😔#تسلیت#زنان_تاثیر_گذار#پروین_بختیارنژاد هم پروانه گون پرکشید و رفت
تنها بخت پروین در این دوران سخت این بود که سر بر خاکی نهد که دوستش داشت. در کنار مردمی که به آنها عشق می ورزید.
زنان، کودکان کار و همه دردمندانی که صدایی نداشته اند.
پروین از دوران دبیرستان و با کتابهای شریعتی و صمد و ... چشم به جهان گشود. زان پس در جمع ها و محفلها و تشکل های مختلف به حد توان برای آزادی و عدالت و رهایی مردمانش تلاش کرد و علیرغم جسم همیشه بیمار و رنجورش چیزی کم نگذاشت. تالاسمی که همیشه با او بود گاه توانش را می ربود ولی عشق به مردم و میهن همواره با او بود. بعدها آمبولی و خطر لخته شدن خون (که به دو عمل جراحی در خارج از کشور منجر شد)، همیشه در کمین اش بود و بالاخره او را از پای درآورد.
چند سال آخری که همچنان پا برخاک میهن می گذاشت در باره خودسوزی
زنان و قتلهای ناموسی و آسیب شناسی کارهای مدنی در ایران پژوهش می کرد و می نوشت. در خارج از کشور نیز همین دغدغه ها را پی گرفت. بازگشتش به ایران اما چندان طول نکشید و در آخرین حمله بیماری قدیم دیگر تاب نیاورد و تسلیم سرنوشت شد.
https://goo.gl/fQezQF