«خانههای امن» راهکاری موقت/ ابزاری برای سوداندوزی یا پاسخی اساسی و تاثیرگذار
آرزم ( آورد رهایی
زنان و مردان)
در چند ماه اخیر پس از قتلهای «ناموسی» سلسلهوار و التهاب افکار عمومی، دولت برای آرام کردن فضا خبری منتشر کرد مبنی براینکه دولت راسا مجوز راهاندازی اینخانهها را تصویب کرده است. مجوزهایی که بدون مشارکت و همیاری خود
زنان آسیبدیده سر از بنگاههای خصوصی در آورده است
این خانهها، چنانکه در بهترین حالت بتوانند به شکل مقطعی و تا ریشهکنی عوامل ایجاد کنندهی خشونت، جان تعدادی از
زنان و کودکان را از خطر مرگ برهانند، دست کم وسیله و راهکاری برای نجات همان تعدادِ اندک
زنان و کودکان هستند. قطعا ما از هر تغییر و اصلاحی به نفع
زنان دفاع میکنیم اما هدف خود را به این اصلاحات و تغییرات جزئی و غیراساسی تقلیل نمیدهیم
چندین دهه است که جنبش
زنان در جهان و ایران به شکلهای گوناگون مبارزه علیه یکی از بنیانهای جامعهی سرمایه – مردسالار یعنی «خشونت بر
زنان» را آغاز کرده است. قطعا اشکال و میزان خشونت در کشورها، دربین طبقات و در فرهنگهای مختلف، متفاوت است ولی ما قصد پرداختن به این مسئله را نداریم، بلکه هدف ما در این نوشته پرداختن به گریزگاهها و راهکارهای مختلفی است که به هنگام خشونت درمقابل
زنان وجود دارد، به ویژه «خانههای امن».
زنان در مقابل خشونت، از جمله خشونت خانگی، باتوجه به موقعیت جغرافیایی و جایگاه اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی خود، رویکردهای متفاوتی برمیگزینند. برخی از آنان در کشورهایی زندگی میکنند که تا حدی از حمایتهای قانونی برخوردارند و یا بواسطه جایگاه اجتماعی خود و یا برخورداری از امکانات اقتصادی قادرند خود و احیانا فرزندانشان را ولو به طور موقت از ورطهی خشونتهای مرگبار برهانند. اما در فضاهایی مثل ایران که
زنان و کودکان نه تنها از حمایت قانونی در مقابل خشونت برخوردار نیستند بلکه عملا ملک مطلق افراد ذکور خانواده محسوب میشوند، تعداد اندکی از
زنان موقعیت اجتماعی- اقتصادی مناسب دارند و بسیاری از آنان حتی استقلال اقتصادی ندارند، طرح و پیگیری چه مطالباتی میتواند دستکم داس زنکشی و کودککشی را از گلوی
زنان و کودکان دور نگهدارد؟
تداوم و استمرار «قتلهای ناموسی» و خشونتهای دیگر علیه
زنان و به ویژه اوج گرفتن این خشونتها در چند ماه اخیر، بحث ایجاد «خانههای امن برای
زنان» را، به عنوان یک راهکار و یک مطالبه، مجددا وارد فضا و گفتگوی اجتماعی کرده است. ما بحث خود را با بررسی عملکرد چند کشور که در ایجاد این خانهها سابقهی طولانیتری دارند آغاز میکنیم. و ابتدا به این میپردازیم که جایگاهی به نام «خانه
زنان» و یا «خانه امن
زنان» چه معنا و مفهومی در جامعهی جهانی داشته و در شرایط فعلی ایران چگونه نگریسته میشود. این بررسی کوتاه افق پیش روی مارا کمی روشنتر کرده و بهتر میتوانیم به تحلیل خود در مورد کارآمدی این خانهها بپردازیم.
نمونههایی از خانههای امن در جهان
در تمامی جهان، کودکان و بعد از آن
زنان آسیبپذیرترین بخشهاى اجتماع هستند و بالاترین تعداد قربانیان خشونتهاى خانگى و اجتماعى را در آمارهاى جهانى رقم میزنند...
#امنیت_اجتماعی#امنیت_زنانادامهی مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://plink.ir/OP4XA