زن و جامعه (زن کارگر)
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
Канал
2,08 тыс.
подписчиков
17,1 тыс.
фото
14,3 тыс.
видео
5,21 тыс.
ссылок
تماس با ما :
@Zan_jameh
Women's emancipation
Forwarded from زن و جامعه (زن کارگر)
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» کارزار دادخواهی یک خدمتکار - فارسی
ماریانس کابو می‌نویسد: «به داد من برسید، کارفرمایم مرا شکنجه می‌دهد. هر روز غرق در خون می‌شوم، به من کمک کنید!»
او به سرعت یادداشت را تا می‌کند و آن را از لای در آهنی همیشه قفل آپارتمان که در حاشیه شهر کوالالامپور واقع است بیرون می‌اندازد. او در این مکان به عنوان خدمتکار تمام‌وقت خانگی کار می‌کند.
زن رهگذری آن را می‌بیند و بر‌می‌دارد. به‌محض خواندن آن را نزد مامور پلیس بازنشسته‌ای که در همان مجموعه آپارتمانی زندگی می‌کند می‌برد. مامور پلیس ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «اگر این زن در آن خانه می‌ماند بدون تردید کشته می‌شد».
همان روز یعنی ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۴، پلیس مالزی به آپارتمانی که ماریانس در آن زندگی می‌کرد می‌رود و در می‌زند. او هشت ماه بود که از آپارتمان خارج نشده بود.
او لحظه دیدن مأموران پلیس را به‌خاطر می‌آورد: «احساس می‌کردم دارم بیهوش می‌شوم. آنها گفتند نگران نباش ما دیگر اینجا هستیم. با این حرف دلم قرص شد. احساس می‌کردم نفسم بند آمده است. مأموران نزدیک‌تر آمدند و من همه ماجرا را برای آنها تعریف کردم».
۹ سال است که ماریانس برای دادخواهی می‌جنگد. پرونده او که مورد نادری هم نیست نشان می‌دهد کارگران مهاجر بدون مدارک رسمی چقدر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند و چقدر عدالت در برابر آن معدود افرادی که جان به در می‌برند و ماجرای خود را تعریف و پیگیری می‌کنند ناشنوا و بی‌اعتناست.
🔸کارگران و خدمتکاران خانگی که مانند ماریانس فاقد مدارک رسمی هستند آسیب‌پذیرترند چون گذرنامه‌های آنان را میگیرند و ناچارند با کارفرمای خود در کشوری غریبه زندگی کنند و هیچ راهی برای جستجو و درخواست کمک ندارند.
هانا یوه، نماینده مجلس مالزی که در تلاش برای پایان دادن فرهنگ سکوت درباره اذیت و آزار و کارگران خانگی است می‌گوید: «همه ما باید مسئولانه‌تر عمل کنیم».
وزرات کار و نیروی انسانی مالزی می‌گوید بیش از ۶۳،۰۰۰ کمک‌کار خانگی اندونزیایی در این کشور هستند اما این رقم شامل کارگرانی که فاقد مدارک رسمی هستند نمی‌شود. هیچ برآوردی در مورد تعداد آنها وجود ندارد. سفارت اندونزی می‌گوید در پنج سال گذشته بیش از ۵۰۰ مورد شکایت از آزار و اذیت این کارگران دریافت کرده است.
هرمونو، سفیر اندونزی می‌گوید این رقم فقط «نوک کوه یخ» است چون بسیاری از موارد به‌ویژه موارد کارگران بدون مدرک رسمی هرگز گزارش و ثبت نمی‌شود.
«نمی‌دانم این ماجرا‌ها تا کی ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه می‌دانیم این است که مدام تعداد قربانیان آن بیشتر می‌شود قربانیان شکنجه، کار بدون پرداخت دستمزد و جرایم و آزار‌های دیگر»...
#علیه_استثمار
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#زنان_متشکل
#تشکل_رهایی
#زنان_کارگر
#زنان_فرودست
@zan_j
ماریانس کابو می‌نویسد: «به داد من برسید، کارفرمایم مرا شکنجه می‌دهد. هر روز غرق در خون می‌شوم، به من کمک کنید!»
او به سرعت یادداشت را تا می‌کند و آن را از لای در آهنی همیشه قفل آپارتمان که در حاشیه شهر کوالالامپور واقع است بیرون می‌اندازد. او در این مکان به عنوان خدمتکار تمام‌وقت خانگی کار می‌کند.
زن رهگذری آن را می‌بیند و بر‌می‌دارد. به‌محض خواندن آن را نزد مامور پلیس بازنشسته‌ای که در همان مجموعه آپارتمانی زندگی می‌کند می‌برد. مامور پلیس ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «اگر این زن در آن خانه می‌ماند بدون تردید کشته می‌شد».
همان روز یعنی ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۴، پلیس مالزی به آپارتمانی که ماریانس در آن زندگی می‌کرد می‌رود و در می‌زند. او هشت ماه بود که از آپارتمان خارج نشده بود.
او لحظه دیدن مأموران پلیس را به‌خاطر می‌آورد: «احساس می‌کردم دارم بیهوش می‌شوم. آنها گفتند نگران نباش ما دیگر اینجا هستیم. با این حرف دلم قرص شد. احساس می‌کردم نفسم بند آمده است. مأموران نزدیک‌تر آمدند و من همه ماجرا را برای آنها تعریف کردم».
۹ سال است که ماریانس برای دادخواهی می‌جنگد. پرونده او که مورد نادری هم نیست نشان می‌دهد کارگران مهاجر بدون مدارک رسمی چقدر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند و چقدر عدالت در برابر آن معدود افرادی که جان به در می‌برند و ماجرای خود را تعریف و پیگیری می‌کنند ناشنوا و بی‌اعتناست.
🔸کارگران و خدمتکاران خانگی که مانند ماریانس فاقد مدارک رسمی هستند آسیب‌پذیرترند چون گذرنامه‌های آنان را میگیرند و ناچارند با کارفرمای خود در کشوری غریبه زندگی کنند و هیچ راهی برای جستجو و درخواست کمک ندارند.
هانا یوه، نماینده مجلس مالزی که در تلاش برای پایان دادن فرهنگ سکوت درباره اذیت و آزار و کارگران خانگی است می‌گوید: «همه ما باید مسئولانه‌تر عمل کنیم».
وزرات کار و نیروی انسانی مالزی می‌گوید بیش از ۶۳،۰۰۰ کمک‌کار خانگی اندونزیایی در این کشور هستند اما این رقم شامل کارگرانی که فاقد مدارک رسمی هستند نمی‌شود. هیچ برآوردی در مورد تعداد آنها وجود ندارد. سفارت اندونزی می‌گوید در پنج سال گذشته بیش از ۵۰۰ مورد شکایت از آزار و اذیت این کارگران دریافت کرده است.
هرمونو، سفیر اندونزی می‌گوید این رقم فقط «نوک کوه یخ» است چون بسیاری از موارد به‌ویژه موارد کارگران بدون مدرک رسمی هرگز گزارش و ثبت نمی‌شود.
«نمی‌دانم این ماجرا‌ها تا کی ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه می‌دانیم این است که مدام تعداد قربانیان آن بیشتر می‌شود قربانیان شکنجه، کار بدون پرداخت دستمزد و جرایم و آزار‌های دیگر»...
#علیه_استثمار
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#زنان_متشکل
#تشکل_رهایی
#زنان_کارگر
#زنان_فرودست
@zan_j
Telegraph
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» کارزار دادخواهی یک خدمتکار - BBC News فارسی
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» منبع تصویر، BBC/ DWIKI MARTA
جسد اوسیل بائنا، نخستین قاضی نان‌باینری مکزیکی در خانه‌اش در مرکز ایالت آگوئاس‌کالینتس پیدا شد.
او فعالیت چشمگیری برای حقوق جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در آمریکای لاتین داشته است. رزا ایسلا گفت که هنوز نمی‌داند که مرگ او قتل عمد بوده یا یک حادثه. دفتر دادستانی ایالت آگوئاس‌کالینتس در اطلاعیه‌ای گفت جسد این قاضی را به همراه فرد دیگری پیدا شده است. رسانه‌های محلی فرد دوم را شریک زندگی اوسیل بائنا معرفی کردند. دادستانی اعلام کرد که در بررسی‌های اولیه نشانه‌ای مبنی بر حضور «شخص سوم» در محل قتل دیده نشده و مرگ او ممکن است «یک مسئله شخصی باشد». فعالان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در مکزیک در واکنش به اعلام این خبر شامگاه دوشنبه به وقت محلی در چند شهر به خیابان آمدند و با روشن کردن شمع یاد او را گرامی داشتند. آنها در حال تدارک یک تظاهرات سراسری‌اند. سازمان‌های حقوق بشری نیز خواهان تحقیقات مستقل شده‌اند درباره این‌که آیا «قتل بائنا در ارتباط با هویت جنسی او بوده است یا خیر». اوسیل بائنا یک سال قبل، در اکتبر ۲۰۲۲ در برابر پرچم رنگین‌کمان به عنوان قاضی سوگند یاد کرد./زمانه
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
@zan_j
او فعالیت چشمگیری برای حقوق جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در آمریکای لاتین داشته است. رزا ایسلا گفت که هنوز نمی‌داند که مرگ او قتل عمد بوده یا یک حادثه. دفتر دادستانی ایالت آگوئاس‌کالینتس در اطلاعیه‌ای گفت جسد این قاضی را به همراه فرد دیگری پیدا شده است. رسانه‌های محلی فرد دوم را شریک زندگی اوسیل بائنا معرفی کردند. دادستانی اعلام کرد که در بررسی‌های اولیه نشانه‌ای مبنی بر حضور «شخص سوم» در محل قتل دیده نشده و مرگ او ممکن است «یک مسئله شخصی باشد». فعالان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو پلاس در مکزیک در واکنش به اعلام این خبر شامگاه دوشنبه به وقت محلی در چند شهر به خیابان آمدند و با روشن کردن شمع یاد او را گرامی داشتند. آنها در حال تدارک یک تظاهرات سراسری‌اند. سازمان‌های حقوق بشری نیز خواهان تحقیقات مستقل شده‌اند درباره این‌که آیا «قتل بائنا در ارتباط با هویت جنسی او بوده است یا خیر». اوسیل بائنا یک سال قبل، در اکتبر ۲۰۲۲ در برابر پرچم رنگین‌کمان به عنوان قاضی سوگند یاد کرد./زمانه
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
@zan_j
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» کارزار دادخواهی یک خدمتکار - فارسی
ماریانس کابو می‌نویسد: «به داد من برسید، کارفرمایم مرا شکنجه می‌دهد. هر روز غرق در خون می‌شوم، به من کمک کنید!»
او به سرعت یادداشت را تا می‌کند و آن را از لای در آهنی همیشه قفل آپارتمان که در حاشیه شهر کوالالامپور واقع است بیرون می‌اندازد. او در این مکان به عنوان خدمتکار تمام‌وقت خانگی کار می‌کند.
زن رهگذری آن را می‌بیند و بر‌می‌دارد. به‌محض خواندن آن را نزد مامور پلیس بازنشسته‌ای که در همان مجموعه آپارتمانی زندگی می‌کند می‌برد. مامور پلیس ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «اگر این زن در آن خانه می‌ماند بدون تردید کشته می‌شد».
همان روز یعنی ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۴، پلیس مالزی به آپارتمانی که ماریانس در آن زندگی می‌کرد می‌رود و در می‌زند. او هشت ماه بود که از آپارتمان خارج نشده بود.
او لحظه دیدن مأموران پلیس را به‌خاطر می‌آورد: «احساس می‌کردم دارم بیهوش می‌شوم. آنها گفتند نگران نباش ما دیگر اینجا هستیم. با این حرف دلم قرص شد. احساس می‌کردم نفسم بند آمده است. مأموران نزدیک‌تر آمدند و من همه ماجرا را برای آنها تعریف کردم».
۹ سال است که ماریانس برای دادخواهی می‌جنگد. پرونده او که مورد نادری هم نیست نشان می‌دهد کارگران مهاجر بدون مدارک رسمی چقدر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند و چقدر عدالت در برابر آن معدود افرادی که جان به در می‌برند و ماجرای خود را تعریف و پیگیری می‌کنند ناشنوا و بی‌اعتناست.
🔸کارگران و خدمتکاران خانگی که مانند ماریانس فاقد مدارک رسمی هستند آسیب‌پذیرترند چون گذرنامه‌های آنان را میگیرند و ناچارند با کارفرمای خود در کشوری غریبه زندگی کنند و هیچ راهی برای جستجو و درخواست کمک ندارند.
هانا یوه، نماینده مجلس مالزی که در تلاش برای پایان دادن فرهنگ سکوت درباره اذیت و آزار و کارگران خانگی است می‌گوید: «همه ما باید مسئولانه‌تر عمل کنیم».
وزرات کار و نیروی انسانی مالزی می‌گوید بیش از ۶۳،۰۰۰ کمک‌کار خانگی اندونزیایی در این کشور هستند اما این رقم شامل کارگرانی که فاقد مدارک رسمی هستند نمی‌شود. هیچ برآوردی در مورد تعداد آنها وجود ندارد. سفارت اندونزی می‌گوید در پنج سال گذشته بیش از ۵۰۰ مورد شکایت از آزار و اذیت این کارگران دریافت کرده است.
هرمونو، سفیر اندونزی می‌گوید این رقم فقط «نوک کوه یخ» است چون بسیاری از موارد به‌ویژه موارد کارگران بدون مدرک رسمی هرگز گزارش و ثبت نمی‌شود.
«نمی‌دانم این ماجرا‌ها تا کی ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه می‌دانیم این است که مدام تعداد قربانیان آن بیشتر می‌شود قربانیان شکنجه، کار بدون پرداخت دستمزد و جرایم و آزار‌های دیگر»...
#علیه_استثمار
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#زنان_متشکل
#تشکل_رهایی
#زنان_کارگر
#زنان_فرودست
@zan_j
ماریانس کابو می‌نویسد: «به داد من برسید، کارفرمایم مرا شکنجه می‌دهد. هر روز غرق در خون می‌شوم، به من کمک کنید!»
او به سرعت یادداشت را تا می‌کند و آن را از لای در آهنی همیشه قفل آپارتمان که در حاشیه شهر کوالالامپور واقع است بیرون می‌اندازد. او در این مکان به عنوان خدمتکار تمام‌وقت خانگی کار می‌کند.
زن رهگذری آن را می‌بیند و بر‌می‌دارد. به‌محض خواندن آن را نزد مامور پلیس بازنشسته‌ای که در همان مجموعه آپارتمانی زندگی می‌کند می‌برد. مامور پلیس ماجرا را اینطور تعریف می‌کند: «اگر این زن در آن خانه می‌ماند بدون تردید کشته می‌شد».
همان روز یعنی ۲۰ دسامبر سال ۲۰۱۴، پلیس مالزی به آپارتمانی که ماریانس در آن زندگی می‌کرد می‌رود و در می‌زند. او هشت ماه بود که از آپارتمان خارج نشده بود.
او لحظه دیدن مأموران پلیس را به‌خاطر می‌آورد: «احساس می‌کردم دارم بیهوش می‌شوم. آنها گفتند نگران نباش ما دیگر اینجا هستیم. با این حرف دلم قرص شد. احساس می‌کردم نفسم بند آمده است. مأموران نزدیک‌تر آمدند و من همه ماجرا را برای آنها تعریف کردم».
۹ سال است که ماریانس برای دادخواهی می‌جنگد. پرونده او که مورد نادری هم نیست نشان می‌دهد کارگران مهاجر بدون مدارک رسمی چقدر آسیب‌پذیرند و در معرض خطر قرار دارند و چقدر عدالت در برابر آن معدود افرادی که جان به در می‌برند و ماجرای خود را تعریف و پیگیری می‌کنند ناشنوا و بی‌اعتناست.
🔸کارگران و خدمتکاران خانگی که مانند ماریانس فاقد مدارک رسمی هستند آسیب‌پذیرترند چون گذرنامه‌های آنان را میگیرند و ناچارند با کارفرمای خود در کشوری غریبه زندگی کنند و هیچ راهی برای جستجو و درخواست کمک ندارند.
هانا یوه، نماینده مجلس مالزی که در تلاش برای پایان دادن فرهنگ سکوت درباره اذیت و آزار و کارگران خانگی است می‌گوید: «همه ما باید مسئولانه‌تر عمل کنیم».
وزرات کار و نیروی انسانی مالزی می‌گوید بیش از ۶۳،۰۰۰ کمک‌کار خانگی اندونزیایی در این کشور هستند اما این رقم شامل کارگرانی که فاقد مدارک رسمی هستند نمی‌شود. هیچ برآوردی در مورد تعداد آنها وجود ندارد. سفارت اندونزی می‌گوید در پنج سال گذشته بیش از ۵۰۰ مورد شکایت از آزار و اذیت این کارگران دریافت کرده است.
هرمونو، سفیر اندونزی می‌گوید این رقم فقط «نوک کوه یخ» است چون بسیاری از موارد به‌ویژه موارد کارگران بدون مدرک رسمی هرگز گزارش و ثبت نمی‌شود.
«نمی‌دانم این ماجرا‌ها تا کی ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه می‌دانیم این است که مدام تعداد قربانیان آن بیشتر می‌شود قربانیان شکنجه، کار بدون پرداخت دستمزد و جرایم و آزار‌های دیگر»...
#علیه_استثمار
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#زنان_متشکل
#تشکل_رهایی
#زنان_کارگر
#زنان_فرودست
@zan_j
Telegraph
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» کارزار دادخواهی یک خدمتکار - BBC News فارسی
«چرا مرا شکنجه می‌دادی؟» منبع تصویر، BBC/ DWIKI MARTA
خشونت علیه زنان
✍/گونیلا کرانتز١، کلودیا گارسیا-مورنو٢ ...٢
انواع خشونت علیه زنان جوان و نوجوانان
کودک آزاری و بی توجهی
برخی از کودکان در همه کشورهای جهان توسط والدین و سایر مراقبین خود مورد آزار و بیتوجهی قرار میگیرند. این نوع خشونت شامل آزار جسمی، جنسی، روانی و همچنین بیتوجهی است. پیامدهای این نوع خشونت ممکن است کشنده باشد، شایع‌ترین علل مرگ صدمات سر، آسیب‌های شکمی و خفگی عمدی است. پیامدهای غیرجانی اشکال مختلف سوءاستفاده و بیتوجهی است که نیازمند مراقبت‌های پزشکی و مداخله خدمات اجتماعی هستند.
جنس و سن عوامل مهمی در تعیین نوع خشونت اعمال شده هستند. کودکان و پسران خردسال بیشتر در معرض خطر آزار جسمی قرار دارند در حالی که دختران بزرگ‌تر که به سن بلوغ و نوجوانی رسیدەاند، در خطر آزار جنسی، بیتوجهی و اجبار به تن فروشی هستند.
زنان بیشتر از مردان از تنبیه بدنی علیه فرزندان خود استفاده می‌کنند، اما اکثر مواردی که منجر به مرگ قربانی شده توسط مردان صورت گرفته است. همچنین احتمال آزار جنسی دختران توسط مردان بیشتر است. مطالعات نشان می‌دهد که کودک آزاری با استرس والدین، کنترل ضعیف تکانه، انزوای اجتماعی و همچنین با عواملی مانند فقر و کمبود سرمایه اجتماعی مرتبط است.
اصطلاح «زنای با محارم» برای توصیف شکلی از تجاوز جنسی تعریف شده است که توسط خویشاوندان نزدیک تداوم می‌یابد و در بیشتر موارد به زمانی اطلاق می‌شود که پدر یا برادری دختر یا خواهر کوچک خود را مورد تجاوز قرار دهند. در ١٠ تا ١۵ سال گذشته، آگاهی در رابطه با سوء استفاده جنسی از کودکان، از جمله محارم، افزایش یافته است، زیرا دختران و زنان جوان تشویق شدەاند تا این نوع خشونت خانوادگی را آشکار کنند. پدیده آزار جنسی پسران توسط مادران نیز، هرچند کمتر رایج است اما وجود دارد. این نوع خشونت، در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها رایج است، اگرچه تاکنون عمدتاً در کشورهای پردرآمد گزارش شده است.
https://jinhaagency.com/fa/yaddasht/khshwnt-lyh-znan-gwnyla-krantz1-klwdya-garsya-mwrnw2-2-33022
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#علیه_همه_ستمها
@zan_j
✍/گونیلا کرانتز١، کلودیا گارسیا-مورنو٢ ...٢
انواع خشونت علیه زنان جوان و نوجوانان
کودک آزاری و بی توجهی
برخی از کودکان در همه کشورهای جهان توسط والدین و سایر مراقبین خود مورد آزار و بیتوجهی قرار میگیرند. این نوع خشونت شامل آزار جسمی، جنسی، روانی و همچنین بیتوجهی است. پیامدهای این نوع خشونت ممکن است کشنده باشد، شایع‌ترین علل مرگ صدمات سر، آسیب‌های شکمی و خفگی عمدی است. پیامدهای غیرجانی اشکال مختلف سوءاستفاده و بیتوجهی است که نیازمند مراقبت‌های پزشکی و مداخله خدمات اجتماعی هستند.
جنس و سن عوامل مهمی در تعیین نوع خشونت اعمال شده هستند. کودکان و پسران خردسال بیشتر در معرض خطر آزار جسمی قرار دارند در حالی که دختران بزرگ‌تر که به سن بلوغ و نوجوانی رسیدەاند، در خطر آزار جنسی، بیتوجهی و اجبار به تن فروشی هستند.
زنان بیشتر از مردان از تنبیه بدنی علیه فرزندان خود استفاده می‌کنند، اما اکثر مواردی که منجر به مرگ قربانی شده توسط مردان صورت گرفته است. همچنین احتمال آزار جنسی دختران توسط مردان بیشتر است. مطالعات نشان می‌دهد که کودک آزاری با استرس والدین، کنترل ضعیف تکانه، انزوای اجتماعی و همچنین با عواملی مانند فقر و کمبود سرمایه اجتماعی مرتبط است.
اصطلاح «زنای با محارم» برای توصیف شکلی از تجاوز جنسی تعریف شده است که توسط خویشاوندان نزدیک تداوم می‌یابد و در بیشتر موارد به زمانی اطلاق می‌شود که پدر یا برادری دختر یا خواهر کوچک خود را مورد تجاوز قرار دهند. در ١٠ تا ١۵ سال گذشته، آگاهی در رابطه با سوء استفاده جنسی از کودکان، از جمله محارم، افزایش یافته است، زیرا دختران و زنان جوان تشویق شدەاند تا این نوع خشونت خانوادگی را آشکار کنند. پدیده آزار جنسی پسران توسط مادران نیز، هرچند کمتر رایج است اما وجود دارد. این نوع خشونت، در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها رایج است، اگرچه تاکنون عمدتاً در کشورهای پردرآمد گزارش شده است.
https://jinhaagency.com/fa/yaddasht/khshwnt-lyh-znan-gwnyla-krantz1-klwdya-garsya-mwrnw2-2-33022
#نه_به_خشونت_جنسی_جنسیتی
#علیه_همه_ستمها
@zan_j
JINHAGENCY News
خشونت علیه زنان/گونیلا کرانتز١، کلودیا گارسیا-مورنو٢ ...٢
انواع خشونت علیه زنان جوان و نوجوانان کودک آزاری و بی توجهیبرخی از کودکان در همه کشورهای جهان توسط والدین و سایر مراقبین خود مورد آزار و بیتوجهی قرار میگیرند. این نوع خشونت شامل آزار جسمی، جن...