستم‌ها بر زنان از خشونت‌های خانگی و «کودک‌همسری» گرفته تا «قتل‌های ناموسی» و اسیدپاشی به بهانه‌های گوناگون. این زن‌ستیزی‌ در مقابله با جنبشی که با شعار «زن، زندگی، آزادی» سر برآورد درنده‌خویی خود را به‌غایت نشان داد. 
جنبش مقاومت و آزادی‌خواهی زنان که بی‌درنگ پس از استقرار حاکمیت اسلامی نخستین گام علنی خود را با اعتراض به «حجاب اجباری» در هفدهم اسفندماه ۵۷ برداشته بود، از آن پس بارها به‌ شکل‌های گوناگون قد علم کرد تا سرانجام در پی قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی شعله‌ور شد و در اندک‌زمانی به شکل جنبشی عمومی درآمد. اعتراض‌های سراسری به اعدام‌های روزافزون و دیگر قتل‌های ستم‌کارانه، سرکوب پیوسته‌ی معترضان در سراسر کشور، بازداشت‌های گسترده به‌ویژه از میان زنان، نویسندگان، هنرمندان و روزنامه‌نگاران، صدور احکام سنگین زندان، بهره‌گیری از حربه‌ی دیرینه‌ی تجاوز و خشونت سازمان‌یافته در زندان‌ و خیابان، مسموم‌سازی در مدارس و خوابگاه‌های دخترانه، اخراج یا تعلیق دانشجویان و دانش‌آموزان، دیوانه‌انگاری‌ها و خودکشی‌سازی‌ها، ایجاد محدودیت‌های گوناگون برای معترضان و اقدام‌های «قانونی» و فرا«قانونی» برای کنترل خشم و اعتراض زنان و مطیع‌سازی آنان، روزبه‌روز به این جنبش عمق و گستره‌ی بیش‌تری داده‌اند؛ عمقی به ژرفای چالش با خاستگاه‌های اصلی این خشونت‌ها و گستره‌ای به پُرشماریِ همراهانی از هر جنس و سن و طبقه و نژاد، و از هر قوم و مسلک، که دست در دست یک‌دیگر بر مبارزه پای می‌فشارند تا کنارِ خواهران میرابال برگ درخشان دیگری در تاریخ از خود برجای بگذارند. 

کانون نویسندگان ایران که بنا بر منشور خود همواره بر حق آزادی بیان و حق اعتراض همگانی تأکید کرده است، روز جهانی منع خشونت بر زنان را گرامی می‌دارد و آزاداندیشان را، هر جا که هستند، به همراهی با زنان و مردان آزاده و دلاوری فرا می‌خواند که در ایران و جای‌جای جهان در این راه گام برمی‌دارند. 

کانون نویسندگان ایران
۳ آذر ۱۴۰۲
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
@zan_j

آرزوهای مرده

چشمانی قرمز، دستانی پینه بسته، کودکی ناتمام، آرزوهای نداشته و نوجوانی گم شده، سرنوشت ناگزیر این دختران است. دختری که به مدرسه نمی‌رود انگیزه‌ای ندارد، آرزو ندارد، او حتی نمی‌تواند آرزویی را تخیل کند. وقتی مدرسه نیست باید کار کند با دستان ظریف و کوچکش گره بر تار زند و خامه‌های ابریشمی را به دور چله بتاباند، تا حاصلش فرش نفیسی باشد که در هر رجش غمی نهفته و دردی پنهان شده است. آینده پیش رویشان مبهم‌ و تاریک است، دیگر راهی برای خوشبختی نمانده جز ازدواج...

مجموعه عکس#آرزوهای_مرده به روایت

‏#sooimages

#دختران_محروم_از_تحصیل
#کودک_همسری
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#25_نوامبر
@zan_j

جسد اوسیل بائنا، نخستین قاضی نان‌باینری مکزیکی در خانه‌اش در مرکز ایالت آگوئاس‌کالینتس پیدا شد.
او فعالیت چشمگیری برای حقوق جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در آمریکای لاتین داشته است. رزا ایسلا گفت که هنوز نمی‌داند که مرگ او قتل عمد بوده یا یک حادثه. دفتر دادستانی ایالت آگوئاس‌کالینتس در اطلاعیه‌ای گفت جسد این قاضی را به همراه فرد دیگری پیدا شده است. رسانه‌های محلی فرد دوم را شریک زندگی اوسیل بائنا معرفی کردند. دادستانی اعلام کرد که در بررسی‌های اولیه نشانه‌ای مبنی بر حضور «شخص سوم» در محل قتل دیده نشده و مرگ او ممکن است «یک مسئله شخصی باشد». فعالان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در مکزیک در واکنش به اعلام این خبر شامگاه دوشنبه به وقت محلی در چند شهر به خیابان آمدند و با روشن کردن شمع یاد او را گرامی داشتند. آنها در حال تدارک یک تظاهرات سراسری‌اند. سازمان‌های حقوق بشری نیز خواهان تحقیقات مستقل شده‌اند درباره این‌که آیا «قتل بائنا در ارتباط با هویت جنسی او بوده است یا خیر». اوسیل بائنا یک سال قبل، در اکتبر ۲۰۲۲ در برابر پرچم رنگین‌کمان به عنوان قاضی سوگند یاد کرد./زمانه
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
@zan_j

تک گوئی های زنانه...‌‌‌

از :مونا فرجاد

این تک گویی ها در دوران کرونا توسط مونا فرجاد اجرا و مورد استقبال زیادی قرار گرفت.

#زن_ناموس_نیست
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#عدالت_امنیت_برابری
@zan_j